fic:รักวุ้นวายของนายหน้าโหดจอมร็อค 2pm&clash

ลำดับตอนที่ #7 : กล้าดียังไงมาด่าฉัน!! (อัพแล้วจร้า~)

                     มาถึงตอนนี่ทุกคนในบ้านก็ยังพากันกินข้าวยังไม่อิ่ม  แต่ก็ไม่ทุกคนหรอกที่ยังไม่อิ่มคนที่ยังไม่อิ่มก็มี แทคยอน ยูชอน แบงค์ โดม ส่วนพวกที่เหลืออิ่มกันหมดแล้วจึงพากันไปที่ห้องนั่งเล่น พากันไปทำอะไรน่ะหรอก็พากันไปเล่นเกมส์น่ะสิ
                



เวลา 20.30 น.



                    ตอนี้ทุกคนในบ้านต่างพากันมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเพราะต่างมาเล่นเกม(เกมส์ไรว่ะ:คนอ่าน)
"นี่!! คุณลีจุนกิครับ กรุณาเขยิบไปหน่อยได้ไหม กระผมเนี๊ยไม่มีที่จะนั่งแล้วน่ะครับ"เสียงพลที่ดังขึ้นหลังจากที่ออกมาจากห้องกินข้าว(นานขนาดนั้นเชียว:ไรเตอร์)ได้บอกกับลีจุนกิให้เขยิบไปข้างๆซีวอนเพราะตัวเองนั้นไม่มีที่จะนั่ง
"เรื่องของนายสิ ไม่เกี่ยวกับฉัน"ลีจุนกิตอบหน้าตายและก็ไม่กระดิกตัวเลยแม้แต่น้อย ทว่าทำให้พลอารมณ์เสียจนต้องลุกพลวดพลาดขึ้น นั้นจึงทำให้ทุกละสายตาจากเกมส์หันไปหาพลเป็นที่เดียว
"นายกล้ามากน่ะที่พูดแบบนี้กับฉัน! ขึ้นห้องนายเจอดีแน่!!"นั้นจึงทำให้ลีจุนกิลุกขึ้นตามมาด่าต่อ
"นายคิดว่าจะทำอะไรฉันได้หรอ"ลีจุนกิด่าพร้อมชี้หน้าพลแล้วใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของพล(เหมือนในmv day by day ของ bigbang)
"แล้วนายคิดว่านายเป็นใครล่ะ ถึงคิดว่าฉันจะทำอะไรนายไม่ได้น่ะห๊า!! ไอ้หน้าหวาน!!!"
"อย่ามาด่าฉันแบบนี้น่ะ!! ไอ้หน้าแหลม!!"
"ก็มันเป็นความจริงนี่ ว่านายนะหน้าหวานนนนนนนนยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก ฮ่าๆๆๆ"เอ้า อยู่ดีๆ ทำไมถึงได้หัวเราะออกมาล่ะ(บ้า ไปแล้ว:คนอ่าน)
"กล้าดียังไงมาด่าฉันห๊า!!!"
"แล้วทำไม ฉันจะไม่กล้าล่ะ"ทำหน้าล้อเลียนใส่พร้อมกระโดดไปมาเหมือนเด็กๆ
"นาย!! ตายซะเถอะ!!"
"อ๊ากกกกกกกกกก!! ตีฉันทำไมเนี๊ยเจ็บน่ะ"พูดก็ลูบหัวตัวเองไปด้วย ด้วยความเจ็บปวดพร้อมที่จะกระโจนเข้าไปตีฝ่ายตรงข้ามแต่ก็ทำไม่ได้เพราะยูชอนเข้ามาห้ามเสียก่อน จึงทำให้พลทำหน้าเสียอารมณ์
"พวกนายจะทะเลาะกันอีกนานไหม พวกฉันรำคาญจะตายอยู่แล้ว ถ้าอยากทะเลาะกันมากนักก็ขึ้นไปบนห้องเลยไปพวกฉันไม่สมาธิ! เข้าใจรึงยัง"ด่ามาเป็นชุดนนั้นจึงทำให้ทั้งพลทั้งลีจุนกิไม่กล้าที่จะพูดแก้ตัวอะไรอีกเลย
"พี่ก็เหมือนกันไอ้พลมันก็พูดดีด้วยแล้ว ทำไมต้องไปกวนมันอีก"พูดด่าสองคนเสร็จก็หันมาด่าลีจุนกิคนเดียวจึงทำให้พลแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ลีจุนกิอย่างล้อเลียน
"แกก็เหมือนกัน ทำไมต้องไปกวนประสาทพี่เขาด้วย สมน้ำหน้านี่ดีน่ะที่พี่เขาไม่เอาแจกันมาฟาดหัวแกอ่ะ"ยูชอนเหลือบไปเห็นพลแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ลีจุนกิจึงได้หันมาด่าพลซ่ำอีกนั้นจึงให้ลีจุนกิหัวเราะร่วนออกมาทันที
"ที่จริง ฉันก็ว่าจะเอาแจกันมาฟาดหัวมันอยู่น่ะ ถ้านายไม่มาห้ามซะก่อนอ่ะ"พูดไปยิ้มไป จึงทำไมให้พลกลั้นอารมณ์ไว้เพื่อที่จะไปปล่อยบนห้อง'ขึ้นห้องนายเจอดีแน่ ลีจุนกิ'เพื่อที่จะล้างแค้น
"เออ ว่าแต่ว่าที่นายบอกว่าไม่มีสมาธิอ่ะ สมาธิทำอะไรว่ะ"พลถามออกไปเมื่อยูชอนเงียบแล้ว
"ก็สมาธิในการเล่นเกมส์ไงล่ะ"
"โหยยยยยย! ไอ้ฉันก็นึกว่าอะไร"พูดเสร็จก็เดินเข้าห้องไปโดยไม่หันหน้ามามองลีจุนกิ และเดินไปทางแบงค์ที่ทำหน้าเซ็งเหมือนอยากจะฆ่าคนที่เดินมาหาตัวเองที่ทำให้หงุดหงิด
"มึงจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไม รู้ไหมว่าซีวอนมันกำลังจะแพ้และนั้นหมายถึงกูกำลังจะได้เล่น แต่มึงกับทำให้คนอื่นสนใจจนเขาไม่เล่นเกมส์กันกูเลยอดเลย!!"
"เอ้า กูผิดอีก เฮอะ! งั้นกูเข้าห้องก่อนล่ะกันกูเซ็ง"ว่าแล้วก็เดินเข้าห้องไป'อะไรว่ะ นี่กูผิดอยู่คนเดียวหรอเนี๊ย'เดินเข้าไปพร้อมกับหยิบเอาหมอนมาขว้างด้วยความโกรธ

