ท่านอ๋องท่านคิดอะไรอยู่ /ชื่อเรื่องชั่วคราว

“หลิ่งถิง.... “ เสียงคนผู้นึงเรียกอาถิงยามหลับไหลสายตาคมกริบมองที่คนงามด้วยสายตาเรียบนิ่ง ยากจะอ่านออก เพียงแค่แวบเดี๋ยวเท่านั้นที่แววตาแฝงด้วยความเอ็นดู แต่ก็เท่านั้น กลับมาเป็นสายตาเรียบนิ่งเช่นเคย

“......”


“ข้าขอโทษ” เสียงที่เปล่งออกมานั้นแผ่วเบาคล้ายกับว่าเป็นเสียงกล่อมนอนให้คนร่างบางซะงั้น