คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : การคัดเลือก
[Gokudera Part]
ชิ! ถึงตาของฉันแล้วเหรอ แต่ทำไม ทำไม ทำไมไม่ให้ฉันต่อจากรุ่นที่ 10 ละ ทามมมมม้ายยยย!!!! เจ้าไรต์บ้า ทำไมไม่ให้ฉันต่อจากรุ่นที่ 10 ฟร้ะ!!! แต่ช่างเถอะให้รุ่นที่ 10 อยู่กับที่รักของท่าน เพื่อท่านป๋มยอมคับ T_T อ้อ! วันนี้เรามาทำการคัดเลือก‘The Kingdom & The Queen’ บ้าบอคอแตกจริงๆ มีแต่พวกกระจอกงอกง่อย สู้รุ่นที่ 10 ก็ไม่ได้ (เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงพ่อคุณ//ทุกคน) ผลที่ออกมาเป็นยังไงมันก็แน่อยู่แล้ว พวกผมก็ต้องผ่านสิ ตอนนี้เราทดสอบเสร็จแล้วมารอพวกผู้หญิงที่ยังไม่ออกมา ยัยฮารุจะเป็นยังไงบ้างนะ อ๊ะ! มะ..ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้ห่วงยัยนั่นนะ แค่อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้างก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ห่วงเล้ยยยย (มันต่างกันตรงไหนฟะ//ไรต์) นั่น!พวกผู้หญิงออกมาแล้ว
“ผลเป็นยังไง คงไม่ต้องถามหรอกนะ”คุณรีบอร์นเข้าไปพูดกับพวกนั้นที่หอบและเหงื่อท่วมตัว จะว่าไปยัยฮารุเหงื่อเต็มตัวแบบนั้นก็มีเสน่ห์ดีเหมือนกันนะ น่าจัดซะ -.,- เอ้ย! ไม่ใช่นะ อะแฮ่ม!เอาหละไปฟังกันดีกว่าว่าพวกนั้นคุยอะไรกัน
“ชนะจ้า x2”ยัยต๊องกับซาซางาวะพูดพร้อมกัน ก็ดีแล้วนิ
“รู้สึกว่าครั้งนี้จะง่ายกว่าครั้งที่แล้วนะเนี่ย”ยัยคนที่ชื่อคุโรมิพูด
“พวกท่านมุคุโร่ละคะเป็นยังไงบ้าง”ยัยโคลมถามมุคุโร่
“คึหึหึ ก็ต้องชนะอยู่แล้วละครับ ไม่งั้นจะมีหน้ามาเจอโคลมที่น่ารักของผมได้ยังไง”แล้วยัยโคลมก็หน้าแดงทันที อิจฉาวุ้ย เมื่อไรเราจะมีแบบนี้บ้างฟะ
ตู้มมมมม!!!
เสียงระเบิดดังมาก หูจะหนวกโว้ยย! แล้วมันเกิดอะไรขึ้นฟะเนี่ยวันๆมีแต่เรื่องจริงๆ แค่เถียงกับยัยต๊องทุกวันประสาทก็จะรับประทานอยู่แล้ว เฮ้ย! ตรงนั้นมีคนล้มลงกับพื้นเต็มเลย ต้องรีบไปดูแล้ว
“เป็นยังไงบ้าง”เจ้าบ้าเบสบอลประคองเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแล้วถามด
“จู่ก็มีสัตว์ประหลาด แค่ก..ออกมาจากห้องทดลองของพวกอาจารย์ใหญ่ แค่ก..พวกเราพยายามโจมตีทุกวิถีทางแล้วแต่ว่า แค่ก..ไม่ได้ผลเลยจนกลายเป็น แค่ก..แบบที่เห็น”ยัยนี่พูดไปไอไปจะไหวมั้ยเนี่ย
“ขอบคุณนะ”เจ้าบ้าเบสบอลก็วางเธอลง แล้วพวกเราก็รีบไปดูว่าไอ้สัตว์ประหลาดนั่นเป็นยังไง พอเรามาถึงที่เกิดเหตุ เฮ้ย!กระดึ๊บยักษ์นี่หว่า ตัวใหญ่เท่าอาคารหลังหนึ่ง ตาถลนออกมา แต่สีไม่เหมือนกระดึ๊บเลยนี่นา ไอ้นี่มันตัวสีน้ำตาลอมแดง
‘150,000 FM 200,000 FM มาตรวัดสมดุล พร้อมยิงได้ค่ะ’นั่นมันรุ่นที่ 10 กำลังใช้ X-Burner หึ เป็นกระดึ๊บปิ้งแน่แกเอ๋ย
[Gokudera End]
ตู้มมมม!!!
