อย่าหลงรักป้าก็แล้วกัน

ลำดับตอนที่ #3 : ep3

หลังจากที่ซักไซ้ข้อมูลจาก สาวน้อยอาจู จนพอใจ ตันหยงก็ปล่อยให้อีกฝ่ายกลับไปทำงานตามหน้าที่ ส่วนตัวเธอเองก็ ค่อยๆ เดินโงนเงนออกมาจากห้องพักที่เป็นเรือนแยกออกมาจากหอหลัก

เธอปรับตัวเข้ากับร่างกายของเสี่ยวจิ่วได้ไม่ยากนัก นอกจากอาการบาดเจ็บจากบาดแผล โดยรวมก็ถือว่ายังสบายดีอยู่ ดูหุ่นคร่าวๆ ในกระจกบานใหญ่แล้ว ก็ดูใกล้เคียงกัน อวบระยะปริ่มจะสุดท้ายเหมือนกันเลย น่าจะกินเก่งเหมือนกันสินะ เสี่ยวจิ่วปีนี้อายุสามสิบแล้ว อ่อนกว่าเธอสองปี แถมยังมีเงินเป็นฟ่อนอีก ตันหยงนึกถึงตั๋วเงินปึกใหญ่ในหีบสมบัติที่เสี่ยวจิ่วซ่อนไว้ใต้เตียงแล้วก็อดกุมกุญแจที่ห้อยคออยู่ไม่ได้ เด็กลงตั้งสองปี เงินก็มีใช้จนตายก็ไม่หมด นี่เราได้กำไรแล้ว ไม่ต้องหาสามีรวย ก็ตกถังข้าวสารได้ คิคิคิ

เสี่ยวจิ่วชั้นรู้นะ ว่าเธอยังไม่ตาย แล้วสลับไปใช้ชีวิตในโลกปัจจุบันของชั้น ตอนนี้เธอคงจะกำลังแช่งชักหักกระดูกชั้นอยู่แน่ๆ หุ หุ หุ 

ขอบคุณน้า เสี่ยวจิ่ว เงินกับกิจการที่ทิ้งไว้ให้ ชั้นจะใช้ด้วยความเคารพทุกบาททุกสตางค์เลย!

ตันหยงเดินสำรวจไปทั่ว เมื่อคนงานที่เดินสวนกันขวักไขว่ไปมาตะโกนร้องทัก เธอได้แต่ส่งรอยยิ้มกลับไปเพราะกลัวจะเผยพิรุธให้คนรอบข้างรู้ว่านี่ไม่ใช่เสี่ยวจิ่วคนเดิม

ตามคำบอกเล่าของอาจู ที่นี่มีคนงานอยู่ร่วมยี่สิบคน แบ่งหน้าที่ห้องครัว ทำความสะอาด ดูแลความปลอดภัยและอำนวยความสะดวกให้แก่ลูกค้า

ส่วนสาวสวยที่มีหน้าที่ 'ต้อนรับลูกค้า' ตอนนี้มีเหลืออยู่ประมาณ 7 คน

บรรยากาศที่นี่มีกลิ่นอายคล้ายๆ จีนโบราณ แต่ที่แตกต่างกันคือ ผู้ชายที่นี่ไม่ได้ไว้ผมยาวเหมือนที่ตันหยงเคยเห็นในซีรี่ย์จีน อย่างพี่บอดี้การ์ดหุ่นหมีที่เฝ้าหน้าประตูสองคนนั้น คนหนึ่งผมเกรียน อีกคนผมยาวแล้วรวบไว้ด้านหลัง สาวน้อยอาจูเองก็ใช้ลูกปัดเม็ดเล็กๆ แต่งแซมผม ตัวเสี่ยวจิ่วเองก็มีเสื้อผ้าหลากหลายรูปแบบและสีสัน ดูเป็นสถานที่เปิดกว้างทางแฟชั่นใช้ได้เลย

ที่น่าสนใจคือ หอดอกเหมยแห่งนี้ตกแต่งเรียบๆแต่หรูมาก โต๊ะสำหรับดื่มน้ำชาถูกจัดให้กระจายอยู่ตามมุมต่างๆ ที่อยู่ในบริเวณใกล้ๆกันก็ถูกจัดให้หันไปคนละทิศ มีกระถางต้นไม้เรียงคั่นกลางเพิ่มความเป็นส่วนตัว มองปราดเดียวแทบจะไม่รู้เลยว่าที่นี่เป็นหอนางโลม ยกเว้นม่านบังตาที่ทำจากผ้าไหม ปักลวดลายสาวน้อยบอบบางใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นกำลังร่ายรำอยู่บนก้อนเมฆ

แค่ม่านบังตานั่นก็พอจะซื้อไอโฟน14 ตัวท็อปได้สองสามเครื่องเลย ขอสูดหายใจเอาความรวยนั่นเข้าไปเต็มปอดสักหน่อยเถอะ

"นายหญิงเจ้าคะ คุณชายหมอมาเจ้าค่ะ" ตันหยงหันไปตามเสียงเจื้อยแจ้วของอาจู เธอกำลังเดินยิ้มร่าเข้ามา ด้านหลังมีชายหนุ่มผมยาวร่างสูงโปร่งตามมาด้วย

"อาการดีขึ้นแล้วหรอเสี่ยวจิ่ว"

ชายหนุ่มถามพลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้

พริบตาที่ตันหยงเห็นรอยยิ้มนั้น..

