ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ
Part one
บานเิมาเพื่อืา
เพราะผมเอ็เป็นเ่นนั้นเสมอ
อนนี้ผมอยู่ปีสอ ะนิเทศศาสร์ ื่ออผมือ ‘ อายส์ ’
ผมลุัวอยู่แ่ห้อ เวลาว่าอผมือนอนและถ่ายรูป ไม่เล่นเมส์ ไม่อบแท ไม่อบสัสรร์ และผมอบไปไหนมาไหนนเียวเสมอ ผมิว่าัวเอเป็นนืาพอสมวรเลย
เห้อ วันนี้เป็นอีวันนึที่ผมออเินทาไปทะเลนเียว
ู่ๆ ลาึอเมื่อืน ผมมีวามรู้สึอยาไปทะเล.. และอนนี้
ผมอยู่บนรถเมย์ฟรี เินทาไปหัวลำโพ เพื่อึ้นรถไฟไปทะเลหัวหิน
รถไฟทำให้ผมมีเวลาทบทวนสิ่ที่ผ่านมา
ผมพึ่เลิับแฟนที่บันมาสามปี เ้าเป็นนที่แสนีอผมเสมอ
แ่ในะเียวัน เ้าือนที่พาให้ผมมีวามล้าที่ะ้าวออมาเินทานเียว
‘ อโทษนะรับ รนี้นั่ไ้มั้ยรับ’
ผมหันไปมอามเสียทุ้ม ใบหน้าหล่อ าว แ่วาเรียวเล็ที่มออย่ารอำอบ
‘ อ่า ไ้รับ เิรับ’ ผมผายมือให้เานั่ร้ามผม
‘ อบุรับ’ เาเอ่ยอบุผม่อนะสอัวเ้ามานั่ร้ามผม
่วายาวภายใ้าเยีนส์สีอ่อนาสั้นาๆ แสนะวินเทนั้นยาวนเ่าผมและเาเือบะนัน ผมลอบมอเา เสื้อสีส้มลายพระอาทิย์สีำนั่น ูเหมาะับเาริๆ
‘ มานเียวเหรอรับ’ เาเอ่ยปาถามผม
‘ รับ ุ็มานเียวเหมือนันเหรอรับ’ ผมอบและถามลับไป
‘ แปลีนะรับ ผม็มานเียว’ เาอบพลายิ้มและหยิบearpodึ้นมาใส่ เาูมีสเน่ห์มาๆ ่าหูรูปไม้าเนนั่น ทำให้เาูีเป็นบ้า
ระหว่าทา ผมและเาแลประสบาร์ันอย่าออรสและผมไ้รู้ว่าเาเป็นลูรึ่และพึ่ลับาแนาา มาเรียน่อที่ไทย ึ่นั่น็ไม่แปลว่าที่ผมิเท่าไหร่ เพราะเาูเหมือนลูรึ่ริๆ
3 hours ago
ผมถึที่หมายอย่าปลอภัย
‘ ุมีที่พัหรือยัรับ’ เาถามผมหลัาลารถไฟ
‘ อ่า ยัไม่มีเลยรับ ิว่าอยามาทะเลผมเลยไม่ไ้วาแผนไว้เลย’
‘ พอี ผมมีบ้านพัาอาาศอยู่ทีนี่พอี ไปพั้วยันมั้ยรับ’
ผมมอหน้าเาอย่าไม่ไว้ใ เราพึ่รู้ัันและผมยัไม่รู้แม้แ่ื่ออเา้วย้ำ!
‘ ผมเรใรับ แ่็อบุมาๆ เี๋ยวผมะลอเินหาที่พัแถวนีู้่อนีว่ารับ’
‘ เอาั้น็ไ้รับ อยืมมือถือุหน่อยไ้มั้ยรับ’ เาว่าพลาแบมือมารหน้าผม
สสัยเอาไปโทรามาิมารับแน่ๆ ผมหยิบมือถือในระเป๋าาเผ้าร่มาสั้นสีำ ให้เา ่อนที่เาะหยิบไปและอะไรยุยิบนมือถืออผม
ือือึ้
‘ นี่เบอร์ผมรับ เผื่อุุเินโทรหาผมนะรับ’ เายื่นมือถือส่ืนให้ผม
‘ อ่า อบุรับ ไว้มีโอาสไ้เอันนะรับ’ ผมโบมือลาเาหลัรับมือถือลับมาอย่าๆ
อให้เราไ้พบันอี ในใผมหวัแบบนั้น :-)
ไรท์เป็นมือใหม่ หัเียน
ฝาิามัน้วยนะะ
้วยรั @t
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น