{SF} FT island'

ลำดับตอนที่ #8 : Why... ?? [WBxJJ] 2

[Wonbin Part]

ผมได้ยินเสียงของฮงกี…. ใช่…ผมได้ยินเสียงของฮงกี

มันดังงว่า…..อืมมม….ว่า……

เฮ้อออออ….สงสัยผมจะหูฝาดไปหล่ะมั้ง…?

“เฮ้อออออออออออออออออ…….”

---------------------------------------------------------------

แจจินหายไปสองวันแล้วนะ….

ไม่แม้แต่จะโทรมาหาผมหรือว่ามาที่บ้านเลย…

แต่ว่าผมต้องไปสนใจคนแบบนั้นด้วยรึยังไงหล่ะ !!?

คิดอย่างฟุ้งซ่าน…แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์เพื่อนสนิทของตัวเอง

(ฮัลโหล…)เสียงจากปลายสายดูห้วนและแฝงความโกรธ

“เฮ้ย!ฮงกี…แจ….”

(มึ*ไม่ต้องมาพูดถึงน้องกูเลยนะไอวอนบิน!)

“อ่าว…ทำไมพูดกับชั้นงี้ว่ะฮงกีฉะ….”

(หุบปากไปเลย!!!บอกแล้วไงว่าไม่ต้องพูดถึงแจจิน…อ้อ…แล้วถ้าแกจะยังพอมีน้ำใจนิดๆหน่อยๆอ่ะนะ ช่วยหาเหตุผลมาให้กูฟังด้วย!!!!)

“เหตุผล…เหตุผล’ไรว่ะ แล้วแจ….”

(แกทำอะไรย่อมรู้อยู่แก่ใจของแกดี ถ้าแกไม่ชอบน้องชั้นแล้วก็บอกมันไปดิว่ะ! อย่ามาทำกับมันแบบนี้ !!!!!)

“ฉัน….เฮ้ย!!!”

ตู๊ดดดๆๆๆ….

เพื่อนของเขาวางสายไปแล้ว…วอนบินได้แต่ยืนงงกับคำพูดของเพื่อนเขา

เฮอะ…เขาเนี่ยนะ? ที่ต้องหาเหตุผลมาให้ฮงกีฟัง…

น้องของเพื่อนเขาต่างหากที่ต้องอธิบายไม่ใช่เขา !

------------------------------------------------------------------------------------------

ปัง!!!!!

วอนบินเปิดประตูเข้ามาในบ้านของเพื่อนสนิทอย่างไม่เกรงใจร่างที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นเลยซักนิดเดียว

“ฮงกี!!!!”

เมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนสนิทตัวเองฮงกีก็หยุดทุกการกระทำแล้วเดินไปหาวอนบินด้วยท่าทีโมโห

“มาที่นี่ทำไม!!!!!”

“เดี๋ยว!!! ฟังชั้นพูดก่อนนะ…”

“ไม่ฟัง!! ทำไมนายไม่มีเหตุผลอย่างงี้ว่ะวอนบิน!!! แกรู้มั๊ยว่าแจจินมันเสียใจขนาดไหนอ่ะ!!! มันเอาใจแกทุกๆอย่าง มันพยายามทำเพื่อแก แต่แกตอบแทนแจจินงี้หรอว่ะ”

“เดี๋ยว…ฮงกี!!”

“แกรู้มั๊ยว่าไอเค้กบ้าๆนั่นน่ะมันซื้อยากขนาดไหน มันไม่ใช่เค้กข้างถนนที่เดินผ่านร้านแล้วเจอเลยนะเว้ย!!!”

“ฮะ…..”

“มันต้องไปยืนรอตั้งแต่ตีห้าไม่รู้แม่งจะไปทำไมตั้งแต่ตีห้า ไอคนที่ทำเค้กแม่งยังไม่ตื่นด้วยซ้ำ!!!!!”

“…”

“วันที่มันไปชวนแกไปเที่ยวเพราะว่ามันเห็นว่าแกกับมันไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันเลย มันก็เลยคิดว่าแกงอนเรื่องนี้…”

“….”

“พออาทิตย์ที่แล้วมันก็เลยไปตามแกถึงบ้านทั้งๆที่ปกติถ้าไม่มีชั้นไปส่งแจจินไม่มีทางได้ไปบ้านแกแน่ๆ!!!”

“…”

“แล้วแกก็ไล่น้องชายของชั้นออกมาจากบ้าน!!!!!”

“…”

“เรื่องเมื่อวันก่อน…!!! แกรู้ใช่มั๊ยว่าแจจินไม่สบาย!!! แต่มันก็ยังอุตส่าห์เดินไปหาแกทั้งๆที่ท้องแม่งปวดจนไส้ติ่งจะแตกอยู่แล้ว!!!!!!!”

“….”

“แล้วแกก็ไล่น้องชั้นออกมาจากบ้านอีกครั้ง! ฝนมันก็ตกน้องชั้นก็ไม่สบาย ถ้าชั้นไปรับแจจินไม่ทันแล้วเกิดแจจินหัวฝาดพื้นแตกตายขึ้นมาจะว่ายังไงว่ะ…ห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ฟาด…ไม่ใช่..ฝาด”

“เออ!!! รู้แล้ว!!!!!”

“….”

มีเพียงเสียงหอบหายใจของฮงกีที่ดังก้องอยู่รอบบ้าน….

ในหัวของวอนบินมีเพียงคำพูดของฮงกีสะท้อนไปทั้งหัว…

ตกลง..เขาถูกหรือผิด แล้วแจจินผิดหรือถูก..

