ลิขิตรักเจ้าฟาร์มน้อย (ตอนนั้นตั้งชื่ออะไรไป ! มาอ่านตอนนี้อายจีงๆ)

ลำดับตอนที่ #12 : เมกาลอนโด้

Chapter11 เมกาลอนโด้

   กลีบดอกบัวที่ห่อหุ้มเด็กน้อยทั้งหมดจางหายไป หลงเหลือเพียงแผ่นกระจกใสที่รองรับร่างของทุกคนไว้

ความเงียบงันเกิดขึ้นเพียงวินาทีเดียว ก่อนน้ำเสียงจากหมอกสีดำจะเปล่งขึ้นพร้อมกัน

“โลกรัตติกาลขอยอมรับพันธสัญญา”

เมื่อกล่าวจบหมอกดำก็ค่อยๆ สลายหายไป

“โลกบำเพ็ญเพียรขอยอมรับพันธสัญญา”

            เสียงประสานจากแสงขาวสว่างนวลเอ่ยจบก็สูญสลายหายวับตามไปติดๆ

            “โลกผู้ทรงศีลขอยอมรับพันธสัญญา” ประกายแสงจรัสกระจ่างสีทองเรืองรอง

ม้วนวนกลายเป็นแสงเรื่อเรืองที่ค่อยๆ เปล่งประกายระยิบตาล่องลอยสู่แผ่นฟ้าสีน้ำเงินแก่

…

            หนึ่งชั่วโมงก่อน

บนคอนโดฯหรูใจกลางเมืองเชียงใหม่

เจ้าของห้องใจกลางเมืองเพ่งตามองสมาร์ทโฟนที่สั่นขึ้นด้วยชื่อของคนที่เรียกเข้า

“ว่าไงคะ?” เจ้าของสมาร์ทโฟนที่ปล่อยกายนอนเหยียดยาวไปบนเตียงใหญ่

กรอกเสียงเนือยและเฉื่อยชาไปตามสาย

“คุณหนูครับ มีการเคลื่อนไหวของตระกูลรุ้งสวรรค์แล้วครับ”

น้ำเสียงนอบน้อมของพ่อบ้านประจำตระกูลผู้ถือครองอำนาจมืดอันดับหนึ่งของประเทศ

และภูมิภาคแจ้งหนึ่งในสามผู้มีอำนาจสิทธิ์ขาดในมหาตระกูลมาเฟียร์อย่างเมกาลอนโด้

ร่างบางยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างใจเย็น มือที่ยังว่างเสยผมยาวสนิทสีดำไปกองอยู่ด้านหลัง

ดวงเนตรคมสีน้ำเงินของชิวาวาน  เมกาลอนโด้มองเงาสะท้อนของตัวเอง

จากกระจกเงาบานใหญ่

    “คะ”

นักวิทยาศาสตร์อันดับหนึ่งของเมืองไทยในปัจจุบันเอ่ยเสียงเรียบ

พลางเปิดสปริงเกอร์โฟน

          “ครึ่งชั่วโมงก่อนทางสายของเราที่แฝงตัวอยู่ในฟาร์มธัญกาลแจ้งว่า

ทางตระกูลรุ้งสวรรค์มีการเคลื่อนไหว

ทั้งเจ้าฟาร์มรวมถึงผู้บริหารทุกคนหายไป

นอกจากนั้นเหล่าภรรยาของคุณดอมก็ยังหายตัวไปด้วยครับ

พวกเราตรวจสอบจากสนามแม่เหล็กโลกพบว่าคลื่นที่สอดคล้องกับสัญญาณชีพของพวกเขานั้นไม่ได้อยู่ในฟาร์มจริงๆ ครับ พวกเราขยายอาณาเขตสำรวจออกไปจึงพบพิกัดของพวกเขาอยู่ที่บริเวณซึ่งเป็นที่ตั้งของวัดป่าปัญญาธรรม แล้วสัญญาณก็ถูกตัดหายไปเหมือนครั้งก่อนๆ

