คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
� � � � � � � �ค.ศ.3000
� � � � � ได้เกิดความขัดแย้งของศาสนาจนก่อเกิดเป็นสงครามศาสนาและเริ่มลามเป็นสงครามโลกคนต่างศาสนาแค้นฆ่ากันเองจนผู้คนที่เหลืออยู่ในโลกเหลือไม่ถึงครึ่งก็เริ่มมีบ้างคนคิดว่าสิ่งที่ตนเองทำมันไร้ค่าและเลื่อกที่จะไม่นับถืออะไรพระเจ้าองค์ใด
� � � � �แต่การที่ไม่เลือกนับถืออะไรเลยพวกเขาจึงกลายเป็นศัตรูกับทุกศาสนาและต้องหลบซ้อนตามหมู่บ้านเล็กๆหรือในป่าแต่ก็ไม่หวายถูกจับได้และฆ่าจนพวกเขาเริ่มทนไม่ไหวเริ่มรวมตัวกันและสู้จนพวกเขาชนะสงครามด้วยชายที่ชื่อว่า "ดิเอโน เรนซ่า"ผู้หมดความอดทนในการหลบซ้อน
� � � � � หลังสงครามโลกครั้งที่ 3 ประเทศทุกประเทศได้ร่วมตัวกันเป็นประเทศเดียวมีชื่อว่า “ Devaland ” �แต่สงครามก็ได้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์สร้างเกือบหมดจนกลับมาเริ่มใหม่แต่ก็ยังเหลือเมืองที่อยู่ในสหรัฐอเมริกาที่เป็นเมืองที่ตั้งของฝ่ายชนะสงครามอยู่บ้างทางรัฐจึงจัดการตั้งเมืองเป็นเมืองหลวงใหม่ว่า “ King Island� “ และได้รวบร่วมประชาชนทั่วมุมโลกมาไว้ที่เมืองนี้ประมาณ 5 พันล้านคน
ณ.ชานชาลารถไฟแห่งเมือง King lsland�
�������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������
��������������� ชายหนุ่มผมแดงแต่งชุดทหารยศนายพันเดินมาพร้อมกับเหรียญกล้าหารมากมายที่ติดอยู่ที่หน้าอกของเขาเองและพอเขาเดินลงมาจากรถไฟนายทหารทั้งหลายที่มายืนต้อนรับนายพันคนนี้ก็พูดพร้อมกันว่า
��������������� “ยินดีต้อนรับเข้าสู่อาณาจักร Devaland เมืองแห่งความสุข ครับ/คะ นายพล” เหล่านายทหารทั้งหลายต่างยืนตรงเรียงกันเป็นแถวจนเรียกความสนใจของผู้คนทีพึ่งเข้ามาอยู่กันทุกคน
��������������� “ไม่ต้องมากพิธี”ผู้พันผมแดงพูดแล้วก็เดินตามแถวไปเลยๆจนเจอทหารหญิงคนหนึ่งผมทองใส่แว่นดูน่ารักนิดๆเซ็กซี่หน่อยๆยืนห่างออกมาจากแถว
��������������� “สวัสดีค่ะ ดิฉัน ยูฟฟี่ ไฮได้ถูกมอบหมายงานให้มาดูแลท่านคะ”ทหารหญิงทำมือวันทยหัตถ์ก่อนแล้วจึงแนะนำตัวเอง
��������������� “ของที่ผมขอไปได้หรือยัง”ผู้พันผมแดงพูดแล้วก็เดินเลยออกไปเลยโดยไม่สนใจคำกล่าวนั้นเลย
��������������� “ทางเราได้จัดเตรียมให้เรียบร้อยแล้วคะ”ยูฟฟี่ทำหน้าอารมณ์เสียนิดหน่อยแต่ก็ต้องทนและทั้งสองคนก็เดินออกไปข้างหน้าพร้อมกับขึ้นรถที่มาจอดรอรับอยู่แล้ว
