สามทับสี่ ความทรงจำที่ไม่เคยจางหาย

ข้อมูลเบื้องต้น

บันทึกความทรงจำของพวกเรานักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สามทับสี่ โรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัย จังหวัดศรีสะเกษ

เนื้อเรื่อง

                 "สำหรับตัวฉันแล้วเพื่อนๆทุกคนในห้องสามทับสี่ ล้วนเป็นเพื่อนซี้ของฉันทุกคน เราไม่เพียงเป็นแค่เพื่อน แต่เรายังเป็นครอบครัวครอบครัวหนึ่งอีกด้วย"
                  
                 มีหลายเหตุการณ์ หลายเรื่องราวที่พวกเราสามทับสี่ผ่านมาด้วยกัน มันมากมายเหลือเกินที่ฉันจะอธิบายออกไปได้หมด ทุกอย่างมันเต็มเปี่ยมอยู่ในความทรงจำ ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งวันนี้  
                 แต่ก็มีอยู่หนึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันไม่มีวันลืมมันไปตลอดชีวิต........            
                
                ฉันจำได้ว่าวันที่พวกเราร้องไห้กันหนักที่สุดคือวันที่ 'น้ำหวาน' ซึ่งเป็นหัวหน้าห้องของเรามาสามปีจะต้องเดินทางไปเรียนต่างโรงเรียนและอีกไม่กี่เดือนเธอก็จะเดินทางไปเรียนต่างประเทศ วันนั้นจำได้ว่าเรานัดกันมารวมตัวที่ห้องพักของอาจารย์ประจำชั้นในขณะนั้น ท่าน 'อาจารย์คมขรรภ์' หรือที่พวกเราเรียกว่า'อาจารย์หมูพู' เราให้เพื่อนๆกลุ่มหนึ่งไปปิดตาน้ำหวาน กะว่าจะเซอร์ไพรส์ก่อนเธอจะไป
                 แรกที่เดียวฉันคิดว่าตัวเองคงไม่ร้องไห้ แต่หลังจากที่พวกเราเริ่มจับมือกัน เป็นวงกลมวงใหญ่ๆ เพื่อนๆบางคนก็ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แม้กระทั่งเพื่อนผู้ชายบางคนก็ยังคงร้องไห้ หลังจากที่พาน้ำหวานมาถึงแล้วเราให้เธออยู่ตรงกลาง ร้องเพลงให้เธอฟัง แต่ละเพลงนั้นก็ทำให้ทุกคนร้องไห้เพราะความซึ้ง รวมถึงตัวฉันด้วยเช่นกัน...
               
                ฉันขอสัญญาจะจำทุกเรื่องราว.....ไม่ว่าร้ายหรือดี สุขหรือทุกข์ใจ ฉันจะทบทวนเรื่องราวของเธอตลอดไป เผื่อวันสุดท้ายที่ฉันหายใจจะได้ไม่ลืมกัน

                จากวันนี้จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ตลอดไปไม่ทิ้งกัน หากมีเราจะมีนาย ร่วมทางไม่เคยไหวหวั่น เพื่อนกันเพื่อนตายตลอดไป...

                พวกเราร้องกันอยู่นานทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย และฉันก็เป็นคนแรกที่เดินเข้าไปกอดน้ำหวาน เพราะฉันเเป็นรองหัวหน้า ความผูกผันในการทำงาน ในการอยู่ร่วมกันทำให้ฉันรักเธอมาก หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มทยอยกอดกันมากขึ้นๆจนกระทั้งคนสุดท้าย สิ่งที่ฉันสัมผัสได้คือแขนเสื้อฉันเปียกเพราะน้ำตาของน้ำหวาน
             
                นับตั้งแต่วันนั้นฉันรู้สึกว่าไม่อาจจะมีใครหรืออะไรมาแทนพวกเราได้อีกแล้ว เรายังคงรักกันเหมือนเมื่อวันวาน ถึงแม้ว่าเราจะต้องแยกย้ายกันไปตามห้องต่างๆ โรงเรียนต่างๆ แต่เราก็ยังคงผูกพัน เรายังคงเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อน เป็นครอบครัว ทุกวันนี้แม้น้ำหวานจะอยู่ต่างประเทศ แต่เราก็ยังคงคุยกัน พวกเรามีชุมชนออนไลน์เล็กๆบนเฟสบุ๊คเฉพาะไว้คุยกัน สำหรับพวกเราสามทับสี่ และในปีนี้ที่เทศกาลสงกรานต์กำลังจะมาถึง เราก็ยังคงนัดรวมตัวสาดน้ำกันที่บ้านเพื่อนคนนึง เหมือนเช่นทุกปีที่เคยทำ

               ฉันไม่รู้หรอกว่าคำว่าเพื่อนของคนอื่นนั้นคืออะไร แต่สำหรับฉันคำว่าเพื่อน คือทั้งหมดที่เป็น สามทับสี่ เราคือเพื่อนกัน เพื่อนตาย ตลอดไป...