คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ᕽ ROOM 04 : RED
ริมฝีปากสีชมพูจางๆงับหลอดน้ำดูดน้ำในแก้วพลางมองคนรู้จักสองคนคุยกันอย่างออกรสออกชาติ โนชางกับไอออนสนิทกันแม้จะไม่ได้อยู่ค่ายเดียวกันแต่เพราะเส้นทางสายเดียวกันทำให้พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนที่เกิดขึ้นได้แม้ไลฟ์สไตล์จะต่างกันมากราวฟ้ากับเหวก็เถอะ ชียองยังไม่เลิกงับหลอดดูดน้ำนั่นแถมเขายังตั้งใจทั้งคู่คุยกันอย่างตั้งใจแต่สายตาของชายหนุ่มไม่ค่อยหันไปมองโนชางเท่าไหร่ ไม่ได้โกรธแต่มันรู้สึกประหลาดๆมากกว่า
“อิ่มแล้วหรอพี่” ไอออนเป็นฝ่ายละจากบทสนทนาหันมาถามคนที่นั่งนิ่ง
“อ่าๆอิ่มแล้วดิ่ กินไปโคตรเยอะเลยเนี่ย” ชียองชี้เศษซากอาหารบนโต๊ะแล้วลูบหน้าท้องตัวเองที่ป่องนิดๆเพราะยัดมันเข้าไปเยอะเกิน
“หมูโบอี” โนชางพูดแล้วยักคิ้วพร้อมทั้งยิ้มมุมปาก
“จริงด้วย แก้มพี่งยุ้ยมากดูดิ่พี่โคตรบวมเลย” ไม่พูดเปล่าไอออนเอื้อมมือไปหยิกแก้มนุ่มนิ่มนั่นเบาๆด้วยความมันเขี้ยว
“เดี๋ยวฆ่าให้ตายทั้งคู่เลย”
ถึงจะโดนล้อว่าแก้มบวมยังไงชียองก็ยังกัดกินไอติมอย่างเอร็ดอร่อย ไอออนไม่ขัดเลยสักนิดเมื่อคนโตกว่าบอกว่าอยากจะซื้อไอติมที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆไปกินบนรถแถมยังออกเงินให้อีกต่างหาก ส่วนค่าอาหารมื้อนี้ถึงคนชวนจะเป็นไอออนแต่โนชางก็อาสาเป็นเจ้ามือตามประสาคนมีอันจะกิน
โนชางบ้านเจ้าตัวมีฐานะพอสมควรแถมยังมีรายได้จากการทำเพลงไม่แปลกที่อาหารไม่กี่หมื่นวอนอีกคนจะเป็นคนเลี้ยง ส่วนไอออนผิดกลับโนชางลิบลับ ชียองจำได้ว่าหมอนี่เคยเล่าให้เขาฟังว่าตัวเองลำบากแค่ไหนกว่าจะมาถึงวันนี้ กว่าจะเป็นที่ยอมรับและเป็นที่รู้จักชายหนุ่มเองก็สู้จนเลือดตาแทบกระเด็นแต่ถึงเขาจะจนก็ไม่ได้แปลว่าจะต้องยอมแพ้เพียงเพราะว่าตัวเองไม่มีเงิน มันกลับกลายเป็นแรงผลักดันให้ผู้ชายที่ชื่อฮอนชอลมีวันนี้
จริงๆแล้วชียองก็เข้าใจไอออนดีก็เพราะเขาก็อย่างที่เห็นใช้เงินเก่งแถมบางทียังไม่ใช้อีกต่างหาก เขาไม่คิดหรอกว่าการชอบที่จะทำงานสายดนตรีของเขาจะมาไกลขนาดนี้ ไม่เคยหวังว่าตัวเองจะมีค่ายให้ซุกหัวอยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่คิดด้วยซ้ำว่าเขาจะเจอเพื่อนๆดีอย่างโนชางหรือว่าไอออน แล้วก็พวกพี่ๆในค่ายที่ใจดีซะจนไม่คิดไม่ฝันว่าภาพลักษณ์บนเวทีที่เห็นว่าดิบๆตัวจริงทุกคนจะดูเป็นคนตลก
“แล้วเพลงพี่ไปถึงไหนแล้ว”
ชียองสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาเผลอคิดอะไรเพลินๆก่อนจะกัดไอติมจนหมดเพราะมันเริ่มเปรอะเปื้อนนิ้วมือ
“ก็คงอีกไม่นานหรอก รออัดแต่งเสร็จหมดแล้ว”
“แล้วสนใจให้ผมไปแจมงานของพี่ไหม”
“แค่เฮียสวิงส์ก็ครึ่งอัลบั้มแล้วมั้ง”
โนชางพูดจบก็หัวเราะมองหน้าคนที่กำลังกลั้นขำผ่านกระจกรถแต่นั่นมันไม่ได้พ้นสายตาของไอออนที่มองมาพอดี ทั้งคู่สบตากันโนชางยักคิ้วแล้วหัวเราะหึในลำคอเบาๆส่วนไอออนเองก็ยักคิ้วกลับแล้วแกล้งชะโงกหน้าเข้าไปใกล้คนนั่งข้างแสร้งทำว่าอีกคนกำลังดูอะไร ใกล้ขนาดที่ว่าเขาได้กลิ่นตัวหอมอ่อนๆของอีกคน
เอี๊ยด!
