คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter : 11 [100%]
หนาว....
หนาวชะมัด ….
ผมพลิกตัวก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอุ่นขึ้นสักนิด...
“ยังเหมือนเดิมเลยน่ะ...”
เสียงนี้อีกแล้วหรอ??
.
.
.
.
.
.
.
“ อือ....”
ผมลืมตาขึ้นในตอนเช้า ก่อนจะยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะมองไปรอบๆ
....ห้องใคร??....
ผมขยี้หัวเบาๆ ไม่ได้ตกใจอะไรทั้งสิ้น
จะเรียกว่าชินแล้วก็ได้ เมาที่ไร คนที่ค่อยเก็บก็ไอเก้าทั้งนั่นหล่ะ
มันไม่เคยพาผมกลับบ้านหรือ คอนโดหรอก มันมักจะพาผมไปนอนที่นู่นนี่
ไม่ซ้ำที่เลยอ่ะครับ .....
แต่รอบนี้แปลกนิดๆตรงที่มัน ไม่ได้นอนอืดอยู่ข้าง...
และที่สำคัญ...
....ผมเมาที่ไร....
สกปรกแค่ไหน มันก็ไม่เคยเปลี่ยนชุดให้ผม!!!...
ผมครุนคิดนิด...
ก่อนจะ...
“ เวรแล้ว!!”
ผมรีบลุกออกจากเตียง ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
ปัง!!!
“ ไอ...ชะ...”
กลับต้องกลืนคำพูดลงคอในทันที..
เมื่อเห็นคนตรงหน้า...
“ สวัสดีค่ะ...คุณตอง”
เดียวน่ะ!!....ผู้หญิงแก่ๆที่ใส่ชุดเหมือนแม่บ้านคนนี้คือใคร??
แล้วทำไมเรียกผม..คุณตอง!!!
เราไปรู้จักกันตอนไหนหรอครับ!!!
“ เอ่อ...คือผม”
“ ไม่ต้องห่วงค่ะ ...คุณหนูเป็นคนพาคุณมาที่นี้”
“คุณหนู??”
หนูไหนว่ะ...ได้ข่าวว่า ไอเก้ามันไม่ชอบจ้างแม่บ้าน
แสดงว่า.....ผมคงโดนใครสักคนที่ผับลากกลับมาสิน่ะ....
แต่ดูแล้ว...ผมไม่ได้เป็นอะไร โล่งอกไป 1 เรื่อง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“ ใช่ค่ะ...คุณหนูเบสไงค่ะ”
“เบส!!”
"เรียกหาผมหรอ??"
.
.
.
.
.
" เฮ้ย!!"
ผมลืมตาโพลงด้วยความตกใจ!!!
มองไปรอบๆเป็นอย่างแรก...ก่อนจะค่อยๆหายใจเข้าออก ช้าๆแล้วสบัดหัวไปมา
.....ฝันหรอกหรอ....
จะว่าไปแล้ว นี้.... ห้องไอทอยหรือป่าวน่ะ ???
ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตา
ก่อนจะถอดหายใจแล้วมองตัวเองในกระจก...
ผมยังคงใส่ชุดเดิมกับที่ไปเที่ยวเมื่อวาน......กลิ่นแอลกฮอล์ยังคลุ้งไปทั่วตัว
ก็อก ๆ
เสียงเคาะประตูจากด้าน ทำให้ผมผละจากตัวเองในกระจก
ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ...
" กว่าจะเปิดนะมึง...นึกว่าตกส้วมตายห่าไปแล้ว"
พูดแบบนี้ไอเชี่ยเก้าแน่นอน -*-
" เหี้ย..มีอะไร??"
