คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตัวอันตราย
หลังจากนั้นผ่านมา 2 วัน ทางโรงเรียนที่เสียหายเพราะมีสัตว์ประหลาดคลั่งก็ซ่อมเสร็จแล้ว (เร็วเกิ๊น//ทุกคน) พวกสึนะและมาเนียก็ต้องไปโรงเรียนกันตามปกติ
“ซาวาดะจัง เมื่อวันก่อนสุดยอดไปเลยนะ”ผู้ชายในห้องคนหนึ่งว่า
“เรื่องอะไรงั้นเหรอ”มาเนียถาม
“ก็ตอนสัตว์ประหลาดตอนนั้นไง”ผู้ชายในห้องอีกคนว่า
“อ๋อ ตอนนั้นเอง”มาเนียนึกขึ้นได้ จากนั้นก็เริ่มมีพวกผู้ชายในห้องมารุมทึ้งเธอ จนยามาโมโตะเห็นแล้วก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ (หึงอะดิ//ไรต์)
“ไม่เป็นไรนะ โกคุเดระคุง ถึงพวกโกคุเดระคุงจะจัดการมันไม่ได้แต่พวกเธอก็สุดยอดมากเลยนะ"ผู้หญิงในห้องคน
หนึ่งพูดเชิงปลอบใจพวกสึนะ
“มังกรพิโรธต่างหากที่สุดยอดน่ะ”ผู้ชายคนหนึ่งเริ่มเถียง
“พวกยามาโมโตะก็สู้แทบเป็นแทบตายเพื่อไม่ให้โรงเรียนพังนะ”ผู้หญิงอีกคนก็เถียงกลับ
“สู้แต่ไม่ชนะก็ไม่มีความหมายหรอกเฟ้ย ยัยพวกบ้านี่!!!”อีกคนก็เถียงกลับ จากนั้นคนในห้องก็เริ่ม
เถียงกันเรื่องความยอดของแต่ละฝ่ายจนพวกสึนะและมาเนียถึงกับถอนหายใจออกมา
“โฮะโฮะโฮะ ใครจะสุดยอดมันไม่สำคัญหรอก มันอยู่ที่ความงามต่างหากละคะ”เสียงหัวเราะเหมือนกระบือออก
ลูก(?) ดังขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปมอง หญิงสาวผมสีทองเป็นเงางาม ขนตางอน แก้มและปากอมชมพู แสดงว่าต้องแต่ง
หน้ามา
“อ้าว ซาวาดะ มาโดกะไม่ใช่หรือคะ”เธอทัก
“ลิซซาเบธ เจนิเฟอร์เซีย”มาเนียเอ่ยชื่อของลิซซาเบธ
“แล้วพวกที่อยู่ข้างหลังนั่นใครกันเหรอคะ”ลิซซาเบธถามแล้วมองมาที่พวกสึนะ
“คือ พวกเราเป็นเพื่อนกับมาโดกะจังน่ะค่ะ”โคลมตอบ
“เพื่อนอย่างนั้นเหรอ หึ เชื่อดิฉันสิคะการที่คุณพาเพื่อนมาแบบนี้ยังไงพวกเค้าก็เลิกคบกับคุณเพราะ ‘คำสาป’ในตัวของคุณนั่นแหละค่ะ”เธอกล่าวอย่างเยาะเย้ย
“แต่ก็อย่างว่านะ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคุณน่ะมันเป็นตัวซวยแต่พวกวองโกเล่พรีโม่ก็ยังรับคุณไปเลี้ยงอีกน่าจะบ้า อะ!ไม่สิน่าจะโง่มากกว่านะคะ”เธอพูดแล้วฉีกยิ้มอย่างสะใจ มาเนียแทบจะทนไม่ไหวแต่ก็ต้องทน
“อ้อจริงสิ ไอ้การที่แต่งตัวทาปาก เป็นผู้ดีตีนแดงเนี่ยอย่าได้คิดเชียวนะ เพราะผู้ชายไม่ได้สนใจผู้หญิงที่ชอบอ่อย
ผู้ชาย ให้ท่าไปวันๆหรอกนะจะบอกให้”มาเนียจึงตอกกลับไปบ้าง นั่นทำให้ลิซซาเบธโกรธจัด
“กรี๊ดดดดดด!!!! นักเด็กกะโปโลต่ำสกุล กล้าดียังไงมากล้าด่าฉันน่ะฮะ!! ตัวซวยตัวหายนะอย่างหล่อนน่ะรีบตาย
จากโลกนี้ไปซะ!!! นักเด็กกำพร้า!!!!”ซึ่งนั่นเองก็ทำให้มาเนียโกรธเช่นกัน
เธอไม่ได้ว่าอะไรกลับไปแต่กลับจ้องตาลิซซาเบธแล้วปล่อยจิตสังหารออกมา ตอนนี้ลิซซาเบธตัวแข็งทื่อสายตาที่จ้องมองเธอนั้นเป็นเหมือนกับปีศาจที่กำลังจะกลืนกินจิตวิญญาณ สายตานี้สามารถฆ่าเธอได้ด้วยการแค่จ้องมองเท่านั้น
ตุบ!!!