…นี่มัน….

……..

….

พ่อหนุ่มแว่น 2D!!

ผมยาว กับรอยยิ้มละมุน!!!

คุณสุงุรุ โอมิ จากHiiro no kakera kiss!!

กรี๊ดดดดดดดดด!!! 

เมื่อเห็นตันหยงไม่ตอบ เอาแต่ทำตาโตจ้องหน้าเขา หนุ่มแว่นทิพย์ (ผู้มีเอเนอร์จี้หนุ่มแว่น แม้จะไม่ใส่แว่น) ก็เดินเข้ามาใกล้ พลางโบกมือไปมาตรงหน้าเธอ

"เสี่ยวจิ่ว มองเห็นชัดไหม ยังเวียนหัวอยู่หรือไม่"


"เห็นชัดค่ะ … คุณหมอ"


"คุณหมอ??? "


ชายหนุ่มทวนคำเรียกของเธอ พลางมองเธออย่างพินิจพิเคราะห์ จนแทบจะเห็นประกายแว่นทิพย์สะท้อนออกมา

กำ!

ไอ้หยงเอ๊ยย.. จะถูกจั๊บโป๊ะตรงนี้ไม่ได้นะเฮ้ย ตั๋วเงินปึกนั้นยังไม่ได้ใช้เลย

"คุณชายหมอเจ้าค่ะ ข้าเรียกท่านว่าคุณชายหมอ"

ชายหนุ่มยิ้มรับ

"ขอบคุณที่ให้เกียรติ"

"แต่เสี่ยวจิ่วเรียกข้าว่าเผยชิง เหมือนทุกครั้งข้าจะยินดีมากกว่า"


….


……


……..

ไอ้หยงเอ๊ยยยยยย


"เสี่ยวจิ่ว…"


"เสี่ยวจิ่ว"


"นายหญิง!!! ท่านได้ยินไหมเจ้าคะ!!"

อาจูตะโกนใส่จนเธอรู้สึกตัว

"เมื่อกี้ว่าอะไรนะ"

"ท่านหมอให้ท่านยื่นมือออกมาเจ้าค่ะ ท่านหมอจะจับชีพจรให้"

ออ.. ตันหยงค้อมหัวให้ท่านหมอนิดๆ อย่างลุแก่โทษ แล้วยื่นข้อมือให้แต่โดยดี


ท่านหมอยังคงยิ้มน้อยๆ เหมือนเดิม เขากดปลายนิ้วลงบนข้อมือของเธอเบาๆ เอียงคอเล็กน้อย จดจ่ออยู่กับสัญญาณชีพจรของเธอ


หล่อเกินไปแล้ววววว ยิ่งเห็นใบหน้าคุณหมอระยะประชิด ตันหยงยิ่งมีความสุข เหมือนได้ดู live action แถวหน้าสุด แบบ super vip เลย


"ชีพจรเต้นเร็วแบบนี้ คงจะฟื้นตัวได้เต็มที่ในเร็วๆ นี้แหละ"


เฮ้ยยยย คุณหมอแซว!!

ใจเต้นก็เพราะคุณหมอมาอยู่ใกล้นั่นแหละ!


"ไหนลองลืมตากว้างๆ มองขึ้นไปข้างบนเล็กน้อยแล้วค้างไว้"

"ดีมาก.. ต่อไปก็มองตามือข้า" เขาวนมือไปด้านซ้าย ด้านขวา ซ้าย ขวา


"เสี่ยวจิ่ว"


"หืม?? "


"มองตามมือข้า ไม่ใช่หน้าข้า"


อุ้ย!! โดนจับได้ซะแล้ว ก็เวลาเห็นหนุ่ม 2D มายืนอยู่ตรงหน้า มันก็อดใจไม่ไหวนี่นา


ท่านหมอกลั้นขำ เอ่ยกับเธอว่า


"ดวงตายังปกติอยู่ก็ดีแล้ว ดื่มยาตามเทียบยาที่ข้าจัดไว้ให้อีกสักสามสี่วันก็ไม่มีปัญหาแล้ว"


"ขอบคุณค่ะ"


"หืม?? "


"หมายถึง.. ขอบคุณท่านหมอมากเจ้าค่ะ"


"ออ… "

ท่านหมอทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ชะงักไป เพราะหนึ่งในบอดี้การ์ดเดินเข้ามารายงาน

"นายหญิง ท่านหลี่ กับคุณชายโจว พาท่านหมอมาขอรับ" ยังไม่ทันที่เจ้าของบ้านจะเอ่ยปากเชื้อเชิญ แขกผู้มีเกียรติทั้งสามท่านก็เดินอาดๆ เข้ามาเสียแล้ว

อาจู กับ บอดี้การ์ดที่ตันหยงได้ยินทุกคนเรียกกันว่า พี่หมิงหันมามองหน้ากันเลิ่กลั่ก

ตันหยงจึงโบกมือบอกเขาว่าไม่เป็นไร พลางให้กลับไปทำหน้าที่ตามเดิม 

เธอสูดหายใจลึกๆ เตรียมตัวให้พร้อมกับบอสด่านแรก


มาแล้วสินะ ไอ้ตัวแสบ!!


       ------------------------------------

ท่านหมอ : เสี่ยวจิ่ว

ตันหยง: ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้