คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : EP.10 เอากรรไกรมา ชั้นจะตัดด้ายแดงให้กุด (2)
มาถึงตอนสิบแล้วววววววววว น้ำตาไหลพราก........
เรื่องดำเนินถึงตอนนี้ หลายคนที่(หลงเข้ามา)อ่านมาถึงหน้านี้ คงจะนึกจับคู่ใครหลายๆคนไว้ในใจบ้างแล้วใช่มะ
แต่!!!!!!! อย่าชะล่าใจไป....
คนที่ไม่กล้าพูด อาจจะมีความกล้าขึ้นมาสักวัน
คนที่ความรู้สึกช้า..... ก็อาจจะมีคนมาสะกิดให้รู้ตัวก็เป็นได้ ....
ความรักเนี่ย...ไม่มีสูตรสำเร็จหรอกนะ..แถมไรท์คนนี้ยังสติไม่ค่อยจะดีอีกต่างหาก
เฮ้อ....... คิดถึงเสี่ยวหมิงจัง ไปวิ่งเล่นจับผีเสื้ออยู่ที่ไหนนะ ไม่ออกมาซะที
==================================================
ในที่สุด วันเสาร์ที่หลายๆคนรอคอยก็มาถึง
แปดโมงเช้า หน้าหอพักของไฉไฉและอาจู ชาวคณะ มารอกันพร้อมหน้า
แถมยังมีสมาชิกหน้าใหม่เพิ่มขึ้นมาด้วย
“พี่แจน?!?!!”
แจ็คกี้ร้องทักเสียงดังเมื่อเห็นหญิงสาวสะพายเป้เดินมาพร้อมกับวิน เท่านี้ก็พอจะคาดเดาได้แล้ว
พี่สาวน่ารักที่มีงานอดิเรกที่แสนพิศดารนี่คงเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมเรื่องลึกลับและสยองขวัญแน่ๆ
“น้องแจ็คก็ไปล่าท้าผีด้วยเหรอ...กลัวผีไม่ใช่รึ”
“.........เปล่าครับ แค่จะไปเที่ยวกับเพื่อนๆครับ”
เห็นความมั่นใจเกินร้อยของพี่แจนแล้วก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมามากนัก พี่จะรู้มั้ยครับว่าล่าท้าผีอะไรนั่นเป็นแค่ข้ออ้างของอาจูเท่านั้นเอง
ทักทายกันได้สักครู่ รถยนต์คันสีดำของเจก็มาถึง
เจจอดรถริมฟุตบาทที่อาจูยืนอยู่ เลื่อนกระจกรถลง หรี่ตามองเพื่อนๆอาจูที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
คงจะเตรียมแผนสำรองไว้เหมือนกันล่ะสิ สองย่าหลานคู่นี้ เจ้าเล่ห์พอๆกันเลย
อาจูก็จ้องไปด้านในรถ..... เบาะที่นั่งข้างคนขับว่างเปล่า ไม่มีคุณลุงภพไปด้วยตามคาด คงจะติดธุระสินะ
เป็นแผนของอาม่าจริงๆซะด้วย
หุๆๆๆ อาโทษน้า...อาม่า หนูเปลี่ยนทริปจับคู่ของอาม่าให้กลายเป็นทริปล่าท้าผีไปซะแล้ว
อาจูแนะนำเพื่อนร่วมทริปให้รู้จักกับ เจในฐานะ “หลานชายของเพื่อนอาม่า” แล้ว ก็หันมาสะกิดไฉไฉ
ไฉไฉ สบตาอาจู… แล้วมอง(ขา)คนโน้นที (ขา)คนนี้ที ก่อนจะถอนใจ แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านหลังสุด
อภิสิทธิ์ของคนขาสั้น ทุกคนพร้อมใจกันยกที่นั่งด้านหลังสุดให้เธอ โดยไม่มีใครเกี่ยงงอน
เข้ามานั่งแล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นมะนาว เดินตามขึ้นมานั่งข้างๆอย่างลุกลี้ลุกลนพร้อมกับดึงเบาะข้างหน้าขึ้นมาปิดทางเข้าออก แล้วก็ก้มหน้าก้มตาจัดกระเป๋า
“มะนาวมาทำไม ขายาวจะตายทำไมไม่นั่งข้างหน้…. .” พูดไม่ทันจบประโยคก็ต้องรีบหุบปากลงแทบไม่ทันเพราะมาะนาวจุ๊ปากส่งสัญญาณ
หืม…….. ที่ด้านนอกรถ พี่วินกำลังก้าวตามขึ้นมา แต่ชะงักอยู่กับที่เพราะ ทางเข้าเบาะด้านหลังถูกปิดไปซะแล้ว
จึงได้แต่เปลี่ยนทิศทาง นั่งเบาะตรงกลาง ตามมาด้วยพี่แจนและแจ็คกี้
อ้าววววว…. ระหว่างที่อาจูกำลังเริงร่า รอเพื่อนๆขึ้นรถ.. ที่นั่งข้างหลังเต็มหมดแล้ว…..
