คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter : 14 [100%]
Chapter 14
“คันนี้หรอ ที่กูต้องขึ้นอ่ะ”
“ เออ...”
ผมมองไปยัง เชฟโรเล็ต ครูซ รุ่นท็อป ราคาหลายล้าน ก่อนจะเพ่งมองรอบตัวรถ
“สวย”
“ชอบล่ะสิ แต่กูไม่ให้”
“ไม่ได้ขอเว้ย!”
ผมจิปากใส่มัน กะจะขอยืมไปขับเล่น กันท่าซะหมดเลย เซ็งเลยครับ..
ผมเลิกจ้องรถคันงามของไอเก้าก่อนจะเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุด เสื้อกล้ามสีดำกับชุดที่ไว้สำหรับแข่งรถโดยเฉพาะแขวนไว้พร้อมกับกลิ่นสะอาดเหมือนเพิ่งซักมาใหม่ๆ...ผมใช้เวลาไม่นานเปลี่ยนชุดเสื้อตัวนี้มันร้อนจริงๆเลยน่ะผมใส่แค่ช่วงกางเกงก่อนจะมันเสื้อเอาไว้ตรงเอวมือก็ถือมอนเตอร์บีท สีแดงสดไว้ในมือก่อนจะเสียบเข้าไปข้างหนึ่งแล้วปล่อยอีกด้านให้ห้อยโตงเตงอยู่อย่างงั้น
“โห..ไม่เห็นมึงใส่ชุดแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วว่ะ ฮ่ะๆ” ไอเก้ามองผมแล้วพูด
“หึ..หึ” ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปนั่งรถ
“ ขอกูลองสักรอบแล้วกัน” ผมพูดก่อนจะสตาร์เครื่อง
“เชิญ แต่ห้ามบุบสลายเด็ดขาด”
“จัดให้”
ผมว่า ก่อนจะทยานออกไปกลางสนามแข่ง สายตานับร้อยจองมองมาที่รถสีดำสนิทคันนี้ อย่างงงงวย
“มันยังไม่ถึงเวลาแข่งนิ” ผมหันไปมองผู้ชายบนแสตน และเชื่อเลย มันพูดแบบเมื่อกี้
“ใครอะ รถคันนั้น” ผู้หญิงคนนั่นต้องพูดแบบนี้แน่ๆ ผมอ่านปากออก
เอาเถอะ....
ยังไงก็ไม่มีใครเห็นผมอยู่ดี..ก็ฟิลม์เล่นซะมืดขนาดเนี้ย
ผมเร่งเครื่องขับแบบชิวๆลองเครื่องแบบเบาๆ ก็ใช้ได้นะ เหมาะสำหรับคนมือเท้าหนักแบบผมดี 55+
ผมขับไปครบหนึ่งรอบ ....รู้สึกว่าสนามนี้ยากเอาการเลยเฮ้ะ ..
สักพักผมก็ขับมาถึงจุดเริ่มต้นเมื่อกี้ก่อนหยุด มองภาพตรงหน้าแบบ งงๆ - -a
ไอเก้าวิ่งเข้ามาเคาะกระจกเบาๆ ผมเปิดลงมานิดหน่อยแต่ไม่เห็นถึงหน้า
“สัส แข่งก่อน ”
“เฮ้ย ได้ไง อีกตั้งครึ่งชม. กว่าจะแข่งตามกำหนด”
“ก็มึงออกมาเทส พวกแม่ งก็นึกว่ามึงอยากลองของ 555+”
“บ้าป่ะว่ะ” ผมหันไปมองรถ สปอต ของลูกหลานคนมีตัง ที่จอดเต็มลานเริ่มต้นเต็มไปหมด แล้วขมวดคิ้ว
.....ใครกันแน่อยากลองของ...
ผมแสยะยิ้มมุมปาก ถึงจะไม่ได้จับพวงมาลัยแข่งแบบนี้มานาน พอควร แต่กูไม่ทิ้งลายง่ายๆหรอกเฟ้ย!!
