มนต์รักซาตาน

ลำดับตอนที่ #5 : อบอวลด้วยรัก

ย่างเข้าสู่เช้าวันใหม่ กรวิทย์ควานหาบัวชมพูที่นอนแนบข้างกายเขาตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาอย่างอัตโนมัติ บัวชมพูขยับหนีมือที่พยายามดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขกอย่ารำคาญ กรวิทย์ไม่ยอมจึงพลิกร่างหนาของตนเองทับร่างสวยในอ้อมแขนอย่างหมั่นไส้

“เป็นอะไรไปอีก ทีเมื่อคืนยังร้องเรียกหาอยู่เลย” กรวิทย์กระเซ้าสาวสวยที่ยังงัวเงียอยู่ในอ้อมแขนตน

“บัวยังง่วงนอนอยู่เลย อย่ามายุ่งกับบัวตอนนี้นะคะคุณกร” บัวชมพูแย้งเสียงหวาน

กรวิทย์หัวเราะกับคำพูดของบัวชมพูเสียงดังก่อนที่จะพูดว่า

“จะไปทำงานได้อย่างไง สายป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นเลย ฉันไม่รับคนที่ไปทำงานสายเข้าทำงานหรอกนะ”

“ก็วันนี้ไม่ใช่วันทำงานซะหน่อย ที่สำคัญเราอยู่กันที่หัวหินอีกตั้งหลายวัน คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะบัวไม่มีวันตื่นสายในวันที่จะต้องทำงานหรอกคะ และที่ตื่นสายไม่ใช่เพราะคุณเหรอคะ” บัวชมพูตอบโต้อย่างฉะฉานไม่เกรงกลัวกรวิทย์ หลังจากที่สัมผัสได้ว่าตัวเองมีอิทธิพลต่อเขามากมายแค่ไหน

“โอเค ฉันยอมรับผิดก็ได้ว่าฉันเป็นคนทำให้เธอนอนตื่นสาย แต่วันนี้จะเป็นวันที่เราจะกลับกันแล้วจ๊ะ เราจะอยู่ที่นี่แค่วันนี้ตอนบ่ายๆเท่านั้น และที่ปลุกนี่ก็เพราะว่า วันนี้ก่อนกลับฉันจะสอนให้เธอว่ายน้ำให้ได้”

“แต่บัวไม่เห็นจะอยากที่จะว่ายน้ำเป็นเลย เรานอนกันต่อเถอะคะไม่ต้องรีบตื่นกันก็ได้” บัวชมพูพยายามที่จะวอนขอให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะให้เธอว่ายน้ำให้เป็น

เมื่อเห็นบัวชมพูไม่เห็นความสำคัญของการฝึกว่ายน้ำเขาจึงพูดยั่วให้บัวชมพูเห็นถึงความต้องการของเขา

“ฉันจะบอกอะไรให้เธอได้รู้ไว้ว่า ว่ายน้ำเป็นกีฬาอย่างหนึ่งที่ฉันชอบและที่สำคัญฉันไม่ชอบว่ายคนเดียว ถ้าเธออยากจะให้ฉันไปว่ายน้ำกับคนอื่นก็ตามใจเธอ ไม่ต้องฝึกว่ายก็ได้”ระหว่างที่พูดก็ลอบมองสีหน้าที่เคร่งเครียดของบัวชมพูไปด้วย ทำให้เขามีความมั่นใจขึ้นมาเป็นกองเมื่อมือเรียวบางโอบกระชับรอบคอของเขา

“บัวจะไปฝึกว่ายน้ำคะ”บัวชมพูพูดด้วยรอยยิ้มที่เจือไปด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด “แล้วใครจะเป็นคนที่สอนบัวคะ”

“ฉันจะเป็นคนสอนเธอเองไม่ต้องห่วง รับรองบัวจะต้องว่ายน้ำเป็นก่อนที่เราจะกลับไปกรุงเทพแน่นอน แต่ตอนนี้เราไปอาบน้ำกันก่อนดีกว่า” พูดแล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกัน

........................................................................................