" เอาชุดมาให้เปลี่ยน อาบน้ำแล้วไปได้แล้วมึง "
" ไล่กูหรอ..หึ"
"เปล่า....ไอป็าดโทรหามึงเมื่อคืนอ่ะ"
" มันบอกว่าอะไร"
" บอกว่า...ถ้ามึงตื่นเมื่อไหร่ให้กลับคอนโดด้วย "
" เออ กูอาบน้ำล่ะ"
สักพักผมก็อาบน้ำเสร็จก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง
ไอเก้าบอกว่ามันให้คนของมันเอาลูกรักผมมาจอดเรียบร้อยแล้ว
ผมเดินมาจนถึงมอไซคันโปรดก่อนจะสตาท์แล้วทะยานออกไปบนถนน
ใช้เวลาไม่นาน ผมก็ถึงคอนโดโดยไม่มีส่วนใดหายไปแม้แต่น้อย..
ผมบิดกลอนแล้วเปิดเข้าไปในห้อง..
สิ่งแรกที่เจอเลยก็คือ...
ควัน!!!
กับ กลิ่นฉุนเหมือนของไหม้!!!
" ไอเชี่ย ป็าดดดดดดดดด"
ผมตะโกนออกไปดังลั่น
ก่อนจะเห็นควัมทะมึนรูปร่างคล้ายๆคนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
แล้ว...
พลั่ก!!!
ผมก็ล้มลงไปทันที....
" ตอง!!! ไฟไหม้!!!" คนที่ทับผมอยู่ตะโกนใส่เต็มหน้าผม
หน้านี้..เหมือนเจอภูเขาไฟระเบิด... จะใครอีกล่ะครับ ก็ พี่เต้นะสิ -*-
ที่จริงมันไม่ไหม้หรอกครับ แล้วควันมันก็ไม่ได้เยอะขนาดนั่น...
แต่...ห้องครัวกู -*-
" ปิดแก็ซ สิมึง!!" ผมตะโกนใส่ไปป็าดที่ยืนล่ำเลิกอยู่
มันวิ่งไปก่อนจะปิดเเก็ซ แล้ววิ่งไปเปิดหน้าต่าง มันทุกบาน
ผมค่อยๆยกพี่เต้ที่ทับผมอยู่ก่อนจะยืนขึ้นปัดฝุ่น
แล้วไล่มองพี่เต้ ไอป็าด ไอหิน ที่ยืนเรียงหน้ากระดานเหมือนคนทำผิด..
" ฝีมือใคร??"
พี่เต้ค่อยๆยกมือขึ้น
" เฮ้อ.. ผมบอกพี่กี่ที่แล้ว ว่า..อย่าทำอาหาร ทำที่ไรน่ะ เหมือนบ้านเจอวิกฤตแก็ซระเบิดอย่างไงอย่างงั้น"
" พี่ขอโทษ"
" ...ผมไม่อยากว่าหรอกน่ะ แต่ถ้าจะทำ ก็อย่าให้มันไหม้สิ "
"....."
พี่เต้ไม่พูดอะไร
มันเงยหน้ามองผม แล้วส่งสายตาลูกหมาอ้อนผม...
แล้วผมก็....
" เฮ้อ...ช่างมันเถอะ..ทำความสะอาดเถอะครับ"
...ใจอ่อนอีกแล้วกู....
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากที่ทำการเช็ดล้างห้องครัวที่กลายเป็นตอตะโกเรียบร้อยแล้ว
ผมเปิดโน็ตบุก เช็กเมลล์..ที่ส่งให้พี่หวาน
อย่างที่คลาดไว้..พี่หวานตอบกลับมาพร้อมกับแนะนำอีกสองสามอย่าง
ผมแก้ไขก่อนจะปริ้นออกมาเพื่อไปนำเสนอให้ลูกค้าดู...
จะว่าไป...
ลูกค้าที่ว่านั่น...คือไอเบส สินะ
เหมือนว่ามันจะจำผมไม่ได้จริงๆ นั่นหล่ะ...
ครืด~~~
ผมควักโทรศัพท์ในกระเป๋าก่อนจะกดรับ
" ครับ...พี่หวาน"
"น้องตอง!!!"
