[ iKON & WINNER ] NEXT STATION

ลำดับตอนที่ #5 : NEXT STATION ▶ OFFICIALLY MISSING YOU | NAMSONG

OFFICIALLY MISSING YOU

MINO x TAEHYUN

ทุกอย่างในโลกนี้ไม่ได้เป็นแบบที่คุณต้องการ

บางอย่างคุณภาวนาให้มันหายไปแต่มันก็ยังคงอยู่

บางอย่างคุณภาวนาให้มันคงอยู่แต่มันกลับหายไป

คงคล้ายๆกับ ‘ความรัก’

วันนี้หิมะตกเป็นหนักกว่าวันก่อนอาจจะเพราะมันเข้าสู่ฤดูหนาวเต็มตัว ทุกคนต่างใส่เสื้อโค้ทหลากหลายแบบเขาเองก็เช่นกัน แทฮยอนเดินข้ามถนนตามหลังคนกลุ่มใหญ่ที่เพิ่งเลิกงานและเขาเองก็เป็นคนที่เพิ่งเลิกงานเช่นกัน

พนักงานบริษัทระดับล่าง ไม่ได้มีตำแหน่งอะไรที่วิเศษวิโสแค่ทำงานที่เจ้านายสั่งมาให้เสร็จไปเพื่อหมดเวลาในแต่ละวันตื่นเช้าขึ้นมาไปทำงานวนลูปอยู่แบบนี้ แทฮยอนไม่เคยคิดว่าสุดท้ายตัวเองจะมาจบลงที่อาชีพนี้เพราะมันเป็นอาชีพที่เขาเองเคยลั่นวาจาไว้สมัยเรียนมหาลัยว่าเขาจะไม่มีทางทำมันเด็ดขาดต่อให้อดตายก็ตาม

เหตุผลน่ะหรอ...

เพราะมันน่าเบื่อซ้ำซากเกินไป

พอคิดย้อนกลับไปมันทำให้เขาอดคิดถึงคนๆนึงไม่ได้ คนที่ทำให้เขาวิ่งตามความฝันตัวเองมาตั้งแต่เรียนมหาลัย คนที่อยู่ข้างๆกันในทุกๆวันที่ตื่นขึ้นมา ไม่ว่าเขาอยากจะทำอะไรคนๆนี้ก็จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ เพราะเขาสองคนมีความฝันไปในทิศทางเดียวกันนั่นคือดนตรี ร้องเพลง แต่งเพลง แทฮยอนรู้ว่าใครหลายๆคนมองเขาเป็นคนบ้าแม่เคยผิดหวังเพราะความฝันของเขา

ก็แล้วยังไงในเมื่อเขายังมีอีกคนอยู่ข้างๆเสมอ

แทฮยอนเชื่อแบบนั้นเสมอมา

เพราะความฝันไม่ได้หารสองหรือบวกใครอีกคนเข้าไป แทฮยอนรู้ตัวเองอีกทีก็ตอนที่ห้องว่างเปล่า ความอบอุ่นที่เคยอัดแน่นอยู่ภายในห้องแทนที่ด้วยความหนาวเหน็บและมันก็ลามมาถึงหัวใจ ใครอีกคนที่เขาตื่นมาก็เจอใครอีกคนที่จับมือเคียงข้างกันมาตลอดตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ใครอีกคนที่ทำให้เขารู้ว่าความฝันที่เขาพร่ำฝันถึงมันทุกวันไม่ใช่นิทานก่อนนอนของเด็ก

และใครคนนั้นก็กำลังเดินนำหน้าเขาไป

ไม่ใช่สิบก้าวหรือยี่สิบก้าว...

