ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Spade XXX! เด็กกว่าแล้วไง? [Boy's love,Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : Spade XXX! : Chapter 1 ยินดีที่ไม่รู้จัก [100 PER...]

    • อัปเดตล่าสุด 7 เม.ย. 57


     

     

    Chapter 1 : ยินดีที่ไม่รู้จัก 

    Author : ++Piano_Tar++





                    ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าของอีกวันเพราะมีแรงสะกิดบางอย่างจากบางคน ก่อนที่ผมจะต้องชะงักกึกเมื่อใบหน้าคมเจ้าของห้องอยู่ห่างจากใบหน้าผมเพียงแค่ไม่กี่เซน!! ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจระคนแปลกใจ.. ก่อนที่มือบางทั้งสองข้างจะยกขึ้นมาดันตัวร่างสูง...

     

     

                    ขี้เซาจังนะ..เสียงร่างสูงบอก.. ผมหลับสายตาคมๆนั่นก่อนจะพูดตอบไป

     

     

                    ขอโทษครับ.. คือเมื่อวานผมจัดของเพลินไปหน่อย.. แล้วทำไมผมมาหลับอยู่ที่โซฟาได้หล่ะเนี้ยผมเกาหัวแกรกๆด้วยความงุนงง เท่าที่จำได้คือเมื่อคืนหลังจากที่ร่างสูงบอกทางมาห้องเขาเสร็จ เขาก็เปิดประตูออกและเจอกับห้องที่มีแต่ของรกไปหมด.. ไม่มีการทำความสะอาด ไม่มีที่ว่างสำหรับวางของ และไม่มีแม้กระทั่งเตียงสำหรับนอน! ผมนั่งจัดของนั่นนี่โน่นไปเรื่อยแต่เนื่องจากความอ่อนเพลียจากการเดินทางจึงทำให้ผมล้าเกินกว่าจะทำอะไรได้มากมาย... และในที่สุดผมก็หลับไป..  แต่หน้าแปลกที่ตื่นเช้ามาผมกลับนอนอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกนี่ ทั้งๆที่ผมไม่ได้เดินมา

     
     

                    กูก็ไม่รู้เหมือนกัน พอูตื่นมาก็เห็นนอนน้ำลายยืดอยู่นี่แล้ว น่าเกลียดชะมัด...ผมหน้าร้อนวูบวาบทันทีที่เขาพูดว่าผมน้ำลายยืดและพูดว่าผมน่าเกลียด ชิ!

     
     

                    ผม... ผมขอตัวไปล้างหน้าก่อนนครับพอพูดเสร็จผมก็ตรงดิ่งไปยังห้องน้ำทันทีก่อนที่จะล้างหน้าตัวเองด้วยความเจ็บใจที่สุด! นี่ขนาดวันแรกของการอยู่ด้วยกันยังโดนด่าว่าน่าเกลียดเลย แล้ววันต่อๆไปหล่ะ!! มือขาวบางที่กำลังจะเอื้อมไปหยิบแปรงสีฟันหยุดลง เมื่อสายตาคู่สวยหันไปเจอบางสิ่งเสียก่อน!!

     

     

                    นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!!

     

     

                    ผมเดินออกจากห้องน้ำมาอย่างรวดเร็วก่อนจะไปคว้าแขนเจ้าของห้องที่กำลังนั่งดูทีวีอย่างสบาบใจเฉิบให้มาเก็บ ของที่เขาทิ้งไว้ด่วน!! แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่ผมจะสื่อ เขาผลักมือผมออกก่อนที่จะถามออกมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่

     

                    มีอะไร =_=”

     

     

                    ทำไมคุณไม่เก็บ ของของคุณให้มันดีๆหล่ะผมตะโกนบอกหน้าดำหน้าแดงแต่ก็ยิ่งสร้างความสงสัยให้กับร่างสูง เขาทำหน้าประมาณว่าผมกำลังท่องคาถาอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จักและไม่เข้าใจ ผมจึงขยายความต่อ

     

     

                    คุณเดินไปดูที่ห้องน้ำ แล้วคุณจะรู้เองผมพูดพลางเสมองไปทางอื่น... ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหน้าผมแดง เทมป์เดินไปที่ห้องน้ำอย่างหัวเสียที่มีคนมากวนเวลาดูการ์ตูน(?)ของเขา ก่อนที่จะหยิบ ของชิ้นนั้นขึ้นมาแล้วเดินกลับมาหาร่างเล็ก

     

     

                    ถุงยางอ่าหรอ?เขาถามผมต่อด้วยน้ำเสียงกวนๆ

     

     

                    ใช่! นั่นมันของส่วนตัวของคุณ ใช้เสร็จแล้วก็ควรจะทิ้งมันให้เป็นที่ ไม่ใช่ทิ้งไว้ตามพื้นห้องน้ำแบบนั้นได้ทีผมจัดชุดใหญ่เทศน์เขาเลยครัช5555 ไม่รู้ซะแล้วเห็นมานิ่งๆที่จริงเจ้าระเบียบนะ #ไม่อยากจะบอก

     

     

                       แล้วทำไมมึงไม่เก็บไปทิ้งหล่ะ?

