คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ᕽ ROOM 12 : THE END
THE END
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่กลายเป็นคนสูบบุหรี่จัดขนาดนี้ ชียองไม่เคยเข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมเขาถึงได้แต่ห่วงคนอื่นจนบางทีก็ลืมดูแลตัวเองไป หลายครั้งที่ป่วยแต่ก็ไม่ได้สนใจจะดูแลมันจริงๆจังๆเท่าไหร่จนจูยอง ไม่สิ… ทุกคนในค่ายนั่นแหละบ่นจนปากฉีกว่าเขามันเริ่มดื้อด้าน เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับหลายปีก่อนจนน่าตกใจ
ชียองได้แต่หัวเราะตอนที่ฟังคำบ่นยาวเหยียดจากเพื่อนรุ่นน้องอย่างซีแจม หมอนี่บอกว่าเขาแกล้งติ๋ม เขาเองอยากจะบอกว่าตอนนั้นมันยังมีความเกรงใจอยู่บ้าง
มือถือแจ้งเตือนใครบางคนอัพเดตรูปภาพ ผมจ้องมองมันอยู่แบบนั้นไม่รู้ว่านานแค่ไหน บุหรี่หมดไปหลายซองแต่ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม ก่อนหน้านี้มีข่าวไม่ค่อยดีแต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันจริงไหมในเมื่อทุกคนไม่มีใครรู้เรื่องของเจ้าบ้านั่นสักคน
เจ้าบ้าฮอนชอล!
“รู้ไหมว่าลืมล็อคประตูห้อง”
เสียงคนมาใหม่ทำเอาเจ้าของห้องสะดุ้งโหยง ชียองค้อนให้คนที่กำลังทิ้งตัวนั่งลงข้างๆพร้อมเบียร์เย็นเฉียบในถุง
“ก็เพิ่งจะรู้ตอนนายมานี่แหละว่าลืม” ชียองตอบก่อนจะหยิบเบียร์ในถุงมาเปิดแล้วกระดกเข้าปากอึกใหญ่
“ไอ้บ้านั่น…รู้ใช่ไหมว่ามันกลับมาแล้ว”
ชียองมองหัวเราะจนตัวงอตอนมองหน้าอีกฝ่ายบูดบึ้ง นึกถึงตอนที่เจอกันใหม่ๆตอนที่ฮอนชอลกับคนข้างๆทะเลาะกันด้วยเรื่องบ้าบอทุกครั้งที่เจอหน้า
“นายทำให้ฉันนึกถึงวันเก่าๆนะโนชาง”
เจ้าของชื่อยักไหล่แล้วแย่งกระป๋องเบียร์ในมือไปกระดกจนหมด สักพักแล้วที่เขากับโนชางกลับมาสนิทกันเหมือนเดิมแม้จะไม่รู้ว่าทำไมโนชางถึงได้กลับมาแต่ชียองก็บอกตัวเองซ้ำๆว่าดีแล้วที่ทุกอย่างกำลังจะเหมือนเดิม
“แล้วนายชอบมันไหม”
ชอบหรอ? ชียองเองก็ตอบไม่ได้หรอกมันเขาไม่ได้นึกพิศสวาทอะไรผู้ชายด้วยกันตั้งแต่แรกแต่ถามว่าปิดกั้นหรือเปล่าก็ไม่เหมือนกัน ความรู้สึกระหว่างเขาที่มีให้เจ้าบ้าฮอนชอลนั่นมันเลือนราง คล้ายกับความเลือนรางระหว่างเขากับโนชางนี่แหละ
ไม่เป็นรูปเป็นร่าง ไร้ความชัดเจน ที่ยิ่งกว่านั้น… มันเป็นไปไม่ได้
“ฉันพูดตามตรงเลยนะ มันก็ดีที่มีฮอนชอลอยู่ในวงโคจรของฉัน แต่วงโคจรนั้นฉันก็อยากให้มีนายด้วย ฉันไม่ชอบเลยถ้าเราจะต้องเลือกแล้วต้องเสียคนที่สำคัญที่สุดเท่าๆกันไป”
ชียองอยากอธิบายตั้งนานแล้ว เพราะเขาเคยปล่อยเอาไว้ให้โนชางกับฮอนชอลไปตีความเอาเอง สุดท้ายก็กลายเป็นว่ามันคือความห่างแม้ห้องเขากับห้องโนชางจะอยู่ตรงข้ามกันแต่เวลานั้นราวกับว่ามันอยู่ห่างกันไปหลายพันไมล์
“ฉันไม่ได้ชอบใครเลย มันชอบแบบที่ว่าขอบคุณที่อยู่ในชีวิตฉันแต่ไม่ได้ชอบแบบที่อยากให้มาเป็นแฟนเข้าใจใช่ไหม”
“นี่หมายถึงฉันหรือมัน” โนชางถามเสียงเครียด
