คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : NEXT STATION ▶ BEHIND | JUNCHAN
BEHIND
JUNHOE x CHANWOO
“พี่จินฮวานฟังผมก่อนดิ่ พี่จินฮวาน เฮ้ พี่จินฮวาน”
หลังจินฮวานออกพ้นประตูไปจุนฮเวโวยวายยกใหญ่จนเกือบจะพังของในห้องซ้อมถ้าชานอูไม่ห้ามไว้ก่อน ร่างสูงโปร่งทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้สถบบ่นคนเดียวโดยที่มีเพื่อนสนิทอย่างชานอูมองอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ชานอูไม่รู้ว่าทำไมสองคนนี้ถึงทะเลาะกันทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ทุกอย่างยังปกติอยู่เลย
“ทำไมพี่จินฮวานต้องโมโหทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย” จุนฮเวระบายอารมณ์ออกมาก่อนจะพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ใจเย็นน่า สงสัยพี่เขาคงซ้อมเหนื่อยมั้งถ้าเขางอนนายก็ง้อเขาดิ่ไม่เห็นจะยาก” ชานอูพูดเสนอทางออกให้
จุนฮเวพยักหน้าส่งๆก่อนจะหยิบของใส่กระเป๋าเป้ใบโปรดสะพายออกจากห้องซ้อมไปด้วยท่าทางหงุดหงิด ชานอูเลยต้องเดินตามเงียบๆ เขารู้ดีว่าตอนนี้จุนฮเวต้องการอยู่เงียบๆเพราะจุนฮเวน่ะขี้โมโหจะตายไปใครขัดใจนิดขัดใจหน่อยก็จะเหวี่ยงเอาได้ขนาดชานอูยังเคยโดนมาแล้ว ขายาวก้าวตามไปแม้จะไม่รู้ว่าจุดหมายของจุนฮเวคือที่ไหน
ตรอกเล็กๆทะลุออกไปริมแม่น้ำจุนฮเวบอกให้ชานอูรอที่นี่ก่อนจะหายไปพักหนึ่งแล้วกลับมาพร้อมโซจูในมือหลายขวด ร่างสูงนั่งลงข้างๆชานอูก่อนจะเปิดโซจูออกมากระดกรสมันขมปร่าและแสบคอสำหรับคนที่ดื่มมันไม่บ่อยนัก จุนฮเวยื่นอีกขวดให้ชานอูแต่อีกคนส่ายหน้าปฏิเสธจนจุนฮเวหัวเราะแล้วส่งมือไปขยี้กลุ่มผมสีดำสนิทที่ตอนนี้ยาวระคอของชานอูด้วยความเอ็นดู ใบหน้าบึ้งตึงตอนนี้มีรอยยิ้มขึ้นมานิดหน่อย
“ฉันดีใจมากที่ได้เป็นแฟนพี่จินฮวานแต่บางครั้งก็รู้สึกว่าพี่จินฮวานเขาไม่เคยสนใจความรู้สึกฉันเลย”
จุนฮเวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อแล้วกระดกโซจูในขวดจนหมด แววตาที่ชานอูคอยเฝ้าสังเกตมาตลอดหมองลง เขาไม่รู้จะช่วยจุนฮเวยังไงดีเพราะขนาดตัวเขาเองตอนนี้ยังรู้สึกไม่โอเคและไม่เคยโอเคเลยสักครั้งตั้งแต่จุนฮเวกับจินฮวานคบกัน
ชานอูตบบ่าจุนฮเวเบาๆแล้วมองออกไปไกล มีหลายครั้งที่เขาแอบร้องไห้ตอนที่เห็นทั้งคู่มีความสุขและนั่นมันทำให้ชานอูรู้สึกผิด เขาไม่อยากรู้สึกเหมือนหักหลังความไว้ใจที่จุนฮเวให้แต่เขาบังคับหัวใจไม่ได้ บางครั้งชานอูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไม่ยอมตัดใจหรือจุนฮเวกันแน่ที่ยังทำตัวเหมือนว่าเขาสำคัญเพราะไม่ว่ามีอะไรจุนฮเวก็จะมาปรึกษาเขาตลอด ชานอูอยากปฏิเสธอยากพูดออกไปว่าเลิกพูดเรื่องจินฮวานกับตนเองสักทีแต่ก็ทำไม่ได้
มันดูงี่เง่าแต่ชานอูไม่อยากเป็นที่ปรึกษาให้จุนฮเวแล้วจริงๆ
“นายว่าพี่จินฮวานเขาแคร์ฉันไหมวะชานอู”
“ไม่เอาน่านายก็รู้ว่าพี่จินฮวานน่ะแคร์นายจะตายไป”
จุนฮเวส่ายหัวเหมือนจะแย้ง ใบหน้าหล่อเห่อแดงเพราะฤทธิ์เหล้าที่ดื่มไปหลายขวด
“เขาอาจจะไม่เคยรักฉันสักนิดเลย อึก...”