คนขับรถเบรกกะทันหันจนไอออนที่ไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัยหัวเกือบทิ่มไปข้างหน้าดีที่ชายหนุ่มยึดตัวเองไว้กับเบาะทัน
“โทษทีพอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อยเลยไม่ได้มองไฟแดง” โนชางหันมาบอกแล้วยักไหล่
“ขับแบบนี้ระวังโดนยึดใบขับขี่นะพี่” ไอออนพูดแซวแต่ใครจะไปรู้ว่ามันมีนัยยะแอบแฝง
“ไฟเขียวแล้ว” ชียองเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์เอ่ยเตือนคนขับเมื่อเห็นรถข้างหน้าเริ่มออกตัว
ชียองลงจากรถพลางบิดตัวไปมา ปากเล็กอ้าหาวซะกว้างจนโนชางที่ยืนอยู่ใกล้ๆต้องยื่นมือมาปิด เสียงโทรศัพท์ทำให้ทั้งสามคนที่กำลังคุยกันในลิฟต์เงียบ โนชางถอนหายใจออกมาเหนื่อยๆเมื่อเขาต้องกลับไปที่ค่ายเพื่อแก้งานที่มันมีข้อผิดพลาดทั้งๆที่เพิ่งจะลงจากรถไม่ถึงห้านาที
“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม” โนชางส่ายหน้าเขารู้ว่าอีกคนเหนื่อยมาทั้งวัน แถมไปบริษัทพาลจะปวดประสาทเพราะคนที่นั่นเอาเปล่าๆ ก็พวกนั้นตัวกวนทั้งนั้น
“งั้นไปดีมาดีนะ อย่าใจลอยตอนขับรถอีกล่ะ” ชียองบอกแล้วโบกมือลาคนในลิฟต์โดยมีไอออนยืนขนาบด้านข้างอยู่ มือใหญ่เอื้อมไปคคล้องคอคนตัวเล็กกว่าก่อนที่ลิฟต์จะปิด ไอออนเห็นสายตาแข็งกร้าวนั่นไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
แต่เขาก็ไม่สนใจหรอกนะ...
ก็เหยื่อของเขายังไม่ได้ตกลงปลงใจกับใครสักคนเลยหนิแม้กระทั่งโนชาง
R O O M
ชียองไม่รู้ว่าวันนี้มันเป็นวันอะไรหลังจากทิ้งตัวจมลงบนเตียงนอนไม่ถึงสามชั่วโมง เจ้าบ้าข้างห้องก็มากดออดเรียกพร้อมรอยยิ้มกว้างชวนเขาออกไปเดินดูของที่ฮงแด แน่นอนว่าคนชอบช็อปแบบชียองได้ยินก็หูผึ่งหายง่วงแล้วก็มาเดินเตร็ดเตร่ดูของนู้นนี่แม้จะยังหาวอยู่ไม่ขาดปากก็เถอะ
“ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ” ผู้หญิงวัยมัธยมสะกิดเรียกไอออนซึ่งเจ้าตัวก็หันไปยิ้มแล้วพยักหน้าทำให้ชียองต้องถอยออกมาไม่ใช่อะไรหรอกตอนนี้เหมือนสาวๆเริ่มมารุมล้อมแรปเปอร์หนุ่มหน้าใหม่กันจนต้องถอยเพื่อให้คนอื่นได้ถ่ายรูปได้อย่างสะดวก
มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เขาจะต้องมายืนรอแบบนี้เพราะกับโนชาง แดอุง หรือคนอื่นๆในค่ายก็มักจะมีแฟนคลับเหมือนกัน เวลาไปไหนที่มันเป็นแหล่งชุมชนหรือว่าที่คนเยอะมากๆบางทีก็เจอแบบนี้แต่ไม่มีใครมาถ่ายเขาหรอกแม้ชียองจะเห็นว่ามีผู้หญิงหลายคนไปถามในไอจีของโนชาง วาสโค่ หรือคนอื่นๆอยู่เรื่อยๆว่าเขาเป็นใครก็เถอะ แต่ถึงแบบนั้นในนั้นก็มีแฟนคลับผู้ชายไม่น้อยเหมือนกันนะ
“ขอโทษนะครับขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหม” ชียองเบิกตากว้างแล้วชี้ตัวเองเมื่อมีคนมาขอถ่ายรูปด้วย
“ห๊ะ?ถ่ายกับผมหรอ” ชียองถามซ้ำอีกครั้ง
“ใช่ครับ พี่นั่นแหละครับ”
“ได้ๆ”
