Princess of airport and the Lord of Romania

ลำดับตอนที่ #2 : รู้เขารู้เรา

บริเวณ duty free shop ผู้ที่ผ่านการตรวจบัตรโดยสารเรียบร้อยแล้วเท่านั้น
จึงจะผ่านเข้ามาได้ ยกเว้นผู้ที่ติดบัตรเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง
ที่สามารถผ่านเข้าออกได้
ร้าน Brand ดังต่างๆ ถูกจัดไว้อย่างสวยงาม ในโซนนี้ทันทีที่เห็น CEO
เดินมาถึงร้านบรรดาพนักงานต่างก้มศีรษะทำความเคารพ
แต่ร่างสูงกลับเข้าใจผิดคิดว่าทำความเคารพตน
แต่ก็ยังเดินนิ่งต่อไปอย่างประหลาดใจ
ก่อนร่างบางจะหยุดที่ด้านหน้าของร้านที่เป็นที่ต้องการ
"เชิญค่ะ" นารากล่าวสั้นๆ
"คุณเลือกให้ผมหน่อยสิครับ"
ร่างสูงเอ่ยอย่างอ้อนๆ สร้างความแปลกใจแก่นารา จะมาไม้ไหนเนี่ย
นาราคิดในใจ ก่อนร่างสูงจะเอ่ยอีกครั้ง
"ผมอยากขอความช่วยเหลือจากคุณ
ช่วยยกเลิกตัวโดยสารให้ผมทีนะครับ
ผมยังไม่อยากเดินทางตอนนี้แล้วก็ขอร้องให้คุณช่วยพาผมออกไป
จากสนามบินด้วยโดยที่ไม่ต้องออกไปด้านนอกนะครับ"

ชายหนุ่มเริ่มวิงวอน
น้ำเสียงและสายตาต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

"ดิฉันทำไม่ได้ค่ะเพราะตอนนี้ดิฉันอยู่ในระหว่างทำงาน
และดิฉันก็ไม่มีนโยบายที่จะทำผิดกฎด้วยค่ะ"



นาราตอบเสียงเรียบเช่นเดิม ก่อนที่ร่างบางจะหันหลังเดินออกไป
ร่างสูงก็ทำท่าจะคุกเข่าต่อหน้าของหญิงสาว ทำให้นาราต้องเอื้อมมือไปรั้งไว้

"ผมขอร้อง ได้โปรด"

ร่างบางของหญิงสาวจัดการให้ ยึลมีเลขาฯ ทำการติดต่อประสานงานให้
ทุกอย่างเรียบร้อย Mister Kim In Jon กลายเป็นผู้โดยสาร No show
ไปเรียบร้อยแล้วและกำลังเดินออกมาจากโซน Duty free
โดยปราศจากผู้ติดตามและแน่นอน
เที่ยวบินนี้ push back ไปแล้วไม่สามารถ เปลี่ยนได้
หมายความว่างานนี้ บรรดาการ์ด ทั้งหลายได้บินฟรีไปโรมาเนียหมดเลย 

"คุณคะ ดิฉันทำตามที่คุณต้องการแล้ว จะให้เรียกรถสนามบินไปส่งให้ไหมคะ"

นาราเอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาจนถึงทางแยกที่จะออกไปด้านนอก
หรือจะไปที่ สำนักงานของเธอ

"ผมขอไปกับคุณนะ"

ตลกเถอะ นี่มันอะไรนะ

"ไม่ได้ค่ะ สำนักงานเป็นที่หวงห้ามผู้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่สามารถเข้าไปได้ค่ะ"

หญิงสาวบอกอีก

"งั้นผมขอรอที่ส่วนไหนก็ได้ที่อนุญาต ได้ไหมครับ
แล้วก็ถ้าเจ้านายคุณว่าผมจะเป็นพูดเอง แล้วก็จะได้ขอเข้าพบท่านด้วย
เพราะผมก็สนใจธุรกิจการบินแล้วเหมือนกัน"

ดูท่าชายหนุ่มจะไม่รู้จริงๆว่าเธอเป็นใคร เฮ้อ นั่น ยึลมียิ้ม
พร้อมกับกลั้นหัวเราะ คิมอินจอง หันไปมองอย่างไม่ชอบใจนัก

"คุณขำอะไร"

ชายหนุ่มถามขึ้น

"ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

"คุณนาราค่ะจะให้พาคุณคิมไปพักที่ไหนคะ"

เลขานุการสาวหันไปถามนายหญิงของตน

"ห้องรับรองแขก CEO ก็แล้วกันเผื่อว่าท่านว่างแล้วจะให้เข้าพบได้"

