ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Jealous [HKxJH] 2
“ปล่อยนะเว้ยย !!!”ผมพูดแล้วทุบหลังของมันดังอั้ก ว้ากกก!ทำไมมันมืดอย่างนี้ล่ะเนี่ยย มองไม่เห็นไม่ค่อยชัดเลยอ่ะ
“…”แต่ไอบ้านั่นก็ไม่มีปฏิกิริยา
“ชิส์…ไม่ปล่อยใช่มั๊ย….” ผมสูดอากาศเข้าปอดเต็มแรง “ชะ….เหวอออออออ!!!!”
อยู่ดีๆไอบ้านี่ก็ปล่อยผมลงพื้นแบบไม่ทันตั้งตัว เหวยๆอะไรของมันเนี่ย
“เงียบได้รึยัง???”เอ๊ะ..เสียงนี้มันคุ้นหู๊คุ้นหูนะเนี่ย!
“เงียบได้รึยัง???”เอ๊ะ..เสียงนี้มันคุ้นหู๊คุ้นหูนะเนี่ย!
ผมหันพยายามจ้องเข้าไปในความมืด ไม่นานตาผมก็เริ่มชิน แล้วก็รู้ว่าคนนั้นๆคือจงฮุน ที่ยืนทำหน้าเซ็งอยู่ข้างหน้าผม ปั๊ดโธ่!ก็นึกว่าใคร แล้วอะไรของมันเนี่ยอยู่ดีๆก็มาอุ้ม มันตกใจนะเว้ย !!!
“วู้วว อะไรของนายเนี่ยจงฮุน อยู่ดีๆก็เข้ามาอุ้ม มันตกใจนะเนี่ย แถมจุกด้วยเดี๋ยวไอที่กินมามันก็ออกมาทางปากกันพอดี = =”
“โทรไปหายงฮวาทำไม ?”
“ห๊ะ !?”
“ชั้นถามว่าโทรไปหายงฮวาทำไม!!!!!!!”จงฮุนตะโกนใส่หน้าผมจนลั่นไปทั่วหาด
“แล้วชั้นจะโทรหาใครมันเกี่ยวกับแกหรอไอหน้าแพะ ! ห๊า !!!!” ผมพูดแล้วผลักหน้าผากจงฮุนอย่างแรงด้วยอารมณ์เหวี่ยงสุดขีด เดี๋ยวปั๊ดต่อยให้หายหล่อ
“ฮงกี…ฉันเป็นอะไรสำหรับนาย?”จงฮุนพูดด้วยน้ำเสียงเบาลง
“นาย…นายก็…ก็…ก็เป็น….เป็น”อะไรว่ะถามบ้าไรเนี่ย !! “-*-” จงฮุนมองหน้าผมแบบ… เครียดมากๆอ่ะ ก็มาถามอะไรแบบนี้ทำไมว่ะ! ใครมันจะไปกล้าตอบ !! L
“ก็เป็น….เป็น….”
“…”
“เป็นลีดเดอร์ของวงไง !!! ใช่ๆๆๆ สำหรับฉันนายเป็น…หัวหน้าวง !! \(*////_////*)/” เฮ้!อย่ามองหน้าผมอย่างนั้นดิ ! ใครมันจะไปกล้าพูดว่าเราเป็นแฟนกัน........!!!!
“เฮ้อออออ…นี่ฉันหวังบ้าอะไรว่ะเนี่ย….” จงฮุนพูดเบาๆแล้วปล่อยผมให้เป็นอิสระ จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินตรงไปที่ทะเล
“เฮ้อออออ…นี่ฉันหวังบ้าอะไรว่ะเนี่ย….” จงฮุนพูดเบาๆแล้วปล่อยผมให้เป็นอิสระ จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินตรงไปที่ทะเล
ตุ้บ!!!
กุญแจพวงหนึ่งตกลงที่เท้าของผม และเสียงของจงฮุนก็ลอยมาตามลม…
“นี่กุญแจสำรอง เอาไปไขประตูแล้วเข้าบ้านไป ข้างนอกอากาศมันหนาว”
ผมรับกุญแจมาจากมือของจงฮุนอย่างงงๆ
“นี่…จงฮุน…”
“เข้าบ้านไป…”
เออ…เข้าก็ได้ว่ะ !!!
ผมตัดสินใจหันหน้าเดินเข้าหาบ้านพักแทนที่จะยืนคุยกับจงฮุนต่อไป ในระหว่างที่ไขประตูบ้านไปก็คิดว่าต้องกระทืบแจจินสักสามทีแบบไม่ให้ไอโอ้มันเห็น
แอ๊ดดดดดด….
