คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ♥ Secret lll บีฟอร์ รีไรท์ อาร์สองเก้า (3)
[All29 + R29] => 3 เรื่องวุ่นๆ เรื่องแรก
---------------------------------------
ยามเย็นที่แสนภิรมย์ ร่างบางนั่งเล่นอยู่กับแรมโบ้และอี้ผิง เธอกำลังเห่อบาซูก้าทศวรรษของคุณแรมโบ้อยู่
“เอ... นี่มันใช้ยังไงอ่ะจ๊ะ ยิงแบบนี้รึเปล่า” ร่างบางว่าพลางทำท่าเหมือนยิงปืน
“ไม่ใช่หรอกๆ มันต้องคอบใส่คนตะหาก” แรมโบ้พูด
“งั้นเหรอ งั้นเอาไปเล่นกะพี่สึนะดีกว่า” ร่างบางว่าแล้วก็วิ่งไปหาสึนะที่กำลังยืนคุยอยู่กับรับอร์นที่เพิ่งกลับมา...
ปั้ก!
ร่างบางสะดุดล้มจนบาซูก้าทศวรรษกระแทกกับพื้น แล้วเด้งไปโดนรีบอร์น แต่น่าแปลกที่รีบอร์นไม่หลบ!
บึ้ม!
กลุ่มควันสีชมพูกระจายโดยรอบ นานาโกะตกใจมากเมื่อเห็นเช่นนั้น เธอยังนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้นด้วยความตกใจจนกลุ่มควันกระจายตัวออกหมด เผยให้เห็นชายหนุ่มรูปงาม สวมสูดสีดำ และหมวสีดำขีดส้ม ผมจอนที่ม้วนช่างมีสเน่ห์ นัยน์ตาสีดำที่คมแหลม แต่กลับแฝงแววขี้เล่นเอาไว้ เอื้อมมือมาพยุงนานาโกะให้ลุกขึ้น ร่างบางพยายามพยุงตัวเองเอาไว้ แต่ก็ยังอึ้งไม่หาย ชายหนุ่มตรงหน้าจึงหันไปหาสึนะ
“นายเตี้ยขนาดนี้เชียวเหรอ สึนะ?” ร่างสูงถาม
“ระ... รีบอร์น อีก 10 ปีข้างหน้า!” สึนะพูดออกมาด้วยความตกใจ
“เหอะๆ นี่ฉันมาในโลกอีก 10 ปีที่แล้วรึเนี่ย?” เขาถาม
“เอ่อ...”
“อีก 5 นาทีก็คงกลับไปได้” รีบอร์นว่า
“จะว่าไปแล้วมันเกิน 5 นาทีแล้วไม่ใช่เหรอคะ” นานาโกะทักขึ้น ทำเอาทั้งสึนะและรีบอร์นนิ่งไปตามๆกัน
“=[]=” <<< รีบอร์นและสึนะ
“(‘ ‘)?” <<< นานาโกะ
และบรรยากาศก็กลับสู่ความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมา สองคนอึ้ง อีกคนงง
“นี่ ทุกคนทานข้าวจ้ะ อ๊ะ! นั่นเพื่อนของซือคุงเหรอจ๊ะ?” นานะออกมาทำลายความเงียบ
“เอ่อ... นี่รีบอร์นครับแม่” สึนะบอก
“อ้าวเหรอจ๊ะ งั้นมาทานข้าวด้วยกันสิ^__^” นานะบอก
ทุกคนจึงเดินเข้าไปในห้องอาหาร บรรยากาศเริ่มมาคุ เมื่อสึนะกำลังลุ้นว่าเมื่อไหร่รีบอร์นจะเป็นเหมือนเดิม
และเวลาล่วงเลยไป จนทุกคนกินข้าวเสร็จ ทั้งสองยังคงเงียบ เลยปรากฏว่ารีบอร์นตอนโตต้องมาอยู่ในบ้านนี้ก่อน นานะบอกว่าให้นอนกับสึนะไปก่อน (กรุณาอย่าจิ้นR27นะคะ >_<)
นานาโกะเดินไป เดินมาในบ้าของตัวเองจนรู้สึกเบื่อ เลยออกไปเดินเล่นที่สวนของบ้าน และหย่อนตัวลงที่ชานบ้าน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฟ้า วันนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเลย มันทำให้เธอหลับตาแล้วนึกถึงบทเพลงที่เธอชอบ เป็นบทเพลงที่แสนไพเราะ ความหมายของมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดนิดๆ แต่มันกลับช่วยให้เธอมีวคามสุขได้ ถึงเธอจะไม่ยิ้ม...
ฟิ้ว~!