" เอ่อ...ครับ"
" งานที่พี่ส่งไปนะ...เสร็จหรือยัง"
"อ่า...เพิ่งเสร็จเมื่อกี้เองครับ"
" ดีๆ..พอดีลูกค้าเค้าอยากขอดูกระทันหันนะ ที่ออฟฟิศ ว่างหรือป่าว??"
" ว่างครับๆ เดียวผมจะไปเดียวนี้ครับ"
" ด่วนเลยนะ!!"
ปล้วพี่เค้าก็ว่างสายไปในมันมี...ผมมองตัวเองที่มีแต่คราบดำเต็มไปหมดก่อนจะรีบวิ่งไปอาบน้ำ
ไม่งถึง 5 นาทีก็เสร็จแต่งตัวความไวแสง แล้วรีบวิ่งลงมาข้าง
โดยไม่ได้ตอบไอพวกป็าดเลยว่าจะไปไหน....
.
.
.
.
.
ไม่ถึง 30 นาทีผมก็บึ้งมาถึงออฟฟิศได้ทันเวลา
ขาผมก้าวออกจากไอลูกรักก่อนจะตรงไปยังลิฟอย่างรวดเร็ว
จุดหมายคือ ห้องประชุม...
ด้วยควาที่มีสปีดเร็วอยุ่แล้ว
ผมก็ถึงหน้าห้องประชุมที่มีพี่หวานกำลังยืนรอด้วยสีหน้า กังวลนิดๆ
" พี่...หวาน"
" น้องตอง!! ด่วนเลย"
ผมมองหน้าพี่หวานก่อนจะสูดหานใจเอือกใหญ่ จัดผมตัวเองนิดหน่อย
นี้คืองานใหญ่ครั้งแรกของเรา....ต้องไม่พังเด็ดขาด!!!
.
.
.
.
.
และแล้วผลที่ออกมา....
คนอย่างตองมีหรือจะผิดหวัง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แต่ถึงอย่างงั้นผมสงสัยอยู่เรื่องหนึ่ง...
ถึงแม้ว่าคนในห้องประชุมจะมีคนี่เป็นลูกค้าที่มาดูงานอยุ่เยอะ
แต่ทำไม....คนที่สั่งงานอย่างเบสถึงไม่มา
นั่นทำให้ผมสงสัยมาก...
แต่ช่างมันเถอะครับ...เหลือแค่ส่งงานให้แผนกอื่นเขาไปทำต่อ
ถึงแม้ผมอาจจะมีส่วนร่วมเล็กๆน้อยก็เถอะ
"ยินด้วยนะครับ ที่เป็นไปอย่างราบรื่น"
ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงในขณะที่เก็บของ
" เจอกันอีกแล้วนะครับ"
นี้มัน....คุณหมอ นี้หว่า -..-
" อ่า...คุณหมอเมื่อตอนนั่นใช่ไหมครับ" ผมถามออกไปเพื่อความแน่ใจ
"น่าดีใจจัง.....คุณจำผมได้ด้วย"
ที่จริงก็ไม่อยากจะจำเท่าไหร่หรอกนะ -..-
" ฮะๆ" ผมหัวเราะนิดๆ
คุณหมอยิ้มๆให้ผมก่อนจะยื่นมือมาแล้วพูดขึ้น
" เรียกผม เงิน ก็ได้ครับ ^^"
ผมเอื้อมมือไปจับแล้วยิ้มตอบ
" ผม ตอง ครับ ^^"
"ตอง...สินะครับ ดีเลย ตองพอจะมีเวลาว่างไมครับ?"
ผมเอียงคอนิดๆ
" ....."
" คือ ...ผมอยากเลี้ยงข้าวตองสักมื้อ ในฐานะที่ผม ทำผิดเมื่อคราวก่อน"
" เอ่อ...."
" ไม่ได้หรอครับ"
เงินทำสีหน้าเศร้านิด จนผมกลืนคำพูดที่จะปฏิเสธเข้าไปในทันที
"....."