“ตอง ระวังไว้นะ มันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มึงแข่งกัน อันนี้แม่ งโหดกว่าเดิมเยอะ”
“เออ..กูจะพยายามรอดโดยรถมึงไม่บุบสลาย เลย”
“ทำให้ได้เถอะ ... ไอขี้โม้”
“ฮะ ฮะ ฮะ” ผมหัวเราะก่อนจะปิดกระจก ขับขึ้นมาอยู่ด้านหน้า ท่ามกลางสายตา เอาเรื่องของพวกเด็กรวย
ก่อนจะหันไปมองสาวสวยคนหนึ่ง ยืนอยู่กลางถนน มืดถือปืนชูขึ้นฟ้า ตอนนี้สนามแห่งนี้ไม่มีคนเดินไปมาสักคนเหลือเพียง
เสียงเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่ม จากการเร่งเครื่อง ผมเหยียบคันเร่ง กับเบรก ย้ำไปมา
“โหลๆ ได้ยินป่ะ” เสียงไอทอยดังขึ้นจาก หูฟังของผม
“ชัดแจ๋ว”
“เออ .. แข่งรอบเดียวจบ สนามนี้ยาวมาก คด มากด้วย ระวังชนสิ่งกีดขวาง และรถคนอื่น”
“ครับๆ”
“เออ..อีกเรื่อง อย่าไปหาเรื่องใครตอนแข่งอยุ่ เพราะมันรุมที ไม่ใช่ 1”
“หึ...เรื่องนั่นช้าไปแล้วมั้ง”
ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้นทันที ที่เสียงผมกลืนลงคอ ผมปล่อยเบรก พร้อมกับรถ สีดำ จะพุ่งทยานออกไปสู่การแข่งขัน
“วู้ว!!”
ผมตบพวงมะลัยก่อนจะร้องออกมาอย่างสะใจ
ปึง!
“เฮ้ย!”
ผมหันไปมองรถสีน้ำเงินที่เปิดกระจกยิ้มกวนตีนให้หลังจากกระแทก ครูซ คันงามของผม
“เล่นงี้หรอ”
ผมเหยียบคันเร่งจนเข็มขึ้นสูงถึง 180 มือประคองพวงมาลัย ขับขึ้นแซง หน้ามัน ก่อนจะ
เอี้ยดดด!!
…ปาดแม่งงงง...
มันเบรกตัวโก่ง ก็นะ มึงชนกูมาสิ รถ สิบล้านมึงจะได้พัง 555+
ผมเบรก ก่อนจะเข้าโค้งอย่างสวยงาม ก่อนเห็นคันสีขาว ขับขนาน กับรถของผม ก่อนแซงผมไปและขึ้นอันดับ 1 แทนผม
“เครื่องร้อนแล้ว”
ผมเลียริมฝีปากก่อนจะหักซ้าย ไปทางซ้ายของคันข้างหน้า แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ให้ผมแซง ลูกเดียว!!
ผมเข้าขวาสุด ก่อนจะเร่งเครื่อง รอโค้งหน้า มันขับเร่งขึ้นไปอีกจนระยะเริ่มห่างกัน
“ไม่ยอมหรอกน่า” ผมเหยียบอีกที่ ตีขนานมัน
แต่..มันกลับลดความเร็ว ลง-..-
จะเอาไงฟ่ะ!!
ผมมองกระจกหลังมันเข้าซ้ายสุดก่อนจะ
ปัง!!
กินท้ายรถกูซะงั้น –..-
รถเซ ไปทางซ้ายเล็กน้อย..อดแดกอ่ะสิ รถกูหนักมันไม่เหวี่ยงง่ายๆหรอกเว้ย
พอมันเห็นไม่ได้ผล..มันก็ขับนิ่งเลยครับ
...เทศกาล เทคนิค เฉียดเนื้อ...
ขอตั้งซื่อ...เพราะผมงัดทุกอย่างที่มีออกมาใช้หมด
แต่ก็สลัด ไปนี้ไม่ได้สักที่...
เก่งเอาเรื่องเลยนะ -*-
ผมหันไปมองกระจกหลัง มันก็ยังคงจี้ตูดอยุ่เหมือนเดิม
แต่พอหันกลับมา..