     

     

                    “ก็นั่น! นั่นมันของส่วนตัวของคุณ! ผมไม่อยากจะยุ่ง -^-”

     


     

                    “ของส่วนตัวของกูหรอ... งั้นลองมาทำให้มันเป็นของส่วนตัวของเราดูมั้ย.. มันจะได้ง่ายขึ้น J

     

     

                          !!!!



     

                      ผมยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นหินเลยครับ หลังจากที่เขาพูดอะไรแบบนั้นออกมา ความรู้สึกร้อนที่หน้าประดังประเดเข้ามาอีกครั้ง..

     

     

                    หื้ม.. ว่าไงล่ะ ?ไม่ว่าเปล่าร่างสูงยังยื่นหน้าหล่อๆนั่นเข้ามาใกล้ผมอีกต่างหาก... จะอะไรกันนักกันหนา! แค่นี้ใจผมก็เต้นจนจะหลุดออกมาแล้วนะ! ใบหน้าของเทมป์ขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนผมเป็นฝ่ายที่จะต้องหันหน้าหนี.. และกลั้นใจพูดออกไป

     

     

                    ไว้ผมเก็บให้ก็ได้ครับ.. แต่ตอนนี้คุณช่วยถอยออกไปหน่อยได้มั้ยครับหลังจากผมพูดจบร่างสูงก็ผละออกไปและวางถุงยางลงบนมือผมก่อนที่จะใช้มืออีกข้างยีหัวผมจนมันฟูฟ่องพร้อมกับกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้

     

     

                    อย่างนี้สิถึงจะน่ารัก... J”






                -////- ผมก้มหน้างุดหนีเขา.. และเดินเอาของบนมือไปทิ้ง..


                                

                    ไม่รู้จักชื่อผมหรอ ?จู่ๆร่างสูงที่เดินตามมาก็ถามขึ้นมาแบบไม่ให้ซุ้มให้เสียง

     


     

                    รู้ฮะ ผมตอบกลับไป

     

     

                    แล้วทำไมเรียกคุณ(-   -)

     


     

               “ก็มันดูเหมาะสมดี..ผมตอบเขาไปปัดๆ ผู้ชายอะไรตีหน้ามึนได้... น่ารักชิป!

     


     

               “แล้วถ้าบอกให้เรียกผมว่าพี่ คุณจะเรียกมั้ย (-  -)?

     


     

               “ก็ถ้าเป็นคำสั่งผมก็คงต้องเรียกแหละครับ

     


     

                “แล้วถ้าผมไม่ได้สั่ง คุณจะเรียกมั้ย (-  -)?ยังไม่เลิกๆ

     

     

                    พี่อยากให้ผมเรียกหรอฮะ? *^* 'พี่เทมป์'  ผมมองเข้าด้วยสายตาวิบวับเล็กน้อยพร้อมกับย่นคิ้วแบ้วๆก่อนที่จะต้องผงะเมื่อ.. จู่ๆพอผมพูดเสร็จเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าผมเป็นรอบที่สามของวัน =  = ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหน้าผมมีอะไรติดหรือเปล่า? สายตาคมมองสำรวจใบหน้าผมตั้งแต่คิ้วเรียวสวย... ดวงตากลมโต (สบตากัน) จมูกรั้นๆของผม และ ปากเรียวสวย.. สัมผัสเย็นเกินขึ้นที่เรียวปากบางของผมเมื่อนิ้วเรียวของร่างสูงลูบมันเบาๆอย่างถนุถนอม เทมป์กระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของผมเบาๆ...

     

     

                เรียกผมเสียงหวานนั้น ถ้าผมอดใจไม่ไหวขึ้นมา.. น้องไนท์จะเดือดร้อนเอานะครับ...





                ก็พี่เทมป์อยากให้ผมเรียกแบบนั้นไม่ใช่หรอฮะ ( . .)ผมหลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตาของพี่เทมป์.. เพราะสายตาที่เขาใช้มองผมตอนนี้อย่างกับว่าจะกลืนกินผมไปทั้งตัว!
     

     

                    ก็เรียกแบบนั้นแหละดีแล้ว พี่ชอบ..

     

     

                    -////- ฉ่า!!
     

