คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : NEXT STATION ▶ FULL MOON | Double B
FULL MOON
โรงเรียนชายล้วนบรรยากาศตอนเช้าไม่ต่างจากโรงเรียนหญิงเท่าไหร่ จับกลุ่มคุยกันเล่นกัน ตั้งแต่เรื่องหนังโป๊ไปจนถึงเรื่องบ้าๆบอๆ จีวอนหาววอดๆเพราะเมื่อคืนเขาดูหนังผู้ใหญ่ที่มินโฮให้ยืมมาเกือบสว่างแถมยังของขึ้นต้องช่วยตัวเองอยู่นานสองนาน ดีอย่างหนึ่งที่เขาอยู่หอคนเดียวในขณะที่คนอื่นต้องแชร์ห้อง
จีวอนเรียนอยู่ชายล้วนแถมเป็นโรงเรียนประจำ มันไม่ได้ห่างไกลผู้คนอะไรมากแต่มันไม่ได้อยู่ในเมืองเหมือนโรงเรียนอื่นๆ เพราะการเดินทางค่อนข้างไกลโรงเรียนเลยขยับขยายและสร้างหอขึ้นมาเพื่อเป็นที่อยู่อาศัยให้นักเรียนตาดำๆอย่างพวกเขา นานๆทีจีวอนจะกลับบ้านเพราะจีวอนชอบความสงบของโรงเรียนนี้
“มึงเคยได้ยินเรื่องเล่าป่ะที่เขาบอกว่าจะมีพวกผีสางหรืออะไรไม่รู้ในคืนพระจันทร์เต็มดวงหลังหอเราที่สวนเก่า” มินโฮพูดพลางทำท่าขนลุกขนชัน จีวอนส่ายหัวให้รุ่นพี่อย่างเอือมๆแต่หูก็ยังฟังที่มินโฮเล่า
“ผีทำไมวะพี่ ใช่เขาบอกว่าที่ผีดูดวิญญาณโดยการมีอะไรกันป่ะ” คราวนี้เป็นจุนฮเวที่พูดออกมา
มินโฮพยักหน้ารัวๆทำเอาคนนั่งฟังอยู่หลายคนตาโต
“จริงหรอวะ เอากับผีเนี่ยนะ พี่มินโฮแม่งอย่ามาอำกันดีกว่า” ยุนฮยองพูดแล้วส่ายหัว
“งั้นไอ้ยุนฮยองมึงไปลองไหมล่ะ วันนี้พระจันทร์เต็มดวงด้วยถ้ามึงไม่เชื่อ” มินโฮพูดท้าทาย
“เรื่องอะไรจะไป”
สุดท้ายสงครามเรื่องเล่าจบลงตรงที่อาจารย์มาไล่พวกเขาไปเข้าแถว จีวอนเก็บหนังสือการ์ตูนใส่กระเป๋าแต่หัวสมองเขากำลังคิดถึงเรื่องที่มินโฮพูด ผีเผอที่เขาไม่คิดว่ามันจะมีในยุคแบบนี้แม้เขาจะไม่เคยเจอแต่ก็ไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริงๆ จีวอนส่ายหัวเมื่อเขาคิดว่าตัวเองเก็บเรื่องเล่าขี้โม้ของมินโฮมาคิดให้รกหัวมากเกินไป
บางทีจีวอนอาจจะเอาเรื่องเล่าขี้โม้นั่นมาคิดมากไปจริงๆเพราะตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าแล้วเขาเดินอยู่ในสวนเก่าหลังหอพักคนเดียว ไม่ได้ขอให้ใครมาเป็นเพื่อนเพราะจีวอนแค่อยากพิสูจน์ว่าไอ้ผีที่ดูดวิญญาณคนด้วยการมีอะไรๆมันมีจริงไหมผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าไม่มีจริงเขาจะได้เลิกคิดซะแต่ถ้ามีจริงๆจีวอนก็อยากจะเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้งแล้วก็จะไม่ยอมให้ผีหน้าไหนมาดูดวิญญาณเขาไปเด็ดขาด
ถ้าเป็นผีผู้ชายจะแตะแม่งให้กลิ้งแต่ถ้าเป็นผีผู้หญิงจะจับผีดูดวิญญาณเองเลยจีวอนคิดในใจ
ขายาวก้าวไปเรื่อยๆตามทางเดินก่อนจะมองเข้าไปในศาลาไม้ที่ปกติถ้าตอนกลางวันก็จะมีเด็กนักเรียนมานั่งเล่นกันเยอะเพราะลมมันดีแถมยังมีพวกต้นไม้ดอกไม้เยอะอีกต่างหาก จีวอนเพ่งมองเข้าไปในศาลาไม้มันไม่ได้เก่าเหมือนในหนังผีเพราะโรงเรียนเพิ่งซื้อมาเปลี่ยนได้ไม่นาน ตาเรียวจ้องอีกครั้งก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อมองเข้าไปเห็นแผ่นหลังขาวๆนั่งหันหลังอยู่
“ขาวฉิบ” จีวอนสถบกับตัวเองด้วยเสียงเบาที่สุด