��������������� “ไม่ทราบว่าจะไปไหนคะ”ยูฟฟี่ยังคงกล่าวอย่างนอบน้อมพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้พันผมแดง
��������������� “ไปที่ที่ผมขอ”หลังจากนั้นรถก็ขับออกไปยังโซล Green Island ที่เป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นพิเศษหลังจากส่งครามจบลงโดยการสร้างธรรมชาติเทียมขึ้นมาแทนและยังเป็นที่อยู่ของผู้นำหลายคนและเศรษฐีอีกหลายคน
��������������� จากชานชาลา King Islandไปโซล Greed Island นั้นต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมงเพราะระยะห่างนั้นก็ไกลพอสมควรและพอเริ่มเข้าสู่ Greed Island ผู้พันก็เริ่มดูธรรมชาติตามข้างทางเขาก็พอใจพอสมควรที่มนุษย์สามารถสร้างธรรมชาติที่สวยได้ขนาดนี้
��������������� “ถึงแล้วคะท่านผู้พันบ้านเริ่มทะเลตามที่ขอคะ”ยูฟฟี่พูดจบก็รีบออกจากรถไปเปิดประตูอีกฝั่งให้ผู้พันผมแดงลงมาจากรถและภาพที่ผู้พันผมแดงเห็นก็ทำให้ยิ้มออกมาจากการนึกถึงเหตุการณ์สมัยก่อนเข้าร่วมรบกับสงคราดโลมแต่สิ่งที่ยูฟฟี่เห็นคือภาพของชายหนุ่มรูปหล่อกับธรรมชาติที่แสนสวยมที่ไม่สามารถหาดูได้ง่ายๆแล้วเดี่ยวนี้
��������������� “ขอบใจถูกใจผมจริงๆ”ผู้พันผมแดงพูดจบก็เริ่มเดินสำรวจบ้านโดยตัวบ้านไม่ใหญ่มากทีพื้นที่แค่ 80 คารางเมตรส่วนที่เหลือคือป่าครึ่งหนึ่งกับชายหาดอีกครึ่งหนึ่งโดยบ้านนั้นสร้างจากไม้ญี่ปุ่นและหน้าบ้านมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนว่า “ ผู้พัน ดิเอโน� เรนซ่า “
��������������� ผู้พันผมแดงหรือก็คือผู้พันเรนซ่าหลังจากเดินดูบ้านจนพอสมควรแล้วเขาก็นึกขึ้นคำพูดของคนรักสมัยก่อนว่า “เรนซ่าต่อจากนี้ไปใช้ชีวิตให้มีความสุขนะอยากไปเที่ยวไหนก็ไปอยากกินอะไรก็กิน”และน้ำตาของผู้พันเรนซ่าก็ไหลออกมาเอง
��������������� “ยูฟฟี่ระหว่างทางผมเห็นป้ายโฆษณาว่ามีเครื่องเกมรุ่นใหม่มาเห็นเขียนว่ามีที่สวยเยอะเลยอยากลองไปดู”เรนซ่าคิดว่าเขาอยากความฝันของเขาคือเที่ยวไปทั่วโลกแต่ตอนนี้มันไม่มีให้เที่ยวแล้ว
��������������� “อ๋อ เกม Devaland �ใช่ไหมคะท่าน”ยูฟฟี่พูดพร้อมกับยืนใบโฆษณาให้เป็นใบของคน 3 คนใส่ชุดนักเวท นักรบ ชุดของพวกใส่ชุกำลังภายใน
��������������� “ช่วยเตรียมเครื่องเล่นให้ด้วยและอีกอย่างช่วยหาบ้านในเกมที่ติดหน้าผาให้ด้วยนะอีก 2 ชั่วโมงผมจะลงมาเล่น”หลังจากนั้นเรนซ่าก็เดินขึ้นไปข้างบนเพราะเขาไม่ได้นอนมาเลยระหว่างทาง
