คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 baby I call you to night
Doojun Part:
ในที่สุผม็รู้ว่าผมหลเสน่ห์ยัโยอบแล้วหลหัวปัหัวปำเลยหล่ะ
บ่าย2
้วยวามที่ผมื่นเ้นมารอั้แ่ยัไม่เลิลาสสุท้ายผมโมานะทำไไ้หละลัวเ้าัวเล็มารอนะสิ แ่แล้วผม็นั่หลับในรถ ร่อzZzZ
๊อ ๊อ ๊อ “ูุนอา ผมรอนานแล้วน้าเปิหน่อยิ”
ผมเปิทันทีที่ไ้ยินเสียัวเล็เรีย
“เิรับ ”เฮ้ย ผมพูไปไ้ไ
“ูุนอา อบพูแบบนี้อยู่เรื่อยผมเินนะ” เิน้วย วุ้ย แ่น่ารันะ
“เหอะๆ”
“เราำลัะไปไหนเหรอ”ใ้ำว่าเราเหรอ อิอิ
“อ๋อ ไปื้ออ โย ถามไรหน่อยิ”ล้าพูวุ้ย
“ูุนอ่า ผมเิน55+”
“ิๆ ถามอะไรหน่อยสิ”
“ถามอะไรเหรอูุนอ่า”
“นายอบสีอะไรอ่า”
“ผมเหรอสีาว ถามทำไมอ่า”
“อ๋อ เปล่าหรอถามูว่านปิอบสีอะไรัน”ทำหน้าเ็รึม ถามเนียนมาูุน
“แล้วอินที่อบหละ”
“อาหารเาหลีทุอย่า ถามทำไมอ่า”
“อ๋อ เปล่าหรอถามูว่านทั่วอบอาหารอะไรมาว่าัน”เนียนอีแล้ว
“แล้ว ะ ”ผมยัไม่ทันไ้พูโยอบ็…..
“ว้าว ุ๊าน่ารัอะ อยาไ้ๆ”เหมือนเ็ะริๆ ผมรู้ละอบอะไรมาที่สุ
“ื้อให้เอาหรือเปล่า”
“เอา เอา ^^”ทำแ้มพอลมน่ารัมา
“ลเราไปื้ออันเถอะ”
เอานี้ ไม่เอานู้น นู้นนะ โน้น นิ อันนี้
นี้็ื้ออเย็นนเย็นแล้ว ไปื้อุ๊าอี- -* “เอ๋”
โยอบไปไหนหน่ะ เ้าหายไปไหน
“เป็นไมั่ ูุนอา”
“หา-O-”มาอยู่้าหลัผมนี้เอ แ่เฮ้ยแุ่อะไรอะ
“ุนี้อะ ทาร้านแถมให้”เป็นุลูแมวเหมียวัวให่าโๆ โยใส่แล้วน่ารัอ๊ะ
“อ่าโอเ ไปันเถอะ ^^”และผม็้อไปส่โยอบอีนั้นแหละ
บ้านูุน
“เอาไีวะะโทรหรือไม่โทร ” ทำไมนายา แสนเนี้ยบอย่าผมถึ……
~รู๊ รู๊~ อ้าวผมโทรเมื่อไหร่
“อันยอ”
“ฮัลโหล”
“ใรรับ”
“อ๊ะ ูุน เอนะ”
“อ๋อ มีอะไรเหรอูุนอ่า รู้เบอร์ผมไ้ไ”
“อ๋อ ปะเปล่า บะบะเบอร์หน่ะ ือ เอ่อ”
“อ่ารับ ผมเ้าใแล้ว”เ้าใไ้ไ
“ทำอะไรอยู๋เหรอ”
“อ่าๆ นั่มอุ๊าอยู่อะ”
“เหรออบไม๊”
“อบมา”
“อบุ๊า หรือ อบ ะะนให้อะ”
“หาอะไรนะ ไม่ไ้ยินสัาหาย”ริๆโยอบไ้ยินัเลยหล่ะ
“เปล่าๆไม่มีไร”
“ั้นไปนอน่อนนะ”
“อืมๆ” ิ๊ ูุนไม่รู้เลยว่า
ทา้าน โยอบนอน่อนีิ้นอุ๊าเพราะวามเิน แล้วเมมเบอร์ูุนไว้้วยวามเิน
~ึ ึ ึ้~แล้วเสีย้อวาม็ัึ้น
ูุนอา 083298xxxx
ไ้รับแล้ว @ 20.30
เอ่อ ฝันีนะ^^…………………
…………………………….
