คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP 9. เอากรรไกรมา ชั้นจะตัดด้ายแดงให้กุด
เรื่องรักวุ่นวายของอาจู พี่เจ และ อาม่า
===================================================
กว่าอาจูจะกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เลยเวลาทานข้าวของอาม่าแล้วสิ
มหาวิทยาลัยของเธออยู่แถบชานเมือง กว่าจะฝ่ารถมาถึงบ้านได้ก็แทบจะหมดแรง
เธอจอดรถแล้วรีบเดินเข้าไปในเข้าบ้าน แต่ก็ต้องสะดุดกึกเพราะแรงสั่นจากมือถือ
เธอหยุดตรงห้องรับแขก เปิดดูข้อความเพื่อนๆ ได้ยินเสียงอาม่าคุยหงุงหงิงกับใครสักคนที่ห้องทานข้าวดังมาแว่วๆ
หรือจะเป็นพวกคุณลุงมาหาอาม่า ก้มพิมพ์ข้อความตอบเพื่อนเสร็จ ก็ค่อยๆย่องๆๆ หวังจะเซอร์ไพรส์อาม่า
พลันได้ยินเสียง
“น่ารักมั้ยๆ รูปนี้ก็น่ารัก เอาไปสิ”
“ขอบคุณครับคุณย่า”
“อาจูน่ะน่ารักมาตั้งแต่เด็กๆ ดูสิๆ รูปนี้น่าชังจริงๆเลย นี่ตอนงานโรงเรียน”
“ครับน่ารักครับ”
“อาเจ อย่างที่ย่าบอก ตื๊อเท่านั้นนะที่ครองโลก นานๆเข้าอาจูก็ใจอ่อนเอง”
หืม…………….. ฝีเท้าหยุดกึกเมื่อจับใจความบทสนทนาได้ นายเจ มาทำอะไรที่บ้านนะ
ว่าแล้วก็ทำตัวแนบกับผนังด้วยมาดสายลับ ค่อยๆเขยิบไปใกล้ประตูโค้งเข้าห้องทานข้าว แล้วก็แอบโผล่หน้าออกไปดู
ยังเห็นไม่ชัด…. ต้องเขยิบเข้าไปอีก เข้าไปอีก เข้าไป…...
“คุณหนูมาถึงแล้วเหรอคะ …คุณย่ารอทานข้าวอยู่ค่า. “ ป้าแจ่มร้องทักเสียงดังลั่น ทำเอาสายลับสาวสะดุ้งโหยง
คนที่อยู่ในห้องก็สะดุดกึกเช่นกัน ชายหนุ่มร่างสูง รีบปรับสีหน้ากลับเข้าสู่โหมดขรึมทันที
คุณย่าเงยหน้าจากอัลบั้มรูปภาพ ชะงักเล็กน้อย ค่อยๆหันไปสบตาเจ แล้วรีบหัวเราะกลบเกลื่อน
“อาจู มาถึงก็ไม่ให้สุ้มให้เสียง มาๆๆๆ อาม่ากับพี่เจ รอทานข้าวอยู่”
ว่าแล้วก็กุลีกุจอตักข้าวใส่จาน มีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด…
“อาม่าทำอะไรอยู่เหรอคะ “
“อาม่าก็ นั่งดูรูปเก่าๆน่ะ ใช่ไหมตาเจ” ชายหนุ่ม พยักหน้ารับมุกอาม่า
แน่ะ ทำงานเป็นทีมซะด้วย อาจูหรี่ตามอง
หนึ่งคุณย่า กับหนึ่งหนุ่ม ทานข้าวไปพลางส่งรหัสรับให้กันเป็นระยะๆ เมื่อรู้ตัวว่ามีคนจับตามองอยู่ ชายหนุ่ม กระแอมๆ เบาๆส่งสัญญาณเตือนคุณย่า
“อาม่าเรียกจูมา มีอะไรหรือเปล่าคะ จูรีบมา นึกว่าอาม่าไม่สบาย”
“อาม่าก็เหมือนเดิม แต่อาม่ามีธุระ อยากให้อาจูช่วย โทรศัพท์ก็ไม่สะดวก ต้องคุยกันต่อหน้า”
“ธุระ อะไรคะ “
“คืองี้นะ วันเสาร์นี้น่ะ อาม่ากะว่าจะไปดูที่ที่ระยอง เพิ่งหุ้นกะลุงภพซื้อไว้ อยากไปดูว่าพอจะทำรีสอร์ตได้มั้ย ”
ลุงภพที่ว่า คือคุณพ่อของเจ ที่เป็นเพื่อนสนิทของครอบครัว
“แต่ว่าย่าดันนึกขึ้นได้ว่านัดคุณหมอเอาไว้ .. ก็เลย ว่าจะขอให้อาจู ไปเป็นตัวแทนของย่า”
“หา????”
