[ ออฟxกันต์ ] น้องแมวของเก๊า ที่รักของนาย

[ ออฟ x กันต์ ]  น้องแมวของเก๊า ที่รักของนาย

“ครับพ่อ พ่อจะไม่อยู่ร้านสามวันใช่มั้ยครับ” เสียงชายหนุ่มกำลังคุยโทรศัพท์ดังกึกก้องทั่วห้องนอนของเขา ‘ กันต์ ‘

“ จำได้ครับ ไม่เป็นไรครับพ่อ พรุ่งนี้ผมจะเปิดร้านแต่ตอนเช้านะครับ ช่วงบ่ายผมมีเรียน”

[ ลูกอย่าลืมลูกค้าวีไอพีคนนั้นที่พ่อบอกนะ มันชอบอ้างว่าเติมเงินบัตรแล้ว พ่อกำลังขับรถอยู่แค่นี้นะไอ้ลูกชาย ]

วันพรุ่งขึ้น

กริ๊ง

“สวัสดีครับ” ลูกค้าคนแรกของวันเดินเปิดประตูเข้ามาด้วยท่าทางสงสัย ก็แหงะล่ะสิครับ ปรกติผมเป็นคนเฝ้าร้านซะที่ไหน พ่อผมเปิดกิจการร้านเกมส์มาได้สักพักแล้วล่ะ หลังจากลาออกจากการเป็นเชฟทำอาหารในภัตตาคาร ส่วนผมชื่อกันต์ เป็นน้องคนเล็กในบรรดาพี่สาวสองคน ผมเรียนอยู่มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านผมมากเท่าไหร่ เรียนสาขาสัตวแพทย์ศาสตร์

ตอนเด็กๆผมเคยไปช่วยคุณปู่ทำฟาร์ม ผมเห็นหมากำลังตกน้ำ ผมก็รีบวิ่งไปช่วยสิครับ แต่พอช่วยขึ้นมาได้ ก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าหมาว่ายน้ำเป็น ตัวเปียกฟรีเลย ตอนที่ไปทำฟาร์มผมมักจะไปช่วยงานคุณปู่ดูแลม้าในฟาร์มผมเคยทำคลอดม้าด้วยนะ ลูกออกมาเป็นสีขาว ทั้งที่แม่ตัวสีดำสง่า ตั้งแต่ตอนนั้นมันก็ทำให้ผมรู้ว่าสัตวแพทย์นี่แหละคือสิ่งที่ผมอยากทำในอนาคต

“เจ้าของคนเก่าไปไหนซะล่ะ” เขาเดินตรงมาที่เคาท์เตอร์

“ไปต่างจังหวัดสามวันครับ ป้ายหน้าประตูก็มีบอกอยู่”

“แล้วนาย? ลูกจ้างหรอ ไม่คุ้นหน้าเลยแหะ”

“ผมเป็นลูกชายครับ กี่ชั่วโมงดีครับ”

“ใช้บัตร” เขายื่นบัตรสีดำลายมังกร ซึ่งนั่นคือบัตรวีไอพีของร้าน อ๋อ คนคนนี้สินะที่พ่อบอกให้ระวังเอาไว้ ถ้าอย่างนั้นต้องเช็คยอดในบัตรก่อน

เอ.... เงินในบัตรมันหมดไปนานแล้วนี่

“ในบัตรเงินหมดแล้วนะครับ จะเติมเงิ...”

“อะไรวะ! พึ่งเติมไปเมื่อวานนี้เองแท้ๆ ลองตรวจใหม่ดิ๊” เขาเท้าแขนลงบนเคาท์เตอร์ก่อนจะถกแขนเสื้อขึ้นด้วยความหงุดหงิด

“ =..= อ่าครับ” ลูกค้าคือพระเจ้า ถึงจะนรกแค่ไหนสำหรับผู้ขาย คนคนนั้นก็ยังคือพระเจ้า แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ

“ขอโทษนะครับ เพื่อความมั่นใจ คุณควรเติมเงินเข้าระบบ” ผมยื่นบัตรคืนลูกค้าตรงหน้า

กริ๊ง

“เชิญครับ” ผมพูดทักทายลูกค้ามาใหม่

“ไม่รู้เว๊ย! เมื่อวานก็เติมไปสองพันแล้วนะ เล่นแม่งไม่กี่ชั่วโมง โกงเงินปะวะแบบนี้”

“คุณครับ คุณไม่ได้เติมเงินมากี่เดือนแล้ว อย่าให้ผมบอกเลยครับ ผมเห็นแก่ลูกค้าวีไอพีอย่างคุณนะถึงได้บอกดีๆ แค่ชั่วโมงละ 10 บาทมันไม่คนามือคุณหรอก”

“โถ่เว้ย ไปร้านอื่นก็ได้วะ เหอะ! รอให้คอมซ่อมเสร็จก่อนเหอะ จะไม่มาให้เห็นแม้แต่ไรเงา”

กริ๊ง!

“เฮ้อ พ่อคงจะเหนื่อยกับคนคนนี้มากสินะ นับถือพ่อจริงๆได้มาเจอคนแบบนี้เลย สาธุ” ผมหันไปมองลูกค้าอีกคนที่พึ่งเข้ามา

“กี่ช่วงโมงครับ ร้านจะปิดตอนเที่ยงนี้นะครับ”

ณ มหาลัยเอกชน

“สวัสดีครับอาจารย์” ผมเดินผ่านอาจารย์ก่อนจะเปรยสายตาไปเห็นเจ้าตัวจุกที่กำลังโบกไม้ดบกมืออยู่ที่โต๊ะใต้ตึกคณะ นั่นเพื่อนผมเองแหละชื่อไอ้นัท

“ไงมึง” ผมวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนจะสอดขาเข้าไปใตโต๊ะทีละข้างแล้วนั่งลง

“มึงนั่งลงให้ไว ม.เรามีลูกเศรษฐีมาเรียนด้วยนะมึง กูแม่งโคตรตื่นเต้น”

“เออ กูมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง เมื่อวานกูเจอลูกค้าวีไอพีของพ่อ แม่งโกงเงินร้านมาหลายเดือนละ เมื่อวานกูเฝ้าร้านกุเลยจัดแบบสุภาพๆให้ บอกให้จ่ายเงินมา แม่งก็ไม่ยอมจ่าย เด็กโดฟยาแน่ๆ”

ตึ่ง

เสียงฝ่ามือของใครบางคนกระทบลงกับโต๊ะตรงหน้า มือนั่นเอื้อมมาจากด้านหลังผม ผมหันหลังมองกลับไปก็เจอกับ...

FICTION BY

Mr.crab

คุยกันได้ใน #นายหมากับยัยแมว

: @37gambo

ขอบคุณ

เครดิตรูปและ Gif จาก google

เครดิตเพลง จาก Youtube

เครดิตธีม จาก OWEN TM.

O W E N TM.