แต่นำหน้าจนเขาเองก็ไม่อาจมองเห็นอีกแล้ว

แทฮยอนจำได้ว่าตอนนั้นบาดแผลจากความฝันและความรักบาดลึกลงไปในหัวใจเขาแค่ไหน เขาไม่สามารถแต่งเพลงรักขึ้นมาได้สักเพลงแม้มันจะผ่านมาหลายปีแล้ว เสียงร้องที่ใครๆเคยชมว่ามันไพเราะเขายังแทบจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยร้องเพลงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หรือเพลงรักที่เขาเคยแต่งไว้มันยังคงค้างคาอยู่แบบนั้นในลิ้นชักที่เต็มไปด้วยเศษซากของความทรงจำ

‘ซง มินโฮ’

กำลังไปได้ดีกับความฝันของตัวเอง

และคงมีความสุขไม่น้อยกับเพลงมากมายที่แต่งขึ้นมา

แทฮยอนจำมันได้ทุกเพลงแม้นี่จะเป็นอัลบั้มที่สามแล้วเขาก็จำเนื้อเพลงที่มินโฮเป็นคนแต่งได้ขึ้นใจ เพลงรักที่เขาแต่งมันไม่ได้มินโฮแต่งมันได้ดีมากจนเขายังรู้สึกอิจฉา บาดแผลจากความรักคงถูกความฝันค่อยๆสมานมินโฮจนหายดีบวกกับเวลาที่นานพอสมควร ต่างจากเขาที่มันยังคงอยู่และไม่เคยหายไปไหน

ถ้าเพลงเศร้าของมินโฮทำให้คนร้องไห้

เพลงของนัมแทฮยอนอาจจะทำให้คนไม่อยากมีความรักเลยก็ได้

ความทรงจำมากมายในวันวานไหลทะลักเข้ามาในหัวจนไม่สามารถหยุดมันได้ ใครๆก็บอกให้เขาเปิดใจเพื่อมองหาสิ่งใหม่ๆสักทีหรือไม่ก็กลับไปทำตามความฝันแม้กระทั่งแม่ของเขายังขอร้องให้เขาลาออกจากการทำงานบริษัทกลับไปเป็นนัมแทฮยอนคนเดิมคนที่พูดถึงแต่เรื่องร้องเพลง แต่ใครจะรู้ว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ถ้าก้าวเข้าไปในความฝันมันอาจจะเหวี่ยงเขาเข้าไปใกล้ๆมินโฮอีกครั้ง

จากนั้นความคิดถึงอาจจะทำให้เขาเจ็บเจียนตายกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

มินโฮไม่มีเหตุผลที่จากไป

เหมือนเขาเองไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงซงมินโฮเลยสักวัน...







 

MISS YOU 


บางคนเข้ามาในชีวิตเราอยู่กับเราจนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
แล้วเขาก็เดินจากไป จู่ๆก็หายไปไม่มีเหตุผล แม้เราจะเจ็บปวดกับมัน
แต่เอาเข้าจริงๆเราก็ยังคิดถึงมันเรื่อยๆเราอาจจะบอกว่าลืมแต่พอเอาเข้าจริงๆมันก็ยังชัดเจน
คงเหมือนศิลปินสักวง สักคนที่เราเลิกตามเขาแล้วเราไม่รับรู้ว่าเขาเป็นไงบ้างในแต่ละวัน
เขาก็ยังคงเป็นเขาเป็นคนที่ไกลจากเราเกินกว่าจะเอื้อมมือไปคว้าลงมา
อาจจะมีแวบนึงที่คิดถึงแต่ให้ทำไงได้เขาไม่มีวันรู้อยู่แล้ว .. พล่ามอะไรวะ
ชอบแต่งฟิคสั้นจริงๆแต่งไว้เยอะมากมากมาก ดราม่าทั้งนั้น
แต่งไปนึกถึงตัวเองไป อิอิ แต่ไม่ได้เจ็บปวดอะไรจากความรักหรอก
มโนว่ามิโนมีแฟนเลยแต่งได้ 5555555 เจ็บปวดล่วงหน้าสิบปี ;w;
กับปวดฟันคุดเลยดราม่า T_T 5555 เห้อมม 
 

’ cactus