เสียงสายลมของฤดูหนาวเริ่มพัดเข้ามา แต่ร่างบางกลับไม่รู้สึกหนาว สายลมนั้นพัดมาเหมือนกำลังจะบอกอะไรบางอย่าง ร่างบางเลยแหงนหน้าขึ้นฟ้าอีกที อยู่ๆ ก็มีกระดาษใบหนึ่งปลิวมาติดหน้าเธอ
‘สายลมที่พัดผ่านมาชั่วคราว
หมู่ดาวที่กระจายอยู่บนฟ้า
ต่างนำประกายแสงมาให้
ระยิบระยับ และแพรวพราว
ได้ยินเสียงของคุณที่ดังแว่วมา
เสียงอันอ่อนโยนนุ่มนวลนั้น
แสงจากไฟริมทางก็ราวส่งยิ้มมา
ฤดูกาลที่แปรเปลี่ยนผันไป
แต่คำว่ารักที่คุณมอบให้...
ไม่เคยเปลี่ยนแปลง’
นั่นคือเนื้อความในแผ่นกระดาษ ร่างบางมองอย่างพินิจพิเคราะห์ ตีความหมายได้เพียงอย่างเดียว คือความรักไม่มีการเปลี่ยนแปลง ถึงร่างบางจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ร่างบางก็พอจะรู้ แล้วเธอก็ปล่อยให้มันปลิวไปกับสายลม
เธอค่อยๆหลับตาลง ต่อให้อธิษฐานกลับดวงดาว อธิษฐานต่อสายฝน ให้จารึกเส้นทางที่เธอควรก้าวเดินให้ แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้ เมื่อเธอไม่รู้ว่าเธอต้องทำอะไร ตอนนี้เธอเหมือนนั่งอยู่ในคืนที่มืดมิด เหมือนไม่มีเพื่อนเลยสักคน เหมือนนั่งอยู่ในวันที่มีพายุร้าย เหมือนกับว่าไม่มีใครอยู่ด้วย เธอรู้สึกเหงา และ เดียวดายอย่างนี้มาตลอด เธอลืมตาขึ้นมามองดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้าท้องฟ้า หันกลับไปมองสายลมที่กำลังพัด และมองหาพระจันทร์ ที่ยังไม่มีเจ้าของ...
สายตาของร่างสูงที่ทอดยาวลงมาจากหน้าต่างห้อง มองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่ สายตานั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่น ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งจะรู้จักเธอ แต่เธอก็น่ารักมากๆ น่ารักเกินกว่าที่จะอดมองไม่ได้ เธอเหมือนกับอมทุกข์อยู่ตลอดเวลา ใจหนึ่งเขาก็นึกสงสารเธอ แต่อีกใจหนึ่ง เขากลับอยากเป็นเจ้าของเธอ
ร่างาบงที่นั่งอยู่นั้น ได้แหงนหน้ามองบนท้องฟ้า และเผลอไปสบเข้ากับนัยน์ตาสีดำของร่างสูงเข้า ทั้งคู่ประสานสายตากันอยู่นานเนิ่นนาน จนถ้าเป็นปลากัดคงได้ท้องไปแล้วทั้งสองจ้องกันจนนานาโกะต้องเป็นฝ่ายหลบสายตา ร่างาบงรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วกลับเข้าห้องนอนไวปานจะไปแข่งวิ่งโอลิมปิก เธอทรุดลงกับพื้นแล้วหอบแฮกๆ ด้วยอาการใจเต้นเร็วและถี่เกินไป เหมือนเพิ่งไปวิ่ง 500 เมตรมาก็ไม่ปาน หน้าของเธอเริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อ เหงื่อแตกพลั่กๆ ร่างกานสั่นสะท้านเป็นเจ้าเข้า เธอเป็นอะไรไป ใครก็ได้บอกที~~~~~~~~
ปล. อัพแบบไม่มีนางรำกับปี่กลอง เพราะไม่ได้รำไม่ดี โทษปี โทษกลอง (สำนวนเริ่มวิบัติ) ลัลล้า~ วันนี้ฉันมีความสุข แม้จะเหนื่อยแค่ไหน แต่พอมีคนบอกว่าน่าสนใจ เอาเลยครับ ความเหนื่อยหายเป็นปลิทิ้ง ตอนนี้กำลังรอแบนเนอร์ ส่วนโปสเตอร์นั้นทำเอง และได้โปรดอย่าถามว่ามันเป็นใคร เมื่อในอดีต อีด~ อีด~ อีด~ (แอ็คโค่เพื่อ =_=;;?)
 |  |  |
| ||||
| ||||
|  | Name : *~NiNe~*.19< My.iD >  [ IP : 117.47.5.125 ]  ส่งข้อความลับ | ||
 | |  |
 | |  |
| ||||
| ||||
|  | Name : BOMlnW< My.iD > [ IP : 115.87.136.85 ] ส่งข้อความลับ | ||
 | |  |
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : ~Princess's\Blue'Sky~< My.iD > [ IP : 110.164.245.96 ] ส่งข้อความลับ | ||
| | |
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : nono1234< My.iD > [ IP : 125.26.20.39 ] ส่งข้อความลับ | ||
| | |
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : Cc_Princess crown_cC< My.iD > [ IP : 118.173.150.18 ] ส่งข้อความลับ | ||
| | |
| | |
| ||||
| ||||
| | Name : xxvongolaxx< My.iD > [ IP : 222.123.205.127 ] ส่งข้อความลับ | ||
| | |
ความคิดเห็น