เอะ!! อะไรตัวเล็กๆอยู่กลางสนาม ผมเพ่งมองทั้งที่ไม่กี่ร้อยเมตรจะถึงมัน
เดียวนะ..นั่นมัน!!
“หมา!!!”
เอี้ยด!! ปัง!!
“อึก!”
..... ...เจ็บ......หัว
“ตองๆ เหี้ ยมึง เป็นไรป่าวว่ะ”
“.....”
“ตอบดิ ไอสัส”
“ เออ...ยังไหว”
“ ไหว พ่องมึงสิ ออกมา เดียวรถพยาบาลเข้าไป”
“ไม่ต้องกูจะแข่งต่อ”
“ เฮ้ย ตอง อย่า ฝะ...”
ผมถอดหูฟังออกก่อนจะเร่งเครื่อง...เจ็บขะมัด ดีที่รถไม่เป็นไรมาก ยังขับไหว
เท้ากดคันเร่งอีกครั้ง ก่อนจะตามคันสีขาวได้อีกที มองๆลิบๆเห็นเส้นชัย อยู่ตรงหน้า
โค้งหน้าถ้าแซงไม่ได้ก็จบกัน
ผมเร่งเครื่องเหยียบจนมิด ก่อนจะเข้าขวา
...ถ้าเบรก...ตอนเข้าโค้ง...คงแซงไม่ได้แน่ๆ
ลองสักตั้งว่ะ!!... ผมลดความเร็วลงเพียงนิดเดียวเตรียมเขาโค้งข้างหน้า
มือผมหักเบี่ยงซ้าย...ก่อนจะหักเลี้ยวขวา
เอี้ยด!!!
เสียงล้อผมดังสะนั่นเมื่อเสียดสีกับถนนจนควันสีขาวลอยออกมาก
ล้อสีดำด้านขวาล้อหวืดไม่ติดถนน ... ก่อนจะกลับลำลงมา อย่างสวยงาม
กึก!!
ผมตบเกียร์อย่างไว้พร้อมกับรถที่พุ่งไปข้างหน้า ราวกับจรวด
เท้าเหยียบคันเร่งจนสุด ผ่านธงสีขาวดำ ขนานข้างรถสีขาว อย่างฉิวเฉียด
แม้..กระทั้งผม ยังไม่รู้เลยว่าใครชนะ..
เอี้ยด!
ผมค่อยๆเบรกรถ หลังผ่านเส้นชัยมา ก่อนจะเอาซบลงกับพวงมาลัย
“เหนื่อยชะมัด”
ปึง!!
“เชี่ยตอง!! กูใจหายหมดเลย ” ไอเก้าวิ่งเข้ามากระชากประตูรถอย่างร้อนลน
“ ขอโทษที....” ผมว่าพลางยิ้มๆ ยกแขนขวาขึ้นมาปาดเหงื่อ ก่อนจะแสบแปรด ตรงหน้าผาก
...เลือด...
“เลือดออกว่ะ” ผมหันไปพูดกับไอเก้า
ไอเก้ามองผมกัดฝันกรอด ก่อนจะ..
“โอ้ยๆๆๆ โอยยย เจ็บๆๆ”
“ไอดื้อเอ๋ย ฝืนหาแมวหมาที่ไหน รถชนข้างทางขนาดนั่น ยังจะจับต่อ”
“ขอโทษ กูขอโทษ ”
“แล้วมึงไปทำอีท่าไหนอยู่ดีๆก็วิ่งเข้าไปชนข้างทาง”
“หมา”
“หมา??”
“กูเห็นหมาอยู่กลางถนน”
“จะบ้าหรอ จะไปมีได้ยังไง”
ผม ขมวดคิ้ว นั่นสิ สนามแข่งแบบนี้ ใครเค้าจะปล่อยหมายมาเที่ยวเล่นกันว่ะ
ผมถอดหายใจ ก่อนจะปล่อนประเด็นนั่นทิ้งไป
จะว่าไป...
“ใครชนะว่ะ??”
"เอ่อออ ................"