    *
     

    *
     

    *
     

    *
     

    *

     

                    เวลาช่วงเช้าผ่านไปอย่างทุรักทุเร ไม่รู้ว่าพี่เทมป์จะมือซนไปไหนจับนั่นจับนี่! จนผมแทบจะช้ำไปซะทั้งตัว ยิ่งพอผมเรียกเขาว่าพี่เทมป์เขายิ่งขยั้นขยอให้เรียกอยู่นั่นแหละ ทั้งๆที่เขาอ้อนเหมือนแมวแต่เขากลับตีหน้ามึนทุกสถานะการจนผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าภายใต้หน้ามึนๆนั้น เขารู้สึกอะไรกันแน่...

     

     

                    พี่เทมป์ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษหลังจากที่เขาชวนผมออกมาเดินห้างและผมก็ตอบตกลง แน่นอนว่าถ้าผมปฏิเสธไอ้ผู้ชายหน้ามึนข้างๆคงต้องเอาหน้ามึนๆของเขามาป้วนเปี้ยนกับหน้าผมอีกแน่ๆ =///= พูดเองเขินเอง ตอนนี้ผมกับเขาอยู่บนรถที่กำลังติดไฟแดงยาวเหยียด ผมเหลือบไปมองใบหน้าคมของคนข้างที่ยังคงทำหน้ามึนส่งไปให้สัญญาณจราจรราวกับจะถามมันว่า จะติดอีกนานมั้ย? แต่หน้าเขาตอนนี้มัน...

     

     

                    คึ.. คิก.. คิก.. ฮ่าๆๆผมพยายามกลั้นหัวเราะจนสุดตัวแล้วแต่ว่ามันก็กลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ ก็พี่เทมป์เล่นทำหน้ามึนๆแล้วอยู่ดีๆเขาก็ยืดตัวตรงอย่างกับถูกไฟช็อตแล้วก็ยู่ปากเหมือนกับงอนคนที่อยู่ตรงหน้าแล้วอยู่ดีๆเขาก็แลบลิ้นใส่ป้ายไปสัญญาณจราจรแล้วตามด้วยขยิบตาน้อยๆ.. ผู้ชายอะไรมุ้งมิ้งชะมัด (> <   )(   > <)

     

     

                    ขำอะไรหรอ (-  -)?พี่เทมป์ก็ยังคงทำหน้ามึนเหมือนเดิม ตลกชะมัด! ผมหายใจเข้าลึกๆพลางหยุดหัวเราะแล้วก็เสมองไปทางอื่นกลบเกลื่อน.. แต่ดูมันจะสร้างความไม่พอใจให้กับร่างสูงไม่ใช่น้อยเพราะเขาส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอมาด้วย แล้วจู่ร่างสูงก็ใช้แขนทั้งสองข้างของเขามาคริ่มร่างผมไว้!!..

     

     

                    นะ นี่พี่เทมป์จะทำอะไรครับเนี่ย!!” ผมกลั้นใจพูดไปทั้งๆที่หน้าผมกับเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงเซนต์ เอาตามความจริงถ้าผมเป็นปลากัดผมอาจจะท้องไปแล้วนะ พี่เทมป์แม่มชอบจ้องตา =   =  ร่างสูงไม่ตอบแต่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม.. จนเมื่อริมฝีปากเราจะแตะกัน...

     

     

                    ปี๊นนนนนน!!!

     

     

                    เสียงบีบแตรก็ดังขึ้นซะก่อน ผมเพิ่งสังเกตว่าไฟมันเขียวไปแล้วเกือบสิบวิ! นี่ผมกับพี่มันจ้องตากันนานขนาดนั้นเลยหรอวะ ? แล้วที่ไอ้พี่เทมป์จะทำเมื่อกี้คืออะไรยังไง ? กูมึน.. แต่จู่ๆคนข้างๆก็พูดพึมพำออกมาเบาๆ

     

     

                    ชิ! เกือบจะได้แล้วเชียว.. J”  

     

     

                “พี่เทมป์ว่าอะไรนะครับ ?ผมถามเขาออกไปเพราะฟังไม่ชัดสักเท่าไหร่.. แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ

     

     

                    อะไรหรอ (-  -)?หน้ามึนๆของเขานั่นเอง ผู้ชายอะไรเดาอารมณ์ยากชิป! เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงยิ่งกว่าสตรีเพศมีเมนส์  =___= ผมมองเสี้ยวหน้าคมที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างมุ่งมั่น(แบบมึนๆ) โดยที่ไม่ได้พูดอะไร บางครั้งเขาก็หันมาสบตากับผมนะแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน ผมจึงทำได้แค่เสมองไปทางอื่น ก่อนที่จะกดเปิดเพลงในรถของเขา...