“ก็ทั้งคู่”
กระป๋องเบียร์ว่างเปล่าถูกวางระเกะระกะอยู่ตรงหน้า ทุกอย่างกลับมาเงียบอีกครั้งเมื่อโนชางออกไปสักพักใหญ่ๆ ไม่มีบทสนทนาอะไรอีกระหว่างทั้งคู่ แต่ชียองคิดเอาเองว่านี่มันดีแล้วเพราะถ้าวันนั้นเขาเลือกได้ฮอนชอลก็จะได้คำตอบแบบนี้ บางทีหมอนั่นอาจจะเข้าใจแล้วก็ไม่ต้องหายไปแบบนั้นก็ได้
ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจน…
ไม่ก็ชียองคนเดียวที่ทำให้มันชัดเจน
#room
ไม่เคยเข้าใจว่าทำไมจูยองถึงได้ชอบหัวเราะเรื่องของเขานัก หมอนี่เอาแต่หัวเราะตั้งแต่เริ่มเล่าจนตอนนี้จบแล้วยังคงหัวเราะไม่เลิกไม่เห็นจะมีอะไรน่าขำ เรื่องมันดราม่าจะตายไปเพราะตั้งแต่เมื่อวันก่อนโนชางก็เงียบเหมือนเดิม ชียองไม่เซ้าซี้เขาไม่อยากจะอธิบายอีกแล้ว
“ที่พูดออกไปนั่นโคตรจะดีเลย โนชางเองก็ฉลาดคงเข้าใจแต่นายก็ต้องเข้าใจหมอนั่นนะว่าความสัมพันธ์ที่มันเลือนรางมาตลอดพอชัดเจนแล้วไม่ได้เป็นแบบที่หวังก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา”
จูยองโหมดจริงจังทำเอาชียองหลุดขำขึ้นมาซะเฉยๆ เมื่อกี้ยังหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังแล้วก็มาพูดอะไรมีสาระไม่ขำก็แปลกแล้ว
“ฉันรู้น่าอย่าทำเหมือนว่าฉันไม่เคยอกหักสิ ซูจียังเคยหักอกฉันเลยนะเว้ย”
จูยองหัวเราะ
“มันบ้ามากกับคนที่อกหักเพราะเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าตอนนี้ไปชอบซอลฮยอนAOA แล้วหรือไงกันวะ”
ทั้งคู่เริ่มคุยกันเรื่องสัพเพเหระตั้งแต่เพลงเรื่องที่จูยองจะเข้ากรมในไม่ช้านี้ ไปจนถึงไอดอลหญิงวงใหม่ๆที่กำลังดัง
“ขอผมคุยด้วยแป๊บนึงได้ไหม”
คนที่โผล่เข้ามากลางบทสนทนาทำชียองตกใจชั่วครู่ ฮอนชอลหน้านิ่งสนิทปรายตามองจูยองก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วหันมาจ้องชียองที่กำลังดันแว่นลู่ตกลงมาจนถึงปีกจมูกขึ้นไป
“ไปสิ”
ฮอนชอลจูงมือเขามาเรื่อยๆเหมือนอีกคนกำลังมองหาที่ดีๆสำหรับการพูดคุย ชียองไม่ขัดขืนเขาเองก็อยากจะคุยกับฮอนชอลให้รู้เรื่องเหมือนกัน หมอนี่ดูเข้มขึ้นแบบยังไงดีลุคดูโตขึ้นดูโตกว่าเขาที่แก่กว่าอีกมั้ง
“ผมขอโทษ”
ชียองแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งของตัวเองอย่างประหม่า ถ้าถามว่าโกรธไหมมันก็โกรธเพราะเขาเป็นห่วงฮอนชอลมาก จนเฝ้าตัวเองซ้ำๆว่าเป็นต้นเหตุถึงแม้ว่าจริงๆเขาอาจจะไม่ใช่ต้นเหตุที่ทำให้ฮอนชอลหายไปก็เถอะ
“ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันโคตรเด็กแต่ผมแค่ทนไม่ได้ ผมชอบพี่ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้มันก็เป็นพี่มาตลอด”
มือที่จับข้อมือของชียองเอาไว้สั่นจนรับรู้ได้ว่าอีกคนกำลังกลั้นน้ำตา ชียองไม่เลือกที่จะหันหน้าหนีอีกเขาขยับไปใกล้ๆยกมือขยี้กลุ้มผมสีดำสนิทของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น
“ขอบใจที่ชอบกัน เมื่อวานโนชางก็มาบอกกับฉันแบบนี้”
“หมายความว่าไง พี่คบกันแล้ว?”
