ดั่งดวงตะวัน(yaoi)

ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อตะวันมาเยือน

              





  




               .....วี๊ดดดดด............ปี๊ดดดดดดด.......วี๊ดดดดดดด..........ปี๊ดดดดดดด......
(โอ้ยย...พี่ฝนตื่นแล้วพี่ตื่นแล้ว) ผมตะโกนบอกพี่ฝนเพราะถ้าไม่บอกพี่แกก็ไม่หยุดร้อง พี่ฝนถูกฟึกมาให้เป็นนาฬิกาปุกตั้งแต่ผมยังเด็ก และตอนนี้ก็ยังทำหน้าที่ได้ดีเหมืนเดิม 6.30 น.เวลาเดิมแป๊ะๆผมเคยคิดว่าพี่ฝนรู้เวลาได้ไง ดูเวลาเป็นเหรอ ก็เปล่า เพราะพี่ฝนเป็นนก แต่ช่างเถอะผมไปอาบน้ำไปทำงานดีกว่า. อาบน้ำเสร็จผมก็เอาอาหารมาให้พี่ฝน 
              "พี่ฝน  ฟ้าไปทำงานแล้วนะดูบ้านดีๆด้วยขากลับจะเอาขนมมาฝาก"
              " ฟ้า ๆๆๆๆๆๆพี่ฝนรักฟ้า"

 

              ผมมาถึงร้านก็เห็นพี่ๆกำลังเดินเข้่าร้านกัน

             "น้องฟ้านี้ขยับจังมาก่อนพวกพี่ทุกที่"   พี่นิดพูดขึ้นตอนเดินมาใกล้ผม
             "ใช่เงินเดือนก็เท่ากันแต่ขยันเหลือเกิน"  พี่อ้วนสมทบพรางเอามือมากอดผม
             "อ้วนแกไม่ต้องเนียนมากอดน้องฟ้าเลยนะ น้องฟ้านะของชั้นย่ะ"  พี่นิดพูดจบก็แกะมือพี่ฟ้าออก
             "นี้ แกน้องฟ้าน่ารักขนาดนี้ไม่ลากไปข่มขืนก็ดีเท่าไหร่แล้ว นี่น้องฟ้ามาเป็นแฟนพี่เถอะนะ...น้า"
             "แล้วแกเอาชั้นไปไว้ไหน เดียวนี้หันมาชอบผู้ชายเหรอหะไอ้อ้วน" ครับพี่อ้วนกับพี่นิดเป็นผู้หญิงแล้วยังเป็นแฟนกัน
             "แก เราก็เอาน้องฟ้ามาช่วยกันรุมไง แล้วแกเห็นน้องฟ้าเป็นผู้ชายเหรอ". เอ่อคิดได้เนาะผมได้แต่มองหน้าพี่นิดพรางส่ายหน้า
             "อืมมมม รูปร่างเล็ก ปากแดง ตาโต จมูกรั้นๆ สวยกว่าชั้นกับแกมากๆ ปะอ้วนลากเข้าห้องว่ะ"ผมตกใจหน้าซีดมองพี่นิด
             "555.......55555......." สองเสียงดังประสานกัน พี่อ้วนปล่อยผมแล้วพูดว่า
             "น้องฟ้าเนี๊ยเกิดมาเพื่อฆ่าผู้หญิงเลยน้า ระวังจะได้แฟนเป็นผู้ชายล่ะ แต่ถ้าไม่่จะเอาพี่กับพี่นิดก็ได้น้า" และเสียงหัวเราะรอบสองก็ดังขึ้น 

             ผมกับพี่อ้วนช้วยกันจัดนั้นนีไปเรื่อย ผมเป็นลูกมือของพี่อ้วนที่เป็นแม่ครัว พี่อ้วนเป็นแม่ครัวที่มีฟีมือมากทำอะไรก็อร่อย พี่อ้วนเคยบอกว่าสักวันจะเปิดร้านของตัวเอง ตอนนี้เก็บเงินกับฝึกฝีมือในร้านคุณการณ์ไปก่อน มีแต่ได้กับได้เพราะได้เงินด้วยได้ฝึกฝีมือด้วย ผมเลยได้รับการฝึกสอนทำอาหารต่างๆจากพี่อ้วนไปด้วย ส่วนพี่นิดไปอยู่ตรงมุมกาแฟกับเบเกอร์รี่ เกือบได้เวลาเปิดร้านแล้วผู้จัดการก็เดินเข้ามาหาผมกับพี่อ้วนแล้วหันไปบอกพี่อ้วนว่า
            "อ้วนวันนี้ทำคนเดียวนะผมจะให้น้องฟ้าไปส่งเอกสารแทนกล้วยน่ะส่วนน้องฟ้าวันนี้ไปส่งเอกสารนะเอ้านี้กุญแจรถระวังๆตัวด้วยพี่เป็นห่วง"ผมรับเอากุญแจมาจากผู้จัดการแล้วรีบไปที่ร้านการณ์ดีกว่าไม่อยากอยู่ใกล้ผู้จัดการนานไปกว่านี้เดี๋ยวคุณนิสามาเจอ ไม่อยากตกงาน


