สื่อรักผ่านดวงดาว (Yuri)

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

                 แสงดาวระยิบระยับนับล้านดวง บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เงียบสงัด มองดูแล้วช่างงดงามจับตาเหลือเกิน จะมีสักกี่คนนะ ที่กำลังมองดาวดวงเดียวกับฉัน รู้ไหม ฉันรักดาวนะ เวลาที่ฉันเสียใจ ดูเหมือนว่า ดาวจะเข้าใจฉันมากที่สุด เวลานี้ฉันคงต้องพึ่งเธออีกแล้วสินะ “ดาว”

 

              “ นะ มาให้แม่กอดหน่อยสิลูก” น้ำเสียงอ่อนโยนของผู้เป็นแม่ เรียก นะ หรือ นยนะบุตรสาวคนเดียวของเธอ เข้าสวมกอดด้วยความรักอาทรยิ่งนัก

 

              “ นะรักแม่ค่ะ อ้อมกอดของแม่อบอุ่นที่สุดในโลกเลยรู้ไหมคะ”

 

              “ แม่ก็รักลูก ลูกคือหัวใจของแม่ นะลูกรัก” น้ำตาที่เอ่อล้นบนใบหน้าของ รุ่งนภาวดี หญิงผู้เป็นแม่ ลูกจะรู้หรือไม่ ว่ามันถึงเวลาแล้ว ถึงแล้วจริงๆเวลาที่แม่ต้องไป ต้องจากลูกไปแล้ว ลูกรัก

 

              “ แม่ร้องให้ทำไมคะ อย่าร้องเลยนะคะ ” หญิงสาวใช้นิ้วมือเรียวงามเช็ดน้ำตาให้แม่ของเธอ แล้วโอบกอดเพื่อปลอบเธอด้วยความอ่อนโยน

 

             “ ถึงเวลาที่ลูกควรจะรู้แล้ว นะ ฟังแม่นะลูก แม่หย่ากับพ่อแล้ว แม่รั้งไว้ไม่ได้อีกแล้ว แม่พยายามต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ พ่อของลูกเขาเลือกผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่แม่ แม่เสียใจนะลูก ในเมื่อพ่อเขาไม่มีความสุขกับชีวิตคู่ที่มีแม่ ขืนอยู่ต่อกันไปก็จะมีแต่ความทุกข์ ความระแวงต่อกัน แม่จึงต้องตัดสินใจทำนะลูก แม่ขอโทษจริงๆที่ทำให้ลูกเสียใจ แม่เลือกไม่ได้จริงๆ”

 

             “ ไม่จริงใช่ไหมค่ะ แม่ล้อเล่นใช่ไหมค่ะ นะไม่ยอมให้แม่ไปไหนหรอก แม่ต้องอยู่กับนะ อยู่กับพ่อ เหมือนแต่ก่อนยังไงคะแม่ พวกเรารักกันแค่ไหนแม่จำไม่ได้หรอ” นยนะแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ตอนนี้ใบหน้าของเธออาบด้วยน้ำตา ครอบครัวที่อบอุ่นอิ่มเอมด้วยความรัก ที่ผ่านมามันเป็นแค่ภาพลวงตางั้นหรอ พ่อกับแม่ที่แสนดีของเธอ เสแสร้งแกล้งรักกันต่อหน้าเธอ

 

             “ แม่ต้องไปลูก แม่ไม่มีทางเลือกในเมื่อแม่ตัดสินใจไปแล้ว แม่จะกลับไปอยู่กับยายของลูกที่เชียงใหม่ ลูกต้องอยู่กับพ่อที่นี้ เชื่อฟังพ่อ ตั้งใจเรียนหนังสือนะลูก แม่รักลูกเสมอนะ นะลูกรัก ”

 

            “ แม่อย่าทิ้งนะไปเลยนะค่ะ นะรักแม่ ” นยนะร่ำไห้ อ้อนวอนผู้เป็นแม่

               

                    นยนะวิ่งเข้าหา รุ่งนภาวดีผู้เป็นแม่ พร้อมกอดรัดไว้ไม่ให้แม่ของเธอหนีจากไปไหน แต่ทุกอย่างก็ไม่สำเร็จ รุ่งนภาวดีละอ้อมกอดของลูกสาว และรีบวิ่งขึ้นรถไปพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าที่คงจัดเตรียมพร้อมอยู่ในรถดีแล้ว ทิ้งให้หญิงสาวยืนนิ่งอย่างเดียวดาย มองผู้เป็นแม่ขับรถออกไปจนลับตา เธอไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ทำไมทุกอย่างถึงเป็นเช่นนี้กันหนอ

 

             “ ดาวจ๋า นะไม่เหลือใครอีกแล้ว ทุกคนใจร้ายเหลือเกิน แม่จ๋า แม่ทิ้งนะไปทำไม ”

 

                  นยนะร่ำไห้กับดวงดาว ซึ่งตอนนี้หัวใจของเธอเจ็บช้ำเหลือเกิน เธอแทบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่า พ่อกับแม่ของเธอทะเลาะกัน ภาพที่เคยเห็นมีแต่พ่อรักแม่และแม่ก็รักพ่อ ทุกอย่างดูดี มีความสุข อบอุ่น ต่างจากวันนี้ วันที่ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป พ่อกับแม่ของเธอหย่าขาดกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าพ่อมีผู้หญิงคนใหม่ ทุกอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เกิดขึ้นแล้ว แม่หนีเธอไปแล้ว แล้วต่อจากนี้ละ