แค่สองชั่วโมงเอง แค่สองชั่วโมง… ก่อนจะกัดฟันกรอดๆ แล้วเปิดประตูไปนั่งที่ว่างข้างคนขับ
ขบวนการล่าท้าผีที่มีอาม่าเป็นผู้สนับสนุนอย่างไม่เป็นทางการก็เริ่มต้นขึ้น
==================================
บรรยากาศการเดินทางของทีมงานล่าท้าผีนั้นช่างหลากหลาย
ไฉไฉกับมะนาวผลัดกันเล่นเกมส์ไปมา ส่วนวินก็เอาแต่จ้องมะนาวและไฉไฉด้วยแววตาลุ่มลึก
อาจูชะโงกตัวไปเม้าท์กับเพื่อนๆด้านหลัง พูดคุยเฮฮาตลอดทาง
แจ็คกี้ที่เห็นร้านน่าอร่อยข้างทางเป็นต้องขอแวะ โอเชี่ยนเวิร์ล ตลาดน้ำ ตลาดผลไม้ ตลาดอาหารทะเลสด แจ็คกี้ไม่พลาด เป็นการเดินทางที่ช่างคุ้มค่า
กว่าจะเข้าเขตระยองได้ก็เป็นเวลาบ่ายสามโมงกว่าๆ
รถเลี้ยวออกจากถนนเส้นหลัก สองข้างทางแน่นขนัดไปด้วยสวนผลไม้ สลับกับบ้านคนเป็นระยะๆ
รถค่อยๆชะลอ เมื่อขับเข้ามาถึงสวนผลไม้แห่งหนึ่ง มีบ้านพักหลังเล็กท่ามกลางบรรยากาศร่มรื่น คุณลุงสนที่ทำหน้าที่ดูแลสวนก็มารอรับอยู่หน้าบ้านพักแล้ว
คุณลุงต้อนรับขับสู้อาจูและเพื่อนๆเป็นอย่างดี พร้อมทั้งจัดอุปกรณ์สำหรับปิ้งย่างและข้าวของเครื่องใช้ไว้ให้พร้อมสรรพ ก่อนจะขอตัวกลับไปที่บ้านพักไม่ไกลจากสวนผลไม้นัก ..
“คุณลุงครับ … แถวนี้ ตอนเย็นๆ มีอะไรน่าสนใจมั้ยครับ” วินเอ่ยถามคุณลุง
“แถวๆนี้ ไม่ค่อยมีอะไรหรอก มีแต่สวนผลไม้ วัดก็อยู่ห่างออกไปโน่น .. ออ... เดินไปจากท้ายสวนตรงทางเข้าหมู่บ้านเป็น… อนามัยร้าง กลางค่ำกลางคืนน่ากลัวอย่าไปเลย” คุณลุงทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะปั่นจักรยานจากไป
คำพูดทิ้งท้ายของคุณลุงช่างเหมือนของขวัญกล่องใหญ่ที่หล่นมากองตรงหน้า
ดวงตาของวินกับแจนเป็นประกายวิบวับ ฮึกเหิมสุดๆ
นี่แหละ ทริปล่าท้าผีที่แท้จริง ลาก่อนความล้มเหลวในอดีต ความภาคภูมิใจของชมรม เราจะกู้คืนมาให้ได้!!!!!!