            "อ้าว....น้องฟ้าคิดถึงพี่เหรอมาหาแต่เช้าเลย" พี่ดินทักผมทันที่ทีผมเดินเข้ามาในร้าน
            "ผมมาทำงานแทนพี่กล้วยนะ ผู้จัดการให้มาส่งเอกสารครับ"ผมบอกพี่ดินพรางขยับหนีมือที่กำลังจะกอดผม
            "แหมอย่าทำเป็นรังเกลียดพี่สิ พี่ยังคิดเหมือนเดินนะพี่รักฟ้าจริงๆ"พี่ดินพูดพรางเดินเข้ามาหาผมแล้วเอาเอกสารยื่นให้ผม
            "เอกสารที่ต้องส่งบริษัท***ด้องส่งก่อนเวลา 10.30 น. นะน้องฟ้า"ผมรับเอกสารมากำลังจะเดินไปที่รถเครื่องของผู้จัดการที่ผมขี่มาแต่ถูกพี่ดินคว้าแขนไว้ก่อน
            "พี่รักและอยากดูแลน้องฟ้าจริงๆนะ" ผมสะบัดแขนออกทันที่
            "ผมบอกพี่แล้วว่าผมชอบผู้หญิงผมไปก่อนนะ" พูดเสร็จผมก็รีบออกมาเพราะไม่อยากอยู่กับพี่ดินนานกว่านี้ไม่รู้ว่าพี่ดินจะอะไรกับผมนักหนา เพราะพี่ดินชอบทำแบบนี้ผมเลยไม่อยากจะอยู่ใกล้พี่ดิน เพราะผมเกือบโดนผู้ชายข่มขืนมันทำให้ผมไม่ไว้ใจผู้ชายคนไหนไม่ว่าจะสนิทหรือไม่สนิทก็ตาม


            "คุณครับผมมาส่งเอกสารครับ" ผมบอกกับหญิงสาวที่ทำงานในห้องติดต่อ-สอบถาม เธอบอกว่าผมต้องไปที่ชั้น 4 ห้องเอกสาร
            "คุณครับผมมาส่งเอกสารครับ" ประโยคเดินแต่อีกฝ่ายเป็นผู้ชายที่อยู่ในห้องเอกสาร เค้าหันมามองผมแล้วเดินมาหาพร้อมรับเอกสารไป
            "ช้วยเซ็นรับครับ"เค้ามองจ้องผมก่อนเซ็นพอเสร็จเค้าถามผมว่าน้องชื่ออะไร เป็นผู้หญิงแต่ทำไม่มาทำงานส่งเอกสาร
            "ผมผู้ชายครับ ลานะครับ"พูดจบผมก็รีบตรงไปที่ลิฟเสียงเค้าตะโกนถามชื่อผมดังแว่วมาแต่ผมก็เข้าลิฟก่อน สงสัยผมจะรีบหนีเค้ามากเกินเลยชนเข้ากับใครสักคนที่หน้าลิฟ แต่ช่างเถอะเสร็จงานแล้วรีบไปที่ร้านดีกว่า ผมยัใงไม่ทันถึงรถเสียงโทรศัพย์ก็ดังซะก่อน
            "ครับผู้จัดการ"
            "น้องฟ้าส่งเอกสารเสร็จแล้วมาที่ร้านกลิ่นหอมอิ่มท้องเลยนะเพราะงานส่งเอกสารเสร็จแล้ว"
            "ครับผู้จัดการ"