ไอเก้าทำหน้าอ้ำอึ้งก่อนจะหันไปมองเหมือนขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
แต่ แค่นี้ผมก็รู้แล้วล่ะ
"กูแพ้"
ผมพูดยิ้มๆ ก่อนจะเอามือลองหัว
แล้วหัวเราะออกมา
"ดูเหมือนว่า มือจะตกลงไปเยอะเลยน้า"
"ตอง" ไอเก้าพูดเสียงอ่อย
ผมผลักประตูรถก่อนจะรับผ้าสีขาวขึ้นมากดแผลห้ามเลือด
สายตานับร้อยหันมามองผมทันทีที่ลงมาจากรถ
เสียงเฮดังสนั่นเมื่อครู่เงียบลงทันที ขายาวของผมก้าวเข้าไปหาผู้ชนะที่อยูท่ามกลางดงผู้คนมากมาย
ทุกคนพร้อมหลีกทางให้ผม จนกลายเป็นทางเดิน
ฝั่งนั่นยิ้มให้ผม
ผู้ชายสูงราวๆ180 ผิวสีแทนใบหน้าคมเข้ม จมูกโด่ง เป็นสัน โครงหน้า ดูยังไงก็ลูกครึ่ง
กำลังยืนยิ้มให้ผมในกลุ่มคน
"เก่งนิ" ฝ่ายนั่นพูดขึ้นมา
ผมทิ้งผ้าที่ใช้กดเลือดลงพื้นอย่างไม่แยแสก่อนจะหยิบขวดน้ำจากแถวๆนั่น
เทราดลงบนพื้นถนนต่อหน้าคนที่เอาชนะผมได้
ปึงๆๆ!
เสียงขวดพลาสติดล้นลงพื้น
พร้อมกับผมที่หันหลังกลับ ด้วยใบหน้าเฉยเมย
"ดูเหมือนผมจะไปแยเสือเข้าซะแล้วสิ" มันพูดไล่หลัง
"หรือเป็น"
"ลูกแมว"
หมับ!!พลั่ก!
"อุก!"
ผมลืมตามองคนที่คว้าแขนผมแล้วกระชากซะเต็มแรงไปติดตัวรถ
ความเจ็บแล่นขึ้นมาจนต้องนิ่วกัดฟันกรอด
ไอหน้าเข้ม เองที่เป็นคนจับผมไว้
"ปล่อย กูเจ็บ"
"หึ" มันหัวเราะในลำคอ
ก่อนจะหันไปมองไอเก้าที่กำลังยืนเหมือนจะเข้ามาห้าม
"เฮ้รถคันนั่นผมไม่เอาแล้ว พี่เก้า แต่ขอเป็น..."
มันหันกลับมามองหน้าผมอีกครั้ง
"ผู้ชายคนนี้ซักคืนแล้วกัน"
"ฝันไปเถอะ ไอกร็วก"
หมัดเน้นๆ เข้าชกหน้าไอหน้าเข้ม จนเซล้มไปด้านข้าง
แต่หมัดนั่นไม่ใช่ของผม ไอเก้า ไอธัน หรือ เพื่อนผม
แต่เป็น....
"เบส!!!"
ผมยืนมองมันตาโต
"มาอยู่นี่ได้ไง?" ผมพูดกลับมันแต่มันไม่ตอบผมเลยสักนิด
ดวงตาคู่นั่นมองผมอย่างเย็นชา ก่อนจะเปลี่ยนไปมองไอเข้มที่กำลังเช็ดมุมปากที่เลือดไหล
..........โกรธกุหรอ.....
"มึงเป็นใครว่ะ??!!" ไอเข้มโวยวายลุกขึ้น ดวงตาแข็งกร้าวมองไอเบสเหมือนจะฆ่าแกงกัน
แต่เบสกลับแค่ปรายตามองราวกับเป็น มด ปลวก ยิ่งเพื่มความโกรธมันเข้าไปอีก
"มึง!!"ไอเข้มตะโกน ก่อนจะชูหมัดขึ้น หมายจะต่อย
"เฮ้ย!! อย่าๆ "แต่ก็ถูกเพื่อนมันห้ามเอาไว้ได้ทัน
เบสเลิกสนใจไอเข้มที่กำลังโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟหน้าตาเฉย ก่อนจะเดินมาจับข้อมือ
ไม่สิ เรียกว่าบีบข้อมือผมได้เดินตาม
"เดียวสิ จะพาตองไปไหน!!"