จากที่ดูไกลๆตอนนี้เขาค่อยๆเดินไปเกือบจะถึงศาลาอยู่แล้วถ้าคนที่นั่งหันหลังอยู่ไม่หันกลับมา จีวอนตกใจจนสะดุ้งเฮือกไม่ต่างจากอีกคนที่ร้องดังลั่นก่อนจะพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้จีวอนตกใจเข้าไปอีก
“ผมเอาร่างกายมาเซ่นให้คุณโปรดจงรับร่างกายผมไว้ด้วยนะครับ” น้ำเสียงนั่นติดออกจะสั่นๆ
“ไม่เอาเล่นบ้าอะไรวะ” จีวอนจับมือที่กำชายเสื้อเขาออกอย่างรำคาญ
“ไม่ได้นะคุณต้องเอาเพราะผมจะต้องสอบผ่านพรุ่งนี้ ได้โปรดนะครับ”
ยังไม่ทันจะร้องห้ามจีวอนก็ถูกผู้ชายแปลกหน้าดึงจนเสียหลักล้มลง ใบหน้าขาวนวลเนียนผิวขาวผ่องหรือแม้กระทั่งนัยน์ตาแววจีวอนจ้องมองมันก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านั้นแขนผอมๆนั่นก็โอบรอบคอเขา เหมือนอีกคนจะพูดอะไรสักอย่างแต่จีวอนไม่ทันฟังเพราะตอนนี้สติแทบกระเจิดกระเจิง มือใหญ่ฟ้อนเฟ่นไปตามลำตัวเนียนนุ่ม เรียวลิ้นอุ่นตวัดเกี่ยวกันไม่มีใครยอมใคร เสียงครางหวาน สัมผัสอันร้อนแรง ทั้งคู่โถมตัวเข้าหากันตามสัญชาติญาณครั้งแล้วครั้งเล่า
จีวอนรู้สึกตัวอีกทีตอนเกือบใกล้สว่างเจ้าตัวรีบแต่งตัวแล้วกลับหออย่างไวไม่ให้ใครสงสัยถ้าเขาช้ากว่านี้ โชคดีที่วันนี้ไม่มีคนตื่นเร็วและเขาไม่มีรูมเมตไม่งั้นคงโดนถามว่าหายไปไหนมาทั้งคืน
กลิ่นตัวหอมกรุ่นยังติดอยู่ที่ปลายจมูก สัมผัสร้อนแรงจีวอนยังจำมันไม่ได้ดีเพียงแค่ตอนนั้นมันมืดเกินไปจีวอนเลยมองไม่ค่อยเห็นหน้าอีกคนชัดนักและเขาก็มั่นใจล้านเปอร์เซ็นว่าคนที่เขามีอะไรด้วยเมื่อคืนไม่ใช่ผีหรือปีศาจอะไรแบบที่คนพูดกัน จีวอนรู้ว่านั่นคือคนแน่นอนและที่มั่นใจมากกว่านั้นคนนั้นเรียนที่นี่
วันเวลาผ่านไปจากวันเป็นสองวันสามวันล่วงจนเป็นอาทิตย์จีวอนยังไปที่นั่นเหมือนเดิมแต่กลับไม่พบใครอีกแล้ว พวกมินโฮที่เหมือนจะสังเกตเห็นว่าเขาไปที่นั่นบ่อยๆเลยบอกว่าจริงๆเป็นเรื่องแต่งขึ้นไม่มีใครเคยโดนดูดวิญญาณอะไรทั้งนั้นเพื่อให้จีวอนเลิกคิดฟุ้งซ่านโดยที่ไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมันมีอะไรเกิดขึ้น
“ฮันบินอ่า ตกลงนายสอบวิชาอาจารย์ซึงรีผ่านไหม” ฮันบินพยักหน้าพลางล้างมือจากก๊อกน้ำในห้องน้ำไปด้วย
“นายคงไม่ได้ไปถอดเสื้อมอบร่างกายให้ชายลึกลับหลังหอแบบที่พวกเราล้อเล่นหรอกใช่ไหม” จินฮวานถามขำๆแต่ทำเอาฮันบินหน้าซีดเผือดแล้วส่ายหน้าไวๆ
“จะบ้าหรอเราไม่เชื่อเรื่องพวกนั้นหรอกน่า ไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์แดซองจะบ่นว่าเข้าห้องช้า”
ฮันบินรีบเปลี่ยนเรื่องเขาไม่อยากให้เพื่อนตัวเล็กซักไซ้อะไรต่ออีกทั้งๆที่ตอนนี้ในใจกำลังคิดมากไปสิบแปดตลบ นึกถึงเหตุการณ์เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนที่เขากลัวจะไม่ได้กลับบ้านวันหยุดยาวเพราะสอบตกวิชาอาจารย์ซึงรีเลยไปที่หลังหอนั่นจริงๆแล้วเขาก็มีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จักจริงๆเพียงแต่ว่าเขารู้สึกตัวก่อนและกลัวจะมีคนมาเห็นเลยไม่ทันได้สังเกตว่าหน้าตาอีกคนเป็นยังไง
