คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : IKONWolf PROLOGUE
PROLOGUE
เพล้งง!!!!!!
กระจกหนาบนตึกร้าง แตกออกเป็นชิ้นส่วนเล็กๆ เมื่อถูกแรงกระแทกจากเก้าอี้ไม้สภาพเก่าจนลอยตกลงไปด้านล่าง
“ยังไว เหมือนเดิมเลยว่ะ คิม ฮันบิน หึหึ”
อมนุษย์นัยน์ตาสีแดงแสยะยิ้มร้าย เผยให้เห็นเขี้ยวแหลมๆยื่นออกมาจากมุมปาก เหลือบมองคู่ปรับอีกฝ่ายที่ ที่ใช้ความไวหลบแรงเหวี่ยงเก้าอี้เมื่อครู่ได้ทันเวลา ก่อนหางสีน้ำตาลปนดำจะยกขึ้นสบัดไปมาราวกับเป็นเรื่องสนุก “ฉันอุตส่าห์ตามหานายจนเจอ ไม่คิดจะสนุกกับฉันเลยงั้นสิ..? ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มองอีกฝ่ายที่กำลังหยัดตัวลุกขึ้นประจันหน้ากันอีกครั้งด้วยความสงสัย
….ในขณะที่เขาหมายจะพยายามฆ่าแทบตาย แต่อีกฝ่ายเหมือนจะเพียงแค่หลบเท่านั้น….
“นายต้องการอะไร ซงมินโฮ”
ชายหนุ่มร่างมนุษย์ธรรมดา สภาพเนื้อตัวมอมแมมพูดขึ้นบ้าง หลังจากเป็นฝ่ายตั้งรับอยู่นานพอควร ใช้หลังมือปาดเลือดที่ซิบออกมาตรงมุมปากเล็กน้อย สายตาคมกริบมองทอดออกไปยัง ‘หมาป่า’ อีกสายพันธุ์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม
“อืมม~ ไม่รู้สิ ก็สายเลือด‘ไลแคนท์’อย่างแกมีไว้ให้ ‘แอนเธอเรี่ยน’ อย่างพวกฉันล่านี่หว่า! แล้วก็อีกอย่าง…….” นัยน์ตาสีแดงสดยังคงจ้องมองอีกฝ่ายไม่ลดละ
“…..”
“อย่านึกว่าฉันจะไม่รู้…” แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะใช้ความเร็วพุ่งตัวออกไปกระชากคอเสื้อของฮันบินที่ยังไม่ตั้งตัวจนลอยขึ้นติดกับผนัง พลางกระซิบเบาๆลอดไรฟัน “สายเลือดอีกครึ่งหนึ่งของแกไง ..‘แวมไพร์’ นั่นน่ะ..”
“ฮึก! ”
ฮันบินตัวลอยเท้าไม่ถึงพื้น กำข้อมือของมินโฮที่กำลังยกเขาไว้แน่น พลางพยายามสะบัดออกแต่ก็ไม่เป็นผล ทำไมพลังของเขาในตอนนี้มันน้อยมาก…ให้ตายสิ! หรือเป็นเพราะเรื่องเมื่อเช้ากันวะ?
“อ่อนแอชะมัดเลยว่ะพวก ! เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้เลยนี่หว่า!! ” มินโฮแยกเขี้ยวคำราม ก่อนจะออกแรงเหวี่ยงฮันบินจนทะลุบานประตูไม้ออกไปสู่ห้องข้างๆ
โครมม!!!!!
“อ่อก..”
ชิ้นส่วนของประตูไม้ถูกแตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ อยู่บนร่างของฮันบิน ความเจ็บปวดแล่นแปลบเข้าสู่ร่างกาย ฮันบินนอนขดตัวกัดฟันแน่นทนต่อความเจ็บที่เริ่มแผ่มายังกระดูกสันหลังที่โดนแรงกระแทกเมื่อครู่ เลือดสีแดงเข้มจากแผลฉกรรจ์บนบ่าไหลตามแขนและปลายนิ้วก่อนจะหยดลงสู่พื้น
“แกมันน่าสงสารมากเลยนะ คิมฮันบิน.. จะอยู่ในฝูงไลแคนท์ก็ไม่ได้ ในกลุ่มแวมไพร์ก็ยังไม่ได้อีก” มินโฮหัวเราะเหอะในลำคอ “โคตรน่าสมเพช!!”
