คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : NEXT STATION ▶ JUST FRIEND | JUNCHAN
JUST FRIEND
JUNHOE x CHANWOO
“ฉันชอบพี่จินฮวานวะ”
ชานอูนั่งเงียบปล่อยให้จุนฮเวระบายความในออกมาจนหมด จุนฮเวชอบพี่จินฮวานใครๆก็ดูออกชานอูยังดูออกเลยขนาดคนว่าเขาดูซื่อบื้อ คนในวงก็รู้กันทั้งนั้นมีหรอที่คนอย่างจินฮวานจะไม่รู้ถึงจะตัวเล็กและดูน่าทะนุถนอมแบบนั้นก็เถอะแต่ชั่วโมงบินของจินฮวานถือว่าสูงพอควรขัดกับภาพลักษณ์ที่ดูน่ารังแกนั่นพอควร
“พี่จินฮวานบอกคิดเป็นแค่น้องเพราะต่อไปเราต้องไอดอลมันยากที่จะวางตัว มันยากตรงไหนวะชานอูก็แค่ทำตัวเหมือนเดิมแค่นั้น”
ใบหน้าที่ปกติไม่ค่อยจะสบอารมณ์ยิ่งบูดบึ้งเข้าไปอีก จุนฮเวไม่อยากจะยอมรับเหตุผลบ้าๆของจินฮวานเพราะมันไม่เห็นจะเกี่ยวกันสักนิดที่ฮันบินกับจีวอนยังคบกันได้แถมกระหนุงกระหนิงกันที่สนามบินตลอด ไม่ต่างจากเขาที่เวลาที่จินฮวานทำตัวออดอ้อนที่สนามบินทีไรรู้สึกใจสั่นทุกที
“ก็ลองตื้อพี่เขาดูดิ่ อาจจะยอมตกลงก็ได้นะ”
ชานอูเสนอทางออกที่คิดว่าดีที่สุดตอนนี้ให้จุนฮเวเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่จุนฮเวมาปรึกษาเขาเรื่องนี้ ปกติถ้าเป็นเรื่องพี่จินฮวานทีไรจุนฮเวก็มักจะมาปรึกษาหรือระบายกับชานอูตลอด แถมยังเคยบอกว่าชานอูเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดตอนนี้ในวง ได้ยินแบบนั้นชานอูก็ดีใจอยู่หรอกถ้าไม่ติดว่า
ความสัมพันธ์แบบนี้มันทำให้ชานอูไม่กล้าพูดออกไปว่าคิดยังไงกับจุนฮเว
จริงๆชานอูก็ไม่คิดหรอกว่าเขากับจุนฮเวจะสนิทกันได้ยังไงในเมื่อจุนฮเวมีกำแพงบางอย่างที่ชานอูรู้ว่าเขาไม่มีวันเข้าไปถึงตรงนั้นแม้กระทั่งตอนนี้ ตอนที่จุนฮเวพูดว่าเขาคือเพื่อนที่สนิทที่สุดแต่ไม่รู้ทำไมเวลามองไปที่จุนฮเวทีไรชานอูรู้สึกว่าเขาไกลจากจุนฮเวเสมอ ยิ่งวิ่งไล่ตาม ยิ่งอยากให้จุนฮเวเห็นความสำคัญยิ่งห่างออกไป
จุนฮเวก็ยังมองเขาเป็นคนอื่นอยู่ดี
“จริงด้วย ขอบใจมากๆ ฉลาดๆอย่างฉันคิดไม่ออกได้ไงวะ กากจริง”
สีหน้าของจุนฮเวดีขึ้น มือหนายกขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วยักคิ้วใส่ชานอูที่นั่งอยู่ข้างๆในห้องซ้อม
“สู้ๆนะจุนฮเว”
จากนั้นจุนฮเวยิ่งติดจินฮวานหนัก มีจินฮวานที่ไหนต้องเห็นจุนฮเวที่นั่นโดยเฉพาะสนามบิน ชานอูไม่อยากยอมรับหรอกว่าเขาอิจฉาจินฮวานมากแค่ไหนที่ไม่ว่าจะทำอะไรจุนฮเวก็แคร์จินฮวานเสมอเพราะนอกจากจุนฮเวจะชอบจินฮวานแล้วทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกันมาก่อน ก็จะไม่แปลกอะไรถ้าเทียบกับเขาแล้วสำหรับจุนฮเวแล้วคิมจินฮวานคงจะสำคัญที่สุด
ตากลมโตมองแผ่นหลังสูงใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าที่ถูกซ้อนด้วยแผ่นหลังเล็กข้างหลัง คางของจินฮวานกำลังเกยอยู่บนไหล่ลาด ชานอูเบนสายตาหนีไปแสร้งยิ้มน้อยๆให้แฟนคลับแล้วเดินตามพี่ๆ เพราะเขาเดินรั้งท้ายและแฟนคลับก็มารับพวกเขาที่กลับจากญี่ปุ่นกันมากขึ้นเรื่อยๆเพราะใกล้จะเดบิวต์ ทำให้บางครั้งการรักษาความปลอดภัยก็ดูเหมือนจะไม่เต็มที่
“โอ้ย!”
