Vampire แวมไพร์ (Fic.exo) //ชานแบค

ลำดับตอนที่ #1 : Vampire

เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อ ชานยอล และครอบครัว ต้องเข้ามาอยู่บนโลกมนุษย์ ที่มีมนุษย์และผู้คนมากมาย สถานะตอนนี้ของตะกูลปาร์ค เป็นอีกหนึ่งตะกูลที่เป็นแวมไพร์ทั้งในโลกแวมไพร์ด้วยกันเองก็มีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อย เมื่ออยู่โลกมามนุษย์ก็มีฐานะที่ค่อนข้างร่ำรวยมีคฤหาสน์ มีคอนโด มีที่ดิน มีชื่อเสียงในวงการ 

ตอนนี้โลกของแวมไพร์ก็เปลี่ยนไป มีทั้งพวกไม่ดี กับพวกดี ถ้าถามว่าชานยอลอยู่ฝ่ายใน เขาอยู่ ฝ่ายดี แต่ไม่ได้ใจดี! การที่รักษาตัวเองให้มีชีวิตอยู่บนโลกต่อไปเพื่อปกป้องเผ่าพันธ์ของตนเอง 

ณ คฤหาสน์ ตะกูลปาร์ค

"แหมทำไรกันครับบบบ"

ทุกคนหันตามเสียงพูด คนพูดกำลังเดินเข้ามาที่ห้องอาหารไม่ใช่ใครที่ไหน แวมไพร์หนุ่มหล่อปาร์ค จงอิน ลูกชายคนเล็กตะกูลปาร์ค 

"ว่าไงไอลูกชายคืนนี้ไปงานกับพ่อหรือเปล่าล่ะ"

"จงอินลูกชายคนเล็กส้ะอย่างไม่พลาดครับ"

"มันแน่จริงๆไอลูกชายคนนี้มาๆกินข้าวกัน"

สองคนนี้คุยกันเกิดเสียงหัวเราะทุกครั้ง  แต่ว่า  จงอินส่งสายตาให้พี่ชายไม่เป็นมิตร สองคนนี้ไม่ค่อยถูกชะตากันเท่าไหร่ ทะเลาะได้เมื่อไหร่ก็ทำ ดีกันเฉพาะหน้างานหน้ากล้องหน้าไมค์แค่หน้างานสังคมเท่านั้นทำเหมือนรักกันดีครอบครัวแสดงละครให้เนียนที่สุดจงอินกับชานยอลเล่นสองตำแหน่งส่ะเลย  มนุษย์กับพี่น้องรักกัน  

"ชานยอลแกเข้าไปดูบ้านใหญ่ที่ไร่หน่อยสิไร่องุ่นเราแกจำได้หรือป่าว"

"หือ?กระทันหันจังน่ะคับ"

"พ่อจะขายทิ้งส้ะต่อให้มันอยู่เราก็ไม่ค่อยได้ไปดูแลแล้วล่ะคุณนายบยอนมาขอถามแกลองไปตรวจดูสิ"

"ให้ผมไปก็ได้น่ะครับพ่อชานยอลเขาทำไม่ได้หรอกหึ!"  จงอินไม่เคยเรียกชานยอลว่าพี่ไม่รู้เหตุอะรแต่พ่อกับแม่ไม่เคยว่าจงอินแถมยอมส้ะอีก

"ไม่เป็นไรหรอกไอน้องชาย,แค่นี้ลูกคนโตของตะกูลก็ทำได้!!

หม๊าครับป๊าครับผมอิ่มแล้วเดียวแวะไปที่ไร่แล้วกลับเข้าบริษัทเลยน่ะครับ"

ใครว่าชานยอลจะชอบหน้าจงอินชานยอลก็ไม่ชอบเหมือนกันนั้นแหละไม่รู้สิยังกับไม่ใช่พ่อแม่เดียวกันหน้าก็ไม่เมือนนิสัยก็ไม่เหมือน ต่างกันยังกับอะไร  คงฆ่ากันเอาสักวัน

ชานยอลเดินออกจากห้องอาหารหยิบเสื้อสูทติดกระดุมเดินออกมาหน้าประตูมีสปอตคันใหญ่เงาวาบจอดรออยู่ เดินขึ้นมานั่งตรงคนขับบังคับรถออกจากประตูรั่วขนาดใหญ่บ้างคนอาจสงสัยว่าแวมไพร์ออกแดดได้ด้วยหรอ?  ได้สิครับพวกผมอ่ะพวกทน555ล้อเล่นครับ พวกเราไม่ใช่แวมไพร์แบบในหนังหรอกเราโดนแดดได้สบายครับถามว่ากินอาหารปกติได้ไมกินได้หมดครับแต่ไม่ส่งผลต่อร่างกายไมาว่าจะเป็นด้านบวกหรือลบก็ไม่ส่งผล