     

     

                    (ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร... ไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร.. ไม่รู้ว่าโลกความจริงของเรานั้นเป็นอย่างไร..)
     

                    ทำนองเพลงแสนคุ้นหูของศิลปินวง 25 hours ดังขึ้น พอเพลงๆนี้เริ่มเล่นผมถึงหันไปมองหน้าคนข้างๆ ซึ่งเขาก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน... เราสบตากันนิ่งๆ ก่อนที่พี่เทมป์จะละสายตาไปมองที่ถนนต่อ..

     


     

                    เดี๋ยวพี่ว่าจะไปดูเตียงนอนให้ไนท์นะ...ผมรุ้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งที่เขาเรียกชื่อผม ครั้งนี้ก็เช่นกัน...

     

     

                      ดูให้ผม?

     

     

                 “ไม่อยากได้หรอ (-  -)?

     

     

                    ไม่เป็นไรหรอกฮะ.. ผมก็มาแค่อาศัยอยู่ ผมเกรงใจ..พอพูดจบผมก็ระบายยิ้มอ่อนส่งไปให้คนที่ขับรถอยู่ ซึ่งเขาก็หันมามองผมพอดี เขายังคงทำหน้ามึนก่อนที่จะตอบผมกลับมา...

     

     

                    งั้นลองมาเป็นแฟนกันมั้ยหล่ะ? ไนท์จะได้ไม่ต้องเกรงใจพี่ไง (‘ ^ ‘) เนอะๆ





                      !!!

     

     

                    “มะ มุขนี้ใช้ได้ ผมให้ผ่านเลยพี่ ผมตอบไปตะกุกตะกัก ผมคงจะปักใจเชื่อเขาไปแล้วนะถ้าสีหน้าของเขาตอนพูดไม่ใช่ปากยู่หน้ามึนแบบนั้น!

     

     

                    พี่ไม่ได้เล่นมุขนะ (‘ 3 ‘)พี่เทมป์ทำปากจู๋แบบเด็กๆ -=  =- ถึงแม้เขาเพิ่งจะขอผมเป็นแฟนไป แต่ทำไมผมไม่รู้สึกเขินเลยกะนิด ก็ดูท่าทีของเขาสิ ทำตัวมุ้งมิ้งแต่กลับพูดเรื่องสำคัญแบบนั้นออกมา..


     

     

                    เราเพิ่งจะรู้จักกันเองนะฮะ =__=” ผมตอบกลับไปแบบทีเล่นทีจริง ร่างสูงเหมือนจะพูดบางอย่างออกมาแต่ก็ถึงที่จอดรถของห้างเสียก่อน... เขาจึงเลือกที่จะสนใจกับการขับรถมากขึ้นและยังไม่ได้ตอบอะไรผม รถBMW คันสวยกำลังแล่นไปที่ชั้นจอดรถใต้ดิน.. เทมป์ขับวนๆไปจนเจอที่จอด... เขาตบไฟขอทาง และถอยเข้าไปที่ช่องจอดอย่างสวยงาม..

     

     

                    แต่พี่ชอบไนท์นะ.. (‘  ^  ‘)จู่ๆพี่เทมป์ก็พูดขึ้น

     

     

                    ทั้งๆที่วันแรกพี่ผลักไสผมขนาดนั้นอ่ะนะ ? ผมถามเขากลับไป

     

     

                    ก็มันไม่คุ้นอ่า ให้ทำไงได้... ร่างสูงทำเสียงงุ้งงิ้งๆ จะมุ้งมิ้งไปไหนวะแม่ม!

     

     

                    ไปดูของกันเถอะฮะ ผมพูดตัดบท แต่มุขนี้ใช้ไม่ได้กับผู้ชายตรงหน้า ทันทีที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถข้อมือของผมก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อน ผมหันกลับไปมองหน้าเขาอีกครั้ง.. สายตาของเขาสะกดผมเอาไว้ น่าแปลกที่มันไม่มีแววล้อเล่นอยู่ข้างใน นัยน์ตาคู่สวยของพี่เทมป์ในตอนนี้กลับมีแต่ความเจ็บปวด โศกเศร้า.. แต่เพียงแค่ชั่วพริบตามันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหมือนกับว่ามันเป็นความรู้สึกภายในใจของเขาที่เขาปกปิดมันไว้... แต่ทำไมเขาต้องปกปิดมันไว้ ?
     