นารากล่าวอย่างยิ้มๆ  หลังจากที่แยกกับนาราแล้ว
คิมอินจอง ก็ถูกเลขาฯสาวของนาราพาที่ห้อรับรองแขกของCEO
พร้อมกับกาแฟ และของทานเล่นอีกนิดหน่อย โซยึลมี คือชื่อที่ติดอยู่ที่หน้าอก
แต่เค้าก็พึ่งสังเกตเห็น

"คุณครับไม่ทราบว่าวันนี้ท่าน CEO มีช่วงว่างให้ผมหรือเปล่าครับ
เพราะถ้าไม่ผมก็ไม่รีบร้อนอะไร"

ก็แน่ล่ะ ที่จริงเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาพบอยู่แล้ว
ตั้งแต่CEO คนนี้เข้ามาบริหารเขาก็ไม่ได้อยู่เกาหลีเลย
ถูกส่งไปอยู่ที่โรมาเนียเพื่อความเป็นครอบครัวตามที่พ่อกับแม่ต้องการ
ดังนั้นเพื่อความยุติธรรม เขาจึงต้องเดินทางสลับไปอยู่บ้านทั้งสองที่คราวล่ะ 5 ปี
และที่ถูกเรียกตัวด่วนคราวนี้ก็เพื่อให้ไปร่วมงานเลี้ยงน้ำชา
ที่เขารู้ดีว่าเป็นการดูตัวที่ชาวเกาหลีเรียก
แต่ที่ต้องไปงานเลี้ยงน้ำชานี้เพราะLady Josephin ผู้เป็นมารดา
เชิญท่านหญิงผู้เป็นราชสกุลต่างๆในราชวงศ์ยุโรป
และตระกูลขุนนางมาเพื่อทำการเชิญ
ให้มาร่วมงานวันเกิดของเลดี้มารดาเขาในอีกสองเดือนข้างหน้าและแน่นอน
ผู้เป็นมารดายังหวังอีกด้วยว่า งานนี้ลูกชายของเธอจะต้องได้คู่ควงคนใหม่
เพื่อมาร่วมงานวันเกิดของเธอด้วยเช่นกัน
ไม่ใช่ว่าบรรดาบุตรสาวขุนนางเหล่านั้นจะไม่ดีหรอกนะ
แต่สำหรับเขาแล้วแค่ดีไม่ได้ทำให้รักได้นี่หน่า
แล้วอีกอย่างเขาพึ่งจะ สามสิบห้า
(ไม่ใช่พึ่งจะ แล้วมั้ง มัน ตั้ง สามสิบห้าแล้วต่างหาก)
ยังสนุกอยู่กับงานและมีความสุข
กับชีวิตการเป็นลูกชายคนเดียว ของพ่อแม่ที่รักเขาสุดหัวใจ
และเขาก็คิดว่าการตอบแทนพ่อกับแม่ด้วยการเป็นลูกที่ดีตลอดมา
ไม่เคยออกนอกกรอบที่พ่อแม่กำหนดให้นั่นก็น่าจะพอแล้ว
แต่เรื่องเดียวตอนนี้ที่เขาไม่เคยเข้าใจคือ การหาคู่ให้เขาอย่างอ้อม
เริ่มเมื่อเขามีอายุครบสามสิบปีแล้ว และดูจะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้นด้วย

"ขออภัยนะคะ"

โซยึลมี เปิดประตูเข้ามาพบเขาก่อนจะเรียนให้ทราบว่า

"ท่านประธานคิมค่ะ ตอนบ่ายนี้ CEO ของเรามีประชุมกับคณะกรรมการ

IATA และมีนัดทานอาหารค่ำกับท่านรัฐมนตรีคมนาคม ค่ะ"

"คุณไปสอบถามกับเลขาฯของท่านมาแล้วเหรอ" ร่างสูงเอ่ยถามอีกครั้ง

"ค่ะ"

โซยึลมีตอบสั้นๆ

"งั้นวันพรุ่งนี้ผมจะขอนัดพบได้ไหม"

ประธานคิม หรือ คิมอินจองเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจ แต่อ่อนโยนอยู่ในที  

"พรุ่งนี้ท่านจะว่าตอนสิบโมงถึงเที่ยงตรงค่ะ"

มิสโซยึลมีมองดูตารางนัดของท่านCEO ก่อนจะตอบคำถาม

"งั้นพรุ่งนี้ผมขอนัดตามเวลานั้นเลยนะครับ แล้วก็ฝากขอบคุณ

คุณนารา ด้วยนะครับคุณเป็นเลขาฯเธอเหรอครับ"

ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ค่ะ แล้ววันพรุ่งนี้พบกันนะคะ ดิฉันจะออกไปส่ง"