เมื่อสึนะยิง X-Burner จึงเกิดแรงระเบิดมหาศาลขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าสัตว์ประหลาดเมื่อกี้เป็นอย่างไร แต่ทุกคนก็ยังเชื่อว่า X-Burner ของสึนะจะได้ผล แต่ทว่า…
“เป็นไปไม่ได้ มันไม่เป็นอะไรเลย!?”สึนะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“คึหึหึ รู้สึกว่ามันจะตัวใหญ่ขึ้นด้วยนะครับ”มุคุโร่พูดเหมือนกับไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
10 นาทีต่อมา
“นิ่ 10 นาทีแล้วนะ”มาเนียพูดกับรีบอร์นที่นั่งดูการต่อสู้ของวองโกเล่เดซิโม่ทุกคน เพราะพวกผู้ชายไม่อยากให้พวกผู้หญิงเจ็บตัว
“อืม แล้วเป็นไง”รีบอร์นถามความสามารถโดยรวมของแต่ละคน
“ฝีมือน่ะใช้ได้อยู่ แต่ว่ายังวิเคราะห์ศัตรูไม่เป็นกันเลย แม้แต่ ฮิบาริ เคียวยะ ผู้พิทักษ์ที่แกร่งที่สุดยังทำอะไรไม่ได้เลยเนี่ยสิ”มาเนียวิเคราะห์ความสามารถโดยรวมแล้วพูดออกมา
“เหรอ…”รีบอร์นและมาเนียมองหน้ากันแล้วรีบอร์นก็ยิ้มออกมาเหมือนต้องการจะบอกอะไร มาเนียมองหน้ารีบอร์นก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไร จึงถอนหายใจออกมา
“เฮ้อ ก็ได้ๆ แค่แสดงให้ดูเป็นตัวอย่างก็พอแล้วใช่มั้ยล่ะ”มาเนียตอบรีบอร์นกลับไป เธอลุกขึ้นแล้วหยิบดาบขึ้นมา
“ขอบใจนะ”รีบอร์นกล่าวขอบคุณแล้วก็ปล่อยให้มาเนียเดินไปหาพวกสึนะที่กำลังต่อสู้อย่างยากลำบาก เธอเดินเข้าไปในวงล้อมของพวกสึนะแล้วยื่นมือที่สวมแหวนออกไป
เปรี้ยงงงงง!!!
เสียงไฟธาตุอัสนีเข้าปะทะกับสัตว์ประหลาดอย่างจัง แต่ทว่าไฟธาตุอัสนีนั้นไม่ได้ช็อตมันโดยตรงแต่ทำให้เสียดสีกับบรรยากาศก่อให้เกิดความร้อน
“มันไม่ฟื้นฟูแล้ว”ยามาโมโตะบอกกับทุกคนเมื่อเห็นว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่กลับไปคงสภาพเดิม มาเนียเหลือบไปเห็นกล่องที่คล้ายกล่องสมบัติอยู่ในตัวของมัน เธอจึงหยิบโซ่ที่มีขาหนีบที่ตกอยู่แถวนั้นมาเป็นอาวุธ เธอจุดไฟที่แหวนธาตุวายุแล้วปล่อยกระแสไฟให้ตรงไปยังขาหนีบของมัน แล้วเหวี่ยงไปหาสัตว์ประหลาดทันที ขาหนีบที่มีไฟธาตุวายุ ซึ่งมีคุณสมบัติแตกตัวนั้น เจาะทะลุเข้าไปในตัวของสัตว์ประหลาดและหนีบกล่องสมบัติออกมา แล้วเธอก็ดึงโซ่กลับมาไว้ในมือของเธอ
“ทำไมคุณมาเนียโจมตีได้ผลทุกอย่างเลยล่ะ”สึนะพูดด้วยความไม่เข้าใจ มาเนียได้ยินดังนั้นจึงพูดขึ้น