เมื่อทั้งคู่อาบน้ำกันเสร็จ ทั้งคู่ก็ประคองกันลงมาที่สระว่ายน้ำของบ้านพัก หลังจากที่ถกเถียงกันเรื่องชุดว่ายน้ำของบัวชมพู ที่ผู้ใส่เห็นว่ามันโป๊เกินไป แต่ในที่สุดแล้วก็ต้องยอมจำนงกับตามคำร้องขอของกรวิทย์

“นารี เก็บของเสร็จก็กลับไปก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวฉันกับคุณบัวจะกลับไปตอนบ่ายๆ”กรวิทย์เอ่ยขึ้นเมื่อนารีนำอาหารเช้ามาเสิร์ฟที่สระว่ายน้ำ ก่อนที่จะละสายตาไปที่ สาวรูปร่างโปร่งบางข้างกาย

“เราว่ายน้ำกันก่อนแล้วกัน ว่ายเสร็จแล้วค่อยทานข้าวเช้ากัน”กรวิทย์ออกความเห็น ก่อนที่จะพูดต่อ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงห่อหุ้มร่างกายด้วยชุดคลุมอาบน้ำอยู่

 “ถอดเสื้อคลุมได้แล้ว ฉันก็ถอดแล้วไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลย”

“คะ” บัวชมพูตอบรับอย่างว่าง่าย ก่อนที่จะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออก

กรวิทย์นั่งมองสาวสวย ที่ยืนโชว์ความอวบอิ่มที่ชวนมองอย่างหลงใหลก่อนที่จะเอ่ยว่า “เห็นไหมไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนตัวเองสวยจะตายไป”

บัวชมพูรู้สึกกระดากอาย ที่กรวิทย์ใช้สายตาโลมเลียเธออย่างเปิดเผยจึงเร่งให้เขารีบสอนเธอว่ายน้ำ

การฝึกว่ายน้ำจึงเริ่มต้นขึ้น ในช่วงแรกกรวิทย์ไม่ทำให้บัวชมพูรู้สึกอายเพราะเขาทำหน้าที่เป็นครูที่ดี ในที่สุดบัวชมพูจึงค่อยๆว่ายน้ำได้ขึ้นทีละน้อย

“บัว เราไปว่ายน้ำที่ลึกกว่านี้กันเอาไหม”
 กรวิทย์หยั่งเชิงถาม

บัวชมพูสั่นหน้าปฏิเสธ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมพยายามลากบัวชมพูไปที่น้ำที่ลึกเลยศีรษะของหญิงสาวแต่สูงแค่ไหล่ของเขา ทำให้บัวชมพูกลัวว่าตัวเองจะจมน้ำจึงใช้ขาเกี่ยวที่เอวและกอดชายหนุ่มอย่างแน่น ทรวงอกอวบอิ่มแนบชิดติดกับหน้าอกแข็งแรงของเขา มีเพียงชุดว่ายน้ำบางเบาปิดกั้นระหว่างเขากับเธอ

ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหัวเราะกับท่าทีของหล่อนที่แสดงออกมา แต่ตรงกันข้ามกับบัวชมพูที่หวีดร้องออกมา เมื่อชายหนุ่มพยายามที่จะแกะหญิงสาว ออกจากตัวเอง

“คุณกร คุณจะทำอะไรของคุณนะ อย่าปล่อยบัวนะ ฮือ...ฮือ” บัวชมพูถึงกับร้องไห้ออกมา เมื่อชายหนุ่มมีท่าทีที่จะแกะหล่อนออกอีกเหมือนเดิม

“นี่ แม่คุณจะร้องไห้ทำไม เธอว่ายน้ำเป็นแล้วนะจะกลัวอะไรอีก” กรวิทย์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าบัวชมพูร้องไห้ออกมา

“แต่มันลึกนี่ เมื่อกี่มันตื้น” บัวชมพูเถียงขึ้นด้วยความโกรธ และเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่เริ่มบึ้งตึงเอาจริงเอาจัง ก็ร้องไห้มากขึ้นกว่าเดิม

เสียงหวีดร้องของบัวชมพูทำให้ สุชาติกับนารีตกใจก่อนที่จะวิ่งมาที่สระว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว

