มนต์รักซาตาน

ลำดับตอนที่ #1 : เงื่อนไข

“คุณน้าทำแบบนี่กับบัวไม่ได้นะคะ”

บัวชมพูกล่าวขึ้นเมื่อมารดาเลี้ยงของเธอบอกถึงข้อเสนอของเจ้าสัวนาวิน ที่ว่าจะให้บัวชมพูไปเป็นนางบำเรอและดูแลกรวิทย์ลูกชายคนเดียวของท่านโดยแลกกับหนี้สินของนางที่ไปกู้กับท่านเพื่อมาเล่นการพนันที่ท่านชื่นชอบ และจะให้เงินอีกจำนวนหนึ่งแก่บิดาและมารดาเลี้ยงถ้าหล่อนตกลง

“ทำไมละแม่บัวฉันไม่เห็นว่ามันจะเสียหายอะไรเลยนะ ก็แค่ไปดูแลผู้ชายคนเดียว นอกจากที่เค้าจะให้เงินฉันกับพ่อแกแล้วนะเค้ายังจะให้เงินเดือนแกอีกต่างหาก”

“แต่คุณน้าคะมันไม่ใช่ดูแลอย่างเดียวนะคะหนูจะต้องไปเป็นนางบำเรอด้วยนะคะไม่เป็นห่วงหนูบ้างเลยหรือคะ บัวชมพูตัดพ้อมารดาเลี้ยงที่ท่านไม่เข้าเธอเลย”

“เอาเถอะนะไม่แน่แกไม่ต้องไปทำอะไรอย่างนั้นก็ได้ ถ้าท่านเจ้าสัวเขาเห็นแกแล้ว แล้วคิดว่าไม่เหมาะสมเขาก็จะไม่เลือกแก”

“ทำไมละคะแม่หนูคิดว่าเขาบังคับเพื่อบีบหนี้สินซะอีก”

“ใครบอกแกมีคนตั้งมากมายที่อยากที่จะทำหน้าที่นี่ เงินก็ดีงานก็สบายแต่ถ้าแกไม่ทำงานนี่เราต้องไปหาทีซุกหัวนอนที่อื่น แกก็รู้ใช่ไหมว่าพ่อของแกรักมันมากแค่ไหน”

บัวชมพูนิ่งไปเกือบจะแย้งไปแล้วว่าไม่ใช่เพราะท่านเหรออะไรๆมันจึงดูเลวร้ายขนาดนี่

แต่ก็เงียบไปเพราะพูดไปก็เท่านั้น เพราะยังไงเธอก็ไม่เคยชนะท่านได้เลยซักครั้ง

.............................................................................................

“ตกลงว่าผมจะต้องหยุดพักผ่อนไปอยู่ที่หัวหินจริงหรือครับป๋า ผมไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อยไม่จำเป็นต้องหยุดทำงานหรอกครับ”

“จำเป็นสิฉันอยากให้แกพักบ้าง มาช่วยฉันทำงานตั้งเรียนไม่ทันจะจบจนตอนนี่อายุอานามจะปาเข้าไป 40 อยู่แล้ว บ้านเราก็มีอยู่ที่นั่นใหัไอ้ชาติกับเมียมันไปอยู่เป็นเพื่อนแก เออลืมไปสนิทว่าฉันได้ เตรียสาวสวยไว้คอยดูแลแกด้วย แกจะได้ไม่เหงา”

ท่านเจ้าสัวนาวินแย้งขึ้นทันทีเมื่อลูกชายคนเดียวของท่านปฏิเสธที่จะไม่หยุดทำงานไปหัวหินตาทที่ท่านต้องการ

“ถ้าเป็นอย่างนั่นก็โอเคครับป๋า ป๋านี่รู้ใจผมเสมอเลยนะครับว่าแต่คนนี้จะอยู่กับเรานานแค่

ไหนครับ ผมจะได้จัดการได้ถูก” กรวิทย์เอ่ยถามผู้เป็นพ่อ

“อันนั่นมันก็แล้วแต่แกว่าจะเอายังไงจะให้อยู่ชั่วคราวหรือถาวร” ท่านเจ้าสัวพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกไป

.............................................................................................

“นี่แม่บัวตกลงท่านเจ้าสัวเค้าเลือกแกนะ พรุ่งนี้เตรียมเดินทางได้เลย ไปเตรียมเสื้อผ้าได้แล้ว

พรุ่งนี้คุณกรวิทย์เค้าจะพาแกไปพักผ่อนที่หัวหิน”

บัวชมพูเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินพลอยแก้วลูกสาวแท้ๆของมารดาเลี้ยงกล่าวถึงตนเองจึงถอยกลับมาแอบฟังที่หน้าห้องที่ตนผละมา

“ทำไมคุณแม่ทำอย่างนี้คะ ทำไมไม่ให้หนูไปดูแลคุณกรวิทย์ละคะหรือคุณแม่อยากให้อีนังลูกเลี้ยงได้ดีกว่าลูกของตัวเอง”

“โถลูกแม่ทำไมแม่จะไม่รักหนู รู้ไหมคุณกรวิทย์เจ้าชู้จะตายไปให้นังบัวมันไปก็ดีแล้วมันจะได้ทุกข์ทรมานไงลูก หนูไม่ชอบหรือจ๊ะ”

“ชอบสิคะคะคุณแม่ หนูเห็นด้วย แต่ถ้าเกิดคุณกรวิทย์หลงเสน่ห์นังนั่นจะแต่งงานกับมันละคะเราจะทำยังไง” พลอยแก้วแย้งขึ้น

“เป็นไปไม่ได้หรอกลูกที่เค้าจะแต่งงานกับนังบัว ลูกแม่ยังจะมีภาษีมากกว่านางบัวตั้งเยอะเป็นถึงลูกสาวของคุณหญิงทับทิมทองกันพันตรีวิเศษ”

“แต่นังบัวก็เป็นลูกสาวคุณพ่อนะคะคุณแม่”

“แล้วไงจ๊ะหนูเห็นคุณพ่อสนใจมันบ้างหรือเปล่าอุส่าห์เรียนจบได้เกียรนิยมคุณพ่อยังไม่พูดอะไรเลย แม่บอกว่าจะให้นังบัวไปทำงานนี้คุณพ่อยังไม่กล้าแย้งเลยสักคำและบอกอีกนะว่าดีแล้วละเราจะได้อยู่กัน 3 คนพ่อแม่ลูก”

“จริงหรือคะคุณแม่ คุณพ่อไม่พูดอะไรเลยหรือคะ” คุณหญิงทับทิมทองพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มส่งให้ลูกสาวคนสวยของท่าน

อีกด้านหนึ่งบัวชมพูกำลังตกใจและคาดไม่ถึงว่าสองแม่ลูกกล่าวต้องการให้ต้องการให้ตนเจ็บและทนทุกข์ทรมานใจ ยิ่งกว่านั้นบิดาของตนยังไม่แย้งอะไรอีกด้วยทุกคนต้องการให้ตนไปจากที่นี่ แล้วทำไมเธอจะต้องอยู่ที่นี่ อยู่เพื่อให้ทุกคนที่เกลียดเธอสมหวังอยู่อย่างสุขสบาย

.............................................................................................