“มันเป็นการวิเคราะห์ศัตรูน่ะ พวกนายไม่สังเกตรึไงอย่างเช่นตอนที่ยามาโมโตะ ทาเคชิคุงใช้เพลงดาบชิงูเระโซเอ็น กระบวนท่ารุกที่ 1 ‘กงล้อพิรุณ’ ไม่รู้สึกบ้างเหรอว่าตอนที่ใช้ดาบแทงเข้าไปเหมือนโจมตีไม่โดนอะไรเลยน่ะ”ยามาโมโตะพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของเธอเพราะเขาก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“งั้นก็แสดงว่าเจ้านี่มีส่วนประกอบเป็นน้ำซะส่วนใหญ่ แต่ว่าเจ้านี่น่ะโจมตีด้วยไฟดับเครื่องชนไม่ได้ผล ฉันก็เลยใช้ไฟธาตุอัสนีเสียดสีกับบรรยากาศทำให้เกิดความร้อนมหาศาล แล้วหลักที่เด็กๆทุกคนก็รู้ น้ำเมื่อเจอความร้อนสูงก็จะระเหยหายไปเอง รีบอร์นไม่เคยสอนพวกนายรึไง”มาเนียอธิบายอย่างคร่าวๆ
คนอย่างรีบอร์นเคยสอนอะไรแบบนี้ซะที่ไหน สึนะคิด
“นี่กรอก้อน พอจะคุยกับมันได้อยู่รึเปล่า”มาเนียถามกรอก้อนผ่านแหวน
“อยู่ในสภาวะคลั่งแบบนั้น คุยไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก แต่เหลือไว้ให้ข้านะ เนื้อหยุยๆแบบนั้นน่าจะอร่อยน่าดู”กรอก้อนตอบมาเนีย พลางมองสัตว์ประหลาดด้วยความหิวกระหาย (มังกรที่ไหนกินกระดึ๊บฟะ//โกคุ)
“ค่าๆ รับทราบแล้ว”มาเนียตอบปัดๆ เธอจับดาบแล้วตั้งท่าจะฟัน พอสัตว์ประหลาดโจมตีมาเนีย เธอก็กระโดดหลบแล้วฟันมันให้เป็นชิ้นๆพอๆกับหมอนใบขนาดกลางๆเพื่อให้กรอก้อนกินอย่างไม่ลำบาก
แผละ แผละ แผละ
ก้อนเนื้อของสัตว์ประหลาดตกลงมามากมาย กรอก้อนจึงออกมาจากแหวนแล้วรีบเข้าไปลิ้มรสชาติของมันอย่างไม่รอช้า
ฟาดฟันศัตรูโดยไม่ชักดาบออกจากฝัก เป็นเพลงดาบแบบไหนกันเนี่ย ยามาโมโตะมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ยอดเลย จัดการศัตรูได้แล้ว ยังไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ”สึนะก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน
“หึ ซาวาดะ มาโดกะ ผมชักสนใจเธอขึ้นมาแล้วสิ”ฮิบาริที่มองการต่อสู้ของมาเนียตั้งแต่ต้นจนจบ พูดออกมาเบาๆโดยที่ไม่มีใครได้ยิน
“สมกับเป็น ‘มังกรพิโรธ’จริงๆนะ”รีบอร์นกล่าวชมมาเนีย
“ไม่มีปัญหา”เธอกล่าวตอบแล้วเก็บดาบไว้ เธอมองไปทางกล่องสมบัติแล้วถือไปหากรอก้อน
“กรอก้อนนายรู้จักไอ้นี่รึเปล่า”มาเนียถามกรอก้อนที่กำลังกินเนื้ออย่างเอร็ดอร่อย
“ข้าก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน”กรอก้อนตอบพลางกินเนื้อไปด้วย จนกล่องเกิดส่องแสงสว่างจ้าทำให้ทั้งมาเนียและพวกสึนะทุกๆคนหายไปจากตรงนั้นอย่างไร้ร่องรอย
ความคิดเห็น