คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : NEXT STATION ▶ TIME | Double B
TIME
DOUBLE B
ผมเคยคิดว่าจีวอนคงไม่มีทางจากผมไปเพราะเขารักผม แม้ตอนนี้ผมจะมีใครอีกคนด้วยก็ตาม ผมเคยถามจีวอนหลายครั้งว่าเขาเจ็บบ้างไหมที่ผมไม่สามารถเรียกเขาว่าแฟนได้เต็มปากในแบบที่คนอื่นเขาเรียกกัน จีวอนหัวเราะจนตาปิดดึงผมเข้าไปกอดแล้วพูดว่าแค่เขามีผมแค่นั้นก็พอแล้วผมเป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตเขา
จีวอนไม่เคยเอ่ยปากถามเลยสักครั้ง
ว่าสำหรับเขาเป็นอะไรในชีวิตของผม
จินฮวานก็คือแฟนของผม เรากอดจูบกันได้อย่างสนิทใจเพราะเราเป็นแฟนกันจริงๆ ส่วนจีวอนคือคนที่อยู่ข้างผมตลอดมา เขาเป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กของผมเราโตมาด้วยกัน สนิทกัน หลายๆคนยังบอกว่าผมกับจีวอนเราเหมือนฝาแฝดกัน ผมมีความสุขที่มีจีวอนอยู่ข้างๆและไม่อยากให้จีวอนไปอยู่ข้างๆใครที่ไม่ใช่ผม จีวอนทำตามคำขอร้องของผม ผมขอให้เขาอยู่เขาก็อยู่ไม่เคยจากไปไหนไม่เคยมองใคร ผมไม่รู้ว่าผมรักจีวอนหรือเปล่าแต่ความรู้สึกมันแตกต่างจากจินฮวานมากผมรู้แค่นั้น
จีวอนมักจะอยู่ปลอบใจเวลาผมทะเลาะกับจินฮวานจนวันหนึ่งเราเผลอมีความสัมพันธ์ทางกายกันและนั่นคือจุดเปลี่ยน ผมใช้มันเป็นข้อผูกมัดให้จีวอนอยู่กับผมแม้รู้ดีว่ามันจะดูเห็นแก่ตัวแต่ผมคงทนไม่ได้แน่ๆผมไม่เข้มแข็งพอที่จะให้จีวอนไปเป็นของใคร และจีวอนก็เป็นคนที่ซื่อสัตย์เขาอยู่กับผมด้วยความรักและคอยประคองผมในวันที่ล้ม วันที่ป่วยหรือแม้กระทั่งเป็นที่รองรับอารมณ์ร้ายๆ
“ฮันบินอ่า นายก็ไม่น่าไปพูดกับจินฮวานแบบนั้นเขาเป็นแฟนนายนะ”
“อย่ามายุ่งได้ไหม! นายมันจะไปรู้อะไรจีวอน”
“ขอโทษด้วยแล้วกัน”
ในวันหนึ่งที่ผมทะเลาะกับพี่จินฮวานและเผลอไปพาลใส่จีวอนพูดร้ายๆใส่เขา แวบนึงที่ผมเห็นแววตานั่นวูบไหว เขาหันหลังให้ผมและนั่นมันทำให้ผมกลัวที่สุด
“จีวอนอย่าโกรธฮันบินนะ”
ผมกอดข้างหลังเขาแน่นร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมรู้แค่ว่าตอนนั้นผมไม่อยากเสียจีวอนไป
“ไม่โกรธหรอกน่า จีวอนรู้ว่าฮันบินกำลังอารมณ์ไม่ดี ไม่ร้องนะครับคนดีหื้ม”
วันเวลาหมุนไปเรื่อยๆ ผมมีจีวอนในทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมาหรือก่อนเวลาจะหลับไป อ้อมกอดอุ่นๆหรือแม้กระทั่งรสจูบหอมหวาน ผมคิดว่าผมโชคดีที่สุดที่มีคนชื่อ’คิมจีวอน’เข้ามาในชีวิตผมและรักผม แต่ผมไม่เคยรู้ว่าวันเวลาจะเป็นคนที่ทวงโชคที่ดีที่สุดของผมคืนไปในเวลาต่อมา
หรือเป็นผมเองที่คิดเอาเองว่าวันเวลาไม่สามารถทำอะไรความสัมพันธ์ของเราสองคนได้
วันหยุดช่วงปิดเทอมกลุ่มผมคิดกันว่าจะไปเที่ยวทะเลและผมเองก็จำได้ว่าแม่เคยพูดว่ามีบ้านพักตากอากาศริมทะเล ผมให้จีวอนไปกับผมทั้งๆที่เขาก็ปฏิเสธหนักแน่นเพราะพี่จินฮวานไปด้วย แต่ผมก็ขอร้องให้จีวอนไปด้วยจนได้
จีวอนทำตัวกับผมเหมือนปกติเพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกันเลยไม่มีใครคิดว่าเราจะมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อน ผมตามติดพี่จินฮวานตั้งแต่วันแรกเพราะไม่อยากให้ใครผิดสังเกต
“ขอโทษนะจีวอน ขอโทษที่ฮันบินต้องตามพี่จินฮวานตลอด”
เป็นอีกครั้งที่จีวอนดึงผมเขาไปกอด ลูบหัวของผมโยกไปโยกมาเหมือนปลอบเด็กตัวเล็กๆ
“ไม่ต้องขอโทษหรอกนะ เพราะจีวอนรักฮันบินไม่ว่าฮันบินจะเป็นยังไงก็ตาม”