ผมตัดสินใจหันหน้าเดินเข้าหาบ้านพักแทนที่จะยืนคุยกับจงฮุนต่อไป ในระหว่างที่ไขประตูบ้านไปก็คิดว่าต้องกระทืบแจจินสักสามทีแบบไม่ให้ไอโอ้มันเห็น
แอ๊ดดดดดด….
“ไอแจ……!!!” ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาผมก็ชะงักไป
ทำไมพวกนี้มันทำตัวแปลกๆว่ะ????
“แจจิน…ทำไรว่ะ!?”
“อะ…อ่านหนังสือไง…”
“อาจารย์สอนให้อ่านกลับหัวอะดิ”
“^^;;”
“วอนบิน…ทำไร?”
“ล้างหน้าๆ….” มันพูดแล้วหยิบขวดสีขาวที่วางไว้ข้างๆมาถูๆมือแล้วทาหน้า
“หรอว่ะ…ทำไมไม่ล้างที่ห้องน้ำอ่ะล้างอะไรที่ห้องนั่งเล่น ?”
“ก็..เปลี่ยนบรรยากาศไงๆ” มันพูดแล้วทาถูๆครีมนั่นอย่างเมามัน
“เอ้อ…วอนบิน…”
“หะ…หา..อะไร” มันมองหน้าผมแล้วหันไปบีบครีมมาทาที่หน้าเพิ่ม
“นั่นมันครีมทาส้นเท้าแตกว่ะ”
“อะ…เอี้ย… T^T”
“ซึงมิน…ทำไรว่ะสองคน”
“ดูทีวีไงฮยอง…”
“หรอ…ทีวีที่นี่ทันสมัยดีนะ”
“???”
“ปลั๊กก็ไม่ได้เสียบยังจะดูได้อีก… ”
“อะ…อะ…เอ่อ..โหยยย..ที่นี่ทันสมัยดีอ่ะ..ดีจังเลยนะซึงฮยอนน”
“ชะ..ช่ายยย…สงสัยเค้าอาศัยใส่ถ่านแน่เลยอ่ะมินฮวานน”
แก้ตัวได้ฉลาดกว่าควายนิดนึง “คิดว่าชั้นโง่มากรึไง?”
“หา….?”
“ชั้นถามพวกนายว่า…คิดว่าชั้นโง่นักรึไง !!!?”
“กะ…ก็เปล่า (. .)”
“จะบอกอะไรให้นะ คนอย่างฮงกีไม่ได้โง่นะเว้ยยย!!!! สมองชั้นไม่ได้มีไอคิวเท่าพวกนายรู้ไว้ซะด้วย !!!!”
จบคำประกาศิตเสียงปิดประตูห้องนอนของฮงกีก็ดังก้องไปรอบบ้านพัก
ปัง!!!!!!!!
=[]= !!!! <<< ทุกๆคนยืนอึ้ง…
“เอ่อ….”ทุกๆคนหันไปมองหน้ามินฮวานอย่างพร้อมเพรียง
“???”
“เป็นครั้งแรกเลยนะ…ที่ฮยองชมว่าพวกเราฉลาดอ๊ะ !!!” มินฮวานพูดแล้วทำท่าดีใจ
=[]= !!!!!!!!!! <<< วอนบิน แจจิน ซึงฮยอน
ทุกๆคนทำสีหน้าอึ้งไปเหมือนจะคิดอะไรอยู่ในหัว ก่อนที่จะ…
(- -)(_ _)(- -)(_ _)
พยักหน้าหงึกหงักเหมือนว่าจะชอบที่มินฮวานพูดออกมา
เอ่อ….เกาะ…พวกนายเข้าใจผิดแล้วหล่ะ ….
----------------------------------------------------------------------
มาสั้นมากๆอ่ะ = = เฮ้ออออ แลดูมีคนอ่านน้อยนิดมากๆอ่ะ
ไม่เป็นไรหรอกอัพต่อไปๆๆ สนุกไม่สนุกยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์นิดๆหน่อยๆก็ได้นะ (:
playSound();
showPoll();
----------------------------------------------------------------------
มาสั้นมากๆอ่ะ = = เฮ้ออออ แลดูมีคนอ่านน้อยนิดมากๆอ่ะ
ไม่เป็นไรหรอกอัพต่อไปๆๆ สนุกไม่สนุกยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์นิดๆหน่อยๆก็ได้นะ (:
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น