“เราหุ้นกันใช่มั้ย เวลาทำอะไรก็ต้องตัดสินใจด้วยกันไง”
“หนูไปแล้วจะช่วยอะไรได้คะอาม่า ไปเกะกะคุณลุงเปล่าๆ”
“ก็ไปช่วยดูแลคุณลุง ช่วยพี่เค้าดูถนนหนทาง ช่วยหยิบนั่นหยิบนี่ไงลูก มีเด็กผู้หญิงไปด้วย ถึงจะสนุก มีแต่ผู้ชาย อึดอัดจะตาย”
อาม่าคะ เหตุผลนี่มันช่าง แถ มากๆเลย แถสุดๆไปเลย
อาจูเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ชายหนุ่มข้างๆอาม่า อีกฝ่ายเสไปมองทางโน้นทางนี้ คล้ายจงใจหลบตาเธอ
“พี่เจก็ไปด้วยเหรอคะ”
เจพยักหน้ารับ ยังคงเลี่ยงไม่สบตาเธอ “ ไปช่วยขับรถเฉยๆ”
“วันเสาร์นี้หนูไม่ว่างหรอกค่ะอาม่า นัดเพื่อนไว้แล้ว”
“นัดเพื่อน หรือว่านัดแฟน”
“นัดเพื่อนนนนนนนน”
“อออ นัดเพื่อน…… เห็นทีย่าต้องไปเองแล้วสิ” ว่าแล้วก็ก็หยิบกระดาษ A4 ออกมากางบนโต๊ะ อาจูเพ่งสายตาดูหัวกระดาษ
“ใบนัดพบแพทย์”
คุณย่าหยิบมือถือขึ้นมา กดหมายเลขโทรศัพท์ตามหมายเลขบนกระดาษด้วยท่าทางหงอยๆ
นี่เธอจะใจร้ายกับอาม่าเกินไปรึเปล่าเนี่ย… แค่นั่งรถไปกับคุณลุง แล้วก็ตาเจน่ะ ไม่ใช่ปัญหาของอาจูเลยสักนิด
แต่ถ้านี่เป็นแผนการอะไรสักอย่างของอาม่าล่ะก็ เธอจะไม่ยอมตกหลุมพรางเป็นอันขาด
“คุณหมอ.. นี่คุณย่าเองนะคะ ที่นัดไว้วันเสาร์น่ะ ย่าไปไม่ได้แล้วนะคะ เลื่อนเป็นเดือนหน้าได้มั้ย หา… คุณหมอจะไปสัมนาเดือนหน้าเหรอไปหกเดือนเลยเหรอ … แล้วยาความดันย่าจะทำยังไงดี หืมม… ไม่ตรวจก็ไม่ได้เลยเหรอ.. แย่จริง คงต้องรออีกหกเดือน ขอบใจน้าคุณหมอ สวัสดีค่ะ”
เล่นใหญ่ขนาดนี้เชียวเหรอ …. ไม่ ไม่ ไม่ ไม่หลงกลเด็ดขาด
อาจูพยายามสะกดจิตตัวเองไม่ให้คล้อยตามแววตาเศร้าสร้อยของอาม่า… โอยยย ช่างบีบคั้น
“คุณย่าคะ ให้แจ่มไปเอายาที่หมอแทนมั้ยคะ” ป้าแจ่ม ผู้ตกอยู่ในมนต์สะกดรีบขันอาสาไปทำธุระให้
“ไม่ได้หรอกแม่แจ่ม.. คุณหมอย้ำนักย้ำหนาว่าต้องตรวจร่างกายก่อน ยาความดัน หลับหูหลับตากินไม่ได้นา..อันตราย”
ดูน้ำเสียงรันทดนั่นสิ ถ้าเธอใจแข็งอีกนิดก็จะผ่านตรงนี้ไปได้ ฮึบ อาจู ใจแข็งไว้
“เราเลื่อนนัดดีไหมครับคุณย่า…” นายเจพูดแทรกขึ้นมา