ฮาเลลูย่า ~~~~~~~~~~
ขณะที่ไฟแห่งความหวังของชมรมเรื่องลึกลับสยองขวัญกำลังลุกโชนและกำลังลามมาถึงห้องรับแขกในบ้าน
สี่สหายแก๊งค์สี่ยอดกุมารกำลังห่อตัวนั่งเบียดกันอยู่บนโซฟาห้องรับแขกอย่างหดหู่
“อาจู ทำไมไม่บอกว่าแถวนี้มีสถานีอนามัยร้าง”
เจ้าแจ็คเริ่มเอ่ยปากก่อนคนแรก นี่มันช่วงเทศกาลท้าผีใช่มั้ย ถึงได้หนีบรรยากาศแบบนี้ไม่พ้น พาลนึกไปถึงทางกลับหอพักแสนเปลี่ยวริมสระน้ำ
“จะรู้ได้ยังไงเล่า เพิ่งมาครั้งแรกนี่นา ตอนแรกคิดว่าเป็นบ้านพักตากอากาศริมทะเลด้วยซ้ำ”
เจที่กำลังต้มกาแฟอยู่ในห้องครัว ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้รู้ว่า อาจูใช้วิธีการไหนหลอกล่อเพื่อนๆให้ยกโขยงมาทำลายแผนของอาม่าวันนี้
“เราแอบไปทุบหัวพี่ๆ แล้วจับมัดไว้ดีมะ”
ไอเดียของแจ็คกี้ไม่ได้การตอบสนองใดๆ ยกเว้นแววตาว่างเปล่ากับเสียงถอนหายใจอย่างระอา……
แค่พูดเล่นเฉยๆหรอกน่า คนพวกนี้ไม่รู้จักอารมณ์ขันเอาซะเลย
“เราก็ทำเป็นลืมๆไป ตอนเย็นเราทำปิ้งย่างกิน ก็ชวนพี่ๆเค้าทำโน่นทำนี่ แล้วก้อรีบแยกย้ายกันไปนอนดีมะ”
มะนาวได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย
เรื่องผีน่ะ ยังไม่เท่าไหร่ ที่หนักใจที่สุดคือการแบ่งห้องนอนนี่ล่ะ… ว่าแล้วก็สอดส่ายสายตามองไปรอบๆบ้าน นับจำนวนห้องพักอยู่ในใจ… สามห้องนอน… ถ้าไม่รีบจัดการ ยัยตัวดีกับแจ็คกี้ต้องเอาเขาไปขังไว้ห้องเดียวกับพี่วินแน่ๆ
คิดแล้วก็หงุดหงิด ยกมือขึ้นเขกหัวคนข้างๆทีนึงด้วยความหมั่นเขี้ยว
“โอ๊ย…….. มะนาวเขกหัวเค้าทำไม” ไฉไฉโวยวาย
“เดี๋ยวก็ฉี่รดที่นอนหรอก”
“ใช่ เดี๋ยวฉี่รดที่นอนจะทำยังไง ไม่เอาด้วยนะ ไฉไฉคืนนี้ไปนอนนอกบ้านเลย”
อาจูหัวเราะร่วน ก่อนทำท่าผลักไฉไฉออกไปด้วยความรังเกียจ
“อาจูใจร้าย ข้างนอกอากาศเย็นเดี๋ยวไฉไฉเป็นหวัด” เจ้าแจ็คแย้งขึ้นมา
อา…. แจ็คกี้ที่น่ารัก ไฉไฉ กุมมือแจ็คกี้ไว้ด้วยความปลาบปลื้ม ก่อนจะหุบปากลง พร้อมสะบัดมือออกเพราะประโยคต่อมา
“ให้ไฉไฉใส่แพมเพิร์สนอนก็ได้”
============================
หมึกไข่ตัวอวบอ้วนนับสิบนอนแผ่หราอยู่ตะแกรง มีเสียงดังปุๆๆเป็นระยะ ผิวด้านนอกเริ่มมีรอยเกรียม ส่งกลิ่นหอมฉุย เป็นสัญญาณว่ากำลังสุกได้ที่แล้ว ด้านข้างรายล้อมไปด้วยฝูงกุ้งและหอยเชลส์ตัวเขื่อง
อาหารทะเลครบทั้งทอด ทั้งต้มยำ วางเรียงรายเต็มโต๊ะที่จัดไว้กลางสนามหญ้าหน้าบ้าน ทุกคนนั่งสังสรรค์กันอย่างพร้อมเพรียง
ช่างเป็นมื้อเย็นที่แสนสุข ที่กินก็กิน ที่กำลังย่างก็ย่าง
บรรยากาศชื่นมื่นดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
กินกันเข้าไป กินกันให้พอ เจ้าเด็กน้อยทั้งหลาย…..
ความตื่นเต้น ความลึกลับ และสยองขวัญที่พวกเจ้าต้องการกำลังรอพวกเจ้าอยู่ในเวลาข้างหน้านี้แล้ว หึๆๆๆ
ร่างโปร่งแสงในชุดผ้าฝ้ายสีขาวที่แฝงกายอยู่นอกรั้ว ค่อยๆพริ้วกายหายไปในความมืด…...
=========================================================
วันนี้ฝืนใจคลานออกจากดักแด้มาวิ่งตั้งแต่เช้า .....
คือดีอ่ะ ร้านแผงลอยขายของกินข้างสนามกีฬาเพียบบบบบบบบบ
วิ่งสองรอบ ได้ของกินเป็นสิบ....
พรุ่งนี้เอาใหม่ วิ่งรอบเดียวละกัน เดี๋ยวเดินดูของกินไม่ครบ ^^
ความคิดเห็น