" ตองคงไม่สะดวกสินะครับ...."
"....เอ่อ..."
" ไม่เป็นไรครับ ผมไปละ"
คุณหมอเงินทำหน้าเศร้าหนักเข้าไปอีก!!!
เอาไงดีว่ะ... ไป หรือ ไม่ ไป
ก็ได้ว่ะ!!!
" คือ เงินครับ!!"
เงินหันมามองผม
" ที่ไหนหรอครับ"
แล้วคุณหมอก็ยิ้มหวานอย่างที่ไม่เคยมาก่อน -0-
.
.
.
.
.
.
[หลังจากนั่นประมาณ 30 นาที]
ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน....อยากรู้ไมครับ
ก็..... ซูเปอร์มากร์เก็ต -..-
ไม่ใช่พามาเลี้ยงข้าวที่นี้น่ะครับ
ประมาณว่าเจ้าตัวเค้าอยากจะทำกำกับข้าวให้ผมทานแทน
ตอนแรกไอผมก็นึกว่าจะพาไปร้านหรูสักหน่อย บู้ๆ -3-
" ตองครับบบ~~"
ผมที่ยื่นเข็นรถเข็นหันไปมองเจ้าของเสียงในทันที
นั่นทำให้.....
"เงินครับ....ซื้อมาขายหรอครับ??"
ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงขำขัน
" เยอะไปหรอครับ....??"
" ก็ใช่นะสิครับ"
" ผมไม่รู้ว่าต้องใช้อะไรบ้าง??"
" แล้วเงินจะทำอะไรกินหล่ะ??"
" ไม่รู้สิครับ"
....เดียวน่ะ!!~ นี้ ไอคุณมึงจะเลี้ยงข้าวผม แต่ไอคุณมึงไม่รู้จะทำอะไรงั้นหรอ!!...
ผมกุมขมับนิดๆอย่างช่วยไม่ได้
" เงินเอาของพวกนั่นไปเก็บ"
"อ้าว...ทำไมอ่ะ??"
" เดียวผมลุยเองครับ ^*^"
สุดท้ายผมก็ลุยซื้อเอง
พอซื้อเสร็จ เงินก็พาผมมาคอนโดมัน
พอเข้าไป..โอโห เป็นห้องที่หรู พอๆกับห้องผมเลยหล่ะครับ ถ้าซื้อคอนโดนี้ได้ ฐานะต้องดีไม่ใช้เล่นแน่ๆ
" เดียวตองวางของไว้ที่เคาเตอร์นะ ที่เหลือ เงินทำเองนะ"
" อืม"
ผมวางถุงกระดาษ ไว้บนเคาเตอร์ ก่อนจะไปนั่งรอที่โต็ะกินข้าว
ฉ่า~~
เปาะๆๆ
" เฮ้ย!!"
เสียงอุทานดังขึ้นจนผมต้องหันมองเงินที่กำลังเอาฝาหม้อมาทำทาเหมือนบังอะไรสักอย่าง
" เป็นอะไรเปล่าครับ!!" ผมถามพร้อมกับเดินเข้าไป
" น้ำมัน...มัน..มัน กระเด็นอะ"
" ปิดแก็ซสิครับ!!"
" ครับๆๆๆ"
สักพักน้ำมันก็หยุดกระเด็น
ผมถอนหายใจ ก่อนจะมองไปที่มือของเงินที่มีน้ำเปล่าเกาะอยุ่
มิน่าหล่ะ -..-
" เงิน เดียวตองทฎเองดีกว่า"
" จะดีหรอ ผมเป็นคนบอกเลี้ยงผมต้องทำสิ"
" ถามหน่อย..เงินเคยทำอาหารป่ะ"
" เอ่อ..ไม่เคย"
" งั้น..ตองทำนะดีแล้วหล่ะ -..-"
" อืม...ขอโทษนะที่ทำให้ลำบาก"
"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ"
ผมพูดยิ้มๆก่อนเริ่มลงมือทำ ให้เงินช่วยค่อยหันนู่นหันนี้
สุดท้ายมันก็ออกมาเป็นอาหารได้สำเร็จ 555+
"ว้าว!! หอมมาก"
เงินอุทานออกมาก่อนจะหยิบส้อมขึ้นมาจิ้มหมูเอาเข้าปาก
" อร่อย!!"
