คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : NEXT STATION ▶ CONNER | Double B
CORNER
ผมไม่ชอบที่ต้องเห็นคนที่ผมรักไม่สบาย …
ไม่ชอบเวลาที่เขาต้องนั่งใส่มาร์กปิดปากทั้งวันเพราะมันทำให้ผมไม่เห็นริมฝีปากของเขา
ไม่ชอบเวลาที่เขาไอมันเหมือนว่าเขากำลังทรมาน
ไม่ชอบให้เป็นอะไรแบบนี้เลยจริงๆ ให้ตาย
“สวัสดีครับผมมาซ่อมไฟครับทางหอได้แจ้งไว้รึเปล่า” คนหัวฟูที่ลุกขึ้นมาเปิดประตูทำปากจิ๊จ๊ะเหมือนไม่พอใจที่คนมากวนเวลานอนทั้งๆที่ตอนนี้ก็ปาเข้าไปเที่ยงกว่าแล้ว
ผมมองสำรวจห้องอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น ในมือถือกล่องเครื่องมือเล็กๆ และอีกข้างก็จับหมวกแก๊ปให้ปิดหน้าปิดตาเอาไว้เผื่อว่าคนป่วยที่กำลังสำรวจดวงไฟที่หมดอายุว่าหลอดไหน
“หลอดนั้นเลยในห้องน้ำตามสบายเลยนะครับทำเสร็จแล้วตะโกนเรียกผมนะ” ว่าแล้วเขาก็เดินหายออกไป เสียงประตูห้องปิดลง ผมเดาว่าเขาคงจะไปนอนเพราะดูจากหน้าตาแล้วคงจะป่วยเอาการอยู่
วิชาช่างไฟที่เรียนมาตอนสมัยมอปลายถูกนำมาใช้ จริงๆผมไม่ใช่ช่างไฟของที่นี่หรอกครับแต่ว่าบังเอิญรู้จักกับพี่ช่างไฟที่จะมาซ่อมไฟห้องฮันบินพอดีเพราะว่าผมกับน้องเขาอยู่หอเดียวกันเมื่อเดือนก่อนพี่ช่างไฟเพิ่งไปเปลี่ยนหลอดไฟให้ผม ผมเลยอาสามาทำให้
ไฟดวงใหม่ถูกเปิดใช้งานเพื่อเช็ดความเรียบร้อยทุกอย่างโอเคผมสามารถทำมันได้ดี อุปกรณ์ต่างๆถูกเก็บเข้ากล่องเหมือนเดิม ผมล้างมือเสร็จก็เดินเข้ามาให้ครัวเปิดตู้เย็นอย่างวิสาสะลงมือทำข้าวต้มให้คนที่นอนอยู่ในห้องนอนตอนนี้ได้กิน
เป็นการทำอาหารที่ระวังที่สุด…ผมเหมือนโรคจิต
ไม่นานกลิ่นข้าวต้มหอมฉุยถูกวางไว้บนโต๊ะกินข้าว ผมเดินไปรอบๆห้องเพื่อหาปากกาและกระดาษสักใบ
“อย่าลืมกินยานะครับด้วยความเป็นห่วง”
ช่างไฟ
อนาถจริงๆ….
น้องฮันบินดูเหมือนจะหายป่วยแล้วผมเห็นเขามามหาลัยไม่มาร์กปิดปากสีขาวเหมือนเคย สีหน้าดูยิ้มแย้มเหมือนแต่ก่อนมันทำให้ผมโล่งใจ … ผมจะได้ไม่ต้องกังวล
“มึงจะมองน้องเขาอีกนานเท่าไหร่วะ” มิโนตบบ่าผมแล้วมองไปทางที่ผมมองฮันบินกำลังนั่งอยู่กับเพื่อนสนิทที่ผมพอจะรู้มาอีกทีว่าชื่อนัมแทฮยอน
ผมส่ายหน้า…
ผมไม่ได้สนใจว่าเขาจะชอบผมหรือเปล่า
ผมก็แค่อยากทำให้น้องเขารู้…
ว่ายังไงเขาก็ยังมีผมอยู่ตรงนี้ในมุมๆหนึ่ง
“ไม่รู้เหมือนกันอาจจะไม่มีวันนั้นก็ได้” ผมตอบออกไปแบบนั้นสีหน้ามิโนดูรำคาญในคำตอบเดิมๆของผม
ผ่านไปไม่รู้กี่วันผมก็ยังเป็นจีวอนคนเดิม
มองน้องเขาอยู่ที่โต๊ะม้านั่งตัวเดิม
ฮันบินยังคงกินอาหารกลางวันที่คณะเป็นพวกแฮมเบอร์เกอร์ของโปรดเหมือนเดิม
ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะ หูฟังถูกเสียบเข้าที่หูเปิดเพลงโปรดที่ไม่ได้มีความหมายรักๆใคร่ๆ แต่กลับเป็นเพลงแนวฮิพฮอพที่ผมรู้มาอีกว่าฮันบินเขาก็ชอบแนวเดียวกันกับผม
“นี่พี่จีวอน”
เสียงเรียกปลุกให้ผมเงยหน้าขึ้นเจอฮันบินยิ้มให้ในระยะใกล้ๆ ใกล้กว่าครั้งไหน
ปากเล็กขยับขึ้นลง…
“คือว่าหลอดไฟในห้องนอนผมเสียเป็นไปได้ไหมถ้าเย็นนี้พี่จะกลับพร้อมผมแล้วไปซ่อมให้หน่อย”
ผมเข้าใจความหมายนั้นไม่ใช่แค่ประโยคมันคือสายตาที่มองมาที่ผม
แน่นอนสำหรับคำตอบ
“ตกลง”
takecare
’ cactus
ความคิดเห็น