"........"
มันไม่ตอบ แต่จับผมยัดข้าบีเอมของมัน ขู่ด้วยสายตาว่าห้ามหนี ก่อนที่มันจะมานั่งฝั่งคนขับ
แล้วทะยานออกจากสนามไปอย่างบรวดเร็ว
"เอ่อ....."
ผมเริ่มพูด หลังจากที่รถออกมาได้ราวสิบนาที ทนไม่ไหวกับบรรยาการน่าอึดอัด
"................"
"เปิดเพลงไหม?"
"..........." ก็ยังเงียบ
"จะไปไหนหรอ"
".........."ยังไม่ตอบ
"หิวหรือป่าว"
"........." ก้ไม่ยอมพูด
"โอเคๆ ตองยอมแพ้บอกมาดิ โกรธตองเรื่องอะไร"
มันหันหน้ามามองผมเเวบหนึ่งก่อนจะเลี้ยวเข้าคอนโด
ผมจำได้ว่า ประมาณอาทิตย์ก่อน ผมมาที่นี้
คอนโดมันนี้หว่า?
เบสค่อยๆจอดรถ มือหนาเปิดประตูก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งผมด้วย
มันนั่งลงแบบย่องๆมือจับเข้าที่รองเท้าก่อนจะถอดออก
เผย ข้อเท้าที่ ปวมเป้ง หลังจากการปะทะครั้งนั่น
"ดื้อ"
มันว่างั้นอ่ะครับ (_ _)
มันจับข้อเท้าที่บวมเป้ง ดูไปดู ก่อนจะบีบอย่างแรง
"อื้ออ" ผมร้องในลำคอ ชักเท้าหนี นิ่วหน้ามองมัน
"เจ็บหรอ?"
"อืม เจ็บ"
มันยืนขึ้นมองผม ทำหน้าครุ่นคิด
"เดินไหวมั้ย??"
ผมไม่ได้ตอบแต่ ลุกออกมาจากรถก่อนจะเริ่มเดิน
จี้ด....
T.T เจ็บ แต่ก็พอเดินได้
มันก็ยังคงยืนมองท่าทางเดิน กระเผกไปกระเผกมาของผม
ก่อนจะเดินตรงมาหาผม
พรึ่บ!!
"หว๋า!!" ผมอุทานอย่างตกใจ
ก็มันดันช้อนตัวผมอุ้ม ท่าเจ้าสาว ใข่ มันท่านี้เลย
"ปล่อยๆ ตองเดินเองได้น่า"
"จะตายก่อนถึงห้องอะดิ"
"ไกลหัวใจ จะตายได้ไงห่ะ"
"เงียบนะตอง เจ็บแล้วยังพูดมากอีก"
"งั้นก็ปล่อยลงเด้!!!" ผมตะคอกใส่มัน
มันนิ่งก่อนจะหันมาแสยะยิ้มมุมปาก
"ปล่อยแน่"
มันกระชับตัวผม กลายเป็น อุ้มพาดบ่าแทน ไอผมก็จะโกนตลอดทาง
ให้มันปล่อยแต่เหมือนยิ่งได้ใจ มันยิ่งไม่ปล่อยหนัก
จนรู้สึกตัวอีกที
อ้าว....กูเข้ามาอยู่ในห้องมันนี้หว่า ??
ผลัก!
"โอ้ย!!"
หัวกระแทกหัวเตียงอีกแล้ว TT
"ซุ่มซ่าม"
"ก็ดูดิโดนโยนอย่างกับหมูกับหมา"
"....." มันไม่ตอบอะไรก่อนจะเดินไปข้นอะไรแถวๆลิ้นชักใต้ทีวี
หาอยู่แปปเดียวเท่านั่นล่ะมันก็เดินตรงมาหาผม พร้อมกล่องอะไรสักอย่าง
ก่อนจะขมวดคิ้ว แล้วล้วงโทรศัพท์ในกางเกงของมันเอง โทรหาใครสักคน
"มึงอ๋อ"
(..............)