เสียงคุยกันมันชัดเจนอยู่ในหัวคิมจีวอนที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ในห้องน้ำห้องริมสุด รอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาหลายอาทิตย์กำลังยกยิ้มขึ้นทีละนิด ทุกอย่างกระจ่างจีวอนนึกขอบคุณตัวเองที่เครียดแล้วอยากสูบบุหรี่ตอนนี้ไม่งั้นคงไม่มีวันได้รู้ว่าจริงๆคนในวันนั้นเป็นใคร
จีวอนตรงดิ่งตามหลังฮันบินไปทันทีเขารู้ว่าคนที่เรียนกับอาจารย์แดซองต้องเป็นรุ่นเดียวกับเขาเพราะอาจารย์สอนแค่มอปลายปีสองเท่านั้น หลังจากดูตารางเรียนขายาวก็ก้าวฉับๆออกไป
ประตูห้องเปิดออกจีวอนหันไปโค้งให้กับอาจารย์ที่กำลังจะเอ่ยปากถาม
“ใครชื่อฮันบิน” ทั้งห้องเงียบกริบจนจีวอนต้องเอ่ยปากถามอีกครั้ง
“ฉันเองฮันบิน” ฮันบินยกมือแล้วมองหน้าจีวอนแม้จะไม่รู้จุดประสงค์ในการมา
จีวอนเดินเข้าไปหาก่อนจะฉุดแขนอีกคนให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามออกไปท่ามกลางความงุนงงและสงสัยของเพื่อนๆร่วมห้อง แดซองจะเอ่ยปากห้ามแต่จีวอนดันพูดว่ามีเรื่องจะเคลียร์ด้วยสีหน้าจริงจังเขาเลยต้องยอมอนุญาตให้ฮันบินไปและเป้าหมายของจีวอนคือห้องพยาบาล
ซึงฮุนที่กำลังจะไปสอนอนุญาตให้จีวอนใช้ห้องพยาบาลได้ตามสบายเพราะสนิทสนมกัน ฮันบินนั่งเกร็งเงียบกริบไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากถามคนที่เดินไปเดินมาจนน่ารำคาญอยู่ตอนนี้ ใบหน้าขรึมๆที่เขารู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยเจอที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออก
“ฉันพูดตรงๆเลยนะ นายทำให้ฉันแทบเป็นบ้าฮันบินนายทำให้ฉันรู้สึกตัวเองประสาท” จีวอนที่จู่ๆก็พูดออกมา
“ฉันไปทำอะไรให้นาย เราไม่เคยคุยกันเลยชื่อนายฉันยังไม่รู้จักเลย” ฮันบินเถียง
จีวอนกดร่างผอมกว่าลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มจ้องหน้าฮันบินเขม็งจนอีกฝ่ายต้องเบนหน้าหนีแต่จีวอนก็จับใบหน้านั่นให้กับมามองที่เขา ก่อนจะค่อยๆก้มลงที่ซอกคอขาวสูดดมความหอมจากตัวฮันบิน
“ฉันชื่อคิมจีวอนและนายต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันแทบบ้าคิมฮันบินนายต้องรับผิดชอบ” จีวอนผละออกมาจากซอกคอขาวๆเขาจ้องตาฮันบินอีกครั้งเหมือนอีกฝ่ายจะยังไม่เข้าใจ
“คืนนั้นที่ศาลาหลังหอ”
ฮันบินเบิกตากว้าง “อย่าบอกว่านายคือ...”
“ใช่คืนนั้นคือฉัน ข้อหาที่นายทำให้ฉันแทบประสาทตายบวกกับนายก็น่ารักดีเพราะฉะนั้นเป็นแฟนกันนะห้ามปฏิเสธตกลงได้อย่างเดียว” จีวอนพูดแล้วยักคิ้วกวนให้คนที่ยังนอนอึ้งอยู่
จีวอนถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้ออีกคนมาเมมเบอร์ตัวเองไว้โดยที่ฮันบินก็ยังคงงงๆอยู่ดูได้สีหน้างงๆจนจีวอนต้องดีดเข้าที่หน้าผากให้เจ้าตัวหลุดปากโวยวาย
“อย่าคิดหนีฉันอีกนะเพราะต่อให้กลางวันกลางคืนฉันก็จะตามนายไปทุกที่เลยคิมฮันบิน”
“ย๊า!! ไอ้บ้าจีวอนใครไปตกลงกันเล่า”
ถึงปากจะพูดแบบนั้นออกไปแต่ใบหน้าที่ยิ้มอยู่ก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าฮันบินไม่ได้ขัดข้องที่จะเป็นแฟนคิมจีวอนแบบงงๆเลยสักนิด…
DOUBLE B
ไม่เกี่ยวกับเพลง . 55555
hbday คิมจีวอน ขอให้มีความสุขมากๆ
ฝากดูแลฮันบินด้วยอย่ารีบมีสาว ขอร้องงงง t-t
ขอให้บาบิพาพ่อแม่มาอยู่เกาหลีไวๆนะ รักเธอ
ความคิดเห็น