คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
ผ่านมา 1 ปี สึนะและพวกพ้องที่เคยเจอปัญหาการต่อสู้มากมาย ทั้งการไปโลกอนาคต การต่อสู้กับชิม่อนแฟมิลี่ และการถอนคำสาปให้กับอัลโกบาเลโน่ ทุกคนผ่านมันมาได้ด้วยความเชื่อใจและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่สงบสุข หนุ่มสาวดำเนินชิวิตประจำวันกันตามปกติ จนหลังเลิกเรียน
“คุณสึนะค้า”เสียงหญิงสาวเรียกชายหนุ่ม ว่าที่วองโกเล่รุ่นที่ 10 เธอไว้ผมทรงหางม้าสีน้ำตาล แต่งเครื่องแบบโรงเรียนสตรีมิโดริ วิ่งมาหาพวกสึนะ แต่เธอก็เดินเข้าไปหาหญิงสาวอีกคนหนึ่ง
“ไงคะ เคียวโกะจัง”เธอทัก
“หวัดดีจ๊ะ ฮารุจัง”ซาซางาวะ เคียวโกะตอบทักทาย เธอไว้ผมสั้นสีเหลือง แต่งเครื่องแบบโรงเรียนนามิโมริ เป็นหญิงสาวที่ว่าที่วองโกเล่รุ่นที่ 10 หลงใหล
“ยัยติ๊งต๊องมาอีกแล้วรึเนี่ย”ชาวหนุ่มผมสีควันบุหรี่กล่าวอย่างรำคาญเล็กน้อย เขาแต่งเครื่องแบบโรงเรียนนามิโมริ ด้วยคำพูดนั้นทำให้ความอดทนของฮารุขาดปึ๋ง
“ฮารุ มีชื่อว่า มิอุระ ฮารุ ไม่ใช่ยัยติ๊งต๊องนะคะ คุณโกคุเดระ!!!”ฮารุต่อว่าโกคุเดระ
“จะฮารุหรือยัยติ๊งต๊อง มันก็ไม่ได้ต่างกันหรอกเฟ้ย”โกคุเดระกล่าว
“เหมือนกันซะที่ไหนละคะ!!!”จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเถียงกัน ทำให้เคียวโกะได้แต่ยิ้ม
“เฮ้อ ไม่ทะเลาะกันซักวันจะได้มั้ยเนี่ย”ว่าที่วองโกเล่รุ่นที่ 10 หรือซาวาดะ สึนะโยชิ ถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ
“น่าๆ ไม่เป็นไรหรอก”ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผมสีดำ แต่งเครื่องแบบโรงเรียนนามิโมริ กล่าวพลางหัวเราะเล็กน้อย
ตู้มมมม!!!!
เสียงระเบิดดังขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหยุดชะงัก และหันไปมองเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ดีจ้า”เสียงเด็กทารก อดีตอัลโกบาเลโน่อรุณที่ทุกคนคุ้นเคยดังขึ้น หลังจากควันระเบิดได้หายไปจนหมด
“รีบอร์น?”สึนะกล่าวขึ้นด้วยความไม่เข้าใจว่า ครูพิเศษของเขาตั้งใจจะทำอะไร
“ทางนี้เฟ้ย/แอกกก”แต่ทว่าคนที่เขาคุยอยู่นั้นกลับเป็นหุ่นที่จางนินิเคยสร้าง ด้วยความไม่ระวังตัวจึงทำให้สึนะโดนลูกถีบของรีบอร์นที่โผล่มาอีกทางเต็มๆหน้า
“ทำอะไรของนายเนี่ย!!! แล้วจะถีบฉันหาพระแสงเซเลอร์มูนอะไรฟะ!!!”สึนะตะโกนต่อว่าคนที่ใช้(ตีน)ถีบหน้าเขาและใช้มือกุมส่วนที่โดนถีบเอาไว้ แต่รีบอร์นไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจจะเจ็บมากขนาดไหน
“เอาฮาไง”รีบอร์นกล่าว
“ไม่ตลกนะเฟ้ย!!!”สึนะเถียงกลับ
ตู้มมมมมม!!!
เสียงระเบิดที่ดังกว่าตอนที่แล้วมาก ทำให้ทุกคนหันไปมองต้นเสียง ยิ่งทำให้สึนะสงสัยมากขึ้นว่ารีบอร์นวางแผนทำอะไรอีกกันแน่
ฟิ้ววว!!! ตุบ!!!