จุนฮเวกำลังเมาและพูดไม่รู้เรื่องชานอูพยายามพูดไกล่เกลี่ยเรื่องระหว่างสองคนถึงแม้จะไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงแต่ชานอูก็อยากให้จุนฮเวสบายใจและไม่ชอบเลยที่ต้องเห็นจุนฮเวไม่มีความสุข
จุนฮเวมีความสุขชานอูก็เจ็บ
แต่พอจุนฮเวไม่มีความสุขแบบนี้ชานอูก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่
มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ไหล่ของคนข้างๆดึงเข้าไปกอดแน่นบ่นงึมงำอยู่ข้างหูชานอูและในประโยคก็มีแต่ชื่อของจินฮวานซ้ำไปซ้ำมา ชานอูยกมือขึ้นมาลูบแผ่นหลังจุนฮเวเบาๆเหมือนกับว่าต้องการจะปลอบให้จุนฮเวหายเจ็บ
“นี่จะตีสามแล้วนะจุนฮเว รีบกลับหอเถอะไม่งั้นพรุ่งนี้อาจจะซ้อมไม่ไหวแล้วก็จะโดนพี่ฮันบินดุเอา”
เหมือนคนเมาจะฟังไม่รู้เรื่องแถมยังกอดชานอูซะจนหายใจแทบไม่ออกก่อนจะผละออกมาแล้วจับแก้มอูมๆของชานอูดวงตาปรือๆมองริมฝีปากสีชมพูซีดก่อนจะค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ยังไม่ทันที่ชานอูจะได้ทำอะไรปากหยักก็ประกบ ไม่มีการรุกล้ำ และมันช่างเป็นรสจูบที่น่าสมเพชเหลือเกินสำหรับชานอู
“อึก...พี่จินฮวาน”
เพราะสุดท้ายจุนฮเวก็ยังเรียกชื่อของอีกคนออกมาอยู่ดี
กว่าชานอูจะพาจุนฮเวกลับหอได้ก็แทบตายเพราะจุนฮเวตัวใหญ่และหนักใช่เล่นถึงตัวจะเกือบๆเท่าๆกันก็เถอะแถมกลิ่นโซจูยังคละคลุ้งจนต้องเอ่ยปากขอโทษลุงคนขับแท็กซี่หลายต่อหลายครั้งที่ทำให้รถตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้า
“ไปทำอะไรกันมา”
ชานอูสะดุ้งก่อนจะหับขวับมองต้นเสียง จินฮวานนั่งอยู่บนโซฟากลางห้องด้วยใบหน้าเรียบนิ่งผิดกับทุกที ชานอูอึกอักที่จะตอบคำถามเขาไม่อยากให้จุนฮเวโดนจินฮวานโกรธถ้าเกิดพี่ใหญ่ของตัวรู้ว่าจุนฮเวดื่มเหล้าเมาเพราะเรื่องของทั้งคู่
“จุนฮเว เอ่อ...ผมเครียดเลยชวนจุนฮเวดื่มครับแต่ว่าหมอนี่มันดื่มมากไปหน่อย” ชานอูแก้ตัว
จินฮวานหรี่ตามองอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นักเพราะอยู่กันมาก็หลายเดือนชานอูแทบจะไม่เคยทำตัวไม่น่ารักกับวงหรือทำตัวผิดกฎเลยสักครั้ง
“จริงๆนะครับ ผมขอโทษนะครับพี่จินฮวาน”
จินฮวานถอนหายใจ
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ นายก็รู้ว่าถ้าฮันบินโมโหผลมันจะเป็นยังไง”
“ครับผมรู้ ขอโทษจริงๆครับ”
สุดท้ายชานอูก็รับผิดแทนจุนฮเวอีกแล้ว
เช้านี้ดูเหมือนจุนฮเวจะยังไม่สร่างดีเพราะรู้สึกปวดหัวไปหมดและสิ่งที่ทำให้จุนฮเวอยากจะปวดหัวหนักเข้าไปอีกก็เวลาที่ตอนนี้เกือบจะบ่ายโมง มือหนารีบคว้านหาโทรศัพท์บนหัวนอนก่อนจะไปสะดุดกับโพสอิสสีฟ้าที่แปะอยู่ใกล้ๆ