ูุนส่้อวามมาหาผมรับ ิิ ผมนอนีว่า ิิ ร่อzZzZ
Yoseob part:
รุ่เ้า เสียนเาะที่อบหน้า่าลมพัเย็น แสพระอาทิย์แยาๆ
“อ๊ะเ้าแล้วเหรอ หาวววว”ผมอาบน้ำอย่ารวเร็ว พรึ่บ
“ไปโรเรียน และแล้ว ่วนี้แม่ไม่อยู่ะเ้าท้อน้อย เลยอ้าวเ้าทนหน่อยนะวันนี้็ปิภาฤูร้อนแล้วอะ”
“ปิ๊น ปิ๊น ปิ๊น”รถใรหน่ะผมเินออไปูผมว่าุ้นๆนะ
“อ่าว ูุนอ่า มาทำไมหน้าบ้านผมเหรอ”
“อะอ๋อ ึ้นรถมา่อนเถอะ ะพาไปิน้าว”าลุรู้ไ้ไว่าผมหิว
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“เมื่อืนไ้รับะ้อวามหรือเปล่า”ผมเอาโทรศัพท์มาโว์้อวามอย่าล้อเลียน
“นี้นะเหรอ ส่มาทำไมเหรอ ิิแล้วมาทำไมหน้าบ้านผมเหรอ”
“อ๋อ มาื้ออน่ะ”
“เหรอออ แ่บ้านผมอยู่ในอย แล้วเ้ามาทำไมในอย”
“ปะเปล่า หิว้าวรึเปล่า”
“หิวิ ไปิน้าวันนะ ”
“เหรอ ไม่ไป”เ็รึมไว้
“ ไปนะูุนอา นะนะ”ัวเล็มาอแนผมแถวเอาหน้าถูไถับแน เิลล
“ะ ็ไ้
“เย้ๆๆๆ”
“บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เอี๊ย”
“อ้ามมมมมม ินเร็วูุนอ่า ผมป้อนแล้วนะ อ้ามมมมมมมมม”
“ูุนอ่า ป้อนผมมั่ิ ”
“อ้าปาๆๆๆ อ้ามมมมม”
“ผมป้อนมั่นะ อ้ามมม”
“อ้ามมมม”
“ิิ”
“อ้ามมมม”
ผมสลับันป้อนอย่าี้อยู่สัพัให่นินอิ่ม แ่เ้าัวเล็ อยาินไอศรีม นี้สิ็ไ้็ไ้ๆไปินัน แ่แล้ว เิเหุึ้นเมื่อโยอบำลัันหลัมาถามผมแ่ สะุ าัวเอนล้ม ล้ม….ทับ…..
“เฮ้ยๆๆ ุ๊บCHU~ุ๊บ”
ในใโยอบ : เหมือนผมอยู่ในวามฝันเลยอะ ภาพสวยามรหน้า ับ นรหน้า
ในใูุน : ผมมีวามสุัๆ เหมือนผมฝันเลยแ่ริ ับนรหน้าผม อ่ออีสันิไ้ไม๊
โยอบ ำลัะลุึ้น แ่ หาไ้ยาโอาสอย่านี้ออีสัที ~
“อ๊ะ O_o”ผะผมะใ แ่ทำไมไม่อยาเอาริมฝีปาออน่ะ
“ุ๊บ >3<”รหน้าประูร้านไอศรีมเนี้ยนะ ่าเถอะ โลนี้มีแ่เราสอน ^o^
โยอบถอนริมฝีปาออ แล้วหลบาูุนเพราะเิน ูุน้านิหน่อย่อนที่โยอบะึูุนให้ลุึ้น ่าน่าหลบาัน
“เอ่อ~ ( . .) ”
“อ่า ”(. . ) ~
นทั้ร้านมอเราสอน“( - -)( - -)!! (- - )(- - )(- - )(- - )(- - )”
ว่าแล้วยัมุอี(- ( -(- _( -_- )_-) -) -)มออาราย๊านนนน
“ระ ระ เรา ลับันเถอะ”ผมเอ่ยทำลายวามเิน
“ะะ็ไ้”
บนรถ
“มะมะเมื่อี้ อโทษ นะ”
“ไม่เป็นไรหรอ”
“ลับบ้านันเถอะ///-.-////”
“ะไ้”[บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน]
ลับถึบ้านแล้วแ่ าน็เ้าอี เพราะแม่เียนบอผมว่าะลับแ่ทำไมเป็นี้อะ
ถึลูรั
แม่้อไปอยู่่วยุป้าเรียมานแ่านสัสออาทิย์นะ
แม่เป็นห่วลูั!!ลูินเยอะ แม่ไม่อยู่้อผอมแน่ๆ ูแลบ้านีๆนะลู