“ไอหยาาา เลื่อนมาหลายทีแล้ว เกรงใจพ่อภพเราด้วย จะไปธุระต่างประเทศแท้ๆ ต้องมารอย่า คนเฝ้าสวนทางโน้นนั่นก็ด้วย เราผิดนัดหลายทีแล้ว”
“คุณลุงต้องไปธุระ ต่างประเทศเหรอคะ”
“ใช่แล้ว คุณลุงจะออกเดินทางวันจันทร์น่ะลูก”
“ไปสัมนาที่เดียวกับคุณหมอ รึเปล่าคะ”
“.....อาจู!!! นี่อาม่าพูดจริงๆนะ นี่คิดว่าล้อเล่นอยู่หรือไง”
น้ำเสียงอาม่าฟังดูคล้ายโมโห หรือว่าเราคิดมากไปเอง พูดกันถึงขนาดนี้.. คงไม่ได้หลอกกันใช่มั้ย..
“ช่างเถอะๆ ทานข้าวๆ เดี๋ยวอาม่าจัดการเอง อาจูมาเหนื่อยๆ ทานเยอะๆนะลูก”
เฮ่อ....... อาจูถอนหายใจหนักๆ ก่อนหันไปกัดฟันพูดกับอาม่า
“จูไปแทนก็ได้ค่ะ ถ้าอาม่าติดธุระ”
“จริงๆ เหรอลูก โอยยย อาม่าดีใจๆ แจ่ม มาตักข้าวเพิ่มหน่อยเร็ว มาๆ ทานข้าวกันเยอะๆ”
บรรยากาศชื่นมื่นขึ้นมาทันตา...หลงกลอาม่าซะแล้วสิ
หลังจากทานข้าวเสร็จ คุณย่าก็ได้เวลาพักผ่อน เจเลยขอตัวกลับก่อน โดยมีอาจูเดินออกมาส่งที่รถ
“บอกมาเลย อาม่าวางแผนอะไรไว้ใช่มะ”
“พี่ไม่รู้”
“ก็แล้วทำไมต้องเจาะจงให้ไปด้วยกันนะ”
“นี่มันธุระของผู้ใหญ่เค้า พี่แค่ขับรถไปให้ “
………. อาจูเพ่งมองชายหนุ่ม สายตาแน่วแน่ ที่จ้องกลับเธอไมมีวี่แววเจ้าเล่ห์เจ้ากล
ตานี่คงติดกับอาม่าด้วยเหมือนกัน….. ต้องหาทางหนีทีไล่ซะแล้ว
“ถ้าจูติดธุระสำคัญ ก็ต้องไปบอกคุณย่าเอง” ชายหนุ่ม หยุดคิดสักครู่
“แต่ถ้าจูจะหลบหน้าพี่……… พี่ว่าจูขี้ขลาดมาก”
“ทำไมต้องหลบหน้านายด้วย”
“นั่นสิ ทำไมต้องหลบหน้าพี่”
… อาจูนิ่งเงียบไป สายตาดื้อดึงเหมือนยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“งั้นเช้าวันเสาร์ รบกวนไปรับที่หอด้วยนะคะ”
“ได้ แปดโมงเช้านะครับ”
คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น ก่อนจะรีบหันหลังจากไป
คราวนี้จะสรรหาวิธีไหนมาเบี้ยวนัดได้อีก
----------------------------------------------------------------------------
เช้าวันต่อมา ที่โต๊ะไม้ข้างตึกคณะ
วันนี้สี่สหายแก๊งค์สี่ยอดกุมารแต่ละคนดูสภาพสะบักสะบอม คล้ายคนอดนอน
มะนาว อาจู และแจคกี้ต่างก็นอนฟุบกับโต๊ะ