" ขอบคุณครับ"
ผมพูดหัวเราะๆกับท่าทีของเงิน ก่อนจะเปิดหม้อหุงข้าว
ที่ผมบอกให้หุง พอเปิดออกมา...แอบตกใจนิดๆ
" เงินหุงข้าวสวยดีนะ"
" จริงหรอ!!" เงินชะโงกหน้ามองลงไปในหม้อก่อนจะยิ้ม
" แหม่!! เรานี้เก่งเหมือนกันนะนี้ 555+"
เจ้าตัวหัวเราะอย่างสะใจ ....เอาเข้าไป ผู้ชายคนนนี้ -..-
ผมตักข้าวไปวางไว้ที่โต็ะ เรียงกำกับข้าวที่เพิ่งทำเสร็จลงบนโต็ะ
หลังจากนั่น...ก็เกิดการสวาปามที่ผมยังอึ้ง
ไอผมตอนนี้กินไปแค่จานเดียวก็จุกจะตาย
แต่ไอคนตรงหน้าผมนี้ มันแดกเข้าไปได้ไงตั้ง 4 เท่าของเท่าผมกิน
แถมผมต้องถอดไข่เพิ่มอีก 3 ฟอง เป็นหมอแล้วมันอดอยากปากแห้งหรอไง !!!
เกร้ง!
ช้อนถูกรวบคู่กับส้อมมันพนมมือนิด ก่อนจะพูดออกมาว่า อิ่มแล้ว เหมือนเด็กๆ
มันยืนขึ้นก่อนจะเดินไปค้นตู้เย็นแล้วเดินกลับมาหาผม
พร้อมกับ กล่องไอศครีมของ สเว่นเซ้น
ผมเชื่อแล้ว....กะเพาะหลุมดำชัดๆ!!
" กินไหมครับ??" มันหันมาถามผม
" ไม่เอาดีกว่าครับ เฮะๆ"
" อร่อยนะ ชิมดูสิ"
มันว่าแล้วใช้ช้อนตักไอศครีมจ่อปากผม
ผมเลยหลีกเลี่ยงไม่ได้..ปากเคลื่อนไปหมายจะงับช้อนไอติมข้างหน้าแต่...
ปัง!!
ประตูไม้ถูกกระแทกออกมาอย่างแรง
พร้อมกับร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงทางเข้า
" มึงมาทำไม??" เสียงคนข้างๆผมเปลี่ยนไปในทันทีจนผมต้องตกใจ
" ถ้าไม่มาจะรุ้ได้ไงว่ามึงแอบเก็บเด็กเอาไว้นะ หึ" เสียงบุคคลที่มาใหม่นั่นทำให้ผมอึ้ง
แต่ที่มากกว่านั่น คือ ใบหน้าของเค้า...จมูก ปาก ตา แบบนี้มัน...
" ตองไม่ใช่เด็กกู มีงอย่างเข้าใจผิด เบส"
.....เบส......
" หึ ถ้าไมใช่เด็กมึง"
"...."
" งั้นกูขอแล้วกัน!!"
มาแล้วจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
บอกคำโตๆ พี่หมอมันแสนดียังไง
ข้าก็ไม่เปลี่ยนพระเอก
ประชาธิปไตย ก็เอาข้าไม่อยู่หรอก 555555+
อิเบส ปรากฏตัวแล้ว พร้อมกับปริศนามากมายยยยยยย ว่า....ปรากฏมึงจำตองได้หรือป่าว -..-
ความคิดเห็น