ใรที่ไม่รู้ัเอานมมาล่ออย่าไปนะลู
รัลู
แม่
“อ้าวแม่ผมะไปอยู่ไหนอะ แล้วผมะินอายัยอ่า”
“ทำไมเหรอโยอบ”
“แม่ผมนะสิไปอยู่บ้านุป้า สออาทิย์ เราะินอะไร อ่าๆๆ”
“ไปอยู่บ้านั้น่อนเปล่า”น่าสนใแหะ
“ะีเหรอ”นมเยอะสิะไปแน่
“บ้านั้นอะ มีรถส่นมไอิมอาทิย์ละ5รั้ ั้นไม่ินว่าะไปยเลิบริาร ทำไีอ่า”
“ะเี๋ยว อย่าไปยเลิสสารเ้าะาน นมับไอิมหน่ะริใ่ไม๊”
“ิิ”
“ั้นไปเถอะ ผมะไปัเสื้อผ้า ”อ้าวะั้น
ัเสร็ไปันเถอะ ผมะไปินนมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนน เอี๊ย
โอ้โหบ้านูุนูแล้วเป็นสไล์ ะวัน ประับประาไป้วยอโบราที่สวยามอารยธรรมฝรั่เศสเหมือนวัเลย แล้วทำไมไม่มีใรอยู่ แถมยัเป็นบ้านเี่ยวอี อยู่นละทาับบ้านผมเลยละบ้านผมไปนู้นนน บ้านูุน ไปโน้นนนเอ๊ะ แม่บ้าน็ไม่มีพ่อแมูุ่นอ่าละ
“ูุนอา ทำไมบ้านเียบัแล้วพ่อแม่นายละ”ูุนเียบพยายามพูเบาเพื่อเ็บเสียที่สั่นน้ำาลอ
“หะ หา อ๋อ พ่อแม่ั้นายั้แ่ั้นยัำวามไม่ไ้น่ะ”อโทษนะูุนอ่าที่ถาม เพราะเ่นนั้นูุนเลยลายเป็นนเียบรึม
“อ๋อ เรามาลันีว่า”
“ล?”
“ใ่ๆ ทุเ้าผมะทำอาหารให้ทาน อนเ้าส่ผมไปเรียน”แ่ที่ผมอยู่ทุวันเหมือนไม่ไ้เรียนนะ
“ลไม่้อไปส่โรเรียนมั้ เพราะ วันนี้ปิเทอมฤูร้อนไม่ใ่เหรอ แ่ พอี บ้านนี้ือบ้านเี่ยว ห้อนอนเียวเียเียว นอนไ้สอน”55+เ้าทาูุนเลย
“ิ้วยปิแล้วสินะ อ้าวแล้วผมนอนยัไอะ”
“็นอนับั้นสิ^^”
“ูุนผมยัไม่รู้เลยว่าูุนอ่าะ ทำอะไรผมหรือเปล่า”
“ไม่ทำอะไรหรอ น่า”อย่ามาแ่ ุ๊บ และ………..
“เหลออ ”
“อืมๆ ไปันเหอะมีอะไระบอ ”
“ร๊าบ”
ูุนพาโยอบมาสถานที่ ที่นเาหลีนานนามว่าใรมาบอรั็ะสมหวั และู่ันลอไปส่วนอีมุมมอหนึ่ือ มันะเป็นสถานที่โรแมนิ เมื่อเวลาพระอาทิย์ใล้ินะสวยามมา เหมือนับารมามวิว
“ูุนอาพาผมมาที่นี้ทำไมอ่า”
“- -^ มามพระอาทิย์ินหน่ะ”
“หรอออ แ่ทานึ้มันทาที่เ้าบอรัันแล้วสมหวันะ มวิว้านนู้น”
“เหรอ อ้าว”
“อืมมม หืมมม”
“มาแล้วไม่ลับแล้ว อยู่นี้แหละสวยเหมือนัน”ลุหน้าแอีแล้วอ่ะ ป่วยเหรอ
“ูุนอา นายหน้าแนะ ไม่สบายหรือเปล่าะไปื้อยาให้”
“ไม่้อหรอ โรนี้น่ะำลัะหายไปเพราะใรบาน”
“ใรเหรอ ถ้า่วยไ้ผมะ่วยนะะไปเรียเ้ามาให้”
“ไม่้อหรอ เ้าอยู่ไม่ใล้ไม่ ไลนี้แหละ”โยอบยืนะเ้อมอหาอยู่นานแ่ไม่เห็นเพราะไม่่อยะมีน อนลาืนสถานที่นี้บัระแพน่ะแ่ไม่เท่าไหรสำหรับูุนอา
“มีอะไระบอผมเหรอ”
“อืม นายอบั้นมาามรและที่นายรู้สึนะ”ทำไมผมถึรู้สึเหมือน ……..
ความคิดเห็น