คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : NEXT STATION ▶ ขอ | Double B
ขอ
DOUBLE B
จากวันนั้นฉันไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เรา...ได้จากกัน
เหตุผลใดๆไม่ใช่เรื่องใหญ่
วันนี้...ได้มองตา ตาดวงเดิมคู่นั้นอบอุ่นเหลือเกิน
เธอกับฉัน ‘ความทรงจำมากมาย’
ผมอมยิ้มเพียงแค่เห็นอีกคนตอบกลับมา ฮันบินไม่ได้มีกำแพงหนาๆเหมือนที่ผมเคยคิดไว้ เขายังคงเป็นคนเดิมที่ผมรู้จักเมื่อสามปีก่อนเสมอและแปลกดีที่เรื่องแค่นี้ทำให้ผมมีความสุขหลังจากที่หดหู่อยู่ในห้องหลายวัน ต้นเหตุผมไม่อยากโทษว่ามันเป็นเพราะผมเจอหน้าฮันบินเมื่ออาทิตย์ก่อน เพราะรอยยิ้ม แววตา และท่าทางนั้นผมยังคงจดจำมันได้ไม่เคยลืม
เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนสนิทกันจนรู้ไส้รู้พุงและจากนั้นหนึ่งปีความสัมพันธ์ของพวกเราพัฒนาขึ้นมันมากขึ้นจนกลายเป็นความรัก ผมเป็นคนสารภาพรักกับฮันบินก่อนเพราะทนกับความรู้สึกอึดอัดไม่ไหวแม้หลายคนจะเตือนผมว่าผลลัพธ์ของการแอบรักเพื่อนถ้าบอกไปอาจจะเสียใจ
แต่ผมก็ยอมแลกและผลลัพธ์ของมันช่างคุ้มค่า
เราเป็นแฟนกันในเวลาต่อมา
ฮันบินไม่ใช่คนงี่เง่าแม้ตอนที่เราเป็นแฟนกันแล้ว ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมเราพูดกันเหมือนเดิม เล่นหัวกันเหมือนเดิม ด่ากันเหมือนเดิม ต่างที่แค่สถานะเราที่ไม่เหมือนเดิม เพื่อนหลายคนอิจฉาผมที่มีแฟนดีๆอย่างฮันบิน บางครั้งผมยังนึกอิจฉาตัวเองด้วยซ้ำ
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆตัวติดกันจนแทบไม่มีเวลาให้ใคร ฮันบินมีความสุขตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้ผม ผมเองก็มีความสุขในยามที่มีฮันบินอยู่ข้างๆ เราชอบเที่ยวนั่นคือเหตุผลที่เราเดินทางไปในที่ไกลๆทุกวันหยุดยาว
ฮันบินชอบทะเล
ผมก็ชอบทะเล
เรามีความชอบเหมือนกันหลายเรื่อง เข้ากันได้ดีกว่าตอนเป็นเพื่อน ใกล้กันมากจนไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกตอนนั้นว่าอะไร รู้แค่ว่าทุกๆอย่างของคิมจีวอนคือคิมฮันบิน
เวลาเดือนทางไม่มีหยุดพักผมไม่สามารถจะหยุดเวลาให้มันมีความสุขตลอดไปได้ บนเส้นทางที่เรามีความสุขร่วมกันตอนนั้นผมกลับอ้างว้างและเหงาขึ้นมาเฉยๆ แต่มันแปลกตรงที่ผมไม่อยากจะคุยกับฮันบินแม้เราจะอยู่ใกล้ๆกันและนั่นคือจุดเปลี่ยน
ผมแอบคุยกับคนอื่นลับหลังฮันบิน
ภายใต้ใบหน้าที่ยิ้มแย้มคงผมาที่มันเคยมีความสุขตอนนี้ผมแค่รู้สึกว่ามันอึดอัดจนอยากให้เราสองคนห่างกันไปไกลๆ ไม่อยากจะไปเที่ยวในที่ไกลๆเหมือนเคย ไม่อยากนอนดูทีวีในวันหยุดเสาร์อาทิตย์กับฮันบินเหมือนทุกครั้ง การกระทำของผมทุกอย่างมันชัดเจน
ชัดเจนจนวันหนึ่งฮันบินเอ่ยปากถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“ทำไมช่วงนี้เราเหมือนห่างๆกันเลยวะจีวอน”
ผมหัวเราะกลบเกลื่อนแต่ฮันบินก็ยังเซ้าซี้จนผมหมดความอดทน เราทะเลาะกันหนักและมันมากกว่าครั้งไหนๆที่เคยผ่านมา ฮันบินที่ถามคำถามซ้ำๆเดิมๆว่าผมเป็นอะไร ทำไมถึงเปลี่ยนไป มันยิ่งเหมือนโหมกระพือความรู้สึกหมดรักให้ชัดเจนขึ้นมาดื้อๆ
