stigma creep มลทินเล็ดลอด

ครืด.....

เสียงเปิดประตูไม้เเบบบานเลื่อนดังขึ้น ทำให้หญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวประบ่าที่

อยู่ภายในห้อง นั้นรับรู้ว่ามีคนเข้ามาเเต่หญิงสาวยังคงไม่เงยหน้าจากเอกสารของตัวเองบนโต๊ะ เสียงรองเท้ากระทบพื้นเป็นจังหวะเดินมั่นคง จนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว

“......”

หญิงสาวยังคงก้มหน้าเมินเงียบให้อีกฝ่ายเปิดประเด็นก่อน

ปึก!!เอกสารสีน้ำตาลปึกใหญ่ถูกวางบนโต๊ะเเต่ไม่

เเรงมาก 

“เอายังไงต่อหมอก....ไอ้หมอนั้นมันขวางภาระกิจเราอีกเเล้ว...ดีนะที่เนตรตามไปเก็บเหยื่อรอบ2ต่อไม่งั้นเรื่องบานเเน่ๆ”

ชายหนุ่มดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมานั้งเอนหลังพึงกับพนักนวดขมับอย่างเหนื่อยล้า

หมอกเงยหน้าขึ้นจากเอกสารไปหยิบกางสีน้ำตาลเเทน

“เฮ้ยๆยัยหมอกได้ฟังที่พูดป่าววะ”

"เอ่อ..ฟังอยู่...นี่ข้อมูลที่นายรวมมาจากเหยื่อใช่ไหม?”

หมอกถามเพื่อนเเต่สายตายังปรายมองเอกสาร

"ใช่”

“งั้นนายไปพักเถอะบอกคนในทีมพักเลยฉันจัดการต่อเอง”

หมอกพูดพลางปัดมือไล่เพื่อนออกไป

ชายหนุ่มได้เเต่ยักไหล่เเล้วเกินออกไปโดยดีอย่างไม่ถือสา เพราะรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้า จะหน้าเงียบๆ

เเต่‘กวนส้นตีนชิบหาย’

หลังจากเสียงประตูห้องปิดลงหมอก หันหน้าเข้าหาโน๊ตบุ๊คสีดำขลับ เครื่องรัก 

รัวเเป้นพิมพ์กดเข้า เซิฟเวอร์ใต้ติดอย่างกับเล่น

เฟซบุ๊ค

กดเข้าไปเว็บกระจายข่าวใหญ่ของโลกใต้ดิน

เผยให้เห็นข่าวที่พาดหัวข้อใหญ่เอาไว้

[ภาม พรมพิริยะ CEO บริษัทรับจ้างตาย ที่ดังกระหึ่มทั่ววงการใต้ดิน ยังคงเป็นปริศนา]

หมอกยิ้มมุมปากให้กับหน้าจอ

‘เอายังไงดีหล่ะคุณภาม.....’