ที่พวกเราเคยตามได้ครับ”

            ชิวาวานเหยียดยิ้ม

   “ไม่แปลกนี่คะ หลายเดือนก่อน ในเหตุการณ์ที่เราแอบติดตามการโจรกรรมครั้งใหญ่

ของดอม  รุ้งสวรรค์

กับเหล่าผู้บริหารที่ลักลอบเข้าไปในบ้านดำรงธรรมพรสวรรค์ ยังไม่สามารถติดตามได้เลย

ไหนจะช่วงที่มีการใช้อาวุธสงครามภายในฟาร์ม

แล้ววันต่อมาก็กลายเป็นข่าวครึกโครมว่าฟาร์มธัญกาลถูกบุกปล้น

แต่ในช่วงที่เกิดการถล่มฟาร์มเสียสนั่นหวั่นไหวทำไมทางเราไม่สามารถตรวจสอบภาพ

จากดาวเทียมได้

และในช่วงก่อนที่ดอมจะสมรสกับภรรยาของเขาได้เกิดเหตุการณ์บางอย่างที่สำคัญมาก

พวกเราก็ไม่สามารถตรวจสอบภาพและหาหลักฐานได้ พวกเขากำลังทำอะไรกันแน่?”

          หญิงสาวรำพึงอย่างฉงน

คิดย้อนไปถึงคำกล่าวของรัฐมนตรีกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่บอกกลายๆ

ให้ชิวาวานเลิกยุ่งกับตระกูลรุ้งสวรรค์

และเลิกสงสัยในสิ่งที่พวกเขาทำ

เพราะเห็นได้ชัดเจนอยู่แล้วว่าสิ่งที่พวกเขาก่อนั้นเกิดคุณอเนกอนันต์มหาศาลในหลายด้าน

กับประเทศทั้งทางตรงและทางอ้อม

“คุณหนูครับ ผมส่งพิกัดให้แล้วนะครับ”

            พ่อบ้านประจำตระกูลเรียกสติของด็อกเตอร์ให้กลับมา ก่อนจะพยักหน้า

ก่อนกล่าวขอบคุณ

เมื่อสายถูกตัดไป ชิวาวานก็ปลดเสื้อยืดตัวโคล่งออกจากร่าง กระโปรงสั้นบนร่างก็หลุดร่วงลง

พร้อมไฟในห้องที่ดับลงเช่นเดียวกัน ทว่ากลับยังมองเห็นดวงตาสีน้ำเงินอ่อนของเจ้าของห้อง

ที่เดินไปหยิบชุดสูทสีดำขึ้นสวมลงบนร่าง

ปากก็พูดกับเงามืดด้านหลังตนเอง

“มาสเตอร์ มานานแล้วหรอ?” จากเงาสลัวๆ ของแสงยามเย็นที่สาดผ่านม่านหนาเข้ามา

ส่องให้เห็นร่างบางในสปิริทสูทสีขาวครีมผู้กำลังนอนแผ่สยายเรือนผมสีบลอนด์งามตา

ให้กระจายไปทั่วทั้งหมอน

ในตาสีไพลินอ่อนเช่นเดียวกับพี่สาวต่างมารดามองกลับจากกระจกเงาแล้วบ่น

“ด็อกเตอร์ สมมติถ้าคนเข้ามาเห็นพี่โป๊แบบฉันเมื่อกี้จบกันเลยนะ ชีวิตนักวิทอันดับหนึ่ง” นักวิทยาศาสตร์อันดับหนึ่งผู้มีชื่อเล่นว่าด็อกเตอร์เหลียวหน้ามองน้องสาวต่างมารดา

แล้วยิ้มมุมปาก

“ถ้างั้นก็คงตายตั้งแต่หายใจเฮือกแรกในห้องแล้ว” มาสเตอร์  เมกาลอนโด้ลุกขึ้นจากท่านอนแสนขี้เกียจแล้วส่ายหน้า

“ถ้าเป็นพวกตัวประหลาดอย่างกลุ่มคนที่พี่กำลังตามอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นี่หละ?”

