Pretty bad trap กับดักรักร้าย ก่อกวนหัวใจยัยเบ๊ฝึกหัด

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 :: โชจิ

07.50 น.

ติ๊งต่องเต๊งต่อง...เต่งต๊องติ่งต๊อง~
เสียงออดแสนติงต๊องของโรงเรียนฉันดังขึ้น ทุกคนต่างพากันเดินลากสังขารตัวเองไปที่หน้าเสาธงเพื่อเคารพธงชาติ 
"อ้าว! จัดเเถวสิค่ะ แถวผู้หญิงม.4 ห้อง7 ยังไม่ตรงเลยนะ!" อาจารย์ฝ่ายบริหารชี้มาทางแถวพวกฉัน 
"นี่! เอมิล เธอเหม่ออะไร จัดแถวสิ" หัวหน้าห้องเดินมาสะกิดฉัน
"ห๊ะ!! อืมๆ" ฉันยอมจัดแถวตามที่หัวหน้าห้องบอก
ฉันหันไปมองแถวผู้ชายห้อง 6 ที่มองฉันแล้วขยับปากเหมือนคุยกันอยู่
พวกนั้นมองมาที่ฉัน แล้วมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัว ก่อนที่จะมาหยุดที่หน๊มนมของฉัน (ไอ้ทุเรศ)
"พวกนั้นมองเธออ่ะ" วิคเตอร์สะกิดแขนฉัน เขามองมาที่ฉันที่เอาแต่เหม่อ
"..." ฉันเงียบ
"มิล..."
"..."
"ฮัลโหล~ เอมิลได้ยินฉันไหม~" วิคเตอร์เอามือมาโบกไปมาตรงหน้าฉัน
ทำให้ฉันตื่นจะภวังค์
"ห๊ะ! อะ..อืม" ฉันพยักหน้าให้วิคเตอร์ช้าๆ ก่อนที่เขาจะยิ้มร่าให้ฉัน
ไม่นานนัก เพลงชาติก็ดังขึ้น

ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย 

พอกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จ อาจารย์ก็ปล่อยให้เข้าห้องเรียนฉันกับพายเดินไปเข้าห้องน้ำที่หลังตึกก่อนที่จะเข้าห้องเรียน เพราะยังไงอาจารย์ก็เข้าสอนช้าอยู่แล้ว มั่วแต่เสริมสวยอยู่นั้นแหละ = ="
"เดี่ยวฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ" พายรีบวิ่งเข้าห้องน้ำห้องที่ว่างทันที เมื่อเรามาถึง ฉันพยักหน้าแทนการตอบ ก่อนที่จะเปิดก๊อกน้ำล้างมือ (ไม่กล้าล้างหน้า เดี่ยวบีบีลอก) ไม่นานก็มีผู้หญิงประมาณ 7 คนเดินมาที่ห้องน้ำ พวกเธอใส่ชุดเชียรลีดเดอร์ โชว์ท้อง (พุง) โชว์ขาวอ่อนที่ขาวสวยของพวกเธอ หนึ่งในนั้นหันมามองฉันก่อนจะหันไปบอกคนที่เดินตรงกลาง เธอมองมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต นี่ฉันมองพวกหล่อนไม่ได้หรือไง สวยไม่เท่าฉันด้วยซ้ำ ชิชะเชอะ!! ทำเป็นหยิ่ง
ฉันก้มล้างมือต่อ (มันล้าง 3 ครั้งแล้วนะ) ไม่นานยัยหน้าสวยที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าเเก๊งเดินมาที่ฉัน เธอสูงกว่าฉันแค่คืบเดียว นี่ฉันตัวเล็ก (เตี้ย) ขนาดนั้นเลยเหรอ
"เธอสินะ..." ยัยหน้าสวยมองฉันด้วยสายตาหยิ่งยโส ใบหน้าสวยคมของเธอบวกกับดวงตาสีน้ำตาล ผมสีดำถูกมันรวบเป็นหางม้ายกขึ้นสูง ดูใกล้ๆ เธอก็สวยกว่าฉันนะเนี้ย T0T
ว่าแต่...เธอนี่ใครอ่ะ
"ฉันเหรอ...?" ฉันชี้ตัวเองแล้วหันไปมองข้างหลัง เผื่อบางทีอาจไม่เป็นฉันก็ได้ เดี่ยวหน้าแตก หมอไม่รับเย็บแน่ T^T
"ใช่...เธอคือ เอมิล ที่เป็นผู้หญิงที่ฮอตอันดับ 2ของโรงเรียนสินะ" หล่อนพูดพลางมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัว นี่ฉันเป็นสาวฮอตตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ
"จืดชื้ดขนาดนี้ยังเป็นสาวฮอตได้ ไม่สมควรกับการเป็นสาวฮอตเลยนะเธอ" ยัยหน้าม้า (ทรงผม) มองฉันที่ยืนเอ๋อจนตะคริวกิน จืดชื้ดเหรอ ดูถูกกันไปแล้ว นี่ฉันสวยกว่าหล่อนนะ บังอาจมาว่าฉันจืดชื้ด ดูถูกกันไปแล้วนะ!!
ถ้าไม่เห็นว่าพวกเยอะกว่า ฉันจับยัดส้วมไปนานแล้ววว!!!
"ฮ่า~ โทษทีนะมิล พอดีทะ...วุ้นเส้น!!! =[]=" ยัยพายอ้าปากค้างทันทีที่ออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอยัยหน้าสวย
"เพื่อนเธอสินะ พาย" ยัยหน้าสวยมองฉันแล้วหันไปยิ้มอย่างน่ารังเกียจใส่พายที่อ้าปากค้างจนน้ำลายยืด 
หยี๋~ ฉันว่ายัยพายน่ารังเกียจเยอะเลย
พายออกจากภวังค์แล้วเช็ดน้ำลาย ก่อนที่จะพยักหน้างึกงัก
"ยัยนั้นชื่อ เอมิล สาวฮอตอันดับ2 คนใหม่ แฟนโชจิน่ะ" ยัยพายมองยัยหน้าสวยอย่างเคืองๆ
หล่อนทำหน้าสงสัย ก่อนที่จะเอียงคอแล้วหันมามองฉัน
อร๊ายยยย คนอะไรไม่รู้ น่ารักเป็นบ้า ><

ยัยหน้าสวย = น่ารัก
ฉัน = สวย

มันต้องอย่างนี้สิ!! ><
"เธอเป็นแฟนโชจิเหรอ?" ยัยหน้าสวยมองฉันอย่างต้องการคำตอบ
"อะ...อืม -///-" ฉันหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย
ใครจะไม่เขินบ้างล่ะ ก็ได้แฟนเป็นหนุ่มฮอตอันดับ 2 ของโรงเรียนเลยนะ เเถมอีกอย่างโชจิเขาเย็นชา ไม่ค่อยโผล่มาให้ใครเห็นง่ายๆ เหมือน 'มาแชล' หนุ่มฮอตอันดับ 3 หรอก หมอนั้นเป็นคนร่าเริง ขี้เล่น ไม่เงียบครึมเหมือนโชจิหรอก แล้วใครอีกคนหนึ่งนะ ที่สาวๆ ว่าเขาเป็นนัมเบอร์วันอ่ะ ชื่อไรหว่า...ไจแอนด์ ไมมอน ไซบ๊อก พรุ๊ดเดิ้น อะไรราวๆนี่แหละ ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยสิ คงหล่อน่าดู
แต่กับฉัน โชจิหล่อกว่าาา >///< ♡♡
"บ้าน่า!!!!" 

16.27 น.
เลิกเรียน
"เป็นอะไรหรือเปล่า" โชจิก้มมามองหน้าฉันที่แดงเป็นมะเขือเทศสุก
"เปล่าๆ ไม่มีอะไร ><" ฉันปิดหน้าตัวเองอย่างเขินๆ
ก็มันเขินที่พวกยัยหน้าสวยถามฉันว่าเป็นแฟนของโชจิเหรอ นี่น่า หนุ่มฮอตเลยนะ หนุ่มฮอตเลย >///<
ตอนนี้ฉันกับโชจิเดินอยู่ข้างถนนเพื่อจะกลับบ้านเขามองฉันเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
อร๊ายยยย ตอนยิ้มนายหล่อมากกกก >///<
"แวะเล่นสนามเด็กเล่นก่อนไหม" โชจิมองไปที่สนามเด็กเล่นที่อยู่ไม่ห่างจากหน้าปากซอยโรงเรียน
"อืม" ฉันพยักหน้าให้โชจิ ก่อนที่โชจิจะเอื้อมมือมาจับมือฉัน
กรี๊ดดดดด!!!!! เขินนะ >////<
โชจิพาฉันมานั่งที่ชิงช้าเขาแกว่งชิงช้าให้ฉันค่อยๆ ฉันรีบจับชิงช้าแน่นกลัวจะตีลังกาตก เดี่ยวดั่งหัก
"นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน" โชจิพูดขึ้นแต่ก็ยังแกว่งชิงช้าให้ฉันอยู่
"นั้นสิ ก็นายเล่นไปหาเรื่องกับเด็กโรงเรียนเทศบาล ก็เลยพักการเรียนเลยไม่ใช่หรือไง ความผิดอยู่ที่นายชัดๆ" ฉันทำหน้ามุ่ย
ก็อย่างที่ฉันบอก โชจิโดนพักการเรียน 1 สัปดาห์ เพราะไปมีเรื่องกับเด็กเทศบาล ฉันกับเขาเลยไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน
เพราะที่บ้านเขาก็ต้องไปช่วยพ่อที่เป็นเจ้าของธนาคาร โชจิเก่งคณิตศาสตร์มากเลยล่ะ เขาคำนวนได้ถูกในเวลาไม่ถึง 30 วินาที เขาเก่งใช่ม่าาา~ ><
นี่แหละ แฟนฉัน >////<
"ฉันขอโทษนะ งั้นเอานี้เป็นค่าไถ่โทษได้หรือเปล่า" โชจิหยุดชิงช้าก่อนที่จะเดินมานั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าฉัน
"ไรอ่ะ" ฉันมองเขางงๆ
เขาไม่ตอบอะไร แล้วยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ไม่นานริมฝีปากของฉันกับเขาก็ประกบกัน เราสองคนจูบกันอย่างดูดดื่ม นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ โชจิผลักตัวออกแล้วยิ้มให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์
"ยกโทษให้ฉันหรือยัง" โชจิยิ้ม
"บ้า!! ฉันไม่ได้โกรธนายซะหน่อย" ฉันมองโชจิอย่างมึนๆ คงจูบกันนานเกินไปแน่นอน
"อ้าว งั้นฉันก็จูบเธอฟรีน่ะสิ เอาจูบฉันคืนมานะ!!" โชจิโวยวาย แต่สายตาเขากลับเจ้าเล่ห์อย่างกับเพลย์บอย
"ไม่ให้หรอก แบร่!!" ฉันแลบลิ้นใส่ แล้ววิ่งหนีไปที่ปากซอย
โชจิวิ่งตามหลังฉันมา เขาตะโกนเสียงดังจนคนแถวนั้นต้องมองพวกเราเป็นตาเดียว
"หนีฉันไม่พ้นหรอก ยัยตัวแสบ!" โชจิตะโกนตามหลังฉัน เขาวิ่งเร็วมาก แต่ฉันไม่ยอมให้เขาได้จูบฉันอีกรอบแน่
"แบร่ๆ!!!" ฉันหันไปแลบลิ้นใส่โชจิ
ไม่นานฉันก็ล้มลงเพราะชนกับใครบางคน

โอ๊ย!!!!
โอ๊ย!!!

ฉันลูบก้นตัวเองเบาๆ ก่อนจะเจอกับใครบางคนที่ฉันรู้จัก
หมอนี้กลับมาแล้วววว!!!!