มนต์รักซาตาน

ลำดับตอนที่ #4 : ปลอบโยน

กรวิทย์นอนมองสาวสวยข้างกายของเขา ที่นอนหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาแก้แพ้ที่ได้จากโรงพยาบาลอย่างห่วงใย หมอบอกว่าห้ามแตะต้องอาหารทะเลอีกเป็นอันขาดชาตินี้ ทำให้เมื่อออกจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านเขาจึงสั่งนารีให้เปลี่ยนรายการอาหารทั้งหมด อันที่จริงเขาแทบที่จะไล่นารีออกด้วยซ้ำแต่สาวสวยข้างกายเขานะสิห้ามไว้ก่อน กรวิทย์นอนถอนหายใจก่อนที่จะสู่เข้าสู่ห้วงนิทราตามสาวสวยข้างกายไปอีกคน

……………………………………………………………………………………………………………………

อีกด้านหนึ่งที่กรุงเทพ ณ บ้านพักของพันตรีวิเศษกับคุณหญิงทับทิมทอง

“ตอนนี้ยัยบัวไม่รู้ว่าเป็นอะไรบ้างนะคะคุณพี่” คุณทับทิมทองเอ่ยขึ้นถามสามีขณะที่นั่งทาโลชั่นอยู่บนเตียง

“คุณจะไปสนใจเค้าทำไมเราทำดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหลือกับชีวิตเด็กคนหนึ่งที่เราเลี้ยงมา” พันตรีวิเศษตอบภรรยาของท่าน

“ทำไมคุณพี่พูดแปลกอย่างนี้ละคะ”คุณทับทิมทองกล่าว

พันตรีวิเศษไม่พูดอะไรทำให้คุณทับทิมทองหงุดหงิดที่สามีไม่ให้ความกระจ่างแก่ตนให้มากกว่านี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะสามีของเธอยังไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นของเธออีกต่อไปแล้วแต่ได้ตกเป็นชื่อของ

นายกรวิทย์  รุ่งเรืองไพศาล เธอกำลังรอคอยที่จะได้มันกลับมาโดยใช้

บัวชมพูเป็นสะพาน

.............................................................................................

กรวิทย์ตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย และสอดสายตาหาบัวชมพูเมื่อไม่เจอก็ตะโกนเรียกบัวชมพูเสียงดัง ทำให้เจ้าของชื่อซึ่งนั่งเล่นอยู่ที่ใต้ถุนบ้านรีบวิ่งเข้าไปหาคนเรียกอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรคะ เรียกเสียงดังเชียว” บัวชมเอ่ยถามขณะที่ค่อยๆเดินเข้าไปหาคนที่นั่งหน้าบึ้งตึงอยู่และโผเข้าไปนั่งบนตัก วาดวงแขนเรียวไปรอบคอหอมแก้มเบาๆของเขาก่อนที่อ้อนเสียวอ่อยๆ

“อย่าโกรธบัวเลยนะคะบัวขอโทษคะ”หญิงสาวยกมือขึ้นลูบปมขมวดที่คิ้วบนใบหน้าของชายหนุ่มหบ้าบึ้งตึงอย่างขอโทษและอ่อนโยน

เพียงแค่นี้ก็ทำให้สีหน้าของชายหนุ่มระบายยิ้มออกมาได้ “ฉันไม่ได้โกรธเธอซะหน่อย แค่อยากให้เธออาบน้ำให้แค่นั้นเอง” กรวิทย์อธิบาย “บัวเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนี่เราอาบพร้อมกันดีกว่า” ชายหนุ่มพูดหลังจากนั้นก็อุ้มสาวสวยข้างกายเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

“ปล่อยบัวนะ คุณอยากอาบก็อาบไปคนเดียวเลยบัวไม่อาบพร้อมกับคุณหรอก” บัวชมพูพยามที่จะปฏิเสธแต่มีหรือคนอย่างกรวิทย์จะปล่อยให้โอกาสอย่างนี้ผ่านไป กรวิทย์เปิดฝักบัวรดลงบนตัวเขาและสาวสวยในอ้อมกอดจนทั้งเสื้อผ้าทั้งคู่เปียกปอน ทำให้กรวิทย์พยายามที่ถอดเสื้อผ้าของบัวชมพูออก

“อย่านะ คุณจะทำอะไรของคุณนะคุณกร” ความตกใจทำให้บัวชมพูเปลี่ยนสรรพนามการเรียกชื่อของกรวิทย์เปลี่ยนไป ทำให้กรวิทย์หัวเราะชอบใจและบอกให้เรียกอย่างนี้ตลอดไป

“โธ่ บัวถอดเถอะนะจ๊ะ อาบน้ำก็ต้องถอดเสื้อผ้าสิจะอาบทั้งชุดนอนอย่างนี้ได้ยังไง” กรวิทย์พยายามที่จะหาข้ออ้างมาอ้างกับบัวชมพู จนกระทั่งบัวชมพูใจอ่อน

“แค่อาบน้ำอย่างเดียวนะคะคุณกร อย่างอื่นบัวยังไม่พร้อม” บัวชมพูต่อรอง “จ๊ะ ได้จ๊ะ” กรวิทย์รับปากส่งๆ หลังจากนั้นก็ลงมือเปลื้องเสื้อผ้าของบัวชมพูอย่างใจเย็น จนกระทั่งเหลือเพียงชุดชั้นในสองชิ้น ที่ปกปิดความอวบอิ่มแต่งตึงของเจ้าตัวแทบไม่มิด บัวชมพูหน้าแดงจึงหันหลังให้กับเขา ทำให้ชายหนุ่มรีบจัดการของตัวเองจนเหลือเพียงชั้นใน