“เฮ้ย! เป็นลม มาช่วยกันหน่อย”ลิซซาเบธล้มลงและหมดสติไป
“สะ…สุดยอด จิตสังหารรุนแรงจนทางนี้ยังรู้สึกได้เลย”สึนะว่าตอนที่มาเนียปล่อยจิตสังหารเมื่อกี้ เขาก็ตัวแข็งทื่อเหมือนกัน
[MaDoka Part]
เชอะ!ยัยลิซซาเบธให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ ผิดรึไงที่ฉันมันกำพร้า ผิดนักรึไงที่เป็นตัวซวย ฉันก็ไม่ได้อยากมีคำสาปแบบนี้ติดตัวซะหน่อย สมน้ำหน้า เป็นลมไปซะได้ก็ดี จริงๆฉันอยากตบหล่อนซักฉากสองฉากนะยะ แต่เดี๋ยวโดนเรียกเข้าห้องปกครองอีก ชิ! (เข้าเรื่องได้แล้วมั้ง ^_^;;;//ไรต์) อ่อ โทษ’ที ตอนนี้ฉันกำลังจะไปหาคุณฮิบาริ
“มาโดกะจังจะไปไหนเหรอ”ก็เพิ่งบอกไปเมื่อกี้ไง เอ่อลืมไปเขาไม่รู้กะเรา (โอย นางเอกตูแต่ละคน//ไรต์)
“จะไปหาคุณฮิบาริน่ะ”รู้แล้วนะ
“เดี๋ยว มาโดกะ”ไมอะ
“ระวังตัวด้วยนะ”ขอบใจนะยูกิ แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่เป็นไรง่ายๆนี่นา
“มีอะไรรึเปล่า”อยู่ๆยูกิก็น่าแดง เป็นอะไรไปนะ
“ฉันจะเล่าให้ฟัง”จัดไป
[Madoka End]
เมื่อวานยูกิที่เป็นกรรมการนักเรียนต้องไปเอาเอกสารเกี่ยวกับรายชื่อของผู้ที่ผ่านการคัดเลือก ‘The Kingdom&The Queen’ พอเธอเข้าไปรับเอกสารเสร็จก็กะว่าจะมาพักที่ดาดฟ้าแต่ก็เจอ ฮิบาริ เคียวยะอยู่บนดาดฟ้าโรงเรียน เธอจึงเดินเข้าไปคุยด้วย
“หวัดดีค่ะรุ่นพี่ ฮิบาริ เคียวยะ”เธอทัก
“มีอะไรมิทราบ”ฮิบาริพูดตอบ
“แค่อยากทำความรู้จักน่ะค่ะ”ยูกิว่า
“ฉันไม่อยากสุมหัวกับสัตว์กินพืช”ฮิบาริว่า จึงทำให้ยูกิไม่เข้าใจ
“ที่ว่าสุมหัวกับสัตว์กินพืชเนี่ยหมายถึงคุยกับฉันเหรอคะ”ยูกิถาม
“……..”ฮิบาริไม่ตอบ ทำให้ยูกิเริ่มฉุน
“นี่ฉันถามแล้วทำไมไม่ตอบล่ะคะ มนุษย์สัมพันธ์น่ะมีบ้างมั้ยเนี่ย หรือว่าคุณไม่ใช่มนุษย์”ยูกิเริ่มต่อว่าฮิบาริ จึงทำให้เขาพูดด้วย
“มันเรื่องของฉัน เป็นแค่ยัยผู้หญิงอ่อนแอที่ชอบสุมหัวจะมายุ่งอะไรด้วย”เขาตอบ ทำให้เธอโมโห
“นี่! ฉันคุยกับคุณดีๆนะ เฮ้ย!!”ยูกิพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้ แต่ฮิบาริหวดทอนฟาใส่เธอจนเธอเกือบล้ม
“อย่ามายุ่ง”ฮิบาริว่า
“นี่! ความเป็นสุภาพบุรุษน่ะมีบ้างมั้ย ฉันเป็นผู้หญิงนะทำแบบนี้ได้ไง!!!”เธอต่อว่าฮิบาริ
“จะผู้หญิงหรือผู้ชายฉันก็ขย้ำได้ทั้งนั้น”ฮิบาริว่า
“ฉันถามหน่อยเถอะทุกวันนี้คุณกินอะไรเป็นอาหารเนี่ย ท่าทางสารอาหารจะเลี้ยงสมองไม่พอสินะถึงได้ใช้แต่กำลังแทนที่จะใช้หัวคิดแบบนี้น่ะ พ่อคนไร้มารยาท!!!”ยูกิต่อว่าฮิบาริ จนเขาก็เริ่มฉุนเช่นกันที่มีคนกล้าว่าเขาแบบนี้
“นี่เธอกล้าว่าฉันอย่างงั้นเหรอ”ฮิบาริเริ่มตั้งท่าเหมือนจะขย้ำเหยื่อ
“อ๋อ ฉันกำลังชมคุณอยู่ค่ะ คุณฮิบาริ เคียวยะ”ยูกิพูดประชด ฮิบาริจึงหวดทอนฟาใส่เธอไม่หยุด แต่ยูกิก็หลบได้อย่างฉิวเฉียด จนครั้งสุดท้ายเธอหลบผิดจังหวะไปหน่อยจึงทำให้เกือบล้มฮิบาริจึงวางทอนฟาไว้กับพื้นแล้วไปคว้าตัวเธอไว้