ผมกอดจีวอนแน่นและแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว แต่ผมก็ไม่ได้บอกไปว่าผมคิดแบบไหนกับเขา จีอวนยังคงกอดผมอยู่แบบนั้นและไม่เคยเซ้าซี้ที่จะให้ผมพูดคำว่ารักตอบกลับและนั่นยิ่งตอกย้ำว่าผมเห็นแก่ตัว
โดยไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นประโยคบอกรักประโยคสุดท้ายที่จีวอนจะบอกกับผม
เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ถูก พี่จินฮวานออกไปเล่นน้ำแล้วจมผมเลยรีบลงไปช่วยทั้งๆที่ว่ายน้ำไม่ค่อยแข็ง ผมคิดว่าตอนนั้นผมคงต้องตายก่อนที่วินาทีต่อมาผมจะถูกใครสักคนผลักขึ้นมาข้างบนผิวน้ำและเพื่อนๆก็ช่วยเอาตัวผมขึ้น ผมเห็นพี่จินฮวานนอนอยู่ข้างๆก่อนจะพยายามกวาดตามองจีวอน มีใครสักคนในกลุ่มตะโกนขึ้นมาว่าจีวอนวิ่งลงไปช่วยผมและเขาก็หายไป ทุกคนพยายามหาแต่ก็ไม่เจอ
วินาทีนั้นผมรู้สึกเหมือนจะตายและร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร ปากผมตะโกนเรียกจีวอนจนสลบไปจนกระทั่งตื่นขึ้นมาอีกทีที่โรงพยาบาลพร้อมข่าวร้ายว่านักประดาน้ำพบศพจีวอนแล้ว
แม้แต่คำลาผมก็ไม่โอกาสได้พูดกับจีวอน
ตลกดีที่ผมแทบไม่ร้องไห้ตลอดงานศพของเขา ไม่ใช่เพราะผมไม่รักจีวอนแต่เพราะผมเพิ่งรู้ว่าผมรักจีวอนมากแค่ไหน มันเป็นการสูญเสียที่เจ็บปวดที่สุดแม้กระทั่งจะร้องไห้ออกมาผมยังทำไม่ได้ ผมยืนหน้าหลุมฝังศพของเขากอดแผ่นป้ายเย็นเฉียบและทำมันแบบนี้ทุกปี
เกือบห้าปีแล้วตั้งแต่วันนั้นผมเลิกกับพี่จินฮวานสารภาพความผิดทั้งหมดและขอให้เขาโกรธแค่ผมคนเดียว พี่จินฮวานไม่ร้องไห้และบอกผมว่านี่คือบทลงโทษของผมที่ผมจะต้องจดจำมันไปจนวันตาย
วันนี้ผมกลับมาที่นี่อีกครั้งเพราะมันเป็นหน้าหนาวเลยไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว ทุกอย่างเงียบสงบมีเพียงแค่เสียงคลื่นทะเลและเสียงร้องไห้ของผม
ผมเคยคิดว่าคนเรามีเวลามากมายที่จะบอกรัก ดูแลกัน กอดกัน และนั่นมันเป็นความคิดที่ผิดที่สุด ผมไม่รู้เลยว่าทุกๆวินาทีที่เวลากำลังวนไปเรื่อยๆมันจะมีอะไรเกิดกับผมหรือคนที่ผมรัก เพราะผมเชื่อว่าจีวอนจะอยู่ข้างๆผมตลอดไปผมจะตื่นมาเจอเขาในทุกๆวันและเขาจะบอกฝันดีก่อนนอนในทุกๆคืน
มันเป็นความทรมานอย่างหนึ่งในชีวิตที่ผมยังมีลมหายใจอยู่เพื่อรับรู้ว่าจีวอนจากผมไปแล้ว
แม้จะมีคนหลายคนบอกกับผมว่าผมควรเดินหน้าต่อไปเพราะมันก็น่าจะนานมากพอที่จะทำให้ผมเริ่มต้นใหม่ แต่ผมไม่รู้ว่าผมจะเริ่มต้นใหม่ได้ยังไงในเมื่อทุกวันที่ผ่านไปไม่มีวันไหนที่ผมจะไม่รักจีวอนเลยสักวัน ถึงแม้ว่ามันจะสายไปเกินกว่าจะบอกให้จีวอนรู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน
ผมได้แต่คิดกับตัวเองว่าถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะใช้เวลาทุกๆนาทีที่มีจีวอนอยู่ข้างๆให้คุ้มค่าที่สุด จะบอกรักเขา จะกอดเขา และจะไม่ทำให้จีวอนเสียใจอีก
แต่เพราะผมทวงคืนวันเวลาไม่ได้...
จึงทำได้แค่บอกรักและคิดถึงจีวอนทุกวันอยู่แบบนี้
“ฮันบินรักจีวอนนะ”
อย่ารอให้เวลามาพรากคนที่คุณรักหรืออะไรก็ตามที่คุณอยากจะทำไปจากคุณ
อย่าคิดว่าคนเรามีเวลามากพอที่จะรอเพื่อพูดคำลาเพราะสุดท้าย…
คุณไม่มีทางรู้เลยว่าเป็นนาฬิกาหรือเวลาที่มัน “ตาย”
L
MISS YOU
แต่งไปเรื่อยๆฟิคเริ่มดราม่า ดราม่า
แต่เราคิดงั้นจริงๆนะ ถ้ามีอะไรที่อยากทำจงทำ
อยากรักใครก็รัก ชอบวงไหนก็ชอบ อย่าเกลียดกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เพราะเราไม่รู้หรอกบางคนจะอยู่กับเราไปนานแค่ไหน
มีความสุขในทุกๆวันที่มีอยู่
พยายามบอกตัวเอง ... เลิ้บ <3
’ cactus
ความคิดเห็น