แม้จะแปลกใจที่มีคนมาขอถ่ายรูปคู่ด้วยแถมยังเป็นผู้ชายแต่ชียองก็ไม่ได้คิดอะไรจนแขนของคนข้างๆมาคอเขาเหมือนสนิทสนมและด้วยความที่ห่างไกลสังคมมันทำให้ชียองอึดอัดและเขาก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป
“ไปกันได้แล้ว โทษทีนะน้อง” ไอออนสาวเท้ามาดึงมืออีกคนให้เดินตามไป
ใบหน้าหล่อนิ่งสนิทจนพาคนที่โตกว่าแวะเข้าร้านกาแฟที่อยู่ถัดไปไม่ไกลนักและไม่ค่อยมีคน ชียองนั่งลงเงียบๆตอนนี้เขาทำตัวไม่ถูกกว่าที่เด็กนั่นมากอดคอเขาซะอีก ยิ่งไอออนลุกขึ้นไปสั่งกาแฟโดยไม่ถามเขาสักคำนี่ยิ่งแล้วใหญ่
“นี่ของพี่” กาแฟถูกวางลงตรงหน้า ชียองพยักหน้ารับ
“เมื่อกี้ไอ้คนนั้นมันมาถ่ายรูปพี่ทำไม” ไอออนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ไม่รู้ดิ่ เขามาขอถ่ายก็เลยให้ถ่าย” คนถูกถามพูดออกไปตามตรง ก็เขาไม่รู้จริงๆหนิ
“พี่นี่มัน...” มือใหญ่เอื้อมไปบีบแก้มนุ่มนิ่มนั่นซ้ำๆ “สมควรที่จะโดนพี่โนชางเรียกว่าเอ๋อรู้ตัวไหม”
“เฮ้! นี่ฉันพี่นายนะ” ชียองปัดมืออีกคนทิ้ง
“แล้วไง นี่ผมก็เป็นน้องพี่นะ”
ชียองป่วยการจะเถียงกลับคนตรงหน้า ไม่อยากจะยอมรับว่ารอบๆตัวเขามีแต่พวกกวนประสาททั้งนั้น บางทีเขาเองก็ตามมุกพวกนี้ไม่ค่อยทันได้แต่ตีหน้ามึนๆกลับไป
ทั้งคู่ออกจากร้านกาแฟมาเดินดูของอีกรอบเพราะยังไม่ทันจะได้ซื้ออะไรสักอย่าง ชียองมองนู่นมองนี่อย่างสนใจไปซะหมดรวมไปถึงสาวๆด้วย แต่สาวๆดันมองผ่านเขาไปมองแต่ผู้ชายที่เดินตามหลังมาเกือบทุกคน
“พี่จะไปงานเปิดตัวอัลบั้มใหม่เฮียวาสโค่ไหม”
ชียองพยักหน้า
“ไปดิ่ อยากไปสัมผัสบรรยากาศบ้างว่ามันเป็นไง”
“แรปเปอร์ดังๆไปกันเยอะเลยไม่ใช่หรอครับ เห็นว่ามีคนมาแจมเยอะเลย” ไอออนเอ่ยถามเมื่อเขาได้ยินมาแบบนั้น เพราะเขาก็จะไปด้วยเหมือนกัน
“คงงั้นมั้ง เฮียเขาดังจะตาย”
“ไว้วันที่เปิดตัวของผม ผมจะชวนพี่ไปแจมรอให้พี่ได้ปล่อยเพลงก่อน”
ชียองหัวเราะ
“บอกให้ฉันทำเพลงให้เสร็จสักเพลงก่อนไหม”
เกือบจะห้าทุ่มแล้วเหมือนวันนี้การไปเดินเล่นมันจะยาวนานกว่าทุกครั้งแต่ของที่ได้ก็ไม่มีอะไรมาก ชียองมองแทบจะหลับตาเดินไปที่ห้องอยู่แล้วตอนนี้ ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียและคิดถึงที่นอนมากกว่าหน้าของซูจีซะอีก
“ขอบใจที่พาไปวันนี้นะแถมเลี้ยงหลายอย่างเลย ไว้เงินพี่ออกแล้วจะเลี้ยงนายบ้าง” ชียองพูดไปหาวไป
“ไม่เป็นไรพี่แค่นี้เอง ตัวพี่ยิ่งเล็กๆอยู่” ไอออนพูดไปขำไป เขาใช้มือตัวเองวัดส่วนสูงกับคนตรงหน้า
“เล่นของสูงหรอ กลับห้องไปได้แล้ว”
“ฮ่าๆ โอเคครับกลับแล้ว ไว้ไปเที่ยวกันอีกนะ”
ชียองพยัหน้าหงึกๆ
“คราวนี้หมดตัวแน่” ชียองชี้นิ้วขู่
ไอออนหัวเราะก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“ถ้าเป็นพี่ผมยอมหมดตัว....”
xxx
talk;
แต่งไปนี่หมั่นไส้ฮอนชอลอ่ะ 555555555555
ใครไม่ได้อยู่ทีมโนชางหรือทีมฮอนชอล ไม่ต้องห่วง
ยังมีอีกหลายทีมและหลายโมเม้นให้ท่านเลือก 5555
ฟิคสั้นทุกตอนขอโทษด้วยนะคะ ;-;
อยากติดแท็กก็ได้นะ ไม่ติดก็ได้อยยากทำไรก็ทำ
tag #โบอีของทุกคน
’ cactus
ความคิดเห็น