~ปัง!!!~


เสียงประที่ดังสนั่นทั่วบ้าน(ดังขนาดนั้นเชียว:ไรเตอร์)ทำให้พลหันไปมองทางต้นเสียงและก็พบกับเท้าของคนหน้าสวยที่ขลาดว่าหน้าจะเป็นคนถีบประตูพร้อมกับที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ดูเหมือนไม่ทุกร้อนอะไรเลยแถมยังเดินมานั่งอีกเตียงหนึ่งมำขาไขว่กันยิ้มใสพลอย่างเยอะเย้ย
"นี่! คิดจะหาเรื่องฉันรึไง!"พลขึ้นเสียงใส่จุนกิเพราะทนกับการที่จุนกิทำหน้าเยอะเย้ยใส่ตัวเอง
"เปล่าสักหน่อย ฉันไปอาบน้ำล่ะขี้เกียจเถียงกับหาเรื่องอย่างนาย!"พูดใส่แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็วเพราะกลัวคนตรงหน้าจะหาเรื่องด่าอีก
"ฝากใว้ก่อนเถอะ ไอ้หน้าหวาน!"ตระโกนไล่คนหน้าหวานไปเพราะถึงยังไงคนหน้าหวานก็คงไปด่าเขาอีกแน่ เพราะเขาไม่ได้ยิน