��������������� “ค่ะ ท่าน”ยูฟฟี่รอให้เรนว่าขึ้นไปก่อนหลังจากนั้นจึงไปเตรียมของให้เรนซ่า
�2� ชั่วโมงผ่านไป
��������������� “ท่านผู้พันคะบ้านที่ท่านต้องการดิฉันไม่สามารถจัดทำได้คะเพราะทางเกมบอกว่าเป็นการเอาเปรียบของท่านผู้เล่นอื่นคะแต่ดิฉันพอหาเงินมาให้นายท่านประมาณ 1ล้านเหรียญทองคะ ส่วนนี้เป็นรายงานข้อมูลเกี่ยวกับเกมทั้งหมดคะแบ่งเป็นร้านในเมืองต่างๆข้อมูลกิลต่างๆข้อมูลอาวุธข้อมูลมอน”
� � � � � "ท่านคะดิฉันมีคำถามอยากจะถามท่านคะ"ยูฟฟี่ถามขึ้น
� � � � � "อะไรละพูดมาสิ"เรนตอบกับมองออกหน้าต่างไป
� � � � � "คือว่าทำไมท่านต้องปิดว่าตัวเองยศแค่ผู้พันละคะทั้งที่ท่านเป็นท่านผู้นำเราตลอดมา"
� � � � � �"ไม่ชอบความวุ่นวายและอยากจะทำตามสิ่งที่ได้สัญญากับคนคนหนึ่งไว้ด้วย"
� � � � � "ขอบคุณคะท่านทีตอบคำถามดิฉันคะ"ยูฟี่พูดจบก็เดินออกจากห้องไป
����������หลังจากนั้นเจนก็กลับไปนั่งอ่านข้อมูลต่างๆที่ยูฟี่ให้มาอ่านแต่ก็อ่านเฉพาะส่วนสำคัญของข้อมูลก่อนเพราะเขาไม่ได้ตั้งใจจะเล่นจริงจังแค่หาสถานที่สวยๆเรนซ่าจึงอ่านแต่สถานที่ท่องเที่ยวเป็นส่วนใหญ่
1 ชั่วโมงผ่านไป
��������������� เรนซ่าก็เตรียมตัวเข้าไปเกมและกินยาให้พลังงานเป็นจำนวน 3 เม็ด ( 3 วันเท่ากับในเกม 72 วัน )แล้วก็เรนซ่าจึงเข้าไปในเกมที่เป็นหมวกครอบหัว
��������������� “ วิ้งๆ� วิ้งๆ� วิ้งๆ ”� เสียงเครื่องทำงานแล้วเรนซ่าค่อยๆง่วงนอนแล้วก็หลับไป
��������������� พอเรนซ่าลืมตาขึ้นมาอีกที่เขาก็มาอยู่ในห้องสีขาวไม่มีอะไรเลย เรนซ่าเห็นแบบนั้นก็คิดว่าน่าจะทำให้สวยกว่านี้หน่อยนะ��� แต่พอเรนซ่าคิดอย่างนั้นห้องนั้นก็เปลื่ยนเป็นทะเลตอนดวงอาทิตย์กำลังจะตกที่เมื่อในหัวของเขาทันที่
เรนซ่าตกใจเล็กน้อยแต่เขาก็ตั้งสติกลับมาลองนึกถึงภาพจินตนาการถึงภูเขาบางท้องฟ้าบางโดยเขาไม่ทันสังเกตุเห็นหญิงสาวNpc ที่กำลังดูภาพต่างในความทรงจำของชายข้างหน้าอย่างมีความสุขจนเรนซ่านึกภาพวันสิ้นสุดสงครามที่เป็นภาพทุ้งหญ้าที่เต็มไปด้วยเลือดและศพมากมายพร้อมกับฝนที่โปรยปรายลงมากเหมือนเป็นใจแสดงความเศร้าของชายผู้เดียวที่รอดมาได้เป็นภาพที่น่ากลัวจน Npc สาวร้องออกมาด้วยความตกใจกลัว
