ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Dangerous love (chanyeol x you)

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ค. 58


    INTRO
















    ''ชานยอลนี่น้องของหนูนะทำความรู้จักหน่อยสิลูก''



    ''เมอีนะคะพี่ชาน''



    เมอี เด็กอายุสามขวบยื่นมือไปข้างหน้าชานยอล เด็กอายุห้าขวบ 



    เเววตาชานยอลที่มองนั้นมองอย่างเย็นชาไร้ความรักใคร่...



    หมับ..



    ''อัน...ยอง..'' ชานยอลพูดเน้นทุกถ้อยคำพร้อมจับมือเมอี



    ''เดี๋ยวหนูสองคนเล่นด้วยกันก่อนนะ'' ม๊าบอกเด็กสองคนนี้เเละก็เดินไปกับป๊า



    พรึ่บ!



    ชานยอลสลัดมือเมอีอย่างเเรงจนเมอีมอง



    ''ฉันไม่อยากเป็นพี่ชายเธอสักนิด''



    ''อะ..อ้าวพีชานยอล...''



    ''อย่ามาเรียกชือฉัน''  



    ชานยอลเน้นทุกถอยคำกระเเทกเสียงเเละสายตาน่ากลัวของเขาเเทบทำให้เมอีเริ่มกลัว



    สายตาเเบบนี้มันอะไรกัน..



    ชานยอลเดินไปทางอื่นปล่อยให้เมอียืนงงอยู่อย่างนั้น



    เเต่ด้วยความไร้เดียงสาของเธอก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกเธอก็คงคิดว่าชานยอลนั้นหงุดหงิด



    เเต่เปล่าเลย 'เขาเกลียดเธอ'




    ปั่ก...



    ''ไปไหนก็ไป!'' ชานยอลผลักเมอีล้มลงกับพื้น



    ''ฮึก
    ..พี่ชานยอลเมอีเเค่อยากให้พี่เล่นด้วย''



    ''เเต่ฉันไม่!'' ชานยอลเริ่มโมโห ''ออกไป!ไปไหนก็ไป!'' ชานยอลชี้ออกไปข้างนอก



    ''เเง'' เมอีวิ่งออกไป



    เธอนั่งกอดเข่าคนเดียวอยู่ข้างนอกเธอถามตัวเองว่าเธอทำไรผิดทำไมชานยอลต้องทำเหมือนรังเกียจเธอขนาดนั้น..



    เขาไม่เหมือน..เเต่เขาเกลียดเลยละ!



    เพราะเขาไม่ชอบที่เมอีมาเเย่งความรักจากพ่อเเม่ของเขา



    ซึ่งเขาก็กลายเป็นหมาหัวเน่าทันทีเมื่อเมอีเข้ามามันทำให้เขาเเค้นจนคิดจะกำจัดเมอีทุกวิถีทาง



    เพือให้เมอีออกไป!




    2 ปีก่อน



    ''ว้าวเด็กคนนี้น่ารักจังคะ'' ม๊ากล่าวขึ้นพร้อมเล่นกับเมอีเด็กน้อยวัยขวบเดียว



    ''งั้นผมขอรับเด็กคนนี้เป็นลูกบุญธรรมนะครับเมื่อเธอครบสามขวบ'' ป๊าหันไปบอกกับผู้รับเลี้ยง



    ''ยินดีคะ'' ผู้รับเลี้ยงยิ้ม



    ม๊าของชานยอลมีลูกคนเดียวคือ 'ปารค์ ชานยอล'  เเต่ด้วยความที่อยากได้อีกคนเป็นลูกผู้หญิง



    เเต่เธอมีอีกไม่ได้เพราะโรคประจำตัวของเธออาจทำให้ติดเด็กในครรภ์ได้เเละอาจไม่ปลอดภัยสำหรับเธอเองเธอจึงตกลงรับเด็กบุญธรรมมาเลี้ยง



    เเต่นั้นก็ก่อให้เกิดความเเค้นของชานยอลนั้นเอง



    ''ม๊าคร้าบผมสอบได้เกรดสี่คร้าบ''



    เงียบ...ทุกอย่างเงียบในบ้านหลังใหญ่นี้ปราศจากคนชานยอลมองรอบหาป๊ากับม๊าของเขาเเต่ไม่มีใครสักคน



    ''อะ...ป้าครับเห็นป๊ากับม๊าไหมครับ?'' ชานยอลถามขึ้น



    ''อ่อ..คุณท่านทั้งสองไปดูน้องนะคะเดี๋ยวไม่กี่ปีเธอจะย้ายมาอยู่นี่ละนะคะ''



    ชานยอลยืนนิ่งสักพัก



    เด็กนั้นมันสำคัญกว่าเขาตรงไหนกัน



    ป๊ากับม๊าถึงไม่สนใจเขา



    ชานยอลขย้ำกระดาษในมือด้วยความเเค้นที่มีในหัวคิดจะกำจัดเด็กที่จะเข้ามาออกไป



    ''ถ้าไม่มีนังเด็กนั่นสักคนป๊ากับม๊าต้องรักฉัน!''

    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×