ชานอูร้องเมื่อโดนใครไม่รู้จิกเข้าที่ต้นแขนก้มหน้ามองพอเงยหน้าขึ้นมาเหมือนทุกคนจะเดินห่างออกไปแล้ว เมเนเจอร์รีบมาลากชานอูให้เดินตามพี่ๆไปติดๆจนถึงรถ
“คนเยอะเป็นบ้าให้ตายสิ”
จุนฮเวบ่นเหมือนที่ชอบบ่นแต่ใบหน้าบูดบึ้งนั่นกำลังแต้มด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากเพราะตอนนี้เขานั่งอยู่ข้างๆจินฮวานในรถ วันนี้ชานอูนั่งหน้าสุดข้างๆคนขับเพราะมาทีหลังและปกติก็ไม่ค่อยจะแย่งหรือขัดใจอะไรพี่ๆในวงอยู่แล้วเรื่องนี้มีฮันบินที่รู้ดี
“ชานอูย่าหยิบน้ำให้หน่อย”
ฮันบินเรียกให้มังเน่หยิบน้ำจากข้างๆรถให้ ชานอูหยิบก่อนหันตัวเพื่อยื่นส่งมันให้ฮันบินที่นั่งอยู่หน้าสุดในที่นั่งข้างหลังคนขับ
“เฮ้ย! แขนเป็นไรน่ะชานอู เลือดออกด้วย”
ชานอูชักแขนกลับมาดู เห็นรอยเล็บจิกหลายจุดก่อนจะล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับๆ
“สงสัยเมื่อกี้ในสนามบินแฟนคลับคงจิกเอาน่ะครับ”
“แล้วทำไมไม่ระวังตัว”
ไม่ใช่เสียงฮันบินแต่กลับเป็นเสียงจุนฮเว ร่างสูงบ่นชานอูยาวเหยียดข้ามหัวพี่ๆตั้งแต่รถออกจากสนามบินได้ครึ่งทางจนกระทั่งถึงหอ ปกติจุนฮเวดูไม่ค่อยจะใส่ใจใครก็จริงแต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่เพราะใบหน้าดูไร้อารมณ์ไปหน่อยเลยทำให้ใครหลายๆคนตัดสินว่าจุนฮเวเย็นชาแต่จริงๆแล้วคงไม่ใช่
มือหนากำลังกึ่งลากกึ่งจูงชานอูขึ้นห้องตามหลังพี่ๆ จุนฮเวดูแผลที่เป็นรอยข่วนจิกเต็มแขนแล้วอดที่จะสถบบ่นไม่ได้แถมยังหันไปบ่นชานอูยกใหญ่เรื่องไม่ระวังตัว
“รอตรงนี้เดี๋ยวไปเอากล่องยามาทำแผลให้” จุนฮเวออกคำสั่ง
“ไม่ต้องหรอกจุนฮเว แผลแค่นี้เองเดี๋ยวก็หายช่างมันเถอะ”
“อย่างี่เง่าจองชานอู”
จุนฮเวพูดแค่นั้นก่อนจะลุกเดินออกไปหากล่องยาทิ้งชานอูให้นั่งคิดอะไรคนเดียวในห้องนอน ชานอูใม่อยากให้จุนฮเวใจดี ไม่อยากให้จุนฮเวทำเหมือนว่าแคร์ไปมากกว่านี้อีกแล้ว เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เขารู้สึกไม่อยากวิ่งตามจุนฮเวอีกคนก็จะวิ่งกลับมาแล้วบอกให้เขาวิ่งไปข้างๆแต่พอออกแรงวิ่งจุนฮเวก็จะวิ่งนำไป เพราะจุนฮเวมีคนที่อยากวิ่งด้วยข้างๆและที่ตรงนั้นก็ไม่ใช่ของชานอู ไม่เคยเป็นสักนิดด้วยซ้ำ
“ทีหลังระวังให้มากกว่านี้สิ นายชอบทำตัวซื่อบื้ออยู่เรื่อย”
“โอเคทีหลังจะระวังนะ”
“พี่จินฮวานยอมใจอ่อนแล้วเขาเพิ่งบอกตอนอยู่ญี่ปุ่นแต่ไม่มีเวลาเล่าให้ฟัง”
จุนฮเวพูดไปยิ้มไปก่อนจะหยิบแอลกอฮอล์ออกมาชุปสำลีเพื่อที่จะล้างแผลให้ชานอู มือหนาค่อยๆบรรจงทาไปที่แต่ละจุดก่อนจะพูดเรื่องจินฮวานต่อไม่หยุดปาก
“ฮึก...”
จุนฮเวเงยหน้าขึ้นมามองต้นเสียง
“เฮ้ยเป็นไรชานอู เฮ้.. มันเจ็บขนาดนั้นเลยหรอ”
“ฮึก....อื้อ...เจ็บมากๆเลยจุนฮเว”
L
FRI - END
ฟิคสั้นๆ ฟิคเรื่อยเปื่อยอีกแล้วอ่ะ... ฮื่ออ
ฟังเพลงแล้วฟีลมา ...
’ cactus
ความคิดเห็น