     
     

                    งั้นถ้าพี่ขอจีบไนท์ จะได้มั้ย?ผมมองหน้าร่างสูงข้างกายที่ตอนนี้เขาหันข้างมาทางผมราวกับว่าไม่อยากที่จะสบตา.. ใบหูของพี่เทมป์ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก พี่เทมป์ยกมือขึ้นมาเกาคออย่างเขินๆ ส่วนผมหน่ะหรอ.. นั่งหน้าแดงเป็นตุ๊กตาหน้ารถของเขาไปแล้วฮะ -////-

     

     

                    กะ ก็แล้วแต่พี่เถอะ.. ผมว่าเราไปดูเตียงนอนกันเถอะฮะ..พอพูดเสร็จผมก็ลงมาจากรถและปิดประตูทันที.. ผมก้าวฉับๆเดินตรงไปยังทางเข้าห้างทันที แต่ดูเหมือนขาผมจะสั้นไปสักหน่อยเพราะไม่นานพี่เทมป์ก็เดินตามมาทัน.. แล้วจู่ๆมือหนาก็จับมือผมไว้ และกุมมือผมไว้หลวมๆ แล้วก็พูดออกมาว่า...

     

     

                    พี่ขอจับมือนะ...(‘  ‘)


     

     

                    ปากผมจะปฏิเสธแต่พอเห็นสายตาของเขาแล้วก็พูดไม่ออก ไม่อยากยอมรับสักเท่าไหร่ว่าตอนนี้ผม..เขิน! -//////-





                        ไม่นานนักผมกับพี่เทมป์ก็มาถึงช็อปที่เกี่ยวกับบ้านและวัสดุภัณฑ์ ซึ่งตอนนี้เราได้มาหยุดอยู่โซนที่มีเตียงนองทั้งแบบเดี่ยว แบบคู่ แบบเป็นฟูก แบบมีผ้าห้อยระยงรยางค์ ผมมองไปเรื่อยๆจนสายตาไปสะดุดเข้าไปเตียงที่อยู่กลางๆบูธ ผมปล่อยมือจากพี่เทมป์ก่อนที่จะเดินกึ่งวิ่งไปที่เป้าหมาย... และผมก็ไปหยุดอยู่ที่เตียงนั้น

     

     

                    มือขาวบางลูบไปที่ฟูกนุ่มๆสีฟ้าอ่อนที่มีผ้าปูที่นอนลายน่ารักๆของตัวการ์ตูนที่ชื่อว่า ‘stitch’ รอยยิ้มบางระบายออกมาอ่อนๆ จนคนข้างกายของเขาสังเกตเห็นและเผลอมองใบหน้าหวานที่กำลังยิ้มอย่างอ่อนโยนอย่างนั้นไปนานเหมือนกัน..

     

     

                    พี่ครับ!” เสียงร่างสูงข้างกายดังขึ้นเรียกความสนใจของผมกลับมา..

     

     

                    สนใจสินค้าตัวไหนครับ ?

     

     

                    เอาเตียงนี้ครับ ผ้าปูตามนี้ทั้งหมด จัดส่งไปที่นี่ครับ

     

     

    พี่เทมป์ยื่นที่อยู่ให้เขาเสร็จสรรพ แต่เดี๋ยวนะ! ทำไมเขาถึงรู้หล่ะว่าผมอยากได้เตียงนี้! แล้วดูราคารสิ! แพงหูฉี่ซะขนาดนี้ ถึงมันจะถูกใจผมมากแต่ผมก็รู้สึกว่ามันแพงเกินไป

     

     

                    ทำไมซื้อเตียงนี้หล่ะฮะ ?

     

     

               “ก็เห็นมองตาลุกวาว ไม่อยากได้หรอ (‘ ^ ‘)?

     

     

                    ปะ เปล่าฮะ ผมชอบ.. ชอบมาก..

                   

     

                    ผมถึงกับติดอ่าง.. ก็ความมุ้งมิ้งของพี่เทมป์มันทำให้ผมรู้สึกขัดๆแปลกๆ และเมื่อสายตาผมสบเข้ากับดวงตาคมๆของร่างสูงจู่ๆหน้าผมก็เห่อร้อนขึ้นมา.. สายตาของร่างสูงที่มองมาที่ผม มันช่างอบอุ่นจนน่าแปลกใจ.. เขามองผมราวกับว่าผมเป็นคนสำคัญ..

     

     

                    ที่บอกว่าชอบหน่ะ...

     

     

                “?

     

               “ชอบพี่หรือชอบเตียงหรอครับ J”



     

                 !!!

     

     

                    ผมถึงกับอ้าปากเหวอไปชั่วขณะ ริมฝีปากของร่างสูงกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะขยิบตาให้หนึ่งทีแบบโค-ต-รจะมุ้งมิ้ง ผมหน้าร้อนวูบใจเต้นระส่ำ.. นี่ผมกำลังหวั่นไหวสินะ ผมกำลังหวั่นไหวกับคนที่เพิ่งเจอกันแค่ 3 วัน และเขาคนนั้นดันเป็นผู้ชายเหมือนกันกับผมด้วย!!