แล้วโซยึลมีก็เดินออกไปเพื่อส่งประธานคิม ตลอดทาง หญิงสาวทั้ง Office
ต่างมองร่างสูงสง่ากันเป็นแถว แต่ก็โดนสายตาดุๆของเลขาฯ CEO
มาปราบไว้ให้ต้องหลบกันเป็นแถว
รถลีมูซีนของทางสนามบินมาจอดรออยู่แล้ว
พนักงานเปิดประตูและขับรถออกไปหลังจากปิดประตูเสร็จเรียบร้อยแล้ว



ภายในรถลีมูซีน

"ท่านจะให้ผมไปส่งที่คฤหาสน์ ตระกูลคิมเลยไหมครับ"

คนขับถามอย่างนอบน้อม

"ไป Office Kim Corperation ก็แล้วกัน"

คิมอินจองเอ่ยอย่างนุ่มนวลหลังจากรถถูกจอดลงที่หน้าตึก สำนักงานใหญ่
บรรดาพนักงานต่างพากันประหลาดใจเป็นอย่างมากที่อยู่ท่านประธานก็มายืน
ที่หน้าบริษัทด้วยสูทสีเทาเข้มดูสุขุมอย่างมาก
ก่อนร่างสูงจะพาตัวเองไปยังลิฟท์ผู้บริหาร
ที่สามารถขึ้นไปถึงห้องทำงานของเขาได้
ห้องทำงานของเขาอยู่ที่ชั้น 27 อันเป็นชั้นสูงสุด
ถ้าไม่นับชั้นบนสุดที่เป็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์
ที่อาจจะมีการบินไปมาระหว่างสำนักงานใหญ่กับอ่าว
ที่เป็นที่ตั้งของอู่ต่อเรือของบริษัทอยู่บ่อยครั้ง
ระบบความปลอดภัยขั้นสูงได้รับการติดตั้ง
แน่นอนว่าการผ่านไปยังห้องทำงานของเขา
ต้องใช้การตรวจม่านตา และ สแกนลายนิ้วมือของเขา
จึงจะสามารถเข้าไปสู่ office ของ ประธานกลุ่ม คิม คอร์ปอเรชั่นได้
และถ้าไม่ได้รับอนุญาต จะไม่มีใครสามารถผ่านเข้าและออกไปได้
แม้แต่คนเดียว สำนักงานประธานแห่งนี้ใช้พื้นที่ทั้งชั้น
แบ่งออกเป็นส่วนบริหารและส่วนตัว เพราะบางครั้งเขาก็ทำงานดึก
และติดต่อธุรกิจข้ามประเทศที่ต้องทำเวลาดึก ที่นี่จึงมีห้องพักอยู่ด้วย
ส่วนพื้นที่ที่ใช้ในการบริหาร จะเป็นห้องทำงาน
ห้องรับแขก และห้องประชุม โดยเป็นห้องทำงานที่มีชุดรับแขกอยู่ภายใน
ห้องประชุมความจุ 20 และ 40 คนสองห้องตามลำดับ ห้องรับแขกที่มีถึง
สี่ห้องขนาดต่างๆกันเพราะในแต่ละวันเขาอาจจะต้องพบลูกค้า
มากกว่าวันละ ยี่สิบรายและแต่ละรายก็เป็นระดับผู้บริหารด้วยกันทั้งนั้น
แน่นอนการต้อนรับผู้บริหารต้องดีเยี่ยมที่สุดในการตกแต่งภายใน
และการออกแบบ
สำหรับห้องทำงานของประธานกลุ่ม คิม คอร์ปอเรชั่น นี้
หลังจากที่ ย้ายสำนักงานมายังที่ใหม่
เขาเองก็พึ่งมาเริ่มเข้าทำงานได้เพียง ห้าเดือนเท่านั้น ห้องสีน้ำตาลและ
สีเบจทำให้ดูอบอุ่นแต่ก็แฝงไว้ด้วยความน่าเกรงขาม
ร่างสูงนั่งลงที่โต๊ะทำงานแบบเยอรมัน modern style ที่เขาหลงใหล
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่น่าประหลาดใจ ที่จริงเขาเป็นคนที่ไม่ชอบทำอะไรตามใจ
แต่อยู่ๆก็เกิดไม่อยากไปหาผู้เป็นมารดาเสียดื้อๆ แล้วก็ได้พบกับ
หญิงสาวผมดำ ตาสีดำ ร่างกะทัดรัด ที่ดูคล่องแคล่ว แต่อ่อนหวานอยู่ในที
เธอต้องไม่ใช่คนเกาหลีแน่ๆ แต่ก็ยังระบุไม่ได้
ก่อนอื่นคงต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับ CEO ของสนามบินแห่งใหม่ซะก่อนแล้ว
เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปพบ