ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2
-บทที่2-
หลังจากที่โดนไอ่เจ้าบ้านั่นขับรถชน ไปซักพักก็มาเห็นเลือดออก แต่กลับเหมือนว่าไม่มีความเจ็บเลยซักนิด
แต่เจ็บใจมากกว่า อ่อ ลืมแนะนำตัวเลย สวัสดีครับ ผมมีชื่อว่า 'พู่กัน' ชื่อเพราะใช่มั้ยครับ ฮ่าๆ ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าที่ผมย้ายมาโรงเรียน นี้ ผมจะอยู่รอดรึป่าว วันแรกก็เฮ็งซวยดวงตกไปแล้วแล้ววันต่อไป จะเป็นยังไง เฮ้อ
-----ได้เวลากลับบ้าน-----
ครึ่งวันบ่ายนี้ก็ผ่านไปด้วยดี ยกเว้นครึ่งวันเช้า - - ตอนนี้ผมกำลังไปที่ๆจอดรถ ของของผมที่จอดไว้เมื่อเช้า
ผมตรงหน้าไปยังรถของผมแต่มีบางสิ่งบาง อย่างมาก่อตัวร่วมเป็นก้อนหินที่ทำผมเกือบ สะดุดล้ม สิ่งนั้นก็คือ ไอ่บ้านั้นมันนั่งอยู่บนรถของมัน และยิ่งไปกว่านั้นรถมันเสือกมาจอดที่ข้างๆ กับรถของผมเลย
โถ่เว้ย! ถึงจะเห็นแค่หลังก็ เหอะ ยังไงก็เหม็นขี้หน้ามันอยู่ดี ผมยืนหันหลังให้มัน
และผมก็เหลือบไปเห็น โต๊ะหินอ่อน ผมตรงไปที่โต๊ะหินอ่อนจัดการนั่งให้เรียบร้อยทำเหมือนไม่มีอะไร แค่มานั่งเล่น ผมหยิบโทรศัพมือถือออกมานั่งเล่น
เล่นๆไปซักพัก ไอ่บ้านั้นก็ยังไม่ขับรถออกมาซักที มัวแต่ทำอะไรอยู่วะ
"ฮาโหลครับน้องตี้ เลิกเรียนยังครับ" ไอ่บ้านั้นมันเหมือนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ผมเลยทำเป็นนั่งเล่นโทรศัพท์ไป แต่หูฟังมันพูด "เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ" "โอเคครับ" ตอนนี้ผมดีใจมากที่จะได้กลับบ้านสักที แต่เดี๋ยวมีบางอย่างเข้ามาอีกแล้วเมื่อได้ยินเสียงๆนี้ "ฮาโหลครับน้องฟาง" อีกสายนึงหรอ? เมื่อไหร่กูจะได้กลับวะ
"ตอนนี้พี่ไม่ว่างเลยครับ พี่เรียนพิเศษอยู่" . . . - - มันทาแป้งเบอร์อะไรวะ เนียน.จบ
"เดี๋ยวตอนดึกๆพี่จะไปหานะครับ" . . . . . . . . . . . . . . . คนอ่านครับคิดเหมือนกันใช่มั้ย - -
"ครับ ไว้เจอกันนะครับ" โอเค มันวางและ เยี่ยม ~~~~~~~~~~~~~ ทำไมมันยังไม่ไปอีกกก! - - อะไรนักหนาวะะ!
"ฮาโหลริษ เลื่อนวันนี้ขอเลื่อนัดนะครับ"
. . . . . สิ้นสุดประโยคแรกผมลุกขึ้นพรวด ตรงไปที่รถเสียบกุญแจ และบิดให้เสียงดังๆ มันหันมามองผมด้วยครับ ฮึ!
ผมมองมันกลับพร้อมยักคิ้วข้างขวาใส่มัน หน้าตามันตอนนี้ เหมือนหมั่นไส้ผมมาก แต่มันติดสายอยู่จึงได้แต่บ่งบอกทางหน้าตา เสียงคนในสายมันดังมาถึงผมเลยครับ เหมือนว่ามันจะโดนบ่นอยู่ แต่ผมก็ไม่สนใจจัดการบิดมอไซค์ออกไป จากโรงเรียนทันที อยากรู้ว่าหน้าไอ่บ้านั้นตอนนั้นจะเป็นยังไง ฮึ! คงจะอยากบิดมอไซค์ตามมาฆ่าผมแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ
----------ตัดฉั่บ.----------
"กลับมาแล้วครับ"ผมเดินเข้าบ้าน แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟาเหมือนกับคนที่รู้สึก เหนื่อย มาก
"กลับมาแล้วหรอกัน เป็นไงไปเรียนวันแรก" คนนที่ถามผมเมื่อกี๊เนี้ยพี่สาวผมเองครับ ชื่อ 'มายมิ้นท์' อยู่ปี 2 มาหาลัยฯยังไม่เปิดครับ เลยมาอยู่ช่วยพ่อแม่ทำงานที่บ้านครับ
"ก็ดี"
"อ่าวแล้วศอกไปโดนไรมาเนี่ย"
"ไปกระแทกกับขอบโต๊ะน่ะ"
"อ๋อ...ตอบเสียงแผ่วๆอย่างงี้ ตกลงว่าดีรึไม่ดีห๊ะ" "ไม่ดี เอ้ยดีๆๆ"
"ตอบอย่างงี้เหมือนมีอะไรที่ไม่ได้บอกน้าา" เธอยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม ทำหน้าตาจริงจัง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะจริงจังอะไรกับเรื่องแค่นี้
"มิ้นท์ มาช่วยแม่ตรงนี้หน่อยลูก" และก็มีเสียงๆนึงเข้ามาขัดทำให้โล่ง ตอนนี้ผมอยากจะนอนให้อิ่ม รู้สึกเหนื่อย
"ค่ะแม่"มิ้นหันมามองผมและหันกลับอย่าเชิด ก่อนที่จะเดินไปหาแม่ พ่อกับแม่ผมไม่ค่อยมีเวลาสักเท่าไหร่ ท่านเป็นคนที่ขยันทำงานมาก แต่ท่านทั้งสองก็ไม่เคยที่จะไม่ห่วงผม ถึงจะอย่างงี้ แต่ผมก็ไม่ใช่เด็กขาดความอบอุ่นนะครับ ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ขอนอนหลับให้เต็มอิ่มสักหน่อย Zzzz
----------ตัดหริ้งงง.----------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น