     

     

                “เขินพี่หรอครับ (‘  ‘)

     


     

                    ปะ เปล่าซะหน่อย!!”

     


     

                “แล้วทำไมต้องหน้าแดง? (‘  ‘)

     

     

                    ผม.. ผม.. ผมก็แค่ร้อน เปล่าเขินอะไรสักหน่อย! เปล๊า!!” ผมตอบเขาไปรัวๆ.. ผมร้อนจริงๆนะ ร้อนที่หน้าหน่ะ -////- จุดเดียวเลย!

     

     

                    โอเคครับ ไม่เขินก็ไม่เขิน หึหึ” ถึงแม้เขาจะพูดแบบนั้น.. แต่น้ำเสียงของเขาทำให้ผมรู้ได้ทันทีเลยว่า เขาไม่เชื่อที่ผมบอกเลยแม้แต่นิดเดียว!


    *
     

    *
     

    *
     

    *
     

                    หลังจากนั้นเราไปกินมื้อกลางวันกันที่ร้าน เกือบจะอร่อยซึ่งผมรู้สึกถูกชะตากับชื่อนี้มากๆ ผิดกับพี่เทมป์ซึ่งไม่อยากจะเข้ามากินเลยแม้แต่น้อย ผมต้องอ้อนเขาอยู่ตั้งนานกว่าเขาจะใจอ่อน.. จะว่าไปการที่เขาใจดีแบบนี้มันอาจจะทำให้ผมเคยตัวก็ได้นะ แต่ช่างมันเหอะ5555 พอสั่งอาหารเสร็จ ก็เป็นช่วงเวลาที่ความเงียบเริ่มปกคลุมโต๊ะเรา...

     

     

                    เอ่อ... ผมว่ามันเงียบไปนะฮะ (  . .)ผมพูดทั้งๆที่ยังไม่สบตาคนตรงหน้า...

     

     

                    (‘   ‘)ไม่มีคำตอบจากร่างสูงมีเพียงสายตานิ่งๆที่ส่งมาให้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเข้าไปใหญ่.. พี่เทมป์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ส่วยผมนั่งดูเมนูของทางร้านไปเรื่อยๆ เราไม่ได้คุยกันอีกเลยจนกระทั่ง...

     

     

                    ไฮย์!เทมป์ ไม่เจอกันนานเลยนะ

     


     

                    เสียงใสของใครบางคนดังขึ้นเรียกความสนใจของผมให้หันไปมอง.. พี่เทมป์ก็เช่นเดียวกันเขาเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ และทันทีที่เขาสบตากับร่างบางผู้มาเยือนใหม่ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างคล้ายๆกับตกใจปนกับดีใจ แล้วจู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ก้มลงหอมแก้มพี่เทมป์!! เธอผละออกมาแล้วอมยิ้มน้อยๆก่อนที่จะพูดบางคำออกมา..

     

     

                    ในที่สุดเราก็ได้พบกันสักทีนะคะ ที่รัก!”

     

     

                    !!!






                    หญิงสาวตรงหน้าเป็นเจ้าของรูปร่างอ้อนแอ้นอรชร เรือนผมของเธอเป็นสีน้ำตาลอ่อนและเป็นลอนบางๆ ดวงตาของเธอถ้าใครได้จ้องมองคงรู้สึกไม่ต่างจากผม.. ราวกับว่าถูกสะกดไว้ ยังไม่นับรวมริมฝีปากบางสีระเรื่อ ชวนให้สัมผัส.. แค่เห็นเธอเป็นใคร ใครก็หลง.. ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์.. มีแรงดึงดูดมากเลยทีเดียว..

     

     

                    ผมละสายตาจากหน้าสวยหวานนั่นกลับมามองที่ชายคนเดิมซึ่งนั่งตรงกันข้ามกับผม.. เขากำลังมองเธออยู่เช่นกัน แต่สายตาของเขาและผมมันต่างกัน.. พี่เทมป์มองเธอด้วยสายตาที่โหยหา อาลัย ส่วนผมมองเธออย่างคนไม่รู้จักคนหนึ่ง..

     

     

                    เทมป์! ยูถึงกับอึ้งเลยหรอ?