“โอ๊ย”มีบุคคลสวมเสื้อคลุมกระเด็นออกมาผ่านกลุ่มควันจากแรงระเบิด จนชนเข้ากับเสาไฟฟ้าอย่างจัง
“เฮ้ย! มีคนกระเด็นออกมาด้วย”ยามาโมโตะที่เห็นเหตุการณ์ก่อนใครตะโกนขึ้นมา และเมื่อควันจางหายไปหมด โกคุเดระก็เห็นชายปริศนาที่ยืนห่างจากพวกเขาประมาณ 50 ม. ที่จุดไฟไปที่อาวุธกล่องแล้วหยิบปืนออกมา
“รุ่นที่ 10 ดูนั่น”โกคุเดระบอกและชี้ไปยังชายหนุ่มที่เขาเห็น
“ระวัง!!!”เคียวโกะตะโกนเมื่อเห็นเสาไฟฟ้าที่โดนบุคคลปริศนาชนเมื่อกี้กำลังจะล้มลงมา
สึนะเห็นดังนั้นจึงกินยาเม็ดดับเครื่องชน และรีบเข้าไปช่วยบุคคลปริศนาคนนั้นได้อย่างปลอดภัยแล้ววางเธอลงข้างๆเคียวโกะและฮารุ
“เคียวโกะจัง ฮารุ ฝากเด็กคนนี้ด้วยนะ”สึนะบอกกับทั้งคู่
“คะ/เข้าใจแล้วจ๊ะ”ทั้งคู่ก็รีบเข้าไปประคองบุคคลปริศนาทันที
ปัง ปัง ปัง!!!!
ชายหนุ่มปริศนายิงปืนที่มีไฟดับเครื่องชนมาทางพวกเคียวโกะ แต่โกคุเดระใช้เกราะของ CISTEMMA C.A.I. มากันไว้ทันจึงทำให้ไม่มีใครบาดเจ็บ แล้วชายปริศนาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
“แค่ก แค่ก”บุคคลปริศนาได้สติขึ้นมา
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ”เคียวโกะถาม แต่บุคคลปริศนาก็หมดสติไปแล้ว
“ฮาฮิ ฮารุว่าพาไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าค่ะ”ทุกคนพยักหน้าและรีบพาบุคคลปริศนาไปโรงพยาบาลทันที
วันต่อมา
พวกสึนะได้มาเยี่ยมเด็กสาวปริศนาที่พวกเขาพามาโรงพยาบาล แต่ว่าหมอบอกให้กลับไปก่อนแล้ววันต่อมาค่อยมาเยี่ยมใหม่ จึงมากันวันนี้
“ถ้าอาการดีขึ้นก็ดีนะคะ”ฮารุกล่าว
“นั่นสิเนอะ”เคียวโกะพยักหน้าเห็นด้วย
“ว่าแต่ ไอ้หมอนั่นมันเป็นใครฟะ”โกคุเดระบ่น
“น่าจะเป็นคนของเวลเด้น่ะ”รีบอร์นกล่าวขึ้น
“แล้วทำไมต้องทำร้ายเด็กคนนั้นด้วยละ?”ยามามโตะถาม
“คงจะมีแผนอะไรซักอย่างแหละ ฉันว่า”รีบอร์นตอบ
“จริงสิ จะว่าไปเด็กคนนั้นใช้ดาบเหมือนนายเลยนี่นา ยามาโมโตะ”สึนะพูดขึ้นพลางนึกขึ้นได้ว่าตอนพยุงเธอมา เธอมีดาบติดตัวมาด้วย
“ฮะฮะฮะ นั่นสิ”ยามาโมโตะพูดพลางหัวเราะ
ครืดดดดดด!!!
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ”แล้วก็มีคนสวมเสื้อคลุมเปิดประตู และรีบวิ่งออกมาทำให้จะชนเคียวโกะกับฮารุ ทำให้ฮารุเห็นคนที่เดินสวนกัน เป็นคนที่พวกเธอช่วยเมื่อวาน
“ฮาฮิ! เด็กคนนั้นนี่คะ”หญิงสาวคนนั้นจึงสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ
“หายดีแล้วเหรอจ๊ะ”เคียวโกะถามด้วยความเป็นห่วง
“หล่อนจะออกมาทำไมฟะ”โกคุเดระกล่าวจึงทำให้สึนะรีบปรามก่อนที่เขาจะพูดไม่ดีออกไป
“สะ..ซวยแล้ว ขอตัวละค่า!!!”หญิงสาวจึงรีบโกยใส่เกียร์หมาทันที จนหนีพ้นเธอจึงเดินทันที
“ฮู้ววววว….เกือบไปแล้วมั้ยละ กรอก้อน"
“อืม ระวังหน่อยสิ”เสียงปริศนาได้กล่าวขึ้น
ความคิดเห็น