“เราเลิกกันเห่อะวะฮันบิน ฉันอึดอัดเวลาอยู่ใกล้ๆนายมันมากจนฉันรู้สึกว่าตอนนี้ฉันไม่ได้รักนายแล้ว ฉันคุยกับคนอื่นแล้วมีความสุขมากกว่านาย”
ประโยคแสนยาวเหยียดที่ออกจากปากผมมันคงเป็นคำพูดที่ทำร้ายฮันบินที่สุดตั้งแต่เรารู้จักกันมา น้ำตาเม็ดโตบนใบหน้าไหลลงอาบแก้มฮันบินหยดแล้วหยดเล่าโดยที่ผมไม่รู้สึกอะไรเลยตอนนั้น
และเป็นผมเองอีกเหมือนกันที่เป็นคนทิ้งเรื่องราวระหว่างเราสองคนหยุดทุกอย่างไว้แค่ตรงนั้น นาฬิกาของพวกเราสองคนตายแล้วทุกอย่างเหมือนเดินถอยหลัง ผมแค่คิดอยู่อย่างเดียวว่ายิ่งฝืนไปก็ยิ่งไร้ประโยชน์ ข้ออ้างสารพัดที่ผมบอกตัวเองเพื่อที่จะบอกว่า
ผมเป็นคนดี ฮันบินก็เป็นคนดี เพียงแค่เราไปกันไม่ได้แล้ว
หรือจริงๆผมเองที่ไปตัดสินว่าผมไปกับฮันบินไม่ได้แค่ฝ่ายเดียวเดียว
ไม่อยากจะขอให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถามว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ที่ผ่านมานั้น
ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ....
ผมหันกลับไปสนใจหน้าจอแมคบุคเหมือนเดิมหลังจากสูบบุหรี่จนหมดมวล จริงๆฮันบินเคยขอให้ผมเลิกมันตั้งแต่เราเป็นแฟนกันใหม่ๆผมก็ทำให้บอกลามันเป็นปี เพิ่งกลับมาสูบบุหรี่ตอนที่บังเอิญได้เจอกับเจ้าตัวอีกครั้งบนถนน เขาไม่เห็นผมแต่ผมเห็นเขา ฮันบินควงแขนใครสักคนอยู่อีกฝั่งของถนน ผมยังคงจำมันติดตา
ความรู้สึกแปลกๆเข้าจู่โจมห้วงความคิดของผม มันเหมือนผมยืนอยู่คนเดียวหลังจากที่เราเลิกกัน ไม่ใช่ผมเพิ่งมารู้สึกตัวแต่ผมรู้สึกตัวว่าผมพังความรักของเราสองคนด้วยมือของผมเอง วันเวลาทำให้ผมห้วนนึกถึงทุกเรื่องราวที่เคยผ่านเข้ามาและยังคงอยู่ในความทรงจำ ฮันบินคือรักที่ดีที่สุดซึ่งผมยังคงรู้สึกแบบนั้นอยู่เสมอ รสจูบหวานๆ อ้อมกอดอุ่นๆ หรือแม้แต่เสียงที่คอยเรียกชื่อผมตลอดเวลา
มันฆ่าผมทั้งเป็นในวันที่ผมรู้สึกตัวว่าผมทิ้งมันไป
กว่าที่จะรู้ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไหร่
และก็ได้รู้ในวันที่ฉัน
เสียเธอไป
ผมตอบแชทเฟซบุ๊กฮันบินสั้นๆเมื่อเขาขอตัวลา แม้ความรู้สึกลึกๆผมอยากจะบอกเขาว่าอยู่คุยกันก่อนได้ไหมผมคิดถึง แต่นั่นคือสิ่งที่ผมไม่สามารถทำมันได้อีกแล้ว กี่ครั้งที่ผมจะทักไป กี่ครั้งที่ผมบังเอิญเจอเขาข้างนอก หรือจะเป็นความทรงจำตอนที่ผมกลับไปเที่ยวในที่ๆเราสองคนเคยมีความทรงจำด้วยกัน ผมรู้สึกได้เลยว่าผมเสียฮันบินไปแล้วจริงๆ
ฮันบินไม่มีทางวนกลับมาเหมือนเวลาที่ผ่านไปแล้ว
และผมคงได้แค่นึกถึงเขาผ่านความคิดถึงที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในความทรงจำ
L
MISS YOU
เป็นขอ ver.บาบิ รึเปล่าเนี่ยยยยย
อาจจะไม่ได้มีอะไรเท่าไหร่แต่ก็ยังงั้น
ยังงั้นคือราย......... 555555
แชทไม่ได้ตรงมากขี้เกียจ... ;w;
คิดถึงแม่เลยแต่ง #เดี๋ยวนะ .
เรา 'ขอ' เม้นท์ได้ไหม ....
’ cactus
ความคิดเห็น