เราอยู่ได้ด้วยพลังงานของพวกมนุษย์ 

ยังไม่ทันไรก็ถึงละครับ บ้านไร่ อยู่ไม่ไกลจากโซลแต่ค่อนข้างไม่มีบ้านเรือนแถวนี้

เป็นไร่องุ่นแต่ก่อนมีไว้สำหรับทำไวน์ให้บริษัทย์พ่อแต่ตอนนี้รับของที่อื่นมาทำแล้วก็ต่อ ยอดทำเป็นร้านขายผลไม้เป็นสวนให้คนเดินมาเล่นกันเสียเงินค่าเข้าแค่นี้อะไรก็เป็นกำไลหมดจนตอนที่พวก ไนดาเรีย มาบุกที่นี้ทำเอามีคนเอาเรื่องไปเล่ากันทั้งโซลแต่ก็มีบ้างคนที่ไม่เชื่อ อ่อ อาจจะสงสัยใช่มั้ยล่ะ  ไนดาเรีย เป็นเผ่าพันธ์ แวมไพร์ที่โหดร้ายมากมันกินเลือดได้ด้วยน่ะพันธ์นี้มนุษย์อาจจะไม่รู้ว่ามีพวกมันอยู่แต่โทษเราแทนว่าเราทำหึ!คิดสั้นจริง แต่พวกเราอ่ะเป็นพวก  แดมพีล ถามว่ากินเลือดได้มั้ยกินได้แต่ไม่นิยมมนุษย์พวกเราเมื่อเรามีขีดจำกัดเราดูดกินเลือดมนุษย์พันธ์เรามีสิทธิกลายพันธ์ ให้เป็น ไนดาเรีย ด้วย เราไม่เสี่ยงหรอก

 

"อ่าวคุณชายสวัสดีครับมีอะไรหรือป่าวมาถึงสวนเองเลย"

"สวัสดีครับ  ลุงจีฮเย"

คุณลุงจีฮเยเป็นแวมไพร์แดมพีลซึ่งพลังเริ่มเสื่อมแล้วเลยมีอายุมากแก่รับหน้าที่ในการดูแลสวนและควบคุมคนงานกว่าร้อยคนซึ่งมีมนุษย์ปนอยู่ด้วยบ้างครั้อบจับมือเพื่อเพิ่มพลังให้ตนเอง

"ผมจะมาดูบ้านใหญ่ครับคุณพ่อจะขายที่นี้แล้ว"

"แล้ว...ลุงกับพวกคนงานล่ะเราจะไม่มีที่อยู่น่ะครับคุณชาย"

"คุณลุงไปทำงานที่คฤหาสน์ก็ได้ครับเดียวผมบอกคุณพ่อให้ลุงไปดูแลสวนดอกไม้สวนย่อมที่บ้านก็ได้ครับที่ผมให้งานคุณลุงเพราะผมเห็นว่าคุณลุงเป็นคนเถ่าคนแก่ของพ่อหรอกนะครับ หึ สวนคนอื่นรับเงินของเดือนนี้แล้วจะไปไหนก็ไปนะครับ!!ไม่มีหน้าที่ต้องอยู่ต่อแล้ว ฝากคุณลุงไปบอกคนงานคนอื่นด้วย!"

พูดจบปาร์คชานยอลก็เดินไปตอนทางสวนไร่องุ่นสวยจะตกเป็นของตะกูลบยอนแล้วสิน่ะ

เดินมาสักพักถึงหน้าประตูบานใหญ่ยังสวยงามอยู่เลยไม่เก่าเลยด้วยคนงานที่นี้คงมาดูแลทุกวันถือว่าเป็นเรื่องดีพลักประตูเข้าไปตอนนี้ยังมีเฟอร์นิเจอร์บ้างตัวอยู่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่บันไดขึ้นมีสองทางซ้ายขวาขนาดตึกมีสามชั้นห้องคงนับไม่ถ้วน ถ้าให้เดินดู ลูกปาร์คคนนี้ขอล่าป่วย ดูแค่นี้ก็พอแล้วล่ะจะอะไรมากสภาพบ้านก็สวยพอสมควร

ปาร์คชานยอลเดินจับประตูไปเรื่อยๆเดินมาทางเดิมสวนองุ่นกลับมาที่รถคันสวยขึ้นไปนั่งเบาะคนขับเลี้ยวรถกลับมาถนนสายเดิมขับมาสักพักไม่นานก็เข้ามาถึงเมืองที่วุ่นวายแล้วล่ะ

//ฝากติดตามกันด้วยน่ะค่ะพึ่งแต่งเลยติชมได้น่ะค่ะคุยกันได้เน้อะ????