“คุณบัวคะเกิดอะไรขึ้นเออ” นารีพูดอ้ำอึ้งเมื่อเหลือบเห็นว่าบัวชมพูไม่ได้เป็นอันตรายอะไร นอกเหนือจากนั้นเธอยังเห็นบัวชมพูเกาะนายของตนแน่นอย่างกะลูกลิงเกาะแม่ลิง นอกจากนี้นายของเธอออกจะมีความสุข สังเกตจากเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ คละไปกับเสียงร้องไห้ของบัวชมพู เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น เธอกับสามีจึงเดินออกไปทำงานที่คั่งค้างกันต่อ

“คุณกร บัวหิวข้าวแล้วละคะ เราไปทานกันดีกว่า”บัวชมพูพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง เพื่อให้กรวิทย์เปลี่ยนใจที่จะทำให้เธอว่ายน้ำที่ลึกให้ได้

“เอาสิ แต่เธอยังว่ายน้ำไม่แข็งเลยนี่”กรวิทย์แย้งขึ้นอย่างรู้ทันความคิดของเธอ

...........................................................................................

เมื่อเก็บของใส่รถเรียบร้อยแล้ว กรวิทย์จึงขับรถออกจากหัวหินมุ่งตรงสู่ กรุงเทพ โดยมีสาวสวยอย่างบัวชมพูนอนหลับสลบไสลไม่ได้สติ ด้วยความอ่อนเพลีย อยู่เบาะข้างๆ

“บัว...บัว”กรวิทย์เรียกบัวชมพูพร้อมกับเขย่าร่างงามเบาๆ เพื่อให้บัวชมพูตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา

บัวชมพูตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย ใช้แขนขยี้ตาเบาๆ เมื่อแสงแยงตา“ถึงบ้านคุณแล้วหรือคะ ทำไมมันเร็วขนาดนี้”
บัวชมพูถามขึ้นเมื่อรู้สึก ว่าตัวเองนอนไปได้ไม่นานเท่าไร

“ยังไม่ถึงบ้านฉันหรอก แต่ฉันแวะเติมน้ำมันเลยปลุกเธอ ถามว่าอยากที่จะเข้าห้องน้ำรึเปล่า เพราะฉันจะขับรถรวดเดียวถึงกรุงเทพเลย ไม่แวะจอดที่ไหนแล้ว”

“คะ บัวอยากเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาซะหน่อยรู้สึกง่วงนอนยังไงก็ไม่รู้”บัวชมพูพร้อมกับผละออกไปเข้าห้องน้ำ

“โอเค เรียบร้อยทุกอย่างแล้วเราไปกันได้เลย”บัวชมพูกล่าวขึ้นเมื่อจัดการรัดเข็มขัดของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

คำพูดของเธอทำให้กรวิทย์อดหมั่นไส้ที่จะไม่พูดไม่ได้

“น้อยๆหน่อยเถอะแม่คุณ”กรวิทย์ขยี้ศีรษะของหญิงสาวเบาๆ

“ถึงบ้านฉันแล้วเธอจะสั่งฉันอย่างนี้ไม่ได้นะ”

บัวชมพูขมวดคิ้ว พร้อมกับหันมามองหน้ากรวิทย์อย่าง งงๆ กับคำพูดของเขา

“ทำไมละคะ”บัวชมพูถามอย่างสงสัย

กรวิทย์จึงคลายข้อสงสัยของเธอ “ก็เพราะว่าที่บ้านฉันมีกฎมากมาย โดยเฉพาะกับวรรณ หัวหน้าแม่บ้านนะเค้าคงจะไม่ค่อยชอบเธอเท่าไรหรอกนะ เพราะเค้าอยากให้ฉันลงเอยกับ สิริญยา คุณหนูบ้านเก่าของเค้า ที่เลี้ยงมากับมือ
ก่อนที่บ้านนั้นล้มละลายแล้วย้ายมาอยู่ที่บ้านของฉัน”

ทำพูดของกรวิทย์ทำให้บัวชมพูอึ้งไปก่อนที่จะรำพึงกับตัวเองเบาๆว่า ฉันมีศัตรูเพิ่มขึ้นอีกแล้วหรือคะนี่

........................................................................................