                                                                                    ตะวัน

             เมื่อกี้ผมชนกับใครก็ไม่รู้ตัวเล็กๆน่ารักๆตอนแรกคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก. แต่กลับเป็นผู้ชายทำไมผมรู้นะเหรอก็ตอนที่ชนกันเค้าทำบัตรประชาชนตกนะซิ. นากฟากฟ้า สกุลนา นี้ถ้าไม่มีคำว่านายผมว่าผู้หญิงแน่นอน อ่ะที่อยู่ทางเดียวกับที่พักของผมเลยเดี๋ยวผ่านแล้วเอาไปให้แล้วกัน ปกติผมไม่ทำอะไรแบบนี้หรอกแต่ครั้งนี้มันยกเว้นแล้วเค้ามาทำอะไรที่นี้ล่ะ
             "คุณภาคเมื่อกี้ผมเห็นคนภายนอกเค้ามาทำอะไร"
             "ครับคุณตะวัน เค้าเป็นคนส่งเอกสารครับ มีอะไรรึเปล่าครับคุณตะวัน"
             "ไม่มีอะไร แล้วเค้ามาส่งเอกสารที่นี้บ่อยเหรอ"
             "ไม่ครับเพิ่งมาครั้งแรก มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับคุณตะวัน"
             "ไม่มี ผมไปแหละ"
ฟากฟ้าเป็นคนส่งเอกสารเหรออายุน่าจะยังเรียนอยู่นี่น่าเดียวตอนเย็นค่อยเอาไปคืนแล้วกัน 


                                                                                    ฟากฟ้า

              วันนี้ผู้จัดการปิดร้านเร็วเพราะติดธุระอะไรไม่รู้แต่ทำให้ผมได้กลับบ้านเร็วดีจัง วันนี้เอาข้าวโพดมาฝากพี่ฝนด้วย วันนี้ทำกับข้าวกินเองดีกว่าทำข้าวต้มหมูแล้วกัน
โห..รถติดมากเลยแต่ใกล้ถึงแล้วเดินเอาน่าจะเร็วกว่า ไม่นานผมก็มาถึงบ้านแต่เหมือนมีใครเดินตามมาพอหันไปก็เป็นผู้จัดการนี้เอง ผมไม่ชอบการบัญเอินแบบนี้เลย
             "อ่าว..ผู้จัดการมาทำธุระแถวนี้เหรอครับ"
             "ครับ พอดีตอนกลับพี่เห็นน้องฟ้าเลยเดินตามมา พี่เพิ่งรู้ว่าน้องฟ้าอยู่ที่นี้"
             "เข้ามาทานน้ำก่อนมั้ยครับ"ผมไม่อยากพูดคำนี้ออกไปเลยแต่มันเป็นมารยาทนะซิ
             "ขอบคุณครับพี่กำลังหิวน้ำพอดี"

             ผมไขคุญแจบ้านพร้อมกับเสียงทักของพี่ฝน"น้องฟ้ากลับมาแล้ว น้องฟ้ากลับมาแล้ว"ผู้จัดการมองหน้าผมงงก่อนจะถามว่าผมอยู่คนเดียวไม่ใช้เหรอ ผมตอบกลับว่าอยู่กับพี่ฝนมาคอร์ผู้จัดการก็หัวเราะก่อนจะเดินไปดูพี่ฝน เค้าพูดกับพี่ฝนแต่พี่ฝนไม่ยอมพูดตอบ ผมเลยบอกว่าพี่ฝนไม่ชอบคนแปลกหน้าแล้วเค้าก็เลิกสนใจพี่ฝนแต่กลับเดินมาใกล้ผมแทน
            "น้องฟ้าพี่รักน้องฟ้านะครับพี่อยากให้น้องฟ้าคบกับพี่เป็นแฟนกับพี่นะครับ". เอาแล้วไงความซวยมาเยือนผมอีกแล้วไม่น่าชวนเข้าบ้านเลยผมคิดพรางถอยหนีออกมา
           "ไม่ได้หรอกครับผู้จัดการมีคู่หมั้นแล้วและผมชอบผู้หญิงครับ"จะเดินตามมาทำไมจะชิดผนังแล้วนะ
           "พี่ไม่ได้รักนิสา แต่หมั้นเพราะผู้ใหญ่ พี่รักน้องฟ้าคนเดียว"
           "พอเถอะครับพี่ออกไปจากบ้านผมได้แล้ว"ผมไล้ผู้จัดการแต่เค้ากลับผลักผมติดข้างฝา
           "พี่พูดดีๆไม่ชอบเหรอ ชอบแบบใช้กำลังสินะก็ได้งั้นเป็นเมียพี่ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่าที่หลังเพราะยังไงพี่ก็รับผิดชอบทุกอย่าง"
           "ปล่อยนะ!!ปล่อยผมนะ!!ช้วยด้วย.....ใครก็ได้ช้วยด้วย.....โอ้ยยย...."เค้าต่อยทองผมจนจุกลงไปกองอยู่กับพื้น  
อย่านะ...อย่าทำผม...ผมร้องขอน้ำตาไหลอาบทั้งสองแก้มแต่เค้าก็ไม่หยุด "น้องฟ้าพี่ขอโทษ......แต่มันเป็นวิธีเดียวที่น้องฟ้าจะเป็นของพี่"