ด็อกเตอร์เงียบไปก่อนจะเดินกลับมานั่งลงบนเตียงข้างมาสเตอร์ที่ตะแคงหน้ามอง

พี่สาวที่กำลังคว้าหน้ากากนกอินทรีสีดำสนิทมาสวม

เหลือเพียงส่วนปากเท่านั้นที่โผล่พ้นกรอบหน้ากากออกมา

   “ถ้างั้นพี่อาจจะ” ด็อกเตอร์ส่ายหน้าแล้วฉุดมือน้องสาวให้ลุกขึ้นยืนอย่างจริงจัง

“ไปไหน?” มาสเตอร์ถามแล้วกระโดดลุกขึ้นยืนตามมือเล็กของพี่สาว

“ปีนี้จะเป็นวาระสุดท้ายของการทำงานเต็มของนายกรัฐมนตรีเจ้าราม  ธรรมนูญจรัสดาว

และมีข่าวจากวงในว่า แมวเหมียว  รุ้งสวรรค์จะลงสมัครในการเลือกตั้งครั้งหน้า

ที่ยังไม่มีกำหนดแน่นอน

แต่คิดว่าทางรัฐบาลอาจจะประกาศออกมาเร็วๆ นี้

และนโยบายหนึ่งที่คุณหนูแมวเหมียวจะกระทำอย่างแน่นอน.....ไม่สิ ต้องบอกว่า นโยบายที่รัฐบาลที่จะมีตระกูลรุ้งสวรรค์เป็นเงาทะมึนอยู่เบื้องหลังจะกระทำอย่างจริงจัง

คือการกวาดล้างอิทธิพลที่คานอำนาจกันอยู่

และสุดท้ายก็จะเหลือแค่ชื่อของรุ้งสวรรค์ที่เป็นหนึ่งในทุกด้าน

เศรษฐกิจ การเมือง หรือแม้กระทั่งทางสังคม”

            มาสเตอร์นิ่งเงียบไปก่อนเสนอความเห็น

“แล้วท่าเราสามารถทำให้เกิดความแตกแยกภายในหละ?” ชิวาวานมองหน้าน้องสาวต่างมารดาแล้วเบิกตากว้าง

“อย่าบอกนะ...มะ...มาสเตอร์!” เธอผู้เคยใจเย็นเสมอมา เธอ ผู้ที่เคยนิ่งเรียบไร้ความรู้สึก

จนวงการวิทยาศาสตร์ไร้คู่ต่อกอน

กำลังเบิกตากว้างแล้วมองหน้าหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าตัวเองไม่กี่ปี

แววตาสีน้ำเงินเฉยชาของมาสเตอร์ปรายจ้องมองทางอื่นอย่างไม่กล้าจะสบตาตรงๆ กับพี่สาวต่างแม่

“คนของรุ้งสวรรค์มันทำอะไรเธอ?” จากการลำดับความคิดอย่างเป็นระบบของชิวาวาน

ที่แววตาสะท้านหวั่นไหว

นับตั้งแต่ที่พ่อแท้ๆ อย่างวาริน  เมกาลอนโด้ หายสาบสูญไปเมื่อห้าปีก่อน ทำให้สามพี่น้อง

เมกาลอนโด้คนละแม่

ทว่าทั้งพี่ชายคนโตอย่างไกเซอร์และพี่สาวคนโตอย่างชิวาวาน ต่างรักมาสเตอร์ที่สุด

แม้ในวงการสีดำภายนอกจะบอกว่ามาสเตอร์คือมือสังหารผู้ฆ่าคนไม่กะพริบตา

เป็นสุดยอดอาวุธมีชีวิตของเมกาลอนโด้

ทว่าสำหรับไกเซอร์และชิวาวาน ยังไง มาสเตอร์สำหรับพวกเธอก็คือน้องน้อยคนสุดท้องอยู่ดี