     


     

    เสียงใสถามขึ้นอีกครั้ง.. แน่นอนว่าเหมือนเป็นการเรียกสติให้กับเทมป์ก็ไม่เชิง ร่างสูงยืนขึ้น กุลีกุจอไปหยิบเก้าอี้เพื่อมาให้เธอนั่ง.. เธอมองผมก่อนที่จะส่งยิ้มอ่อนๆมาให้ และหันไปพูดกับอีกคนต่อ

     

     

    นี่ยูจะไม่แนะนำไอให้เพื่อนยูรู้จักหน่อยหรอ?

     

     

    อะ.. เอ่อ ไนท์นี่ โรสเป็นเพื่อนพี่ตอนที่ไปเรียนซัมเมอร์ด้วยกันที่เมกา

     

     

    สวัสดีฮะ..

     

     

    โรส.. นี่น้องไนท์ เป็นเด็กที่คุณแม่ให้ผมช่วยดูแลหน่ะ..

     

     

    ไฮย์.. ไนท์

     

     

    โรสยิ้มให้ผมน้อยๆ แต่หน้าแปลกที่มันต่างจากครั้งแรกตรงที่ว่ารอยยิ้มของเธอเป็นการแสยะยิ้มเสียมากกว่า ไม่นานนักอาหารก็มาเสิร์ฟ โรสพูดคุยกับพี่เทมป์ต่ออย่างออกรส ทั้งเรื่องเรียนที่เมกา เรื่องที่อาหารที่เธอและเขาชอบ ผมนั่งก้มหน้าก้มตากินโดยที่หูก็ยังคงฟัง.. จนไปถึงเรื่องที่ทั้งสองคนเคยเป็นแฟนกัน... ไม่รู้ทำไมแต่พอมาถึงตรงนี้ผมกลับรู้สึกกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก.. ผมจึงรวบช้อนส้อมเข้าด้วยกัน



     

    อ้าว.. อิ่มแล้วหรอ? พี่เห็นเราเพิ่งกินไปนิดเดียวเองนะ (‘   ‘) พี่เทมป์ถามขึ้น

     

     

    ฮะ.. ผมอิ่มแล้วผมตอบทั้งๆที่ยังคงก้มหน้ามองนั่นมองนี่ใต้โต๊ะ.. จนทำให้ร่างสูงแปลกใจจนต้องถามขึ้นมาใหม่

     

     

    เป็นอะไรหรือเปล่า ? ไม่สบายหรอ?

     

     

    ปะ.. เปล่าฮะ



     

    แน่ใจนะ ?

     

     

    โถ่.. เทมป์ น้องก็บอกยูแล้วนะว่าไม่เป็นอะไร ยูถามอะไรเยอะแยะ.. ว่าแต่ช่วงนี้ยูว่างหรือเปล่า ไอเพิ่งกลับมาอยากได้ไกด์นำเที่ยวสักหน่อย...

     

     

    อะ..เอ่อ ก็ว่างอ่านะ แต่..



     

    ผมขอตัวไปห้องน้ำแปบนึงนะฮะ..

     

     

    จู่ๆผมก็พูดประโยคนั้นออกมาและลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียดื้อๆ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าผมเป็นอะไรกันแน่ ผมรู้สึกหงุดหงิดตั้งแต่ผมต้องนั่งฟังทั้งสองคนพูดถึงตอนที่เขารักกัน.. ผมเดินออกมาจากร้านโดยที่ไม่ได้หันไปตามเสียงเรียกที่ดังรั้งผมไว้.. ผมอึดอัดกับการต้องนั่งกินข้าวกันสามคน ทั้งๆที่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน... นี่ผมเป็นอะไรกันนะ ?    





          ผมเดินไปอย่างไม่มีจุดหมายจนไปหยุดอยู่ที่ชั้นสามของห้างเห็นจะได้ (ร้านอาหารอยู่ที่ชั้นใต้ดิน) ซึ่งที่ชั้นสามจะเป็นแผนกเกี่ยวกับพวกกิ๊ฟช็อป ตุ๊กตา อะไรก็แล้วแต่ที่มันมุ้งมิ้งๆ ไม่อยากจะบอกว่าผมคลั่งไคล้มันมาก >< มันน่ารักนะ (เคะไปมั้ย ?) ผมมองไปรอบๆด้วยความสนใจจนลืมความรู้สึกอึดอัดที่โต๊ะอาหารไปสักพัก..

     

     

    สายตาของผมไปสะดุดเข้ากับปากการูปแบบนึง.. มันเหมือนมีแรงดึงดูดให้ผมต้องเดินเข้าไปหามันและคว้ามันเข้ามาไว้ในครอบครอง... มันเป็นปากกาที่แพ็กกิ้งอย่างดีมีสง่าราศี ดูหรูเริศสแมนแตน #เยอะ แต่ที่น่าสนใจคือมันมีอยู่สองแท่ง.. แท่งแรกเป็นสีดำ ดูเรียบๆน่าใช้ ที่ฝาของด้ามมีรูปเทวดาทำหน้ามึนๆอยู่ ส่วนอีกแท่งเป็นสีขาว ดูเรียบๆเช่นเดียวกัน แต่ที่ต่างกันคือที่ฝาจะมีรูปนางฟ้าแหมะอยู่...