 

            “ ดาวจ๋า นะไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ดาวช่วยดลบรรดาลให้ทุกอย่างเป็นแค่ฝันได้ไหม”

 

      

          ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

 

          “ คุณแม่คะ ” เสียงใสๆ ของสาวน้อยหน้าตาน่ารักพูดกับผู้เป็นแม่ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

 

          “ เราต้องไปจากที่นี้จริงๆ หรอค่ะ หนูว่า...เราอยู่ที่นี้ของเราก็ดีอยู่แล้วนะค่ะ หนูรักที่นี้ และที่นี้ก็เป็นบ้านเรานะค่ะ บ้านที่เคยมีคุณพ่อ ถึงแม้ว่า คุณพ่อจะจากหนูไปตั้งแต่หนูยังเด็ก แต่หนูก็รู้นะค่ะว่าคุณพ่อรักบ้านหลังนี้มาก คุณพ่อคงไม่อยากให้เราทิ้งบ้านไปไหนหรอกค่ะ คุณแม่ว่าไหมค่ะ”

 

          “ แกคงเข้าใจอะไรผิดไปแล้วมั้ง ยัยดาว บ้านที่พ่อแกสร้างไว้ให้เราเนี่ย อีกไม่กี่เดือนก็จะถูกธนาคารยึดแล้ว แค่นี้ยังไม่พอนะ หนี้สินต่างๆนาๆที่พ่อแกทิ้งไว้ให้ก่อนตายน่ะ มีมากเท่าไหร่ แกมันจะไปรู้อะไร ทุกวันนี้น่ะ ปัญญาจะหากินยังแทบไม่มีเลย รีบเก็บข้าวของซะ อาทิตย์หน้าคุณลุงปรีชาจะมารับพวกเราไปอยู่ด้วย” 

 

              เนตรศรา แม่หม่ายลูกติด พูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ในสภาวะที่ตนเองกำลังเครียดในปัญหาด้านการเงินและปัญหาเรื่องหนี้สินที่ผู้เป็นสามีทิ้งไว้ให้ก่อนจะจากไป

ทุกสิ่งทุกอย่างบีบบังคับให้เธอเลือกทำเช่นนี้ เลือกจะรับข้อเสนอและความช่วยเหลือของ ปรีชา ชายวัยกลางคนที่หลงรักเธอหัวปักหัวปำ เลือกที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเขา หลังจากที่ ปรีชาหย่าขาดจากภรรยาของเขาเรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว แต่เธอจนปัญญาจริงๆ ที่จะหาเงินทองมาไถ่หนี้สินที่มากมายก่ายกองเช่นนี้

 

           “ คุณแม่ค่ะ แต่หนูว่า...”

 

           “ไม่เอาน่าลูก อย่าทำตัวให้มีปัญหาเลย ที่แม่ทำไปทั้งหมด แม่อยากให้หนูเจอสิ่งดีๆนะ และที่สำคัญ คุณลุงปรีชาเขาจะดูแลหนู หนูจะได้มีพ่อ เราจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่นยังไงจ้ะ” น้ำเสียงของเนตรศราอ่อนลง เธอพยายามเกลี่ยกล่อมให้ลูกสาวเข้าใจ และยอมทำตามเสียโดยดี

 

           “คุณแม่ไม่รักคุณพ่อแล้วหรอค่ะ ถ้าคุณพ่อยังอยู่ คุณพ่อคงเสียใจมากกับสิ่งที่คุณแม่กำลังทำอยู่ และอีกอย่างไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน เขาคงมาแทนที่พ่อของหนูไม่ได้หรอก”  

 

ปั้นดาวลูกสาวคนเดียวของเนตรศรา พูดกับผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงตัดพ้อปนเสียใจ เธอเสียใจมากกับสิ่งที่แม่ของเธอได้ทำอยู่ แม่ปันใจให้ชายอื่น ที่ไม่ใช่พ่อของเธอ และตอนนี้ก็มาบอกเธอว่า จะให้เธอได้เจอกับพ่อ พ่อคนใหม่ นั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการเลย ทุกอย่างที่แม่ทำ แม่ไม่เคยคิดถึงเธอ ไม่เคยคิดถึงคนรอบข้าง แม่คิดถึงแต่ตัวเอง คิดถึงแต่ความสุขของแม่เองเท่านั้น

 

           “สงสัยจะคุยกันไม่รู้เรื่องนะยัยดาว แกคงยังเด็กเกินไปที่จะมาเข้าใจผู้ใหญ่อย่างฉัน”

 

           “ผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ตัวอย่างแม่ ทำไมหนูจะไม่เข้าใจล่ะค่ะ” ปั้นดาวพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด

 

           เพี๊ย !!! ปั้นดาวจับใบหน้าด้านซ้ายของเธอที่โดนกระแทกด้วยฝามือของผู้เป็นแม่ ซึ่งตอนนี้ เธอทั้งเจ็บ ทั้งชา อย่างบอกไม่ถูก

 

           “ฟังนะยัยดาว ฉันเป็นแม่แกนะ แกต้องฟังฉัน ทำตามที่ฉันสั่ง ไม่เช่นนั้น อย่ามาเรียกฉันว่าแม่” เนตรศรายื่นคำขาด เธอหมดความอดทนกับลูกสาวคนนี้เหลือเกิน

 

   

      ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////