            “เปล่า ก็แค่ถามเล่นๆ” มาสเตอร์มองสบตาพี่สาวอย่างอึดอัด

แต่จ้องตาแล้ว

ชิวาวานไม่มีทางเชื่อคำพูดประโยคเดียวของมาสเตอร์แน่นอน

“บอกพี่ ไม่งั้นพี่จะบอกไกเซอร์!” มาสเตอร์สะดุ้งจนมือที่กุมกับพี่สาวกระตุก

ฤทธิ์เดชเรื่องความรักน้องสาวและพร้อมจะโกรธแค้นและบ้าคลั่งได้เสมอหากมีอะไรเกิดขึ้น

กับครอบครัวที่แท้จริงของเขา

และการบันดาลโทษะของไกเซอร์ไม่ใช่เรื่องที่ล้อเล่นได้

“เกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่เมื่อไหร่ และ....ทำไมไม่เคยบอกกันมาก่อน?”

            ชิวาวาน  นั่งช็อค เมื่อเห็นมาสเตอร์ที่นั่งอยู่ด้านตรงข้ามบนโซฟายาว

จ้องประสานแววตาเวิ้งว้างและว่างเปล่าตอบกลับมา ราวกับว่าเธอไปสะกิดแผลใจที่บาดลึกและสร้างริ้วรอยให้ดวงใจ

ที่แตกสลายลงตรงหน้าอย่างยับเยิน

“สองเดือนก่อน ในงานเลี้ยงฉลองเปิดตัวสำนักพิมพ์ใหม่คืนนั้นบังเอิญต้องเข้าไปลอบสังหารแขกคนหนึ่ง

ซึ่งเป็นตัวตั้งตัวตีที่จะกำจัดธุรกิจสายสีเทาของครอบครัวเรา

มันจำเป็นไง ที่จะต้องปะปนเข้าไปในฐานะพนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่ม

เพราะข้อนข้างเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ที่เจ้าของโรงพิมพ์อินทรวชิราช

            เชิญแค่คนที่คุ้นเคยเข้าร่วมไม่ถึงหกสิบคนและพนักงานที่ฟิกส์ไว้มันเป๊ะมาก

จนเกือบจะโดนจับได้ตั้งหลายครั้ง

แต่โชคดีที่สามารถลงมือสำเร็จ

แต่ตอนจะถอนตัว....บังเอิญว่าต้องเสิร์ฟเครื่องดื่มให้เจ้าของงานเลี้ยงไง

แต่เค้าบังคับให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนด้วย!”

            ชิวาวานหัวขาวโพลนไปชั่วขณะ แต่ไหนแต่ไรมาแล้วที่มาสเตอร์แพ้เครื่องดื่ม

มีแอลกอฮอล์เป็นส่วนผสมทุกชนิดขั้นรุนแรง

แค่จิบไปแก้วเดียวก็หมดสติได้แล้ว

“อย่าบอกนะว่า…” ชิวาวานเสียงสั่นอย่างตระหนกและช็อคสุดขีด

มาสเตอร์ก้มหน้ามองปลายเท้าแล้วพยักหน้ารับ

“คะ....หนูเมา เขาก็เมา แล้วเราก็......มีอะไรกัน!!!”

            ชิวาวานลุกขึ้นยืนแล้วเข่าอ่อน แววตาสีเดียวกันจ้องร่างบางในสูทขาวตรงหน้า

อย่างตื่นตระหนกและตกใจ

“ละ....แล้ว แล้ว....” มาสเตอร์เงยหน้าขึ้นมองพี่สาวที่จ้องตรงไปที่แผ่นท้องแบนราบของตัวเอง

“หนู....ท้อง ได้สองเดือนแล้วค่ะ!!!”.

…………………………***