“ใคร”เรนซ่าร้องออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับวิ่งเอามือไปบีบคอ Npcสาวที่ตอนนี้ยิ่งตกใจกลัวใหญ่จนเรนซ่าตั้งสติได้จึงปล่อยมือวาง Npcสาวลง
“ขอโทษนะครับ”เรนซ่าพูดพร้อมกับก้มหัวขอโทษเพราะตัวเองนั้นขาดสติจนเกือบฆ่าเธอ
“ไม่....เป็น....ไร...คะ”Npcสาวพูดแต่ท่าทางยังเก็บคออยูมาก
“คือผมช่วยดีกว่าครับ”เร่นซ่าพูดพร้อมกับช่วยพยุงตัวเธอไปนั่งบนเก้าอี้ที่เขานึกขึ้นมาก่อนจะก้มหัวขอโทษอีกที่ ส่วน Npcสาวก็บอกว่าไม่เป็นไรแต่ขอพักสักพักหนึ่งจนเธอเริ่มหายดีก็พูดขึ้นว่า
“ดิฉันเป็นNpcสร้างตัวละครของคุณนะคะจะเริ่มสร้างเลยไหมคะ”Npcสาวพูดพร้อมกับแต่งชุดแต่งกายให้เรียบร้อย
“เริ่มเลยครับ”หลังจากนั้นเขาก็ให้เรนซ่าใส่ข้อมูลต่างๆลงหน้าจอสามมิติจนได้ออกมาเป็นแบบนี้
ชื่อ� จิน | HP �540/540����� MP 300/300� (สุ่มให้ตอนแรก) |
เลเวล� L.1 | เผ่า� มนุษย์ |
อาชีพ� นักฝึกหัด | เลือกสาย� ปราณ |
�
“จะปรับรูปร่างตัวเองไหมคะ”
“ขอให้ผมยาวอีกหน่อยนะครับ”
“ได้คะ ส่วนนี้เป็นของที่คุณได้รับตอนเริ่มต้นเกมคะ ส่วนนี้คือมีคนส่งมาให้นะคะ”Npcสาวปรับผมของจินให้ยาวขึ้นจนประมาณครึ่งคอและยืนของเริ่มต้นที่สายปราณได้มี
��������������� 1.ธนูใหญ่ (จินเลือกเพราะมันเป็นอาวุธสมัยโบราณแต่ตัวเองยังไม่เคยใช่)กับลูกธนู100ดอก
2.ชุดเริ่มต้นสายปราณสีดำ (เพราะมันไม่ค่อยสกปรกง่าย)
����������� 3.ถุงเงินที่เงินอยู่ 1 เหรียญทอง
กับอีกกองที่เป็นถุงเงินใบใหญ่แต่พอจินไปจับมันก็ไหล่เข้าถุงเงินที่เขาห้อยอยู่ข้างเองจนหมดแต่Npcสาวก็อธิบายการใช้ของต่างๆจนหมดและส่งเขาไปที่เมืองเริ่มต้นของสายปราณ “เอนเดว”
“ตุบ”เสียงของจินกระโดดออกมาจากมิติส่งตัวเข้าเกมของNpcสาว บรรยากาศในเมืองเป็นเหมือนหนังกำลังภายในที่สมัยพ่อของจินชอบเปิดดูเป็นเมืองที่มีการค้าขายอยู่ตามหน้าอาคารตึกต่างทีโรงจำนำ โรงเตี๊ยม หอนางโลมแต่ในเกมก็กำจัดอายุในการเข้าไปโดยผู้เล่นคนไหนอายุไม่ถึง 20 ปีก็จะเข้าไปไม่ได้ต่างมากมาย
จินเดินสำรวจเมืองไปเลื่อยผู้เล่นบางคนก็แต่งเหมือนจินบางคนก็ใส่ที่หรูกว่าบางคนก็ใส่ที่ชุดนักรบ บางคนใส่ชุดเวทแต่ที่แปลกคือบางมีลักษณะตัวสีเขียวกับฟันที่ยื่นออกมา หรือไม่ก็มีขนเหมือนหมาป่าแต่จินการเดินสำรวจเมืองไปเลยๆจนเจอร้านหนังสือเขาจึงเดินเข้าไปดู