วันนี้ไม่ต้องไปซ้อมพี่บอกฮันบินให้แล้ว
จินฮวาน
ทางด้านชานอูวันนี้เข้าๆออกๆตึกทั้งวันเพราะเขาโดนทำโทษที่เมื่อวานผิดกฎ ฮันบินและทุกคนเลยลงมติว่าชานอูต้องออกไปซื้อของให้ทุกคนในวงเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์และนี่เขาก็กำลังจะออกไปซื้อขนมกินเล่นให้พวกพี่ๆเป็นครั้งที่สามแล้วแต่ครั้งนี้จินฮวานขอมาด้วย
“ชานอู” จินฮวานเรียกน้องเล็กที่เดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ
“ครับ”
“อยากรู้ไหมว่าทำไมพี่ถึงงอแงกับจุนฮเว”
ชานอูหยุดเดินหันมองหน้าจินฮวานแล้วเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
“เพราะพี่หึงที่จุนฮเวสนิทกับชานอูมากเกินไป ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆนะพี่แค่รู้สึกว่าจุนฮเวใส่ใจนายมากกว่าพี่”
“....”
เหมือนจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอชานอูนิ่งเงียบ
“ถ้าผมไม่สนิทกับจุนเน่พี่จินฮวานจะหายโกรธจุนเน่ใช่ไหมครับ”
จินฮวานกัดปากเขาก็รู้สึกระอาอยู่เหมือนกันที่ต้องพูดออกไปตรงๆแบบนี้แต่จุนฮเวทำตัวติดกับชานอูมากเกินไปจริงๆ แล้วก็สายตาของชานอูที่มองจุนฮเวถ้าจินฮวานไม่ได้คิดไปเองเขาก็พูดได้เต็มปากว่าชานอูน่ะคิดกับจุนฮเวมากกว่าเพื่อนแน่นอน
“งั้นผมก็ขอโทษพี่จินฮวานด้วยนะครับ”
ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อตัวต้นเหตุก็เดินลงบันไดมาพอดี จุนฮเวหยุดมองทั้งคู่ก่อนจะหันไปกอดคอชานอูเหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้ชานอูกลับดึงแขนของจุนฮเวออกแล้วเดินขึ้นบันไดไปไม่ได้ฟังเสียงเรียกของจุนฮเวที่เรียกตามหลังไป
“จุนฮเวอย่าไป…” จุนฮเวที่กำลังจะวิ่งตามชานอูไปหันกลับมามองคนรัก
“ผมแค่จะไปดูว่าชานอูเป็นอะไรรึเปล่า มันทำตัวแปลกๆ”
“อย่าไปนะจุนฮเว ชานอูไม่เป็นอะไรหรอก เขาแค่รีบไปซื้อของให้ฮันบิน” จินฮวานพยายามอธิบาย
“อ่อ โอเคครับ ว่าแต่พี่หายโกรธผมแล้วใช่ไหม”
ทั้งคู่พูดคุยกันก่อนจะเดินลงบันไดเพื่อไปห้องซ้อมด้วยกัน ส่วนชานอูเดินไปหลบอยู่ที่มุมเงียบๆของตึกร่างโปร่งพยายามกลั้นสะอื้นและซบหน้าลงกับเข่าก่อนจะตกใจสัมผัสที่อุ่นๆที่แตะเข้าที่ศีรษะ
“ร้องไห้ทำไมเด็กอ้วน”
“พี่ยุน”
tbc.
ตอนแรกว่าจะจบในตอนแต่ว่า
เอาอีกตอนดีกว่าชื่อเรื่องอาจจะไม่เหมือนกันแต่มันเป็นภาคต่อ
เรื่องนี้ก็เป็นภาคต่อจาก Just Friend เหมือนกันนะคะ
อ่านให้สนุกนะ .
’ cactus
ความคิดเห็น