ฮันบินกัดฟันกรอด แวบหนึ่งที่นัยน์ตาสีดำเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลทองเพราะความโทสะ มืออีกข้างกำต้นแขนข้างซ้ายไว้แน่นเหลือบมองน้ำสีแดงขุ่นๆที่หยดแหมะลงสู่พื้น ……สายเลือดของไลแคนท์กับแวมไพร์..….
อยากรู้จริงๆว่าพ่อกับแม่รักกันได้อย่างไร ในเมื่อสองตระกูลนี้ไม่เคยจะลงเอยกันได้เลยด้วยซ้ำ น่าตลกมั้ยล่ะ?
อมนุษย์นัยน์ตาสีแดงหรี่ตามองร่างหนาที่หยัดตัวลุกขึ้น ขมวดคิ้วหนาเข้าหากันเพราะเริ่มหงุดหงิดที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ยอมกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าสักที น่าเบื่อชะมัดเลยว่ะ ทั้งๆที่ตั้งใจตามมาฆ่าแท้ๆ แต่ขอแบบสนุกๆหน่อยไม่ได้รึไง!
“ กลายร่างสิ..เอาแต่หลบแบบนี้มันไม่สนุก!! ”
โต๊ะไม้สภาพเก่าถูกยกขึ้นโดยกงเล็บหนาของมินโฮ ก่อนจะเหวี่ยงออกไปหมายจะให้โดนฮันบินอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะฮันบินใช้ความเร็ววิ่งหลบได้ทันเหมือนเคย
กระจกบานใหญ่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อโดนของแข็งกระแทกเข้าอย่างจัง จนลอยออกไปสู่ด้านนอก พร้อมกับสายลมยามค่ำคืนที่พัดเข้ามากระทบใบหน้าของฮันบิน เป็นเหตุทำให้เขาหยุดชะงัก
กลิ่นหอม? ....อยู่ไม่ไกลจากแถวนี้….
ฮันบินทำจมูกฟุตฟิตเมื่อได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบลอยมาแตะจมูก แปลกนะ..มันก็เป็นเพียงกลิ่นหอมๆของดอกกุหลาบธรรมดา แต่ทำไมสำหรับเขามันดูพิเศษมากกว่านั้น
แน่นอนล่ะ เขาคือหมาป่าที่มีสายเลือดของแวมไพร์อยู่ด้วยครึ่งหนึ่ง การลิ้มรสหรือได้กลิ่นในระยะไกลย่อมดีกว่าพวกที่มีสายเลือดธรรมดาอยู่แล้ว ฮันบินหัวเราะในลำคอ หลี่ตามองมินโฮที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเพราะเดาว่าหมาบ้าตัวนั้นคงยังไม่รู้
ว่าตอนนี้ กำลังมีเหยื่อพิเศษมาเติมพลังให้แก่เขา...
“ไว้รอบหน้าแล้วกันว่ะ ” ฮันบินหยัดตัวยืนตรง ปาดเลือดบนมุมปากออก ก่อนจะเป็นฝ่ายแสยะยิ้มกรุ้มกริ่มให้มินโฮบ้าง “แต่รอบหน้าจะไม่ใช่นายล่าฉัน..”
“…..”
“แต่ฉันต่างหาก ที่จะกลายมาเป็นฝ่ายล่านาย ไอ้พวกแอนเธอเรี่ยน ..”
#ฟิคเลือดผสม #IKONWolf
Please Read!!