“รุ่นพี่จะท..อุ๊บส์ OxO” ยังไม่ทันที่ยูกิจะพูดจบ ฮิบาริก็ปิดปากเธอด้วยการประกบปาก ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกันไม่นาน จากนั้นฮิบาริก็ถอนริมฝีปากออก
“ทะ.. ทะ..ทำอะไรของรุ่นพี่เนี่ย!!! O///////O”ยูกิหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“จูบหวานใช่เล่นนะ ยัยสัตว์กินพืช”ฮิบาริว่าพลางเลียปาก
“คนบ้า!!!>//////<”แล้วยูกิก็วิ่งจากไป
[Madoka Part]
กลับมาอีกครั้งหลังจากฟังเรื่องของยูกิ ว่าแต่คุณฮิบารินี่สุดยอดเลย ปราบพยศด้วยการจูบเนี่ย แต่นึกว่าจะทำอะไรมากกว่านี้ซะอีกนะ เสียดายจังแฮะ
“เปิดซิงเร็วผิดคาดเลยนะ”ฉันว่า
“ไม่ต้องมาพูดเลยนะ”ยูกิหน้าแดง ส่วนพวกเคียวโกะจังและเดซิโม่ถึงกับหน้าแดงและอึ้งกิมกี่กันหมด
“งั้นฉันไปล่ะ”ฉันว่าและวิ่งไปที่ดาดฟ้า
บนดาดฟ้า
“พอเถอะนะคะ คุณฮิบาริ”ฉันว่าแล้วบอกให้เค้าพอเพราะฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรเลย ได้แต่เค้าหวดทอนฟาแล้วก็คอยหลบอย่างเดียว ก็ฉันกลัวโดนเหมือนยูกินี่นา
“ไม่ ฉันจะขย้ำเธอ”คุณฮิบาริก็ท่าทางสนุกใหญ่ที่เห็นฉันเป็นเหยื่อเนี่ย ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ ไม่เหนื่อยบ้างรึไงขนาดฉันแค่หลบยังเหนื่อยเลย
“พอกันที ฉันจะกลับแล้ว”ฉันว่าแล้วกำลังเดินกลับไป แต่เอ๊ะ! อะไรเนี่ยพลังแบบนี้เหมือนวันก่อนเลย
เฟี้ยว!!!! ตุบ!
แล้วคุณฮิบาริก็หวดทอนฟามาทางฉันที่ยังไม่ทันตั้งตัวจนล้มลงไป
“เธอเก่งไม่ใช่เล่นเลยนี่นา มาเป็นกรรมการคุมกฏมั้ย”เค้ายื่นบัตรกรรมการคุมกฎออกมาเป็นหลักฐาน ว่าแต่ไปเป็นตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย
“ว่าไงยัยสัตว์กินพืช”ฉุนแล้วนะยะ
“คำก็สัตว์กินพืชสองคำก็สัตว์กินพืช!!! ถ้าฉันเป็นสัตว์กินพืชคุณมันก็สัตว์กินพืชเหมือนกันนั่นแหละ!!!”สัตว์กินพืชอยู่นั่นแหละคนเหมือนกันนะยะ
หมับ!!!
จู่ๆคุณฮิบาริก็จับแขนให้ฉันยืนขึ้น หรือว่า…ไม่นะ
“เฮ้ฮิบาริฉันว่าพอดีกว่ามั้ง”ยามาโมโตะคุงนี่นา รอดไปที จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเถียงกัน ยังไงก็ตามหนีตอนนี้แหละตู
“นี่ พวกนายหันไปดูนู่นดีกว่ามั้ย”รีบอร์นบอก 2 คนนั้นแล้วชี้มาทางฉันที่กำลังจะกระโดดลงจากดาดฟ้าของตึกที่สูงถึง 4 ชั้น (โถ นางเอกของไรต์ไม่น่าอายุสั้นเลยT_T//ไรต์) (ไม่ใช่โว้ย//มาเนีย) และจากนั้นฉันก็กระโดดลงไป!!!...และลงพื้นอย่างสวยงาม แต่ก็ทำให้พวกยามาโมโตะคุงตกใจไม่ใช่น้อย แต่ก็นะ มังกรพิโรธอย่างฉันไม่เป็นไรง่ายๆหรอก ^w^
[Madoka End]
“ฮะฮะ ชอบทำให้ตกใจอยู่เรื่อยเลยนะ”ยามาโมโตะว่าและมองมาเนียอย่างเป็นห่วง
_______________________________________________________________________________________
มาแล้ว!!!! เนื่องจากเมื่อวานเกิดเหตุขัดข้องวันนี้ไรต์จึงแต่งยาวหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น