เขาเห็นหนังสือสอนสิ่งต่างมากมายแต่สิ่งที่เขาเลือกซื้อนั้นก็คือหนังสือท่องเที่ยวกับหนังสือสอนปราณเพราะบางแห่งที่สวยงามนั้นก็อันตรายเขาจึงต้องเก่งพอที่จะรักษาชีวิตไว้ได้และยังมีหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรกับการทำเหล้าชั้นยอดที่เขาซื้อไว้อ่านเล่น
พอเขาได้สิ่งที่ต้องการแล้วจุดมุ่งหมายต่อไปคือห้องฝึกยุทธ์ที่ต้องเสียเงินเข้าไปฝึก ตอนแรกเขาคิดว่าไร้ประโยชน์ตอนอ่านหนังสือที่ยุฟฟี่ให้มาแต่พอเขาได้เห็นตอนสร้างตัวและเขาจึงเปลื่ยนใจไม่ไปซื้อบ้านแล้วแต่เข้าไปในห้องฝึกยุทธ์หน้าจะดีกว่าเพราะราคามันแค่ 1เหรียญทองต่อวันแต่เขาคิดผิดเพราะเงินในเกมนั้นหายากยิ่งกว่ายากเพราะไม่ค่อยตกจากสัตว์อสูรธรรมดาแต่จะตกกับบอสมากกว่า
ระหว่างทางเขาก็เจอกับช่างทำเครื่องเล่นดนตรีคนหนึ่งเขาจึงเขาซื้อขลุ่ยหยกที่ราคา 50 เหรียญเงินเพราะเอาไว้แก้เบื่อในเวลาฝึกวิชา
พอจินมาถึงมันเป็นอาคารสองชั้นที่ทำมาจากไม้ไผ่เกือบทั้งหลังแต่ให้ความดูคงทนมากกว่าบ้านอิฐบางที่ในเมืองสะอีก
“สวัสดีครับนายท่านจะรับกี่ชั่วโมงดีครับ”พนักงานต้อนรับรีบวิ่งเข้ามาทันทีที่ลูกค้าเข้าร้าน
“แล้วมันคิดอย่างไงบ้างละ”จินถามกลับไปดูเพราะข้อมูลที่เขาได้มาก็รู้อยู่แล้วแต่อยากลองว่าจะคิดเพิ่มหรือเปล่าถ้ามีคนไม่รู้ราคาเดินเข้ามาถ้าคิดเพิ่มเขาจะเดินออกไปโดยไม่คิดจะกลับมาอีกเลย
“ตอนนี้อยู่ในช่วงราคาพิเศษเช่า 1 วันฟรี 1 วันครับราคาก็ 1เหรียญทอง แต่ถ้านายท่านเช่า 50 วันเราเพิ่มห้องสมุดที่มีวิชาต่างๆของตระกูลชาวจีนตลอดเวลาการเช่าเลยครับนายท่าน”
“ตั้ง 50 มากไปหน่อยหรอ”จินถามไปเพื่อจะได้ลดลงมาหน่อย
“นายท่านงันขอจะบอกความลับของโรงฝึกให้เอาไหมแต่มันต้องมีค่าน้ำชาหน่อย”พนักงานแอบมาพูดกันอย่างเงียบพร้อมกับ ชูนิ้วชี้ขึ้น
จินก็แอบหยิบหน่อยก็จะหยิบเหรียญทองมาหนึ่งเหรียญและยัดเข้ามือขอพนักงานและพนักงานก็เอาใส่เข้าถุงเงินของตัวเองก่อนจะพูดว่า “นายท่านรู้ไหมว่าในห้องสมุดนั้นนะมีหนึ่งในวิชาของตระกูลใหญ่อยู่ด้วยมันคือตระกูลมังกรทะยานฟ้า มันแบ่งออกเป็นสามเล่ม เล่มแรก ปราณมังกรฟ้า� เล่มที่สอง ดาบมังกรทะยานฟ้า� เล่มที่สาม ฝ่ามือปราบมังกร มันจะอยู่ในชั้นในหมวดวิชาคนส่วนใหญ่ไม่รู้หรอก”
“งันเราเช่า70วันส่วนนี้เงิน”หลังจากนั้นพนักงานก็พาจินเข้าไปในห้องแต่พอจินเข้าไปในห้องพนักงานนั้นก็หัวเราะเหมือนกับโดนผีเข้าและตะโกนออกมาว่า “ถ้านายท่านอ่านภาษาโบราณออกนะขอรับ”
///เวลาในห้องฝึกจะเดินเร็วกว่าโลกเกม 6เท่า///
ความคิดเห็น