ข้อมูลเบื้องต้น >>>อ่านเสียก่อนจะได้เข้าใจง่ายขึ้นเน้ออออ
แวมไพร์ พวกเลือดแท้ สามารถถ่ายเลือดให้กับมนุษย์ผู้ใดก็ได้เพื่อขยายเผ่าพันธุ์ให้ดำรงสืบต่อไป ผู้ที่ได้รับการถ่ายเลือดจากพวกเลือดแท้นั้นจะมีพลังอำนาจและไม่เกรงกลัวต่อแสงอาทิตย์ กระเทียม น้ำมนต์หรือไม้กางเขนเลยแม้แต่น้อย พวกเขามีชีวิตยืนยาวมานานนับหลายพันปี และ แดมพีล คือแวมไพร์ ลูกครึ่งที่ผสมกับมนุษย์ ดื่มเลือดแค่พอกระหายเท่านั้นและและสามารถทานอาหารชนิดอื่นเข้าไปได้อีก ไม่เกรงกลัวต่อไม่กางเขนกระเทียมและน้ำมนต์ 'แสงอาทิตย์เมื่อโดนเข้าไปจะทำให้อ่อนล้า' แดมพีลในปัจจุบันจะมีมากกว่าพวกเลือดแท้แต่มักไม่เผยตัว
(<ในเรื่องนี้แวมไพร์ ไม่ถูกกันกับไลแคนท์นะค่ะ >//<)
ไลแคนท์ คือ มนุษย์หมาป่าที่สืบทอดมาตามสายเลือด หรือ ถูกกัดจากไลแคนท์สายเลือดแท้ เป็นมนุษย์ที่กลายเป็นหมาป่าได้
ในเมื่อจากมนุษย์ยังกลายเป็นหมาป่าได้ แล้วทำไมจากหมาป่าจึงกลายเป็นมนุษย์ไม่ได้ล่ะ? ด้วยเหตุนี้จึงมีสิ่งมีชีวิตอีกชนิดที่สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้เรียกกันว่า "แอนเธอร์เรี่ยน"
มีสัตว์หลายชนิดด้วยกันที่เป็นแอนเธอเรี่ยน ทั้งเสือ สุนัขจิ้งจอก หรือหมาป่า ซึ่งแอนเธอเรี่ยนไม่กัดหรือแพร่เชื้อให้สิ่งมีชีวิตอื่น ความเป็นแอนเธอเรียนสืบทอดทางสายเลือดเท่านั้น แอนเธอเรี่ยนเองก็มีสิ่งที่พ่ายแพ้เช่นเดียวกับไลแคนท์ (ไลแคนท์ในที่นี้ใช้เรียกมนุษย์ที่กลายเป็นสัตว์) ไลแคนท์กลัวกระสุนเงินส่วนแอนเธอเรี่ยนกลัวเหล็กเย็น อย่างไรก็ตามแอนเธอเรี่ยนมองไลแคนท์เป็นศัตรู และออกไล่ล่าไลแคนท์ทันทีที่รู้ว่าอยู่ที่ใด สิ่งที่เหมือนกันของแอนเธอเรี่ยนกับไลแคนท์จะดึงดูดกันเสมอ กล่าวคือ "แอนเธอเรี่ยน จะไล่ล่าเฉพาะไลแคนท์ เท่านั้น!!"
** เข้าใจไหมคะ สรุป ง่ายๆก็คือ ไลแคนท์คือมนุษย์ที่กลายเป็นหมาป่า ส่วน เอนเธอเรี่ยน คือหมาป่าที่กลายเป็นมนุษย์นั่นเองค่ะ ^^
อย่างเช่น มิโน(แอนเธอเรี่ยน)ที่ตามล่าฮันบิน (ไลแคนท์+แวมไพร์) มาตลอดเพราะเห็นว่าเป็นศัตรู ส่วนจุนเน่เอง(แวมไพร์)ก็ไม่ถูกกันกับไลแคนท์มาตั้งแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้วค่ะ ในเรื่องนี้ คำว่า ไม่ถูกกัน ระหว่างแวมไพร์กับไลแคนท์ไม่ได้หมายถึงต้องตามฆ่ากันนะคะ แต่หมายถึงต่างคนต่างอยุ่ไม่ต้องมายุ่งกันมากกว่า
///เนื้อหาโคตรยาวววววว ตาแฉะกันรึยัง? 55555 เอาไปอ่านให้รู้ข้อมูลก่อนละกันเนอะ ^^ ฟิคเรื่องนี้แนวแฟนตาซีนะค้าบบ แบบว่าโคตรแฟนตาซี!!! 555555 มีเรื่องราวด้วย ไม่ได้น่ารักมุ้งมิ้ง กุ้งกิ้งอย่างเดียว >< ฮ่าๆ ขอลองแต่งดูสักตั้งโน๊ะ!! ถ้าชอบก็ ฝากคอมเม้นแล้วก็ กดแฟบไว้ด้วยนะ อิอิ >//< (เปล่าบังคับนะ // ชักปืน)
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความสนุกเท่านั้นนะคะ ย้ำ! สนุกและเกิดจากจินตนาการล้วนๆ อาจจะมีข้อมูลที่จริง-เท็จ ปะปนกันไป พอดีไรท์ก็ไม่ค่อยรู้ลึกเท่าไหร่ >//< 555555555 มีต่อเติมเสริมแต่งให้เข้ากับเนื้อเรื่องและตัวละคร ฮ่าๆๆ มาดู หนุ่มๆ IKON เป็นพระเอก นะค้าบบบบ รออ่านกันด้วยน้า~ >o<
ขอขอบคุณข้อมูลจาก http://writer.dekd.com/0012/story/viewlongc.php?id=446421&chapter=30
By : BBF นะค้า~ >//<
ความคิดเห็น