"อยู่ไหน"
(...............)
"มา คอน กูที่ มีเรื่องให้ช่วย"
(...............)
"ด่วน เว้ย"
มันกดตัดสายก่อนจะหันมามองผม นิ่งๆ
"ถอด"
"หะ..หา O.O"
"ถอด ชุดออก"
ผลัก!!
ไนท์ ชูต!! ผมโยนหมอนโดนเต็มหน้ามันเลยครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
มันหยิบหมอนก่อนจะขว้างผมกลับ แต่....
หมับ!
ผมรับได้ 555+
มือทั้งสองข้างคว้าหมอนได้พอดิบพอดี
แต่...นั่นทำให้รู้ว่าผมพลาดแล้ววววววววววววว
หมอนถูกดึงออกจากมือผม พร้อมกับมือหนาที่ผลักผมนอนราบไปกับเตียงนุ่ม
มืออีกข้างของมัน จับข้อมือขวาของผมไว้แน่น ขาซ้ายสอดเข้ามาตรงกลาง พร้อมกับแรงมหาศาล
ที่กดผมไม่ให้ลุกขึ้นมาได้
มันดึงซิบ ชุดแข่งรถ ออก... ก่อนจะค่อยๆถอดชุดนั่นออก
ผมซึ่งตอนนี้เหลือ เสื้อกล้ามสีดำ กับกางเกง บอล ที่ผมใส่ทับไว้ในชุด กกน.
เหลือแค่นี้จริงๆ
มันจับขาขวาผม ก่อนจะมอง แผลฟกช้ำ แล้วถอดหายใจ
ลงไปนั่งข้างเตียง ไปผมก็เลยเขยิบตัวนั่งอยู่ปลายขอบเตียง ก้มหน้ามอง
กล่องยาภูกเปิดก่อนพน้อมกับหลอดยาแก้ฟกช้ำสีส้มที่ถูกเอาออกมาใช้
มันหยิบยามาบีบใส่มือ แล้วนวดให้ผมอย่างเบามือ
"ขอบคุณนะ" ผมพูดแล้วยิ้มให้มัน
มันเงยหน้ามามองผม
ก่อนจะเอื้อม ตัวขึ้นมาระดับเดียวกับผม
จุ๊บ!
สัมผัสแผ่วเบาบรรจงแตะลงที่ริมฝีปาก ชั่ววินาที ก่อนที่จะถอดออกมา
เบสกลับมานั่งนวดขาผมต่อ
เหลือแต่ผม
.....ที่ยังหน้าแดงไม่เลิกซะที่......
ไอแดง ของนู๋ตองงงงง
ปล.ถ้าเราได้ไอแดงแบบนี้ก้เอานะ555+
อารมณ์เสียยยยยจะต่อให้ครบร้อยแม่ง พิมพ์โน็ตบุค หายไปหลายรอบล่ะ สาสสสสส
อ็ากกก รอกลับบ้านเดียวพิมพ์ต่อ ให้ ไม่ได้เซฟไว้ด้วย โฮกๆๆๆๆๆๆ
........หมาน้อย มากจากไหนนนนน.....
อ่า....ไรเตอร์ ก็ไม่รู้ (อ้าววววว ??)
คือ หมามันมาจากไหนไรเตอร์ก็ไม่รู้ ..อิตองหลอนเองมั้งงงง 55555+
ตอบเม้น ตามใจ +..+
muttyz
้่มี มนต์ดำมาเกี่ยวด้วย สงสัยจะกลายเป็น นิยายดาร์กซะแล้ว
คิมอุค'๑๑
แหม่ๆ...ขนะไม่ขนะ เดียวรู้กัน 555+
[M!n! DeV!L].
+0+ มันคืออะไรกันเนี่ยยยยย??
Boss_sanowa
Oo FireFly oO
ที่ว่าหลอนคือหลอนแข่งรถใช่ไหมค่ะ +..+
พ่อมดจูเนียร์
ไรเตอร์แต่งเองก็ยังไม่รู้มันคืออะไร (เอ่ะ ยังไง)
ความคิดเห็น