fic:รักวุ้นวายของนายหน้าโหดจอมร็อค 2pm&clash

ลำดับตอนที่ #6 : เข้าห้องกันเถอะ(อัพแล้วน่ะ)

����������������� โอ้ย! เมื่อไรจะแยกห้องกันได้สักทีเนี๊ยรอนานแล้วนะเมื่อไรจะได้นอนสักทีง่วงจะตายอยู่แล้วเนี๊ย ผมเดินตรงไปตรงที่ไอ้จียงยืนอยู่

"เฮ้ย! ไอ้จีเมื่อไรแกจะจัดการเรื่องห้องเสร็จว่ะ รู้ไหมว่าฉันอยากนอนจะตายอยู่แล้ว"ผมบอกไปก็แน่ล่ะรอมาชั่วโมงกว่าแล้วยังไม่เสร็จอีก

"พี่จะรีบนอนไปไหน มันเพิ่งทุ่มกว่าเองน่ะ"เสียงใครอีกว่ะ ผมหันไปก็พบกับซึงรีที่ยืนอยู่ข้างๆไอ้ชินที่ตอนนี้มันยังกวนกับไอ้โดมอยู่เลยมันจะกวนกันไปถึงไหนเนี๊ย
"เอาล่ะครับผมจัดแจงเรียบร้อยแล้วน่ะครับ"จียงพูดขึ้น
"อือ เสร็จแล้วก็ดีรีบๆพูดมาฉันเมื่อย"ผมพูดแทรกขึ้น
"ครับเอาล่ะ ห้องแรก พี่แบงค์กับนิชคุณ ห้องสอง พี่พลกับพี่ลีจุนกิ ห้องสาม ซีวอนฮยองกับชองเจฮยอง ห้องสี่แทคยอนกับยูชอน ห้องสุดท้าย พี่โดมกับชิน โอเคไหมครับทุกคน"โอเคบ้าอะไรว่ะจะให้ฉันนอนร่วมห้องกับนิชคุณเนี๊ยน่ะทั่งที่มันก็รู้ว่าไม่ถูกกันยังจะให้นอนด้วยกันอีกบ้าไปกันใหญ่
"โอเค!!^^"เสียงใครว่ะ ผมหันไปก็พบกับพวกที่เหลือที่ตอบโอเคโดยไม่คิดแต่ยกเว้นผมกับนิชคุณที่ไม่พูดอะไรออกมา
"งั้นเอาตามนี้น่ะฮะ"จียงตัดบท
"งั้นฉันขอตัวขึ้นไปพักผ่อนน่ะ เมื่อย ถ้ากินอาหารเย็นเมื่อไรก็ปลุกด้วยน่ะไปล่ะ"ว่าแล้วผมก็เดินไปที่ห้อง อ้า เตียงมันช่างนุ่มอะไรอย่างนี้น๊า~ นอนสบายจังเลย




~~~ปัง!!!~~~





เฮ้ย! เสียงไรว่ะผมสะดุ้งขึ้นมาดูว่าเป็นเสียงอะไรแต่พอหันไปที่ประตู ก็พบกับนิชคุณที่ยกเท้าข้างไว้ สงสัยคงจะเป็นถ้าถีบประตูแน่เลยแหม่ถีบท่าไหนก็อยู่ท่านั้นน่ะ ตัวเล็กนิดเดียวทำไมแรงเยอะจังน่ะดูดิขนาดยืนยกขายังหน้าตายอ่ะ
"นี่! จะเปิดประตูให้มันดีๆหน่อยไม่ได้รึไง-_-"ผมหันไปถามนิชคุณที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมนั่งลงเตียงอีกข้างหนึ่ง
"ทำไม ฉันจะเปิดแบบนี้มีปัญหารึไง"หา เรื่องแล้วไง แล้วทำไมผมจะต้องมาอยู่ห้องกับไอ้หน้าหวานนี่ด้วยน่ะไม่เข้าใจเลย ไอ้จียงน่ะไอ้จียง
"คิดจะหาเรื่องฉันรึไง หา!!"ผมขึ้นเสียงใส่นิชคุณ
"เปล่านี่ ใครหาเรื่องใครไมม่มี๊"ทำเสียงสูงกลบเกลื่อนน่ะคิดว่าคนอื่นไม่รู้รึไง
"ทุกคนคร้าบบบบบบบบ!!!� มากินข้าวได้แล้ว!!"เสียงซึงรีตระโกนขึ้นนั้นทำให้ผมกับนิชคุณหันไปให้ความสนใจเสียงดังไปไหน ว่าแล้วผมก็ออกจากห้องไป
"ไปกินข้าวก่อนล่ะกัน แล้วเดี๋ยวค่อยมาเถียงกันใหม่"ผมพูดเสร็จก็เดินออกไปพร้อมยักคิ้วใส่นิชคุณ
������


������������� พอลงมาถึงก็เห็นทุกคนนั่งพร้อมหน้าพร้อมตากันและทุกคนก็หันมามองทางผมกับนิชคุณเป็นตาเดียว อะไรกัน! นี่ผมสองคนลงมาช้าขนาดนั้นหรือพวกนี่อยู่ข้างล่างอยู่แล้วน่ะ พวกมันถึงได้มานั่งโต๊ะกันอย่างพร้อมหน้ากันแต่เหลือเพียงสองที่นั่งเท่านั้นที่เหลือไว้ให้ผมกับนิคุณ
"นี่ฉันลงมาช้าหรือว่าพวกแกอยู่ที่ห้องครัวกัยอยู่แล้วว่ะ เพราะว่าฉันเพิ่งได้ยินเสียงไอ้ซึงรีบออกมะกี้นี่เองน่ะ"ผมหันไปถามทุกคนที่นั่งยิ้มโดยเฉพาะไอ้แดซองยิ้มซะจนไม่เห็นลูกตามันเลยมันจะตี๋ไปไหนว่ะ
"พวกอยู่นี่ครับ!!^^"ตอบพร้อมเพียงกันจริงๆเลย ไม่ต้องสมัคคีกันขนาดนั้นก็ได้
"เออๆ ไม่ต้องตอบพร้อมกันก็ได้"ว่าให้แล้วผมก็เดินตรงไปนั่งข้างๆแทคยอนกับซีวอนเพื่อนที่ผมสนิทอีกคนที่เกาหลี
"เป็นไงบ้างว่ะไม่ได้เจอกันนาน













ปล.ไรเตอร์อัพได้แค่นี้น่ะ

เพราะไรเตอร์รู้สึกไม่ค่อยสบาย