ณ ห้องนั่งเล่น



หลายคนที่ยังอยู่ที่นี้เพราะว่าต่างใช้เวลาในการเล่นเกมส์(มันยังเล่นไม่เสร็จอีกหรอ:ไรเตอร์)แต่ก็มีคนที่นั่งดูทีวี นั่งอ่านหนังสือแต่ส่วนมากจะเล่นเกมส์มากกว่า
"นี่! พี่อย่ามาแย่งผมน่ะ นี่ มันคิวผม"ชินตระโกนขึ้นด้วยความโมโหที่โดมมาแย่งเกมส์ไปจากเขา ทุกคนเลยทำหน้าเซ็งขึ้นมาอีกครั้งเพราะคู่มะกี้นี่เพิ่งผ่านไปไม่นานคู่ใหม่ก็เกิดอีกและ
"ฉันแย่งแกตอนไหนว่ะ"โดมก็ไม่น้อยหน้าที่เถียงตอบโต้ไปอีก
"ก็มะกี้นี่ไง..."ยังพูดไม่ทันจบเสียงที่สามก็เกิดขึ้นเพราะทนไม่ไหวอีกต่อไป
"หยุดสักทีได้ไหม!!ฉันรำคาญ!"ยูชอนที่ทนไม่ไหวพูดขึ้นด้วยความรำคาญพร้อมเดินมาแย่งเกมส์ไปจากมือของชิน
"พวกแกแย่งกันไปแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปเล่นกับจียงแทน"ว่าแล้วก็เดินไปนั่งข้างๆจียงเตรียมพร้อมที่เล่น
"เห็นไหมเป็นเพราะพี่คนเดียว เลยทำให้ผมไม่ได้เล่นอ่ะ"พูดอย่างงอนๆและเดินไปนั่งข้างแทคยอนที่นั่งดูทีวีอย่างสนุกสนานกับชองเจ
"พวกแกยังไม่หยุดทะเลาะกันอีก เดี๋ยวปั๊ด!"ยูชอนทำท่าจะเข้ามาตบหัวโดมกับชิน
"หยุดพูดกันสักทีได้ไหม!! ฉันจะอ่านหนังสือ!"แบงค์กับท็อปพูดขึ้นพร้อมกันนั้นทำให้ทุกคนถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูกรีบพาหุบปากคนที่ยิ้มก็หุบยิ้มทันทีเพราะกลัวว่าแบงค์กับท็อปจะใช้ความรุนแรง(โห โหดขนาดนั้นเชียว:คนอ่าน)
"พวกนายนั้นแหละที่หุบปาก!"คุณด่าขึ้นทำให้แบงค์หันไปมองตาขวางใส่
"ทำไม มองหน้าหาเรื่องหรอ"สงสัยคงอยากจะเจอดีเพราะที่ออกมานั้นคุณยังไม่รู้ถึงชะตกรรมของตัวเอง

"เดี๋ยวเถอะ เข้าห้องเมื่อไรแล้วจะพูดไม่ออก"ทุกคนที่ได้ยินดังนั้นก็พากันโฮกันใหญ่เมื่อแบงค์พูดจบ คุณเลยไม่รู้จะทำยังไงเลยลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าห้องอย่างเร็วแบงค์เห็งจึงรีบเดินตามเข้ามา
"รีบหนีมาทำไมล่ะ ที่มะกี้ยังปากเก่งอยู่เลยนี่ฉันพูดแค่นี้ถึงกับอยู่ไม่ได้เลยหรอ หุ^_^"แบงค์เดินตามจนมาถึงในห้องแล้วพูดใส่คุณอย่างเยอะเย้ย
"เปล่านี่ ใครว่าฉันหนีฉันแค่จะมาอาบน้ำเฉยๆ"ตอบไปงั้นแหละที่จริงแล้วก็เป็นอย่างที่คนตรงหน้าพูดทุกอย่างใช่เขาหนีเพราะอายและรู้สึกเสียหน้า
"อาบน้ำหรอ งั้นก็ไปอาบสิเราจะได้มาสนุกกัน^_^"แบงค์พลางทำหน้ากรุ้มกริมทำให้คุณถึงกับตาถลึ่งใส่
"อะไรนนายจะทำอะไร"พูดแล้วเอามือมาปิดหน้าอกตัวเองทันที
"อะไร ฉันหมายถึงมาเล่นเกมส์นายคิดอะไรของนายเนี๊ย"แบงค์พูดแล้วยิ้มออกมาพร้อมกลั้นหัวเราะเอาไว้
"แล้วทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยหา!"
"ยิ้ม ฉันยิ้มแบบไหนอ่ะ"ทำน้ำเสียงใสซื่อไร้เดียงสาซึ่งนั้นมันไม่เข้ากับหน้าตาอันโหดเหี้ยมเอาซะเลย