“…แกไม่รัก ไม่ชอบน้องชายชั้นชั้นไม่ว่า แต่อย่าทำอย่างนี้ได้มั๊ยว่ะ !!!!” หัวใจของวอนบินกระตุกวูบ

“ใครบอกว่าชั้นไม่รักน้องชายแก!!! ที่ชั้นทำก็เพราะ….!!!!”

“เพราะอะไร !!! เพราะอะไร!!!!!”

 

------------------

“เพราะ….”

“เพราะอะไรก็พูดมาสิว่ะไอเต่าเอ๊ย !!!!” ฮงกีพูดพลางใช้เท้าถีบขาของวอนบินอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาคนถูกถีบอึ้งกันไปเลยทีเดียว

“เฮ้ย! มาถีบชั้นทำไมว่ะไอบ้า!”

“ก็รีบๆตอบมาสิวะ !”

“เออๆๆ ! ก็ได้ ! ก็เพราะน้องชายแกน่ะมัวแต่ไปยุ่งอยู่กับผู้ชายคนอื่นน่ะสิ !!!!!!!!!!!!!”

“=[]= !!!!!!!!!!!!!”

“เออ! ไม่ต้องมาทำหน้ามึนเลย !”

“คนอย่าง…แจจินจะทำบ้าอะไรแบบนั้นเล่าไอบ้าเอ๊ย!” มองหน้าเพื่อนสนิทอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา

“หา….!?”

“ทำหน้าเป็นเต่าอยู่ได้ ! อย่าบอกนะว่าที่แกเป็นบ้าเป็นบออยู่เนี่ย เพราะรูปที่ไอแจจินมันจุ๊บกับมินฮวานแล้วก็ซึงฮยอน !”

“เออ..ก็ใช่…!!!!! เฮ้ย!!! แล้วแกรู้ได้ไงว่ะ!!!??”

“ก็มันตกอยู่ที่พื้น....”

มองไปที่เท้าตัวเองช้าๆแล้วก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อเจอไอรูปบาดตาบาดใจนั่นเต็มสองตา !

“กะ…กะใช่อ่ะดิ รูปนี้หล่ะอย่าบอกนะว่าตัดต่อ! ถ้าแม่งตัดต่อเนียนขนาดนี้พวกแกไปเป็นซีไอเอเถอะ !!!”

ฮงกีมองหน้าของวอนบินอย่างเซ็ง คิดแล้วอยากกระโดดถีบหน้าเพื่อนให้หายโง่ แต่ขาดว่ากางเกงที่ตัวเองใส่อยู่จะขาดก่อนที่เท้าโดนหน้ามัน … ปล่อยไป …

“ไม่ได้ตัดต่อหรืออะไรทั้งนั้นอ่ะ…มันเป็นรูปจริงๆ”

“นั่นไง….”

“มันเป็นเกมส์ !!!”

“หา…??”

“ใช่! มันเป็นเกมส์… ตอนนั้นฉัน แจจิน จงฮุน ซึงฮยอน มินฮวาน ไปเที่ยวด้วยกัน แล้วพวกเราก็เล่นเกมส์กันแล้วก็คาดโทษไว้ว่าใครที่แพ้ต้องโดนจุ๊บ”

“…”

“แล้วไอแจจินมันแพ้มันก็เลยโดนลงโทษ…ที่ไม่มีรูปของฉันกับจงฮุนเพราะว่าพวกเราสองคนไม่เล่น”

“…”

“อ้อ…รูปนั้นมาจากไอโฟนไอหน้าแพะนั่นใช่มั๊ย? เก่งนะ…ไปขโมยไอโฟนมันมาค้นรูปเนี่ย = =”

“…จริงดิ…??”

“ถ้าไม่จริงก็ไม่เล่าหรอก ! โว๊ะ! ไอบ้า!” พูดพลางหันกลับไปสนใจทีวีต่อ เหนื่อยใจกับเพื่อนของเขาจริงๆ เห็นหน้าหล่อๆไม่น่าโง่เลยเชียว (โดนกระทืบปางตาย !5555)

“ละ…แล้วทำไมพวกแกถึงเล่นบ้าแบบนี้เล่า!” โทษคนอื่น….

“ใครเล่นบ้ากัน พวกชั้นก็เล่นกันดีๆ แต่แกแหละที่เพ้ออยู่คนเดียว แทนที่จะถามซักคำไม่มี คิดเองเออเอง ! = =”

บ่นใสเพื่อนชุดใหญ่แล้วจิ้มๆไปที่หน้าผากของวอนบินที่ตอนนี้มานั่งโซฟาเหมือนตนเอง

“งั้น…แสดงว่า…แจจินก็ไม่ได้ผิด?”

“เออออ”

“ชั้น..ที่เข้าใจผิดเองทีผิด”

“เออ!”

“แล้วฉันก็ทำไม่ดีกับแจจินด้วย ! TOT”

“เอออ!”

“แสดงว่า…”

“แกต้องไปง้อน้องชายชั้น !!!!!!”



----------------------
  ตื้ดดด ... !!!
   อยากจะบอกว่า...มาช้ามาก และสั้นมาก ! 5555 อยู่ดีๆพลอตมันก็หายไปไหนก็ไม่รู้เกือบหมด !
   จนวันนี้เพิ่งเจอว่ามันแอบซ่อนอยู่ ! 555 รีบเอามาลงทันที ! อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปน้า !!! TOT
   ไม่พาร์ทนี้ยังไม่จบนะไม่เรื่องนี้น่าจะมีสี่ห้าพาร์ทโดยประมาณ