     

     

                    ที่ผมสนใจไม่ใช่นางฟ้า... แต่เป็นเทวดาต่างหาก เพราะมันเหมือน เขาเลย

     

    *

    *

    *

    *

     

                    ช้าจังนะ...เทมป์บ่นพึมพำหลังจากที่ไนท์หายไปราวๆเกือบยี่สิบนาทีเห็นจะได้..

     

     

                    เทมป์.. ยูว่าไอควรไปเที่ยวที่ไหนก่อนดีหล่ะ ?

     

     

                    แล้วแต่โรสเถอะ... ไอยังไงก็ได้เขาตอบปัดๆกลับไป... เทมป์มองไปที่ประตูร้านเป็นระยะๆเพื่อดูว่าไนท์กลับมาหรือยัง แต่เขาก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา! นี่มันจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ!! ไปเข้าห้องน้ำประสาอะไรถึงได้นานขนาดนี้!

     

     

              หรือว่าจะหลง ?

     

     

                    คิดได้ดังนั้นร่างสูงจึงลุกขึ้นอย่างไม่บอกไม่กล่าว.. เขาแบงค์พันมาสองใบก่อนที่จะวางมันไว้ที่โต๊ะ และวิ่งออกไปจากร้านโดยไม่ได้หันไปตามเสียงเรียกของหญิงสาวแต่อย่างใด.. จะให้เขาหันไปทำไมในเมื่อเขามีคนที่เป็นห่วงมากกว่า...

     

     

    ...โรสไม่ได้หนีหายไปไหน แต่ไนท์นี่ไม่แน่

     

     

    อ่าว.. นี่พี่เทมป์จะไปไหนหรอฮะ ?ผมมองร่างสูงงงๆหลังจากที่ซื้อปากกาเสร็จผมก็หลงทางนิดหน่อยเลยมาช้า

     

     

    ไปไหนมา ?

     

     

    อะ..เอ่อ ผมไปเดินเล่นหน่ะฮะ (.  .)ผมหลุบตาลงต่ำหลบสายตาคมๆนั่น คนอะไนตาดุชะมัด! -^-

     

     

    วันหลังไปไหนต้องบอกพี่ก่อนนะ...

     
     

    ฮะ.. ผมจะบอกก่อนทุกครั้งสัญญาด้วยเกียรติของโดราเอม่อน !!ผมชูสามนิ้วเลียนแบบเมื่อสมัยมอต้นที่เรียนลูกเสือ พี่เทมป์ยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่จะขยี้หัวผมจนฟูฟ่องเป็นปลาสิงโตเลยก็ว่าได้ =  =



     

    พี่ยืมโทรศัพท์เราหน่อยสิ..ผมจะอ้าปากถามว่าเอาไปทำไม แต่พอเห็นสายตาของเขาแล้วก็เลือกที่จะเก็บมันไว้ดีกว่า.. ผมส่งโทรศัพท์ตัวเองให้เขา พี่เทมป์พิมพ์อะไรยุกๆยิกๆอีกสักพักก่อนที่จะส่งมันคืนให้ผม...




                   

               “พี่เอาไปทำอะไรอ่ะ ?ผมถามทันทีที่ได้โทรศัพท์คืน เขาไม่ตอบเพียงแค่กระตุกยิ้มน้อยๆ จังหวะเดียวกันนั้นเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นพอดี... โชว์เบอร์ว่า...

     


     

                    พี่เทมป์สุดหล่อ

     

     

          
                   = [] =



     

                    ยังไม่ทันที่ผมจะได้กดรับ ปลายสายก็วางไปเสียก่อน... ผมพอจะเดาออกอ่ะนะว่าเจ้าของเบอร์เป็นใครแต่พอผมหันไปถามพี่เทมป์รายนั้นก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย! หลอกขอเบอร์กันนี่หว่า

     

     

    กะล่อนจริงๆเลยนะไอ้พี่เทมป์!!

     

                   

     

                   

     

          

     

     

                   

     

                   


    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
    พี่เทมป์ น้องไนท์ >////<

    พี่เทมป์สุดหล่อ555555 ครบร้อยล้ะนะ ดองมานานเนอะ คิคิ 
     






     

     อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจให้อิไรท์ด้วยน้าา จุ้บๆ

     

     

     

      

     

     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×