ชียองส่ายหน้า
“ฉันก็บอกว่าไม่ว่าจะกับหมอนั่นหรือนาย ฉันอยากให้เป็นคนสำคัญไม่ใช่ในแบบคนรักกันแต่แบบพี่น้องที่จะอยู่ข้างๆกันแบบนั้นพอจะเข้าใจไหม”
ฮอนชอลเงยหน้าขึ้นกะพริบตาถี่ๆ ความอ่อนแอกลืนกินจนไม่เป็นตัวเองตั้งแต่วันนั้น ชียองไม่เคยทำเหมือนว่าชอบ ไม่เคยให้ความหวังด้วยซ้ำ ฮอนชอลเลยคิดว่ามันไม่ชัดเจนเลยสักนิดนึกโทษชียองซ้ำๆว่าอีกคนโลเล ไม่ชัดเจน จนตอนนี้เป็นชียองที่ทำให้กระจ่าง
“นายชอบฉันไม่ผิดเลยนะ แต่คิดสิว่าฉันไม่ได้ชอบนายมันก็ไม่ผิด”
ฮอนชอลหัวเราะหึในลำคอ
“พี่เคยอกหักด้วยรึไง”
“คิดว่าฉันเป็นผู้ชายแบบที่ผู้หญิงชอบหรอ ไม่ได้หน้าเหมือนลีมินโฮซะหน่อยนะเว้ยไอ้บ้านี่”
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาเสียงดังจนตัวงอ มันบ้าบอชะมัดที่มายืนหัวเราะกันตรงนี้ทั้งที่เพิ่งจะพูดเรื่องจริงจังกันไปเมื่อไม่ถึงหนึ่งนาที และเริ่มต้นคุยกันเรื่องที่ฮอนชอลหายไป เรื่องเพลงของชียองและเรื่องคนในค่ายเรื่อยเปื่อยอยู่หลายชั่วโมง
“กลับกับผมเลยไหมนี่มันก็ดึกแล้วพี่จูยองก็คงกลับไปแล้ว”
ชียองเลิกคิ้วขึ้น
“แต่ว่าที่พักเรามันคนละทาง”
ฮอนชอลหัวเราะแล้วยกมือเกาท้ายทอยตัวเอง
“ผมย้ายเข้าไปอยู่ข้างห้องพี่แล้ว”
“นี่ล้อเล่นกันใช่ไหม?”
“จริง เมื่อเช้าโนชางฮยองยังมาช่วยผมขนของอยู่เลย เขาเล่าเรื่องของพี่แล้วด้วยแต่ผมอยากฟังจากปากพี่อีกเพื่อให้แน่ใจ”
“แน่ใจเรื่องอะไร”
ฮอนชอลยิ้มกว้างก่อนจะเอื้อมไปจับมือเรียวของชียองมากุม
“ก็แน่ใจว่าต่อจากนี้ผมกับโนชางฮยองจะจีบพี่ จนกว่าจะติดเพราะฉะนั้นตอนนี้ผมก็นำโนชางฮยองไปก้าวนึงแล้ว”
ชียองสถบด่าเสียงดัง
“ฉันจะย้ายออก ไอ้พวกบ้านี่! จะจ้างแดอุงให้ดิสพวกนายให้หมดเลยคอยดูสิ!”
ROOM
##
จบแบบงงๆ TvT มันเป็นฟิคงงตั้งแต่แรกใช้เวลานานมากในการแต่ง
ขอโทษจริงๆนะคะ คุณฮอนชอลกลับมาเราก็รีบแต่งตอนจบเมื่อกี้เลย
ไม่อยากให้จบแบบต้องเลือกแม้ลึกๆตอนนี้เราเชียร์คุณฮอนชอลมากกว่าคุณพระนิดนึง
แบบคะแนน 52:48 อะไรงี้นะเลยให้บทจบที่คุณฮอนชอล แต่ก็ไม่เลือก
โบอีเป็นคนกากเลือกได้เนอะ ฮื่ออ ตอนนี้ smtm5 แล้ว เชียร์ใครกันบ้างคะ
เราขอทีมชุลกูโอปป้าเลยT_T คนอะไรแบบดีจัง แถมยังชอบซอตี้ด้วย ชุลกูอลที งึก
จะกลับมาพบทุกคนใหม่ถ้ายังอยากอ่านอยู่นะ 555555555
รักโบอีและชาวแรปเปอร์เรื่อยๆนะคะ รักเน้อ จุ๊บๆ
#โบอีของทุกคน
ความคิดเห็น