ยังมีแต่ไฉไฉที่นั่งเท้าคางมองเหม่อ พักนี้ท่านเทพจันรา กับเสี่ยวหมิง หายหน้าไปพักใหญ่แล้ว
ทีตอนมีเรื่องอยากคุยด้วยก็ไม่ยอมปรากฏตัว เธอย่นจมูกใส่เจ้าตุ๊กตาหมายเลข 91 ที่ห้อยอยู่กับมือถือ
“เพื่อนนนนเพื่อนนนนนน” เสียงยานคางของอาจู สะกิดให้เพื่อนๆเงยหน้าขึ้นมามอง
“เฮ้ย!!!!!” เสียงผวาดังขึ้นแทบจะทันที
อาจูเงยหน้าขึ้นมาขณะที่ผมเผ้ายังปิดหน้าปิดตา ดูเผินๆเหมือนผีจูออนไม่มีผิด
“เราขอนัดรวมผลฉุกเฉิน”
“อาจูออน จะพูดอะไรก็พูด อย่าทำเสียงเนิบๆแบบนี้ดิ เรากลัว” แจ็คกี้ลูบแขนตัวเองป้อยๆ เพิ่งมีประสบการณ์กับเรื่องหลอนๆมาหมาดๆ ยังต้องการเวลาฟื้นฟูสภาพจิตใจนะ
“เราขอนัดรวมพลกับเพื่อนๆ วันเสาร์นี้”
“อาจูจะไปไหนเหรอ”
“ไประยอง”
อาจูเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้เพื่อนๆฟังคร่าวๆ
“แกไปธุระกับที่บ้านไม่ใช่เหรอ เอาพวกชั้นไปเกะกะทำไม”
“แกคิดว่าชั้นไม่รู้ทันอาม่าจริงๆเหรอ”
เป็นย่าหลานกันมาจะยี่สิบปี แค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก แค่เห็นแววตาหลุกหลิกของอาม่าเมื่อคืนเธอก็พอจะเอาออกแล้ว
“ถ้าอาม่าตั้งใจไว้แบบนั้น แล้วเราจะหาข้ออ้างอะไรตามเธอไปล่ะ”
“อืมมมมมมมมม” สมองอัจฉริยะ ของอาจูเริ่มทำงาน
ปิ๊ง!!! ภาพรถ SUV เจ็ดที่นั่งของนายเจแว่บขึ้นมา หึๆๆๆ อาจูยิ้มกริ่มชั่วร้าย...
เพื่อนๆต่างก็นิ่งเงียบ ลุ้นกันใจจดใจจ่อ ไม่กี่อึดใจ อาจูก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มกับเพื่อนๆ แล้วก็กดมือถือ ส่งข้อความ
“เรียบร้อย”อาม่าอยากเจ้าเล่ห์เจ้ากลดีนัก เงินพิเศษสำหรับทริปนี้หนูจะใช้ให้เกลี้ยงเลย
“จัดการแล้วเหรอ?? ยังไงอ่ะ” แจ็คดี้ประหลาดใจเพราะเห็นอาจูแค่พิมพ์ข้อความสองสามที
“เราส่งข้อความให้พี่วิน จัดทริปล่าท้าผีที่ระยองน่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ได้ยินเสียงเอ่ยชื่อวิน ไฉไฉก็เหล่มองมะนาวที่นั่งข้างๆอย่างอดไม่ได้ มะนาวที่หันมาสบตาพอดี มือคว้าหมับที่หัวเล็กๆของเธอให้หันไปทางอื่น
“ทะลึ่ง”
ความคิดเห็น