ตัวเดียวที่ตอนนี้เจ้าที่อยู่ภายในขยาดขนาดใหญ่ขึ้น ชายหนุ่มค่อยๆจับที่ไหล่หญิงสาวแล้วบอกกับหญิงสาวเสียงแหบสั่นๆว่า

“หันหน้ามาทางผมสิบัว”

บัวชมพูจึงหันมาเผชิญหน้ากับเขาแต่ก็อดที่จะไม่มองไปที่ส่วนกลางลำตัวที่ขยายใหญ่ขึ้นของเขาไม่ได้

“บัวอาบน้ำให้ผมก่อนนะแล้วผมจะอาบให้ให้บัวเป็นการตอบแทน

ทีหลัง” บัวชมพูจะปฏิเสธแต่ก็กลัวว่าจะก้าวมาเป็นเบอร์1ของเขาไม่ได้

ผู้หญิงคนอื่นของเขาก็คงจะต้องเคยทำแบบนี้มาแล้วจึงตอบตกลง

“จะให้อาบแล้วทำไมคุณไม่ถอดเสื้อผ้าให้เหมาะละคะ” กรวิทย์ถอดชั้นในแทบไม่ทันก่อนจะใช้ปลายเท้าเขี่ยชั้นในออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นก็ถอดชุดชั้นในของหญิงสาวด้วย ทำให้ทั้งสองครางออกมาเมื่อเห็นสัดส่วนของกันและกัน

บัวชมพูใช้ฟองน้ำบีบสบู่เหลวแล้วค่อยถูกบริเวณแผ่นหลัง ขณะที่ชายหนุ่มกำลังลุ้นว่าเมื่อไร่หญิงสาวจะมาถูบริเวณที่เขาต้องการ

บัวชมพูหันหลังเพื่อบีบสบู่เหลวเพิ่ม ทำให้ชายหนุ่มถือโอกาสนั้นกอดเธอทางด้านหลัง บัวชมพูสะดุ้งตกใจทำฟองน้ำหล่นจากมือ กรวิทย์จึงหยิบฟองน้ำขึ้นมา

“ฉันอาบให้เธอเลยดีกว่า”ชายหนุ่มก็ลงมือถูโดยเริ่มจากทรวงอกที่ใหญ่เกินตัวก่อนก่อนที่จะพึมพำว่า “แหมฉันละอยากมีสัก สิบ มือนะตอนนี้”

“คุณกร อย่านะ”บัวชมพูห้ามชายหนุ่มตรงหน้าขณะที่เขากำลังคุกเข่าบดขยี้ตรงระหว่างขาของเธอ

“บัว ให้ผมเถอะนะ”เมื่อบัวชมพูไม่พูดอะไรชายหนุ่มจึงลุกขึ้นพร้อมกระชับร่างบางแนบอกเปิดน้ำชำระสบู่ ก่อนที่จะพาร่างบางไปที่เตียงหลังใหญ่ที่ผละมาโดยที่หญิงไม่มีโอกาสที่จะพูดอะไร

.............................................................................................

กรวิทย์เหลือบมองร่างงาม ที่งอนนอนหันหลังให้กับเขา อย่างขอโทษ รอยผ้าปูที่นอนที่เปื้อนเลือดที่แดงเป็นหลักฐานอย่างดีว่าสาวข้างกายเขายังเป็นสาวพรหมจารีย์อยู่ ก่อนที่จะสูญเสียให้เขาแล้วตอนนี้ทำให้เขามีความสุขและเพิ่มความรักให้เธออย่างหมดใจ แต่เธอก็ยังไม่รู้

“บัวจ้าอย่าโกรธผมเลยนะ ผมขอโทษ”กรวิทย์เอ่ยเสียงอ่อยๆ พร้อมทั้งพลิกร่างงามให้หันหน้ามาทางเขา

“คุณผิดสัญญา” บัวชมพูเอ่ยขึ้นอย่างงอนๆ

เมื่อบัวชมพูไม่รับคำขอโทษของเขาง่ายๆ กรวิทย์จึงแกล้งหงุดหงิดใส่

“นี่แม่คุณเธอเป็นใคร มีสิทธิมาโกรธฉันรึไง” กรวิทย์เอ่ยขึ้เสียงดัง

บัวชมพูเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่มที่เอาพรหมจารีย์เธอไปแล้วยังแสดงอาการหงุดหงิดใส่เธอก่อนที่จะพูดว่า

“บัวขอโทษ ต่อไปนี้บัวจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว บัวรู้คะว่าตัวเองเป็นใคร

 อยู่กับคุณในฐานะอะไร อย่ากังวลไปเลยคะ” คำตอบของบัวชมพูทำให้กรวิทย์ถึงกับสะดุ้งกับน้ำเสียงเย็นชา จึงล้มตัวลงไปกอดและจูบไปทั่วหน้าบัวชมพูและกล่าวว่า

“ถ้าอยากให้ฉันหายโกรธเธอก็อาบน้ำให้ฉันสิ” พร้อมกับจับหญิงสาวขึ้นพาดบ่าแล้วพาเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันอีกครั้ง

กว่าทั้งสองจะลงไปทานข้าวก็ปาไปบ่า สองโมงเข้าไปแล้ว ทำเอา

สุชาติและนารีรอเก้อกันนานไปเลย แต่ก็มีความสุขที่เห็นนายทั้ง 2 ของตน มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยควาสุข

.......................................................................................