คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
วันจบการศึกษาของนร.ชั้น ม.5 ของโรงเรียน ตรีศิลป์วิทยา
"ขอบใจมากนะหวาน"
"บ่เป็นหยั่ง"
เด็กสาวผมสีน้ำตาล สไลด์ยาวจนเกือบจะถึงกลางหลัง ซึ่งตอนนี้ถูกมัดเป็นหางม้า กำลังรับเนคไท จากเพื่อนสาวทุกคนมาผูกไว้ที่ต้นไม้หลังโรงเรียน เพราะนร.ของโรงเรียนตรีศิลป์ทุกคน (โดยเฉพาะผู้หญิง) มีความเชื่อกันว่า ถ้าเขียนชื่อของคนที่ชอบไว้ที่เนคไท แล้วไปผูกไว้ที่ต้นไม้หลังโรงเรียน ซึ่งเป็นต้นไม้แห่งรักแล้ว จะทำให้รักสมหวัง หวาน เด็กสาวผมสีน้ำตาลซึ่งรับหน้าที่ผูกเนคไทมาหลายปีแล้ว จนเป็นที่รู้จักของรุ่นพี่และรุ่นน้องมากมาย แต่ก็นั่นแหละ ทำได้แค่คอยผูกเนคไทให้กับคนอื่น แต่ว่าตัวเองไม่มีโอกาสจะได้ผูกสักที
"ทำไมจะต้องเป็นฉันด้วย ฉันก็อยากจะมีรักที่หวานชื่นกับคนที่ชอบเหมือนกันนะ"
ถึงเจ้าตัวจะคิดอย่างนี้ แต่ก็ยังไม่มีเทพบุตรคนไหนมาแสดงตัวว่าเป็นคู่ของเธอสักที เฮ้อ น่าสงสารนางเอกของเราจัง
"เฮ้! เธอตรงนั้นนะ"
"เอ๊ะ!!"
โครม!! ตึง!!
ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับหวาน กระโจนมาจากต้นไม้อีกต้นหนึ่ง จนกระแทกกับหวาน ผลก็คือชายหนุ่มคนนั้นหล่นลงมานอนทับหวานซึ่งตอนนี้กำลังตกใจแล้วก็หน้าแดงมาก ๆ เพราะว่าตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยอยู่กับผู้ชายในระยะใกล้ขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ตอนนี้หน้าของพวกเขาห่างกันแค่ไม่กี่เซนเท่านั้นเอง แล้วจะไม่ให้เขินได้ยังไง เพราะว่าเพื่อนผู้ชายส่วนใหญ่ของเธอจะเป็นตุ๊ดหรือไม่ก็เกย์ซะงั้น
"จ๊าก!!ดิ่งพสุธาลงมาผิดท่าแหะ"
"หา!?"
หวานพูดงง ๆ ด้วยอารามตกใจ ดิ่งพสุธาอะไรของนายยะ นี่คิดว่าตัวเองเป็นทาซานรึยังไงกัน
ชายหนุ่มคว้าเนคไทของหวานไปแตะไว้ที่ปากแล้วก็พูดขึ้นว่า
"ขอเนคไทนี่ให้ฉันได้ไหม"
โห!? ขอเนคไทงั้นเหรอ
"น่านะ ถึงขั้นนี้แล้ว จะเนคไทของใครก็ได้"
ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้หวานเพื่อขอความเห็นใจ หวานก็เลยแกล้งพูดเหน็บไปว่า
"ฮ่า ๆ อกหักมาล่ะสิท่า คงจะไม่ได้เนคไทจากคนที่แอบปิ๊งใช่ม้า"
"ก็ใช่น่ะสิ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ออกจะหล่อนะ ทำไมกัน! ทำไมฟ้าช่างโหดร้ายอะไรเช่นนี้"
ไม่ว่าปล่าว เขายังไปนั่งคุกเข่าเอามือขึ้นขอตั้งค์กับฟ้าอีก เหมือนกับเขากำลังเสดงละครอยู่งั้นแหละ เพราะว่าหวานรู้สึกเหมือนกับมีแสงไฟสปอต์ไลท์สาดส่องมายังนักแสดงหนุ่มที่กำลังขอความเห็นใจจากฟ้าผู้ไร้ความปราณีอยู่ เพราะคำพูดของหวานที่มันแทงใจดำของเขาเข้าเต็ม ๆ
"โถ ๆ ให้ก็ได้ เลิกไปทำท่าสยองอยู่ตรงนั้นได้แล้ว ยังไง ๆ ก็ไม่รู้ว่าจะให้ใครอยู่แล้วอ่ะนะ"
"เยส!!"
ชายหนุ่มทำท่าดีใจสุดขีดยิ้มพร้อมกับยิ้มกว้างออกมาจนปากเกือบจะฉีกไปถึงใบหู
"แล้วนายชื่ออะไรล่ะ"
"เต็นท์ เต็นท์ กฤษณะ"
"อืม เต๊นท์นะ"
"ฮ่า ๆ ของใจนะ"
หมับ!!
"เอ๊ะ! จะทำอะไรนะ"
เต็นท์จับไหล่ของหวานเอาไว้แน่นพร้อมกับซุกหน้าลงกับอกของหวาน แล้วก็ร้องไห้ออกมาเหมือนกับเด็ก ๆ
"ขอโทษนะ ช็อคที่ถูกหักอกนะ ขอยืมไหล่แป๊บเดียว..."
อ๋าย~ เกิดมาในชีวิตนี้ เพิ่งจะเคยเห็นผู้ชายร้องไห้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย เอ้ย! ไม่ใช่สิ แล้วอย่างนี้ถ้าเจอกันอีกเราจะทำหน้ายังไงล่ะเนี่ย !?
ความคิดเห็น