            ติ้ง....ต่อง...ต้ิง.....ต่อง...ๆๆผมได้ยินเสียงกดกริ่งที่แทบจะไม่เคยได้ยิน ผมดิ้นจนหลุดจากผู้จัดการแล้ววิ่งไปขอความช้วยเหลือจากคนที่กดกริ่ง
           "คุณๆ....ช้วยผมด้วยๆเค้าจะปล้ำผมช้วยผมด้วย" ผมขอร้องไปน้ำตาไหลไป เค้าจับมือผมเดินเข้าบ้านไปที่ผู้จัดการ ผู้จัดการด่าว่านี้เป็นเรื่อง ผัวเมีย คนอื่นไม่เกี่ยว
           "ผมกับเค้าไมได้เป็น ผัวเมียกัน เค้าเป็นแค่นายจ้างเท่านั้น"ผมบอกพร้อมกับเดินหนีมาหลบหลังชายที่มากดกริ่ง
           "ผมว่าคุณออกไปก่อนที่ผมจะเรียกตำรวจดีกว่านะ แล้วก็คนเค้าไม่รัก  ไม่ชอบแต่ใช้กำลังแย่งเอานะมันเลวสิ้นดี"พูดยังไมทันจบผู้จัดการก็ถลาเข้ามาต่องชายอีกคน
แล้วทั้งคู่ก็ต่อยกันอย่างหนักจนผู้จัดการสลบไป ผมเลยโทรไปหาคุณนิสาให้มาพาผู้จัดการกลับไปพร้อมบอกขอลาออก

           "เอ่อ....ขอบคุณครับคุณ....."
           "ผม. ตะวัน  ผมเอาบัตรประชาชนมาคืนมันตกตอนที่เราชนกันในลิฟน่ะ"
           "ขอบคุณครับคุณตะวัน ที่ช่วยผมผมฟากฟ้าครับ เรียกฟ้าก็ได้"
           "งั้นเรียกผมว่าพี่ตะวันแล้วกันถ้าไม่รังเกลียด"
           "ผมจะรังเกลียดคนที่ชีวยผมได้เหรอครับ ถ้าพี่ไม่ช่วยผมอาจจะแย่ก็ได้"
           "ไม่ต้องพูดครับก็ได้ พูดแบบสบายๆนะไม่ต้องเกร็ง"
           "เอางั้นก็ได้ แล้วพี่จะกลับเลยรึเปล่าละ ผมอยากเลี้ยงข้าวพี่เป็นการตอบแทนที่ช้วยฟ้า"
           "เวลาฟ้าแทนตัวเองว่าฟ้าก็น่ารักดีนี่"
           "เหรอ....แต่ฟ้าไม่ชอบผู้ชายถ้าจะจีบก็เชิญกลับไปเลย"
           "เรื่องอะไรที่พี่ต้องเอาความโสดมาทิ้งให้ฟ้าล่ะ ไม่เอาหรอก"ปากพูดไปแต่ใจบอกว่าไม่ๆๆจริง
           "งั้นเดี๋ยวฟ้าทำอาหารเลี้ยงพี่ตะวันเอง  ^____^ "
           "งั้นไปทำงานกับพี่มั้ยล่ะ "
           "พี่ตะวันครับเราเพิ่งเจอกันนะครับ พี่ไว้ใจคนง่ายๆเลยเหรอพี่=____=. "
           "ก็พี่ถูกชะตาฟ้า แล้วฟ้าก็คงไม่โกงพี่หรอก แล้วเราจบไรมาล่ะ"
           "ม. 6 เองพี่ งานที่พี่ว่าน่ะผมทำได้รึเปล่าครับ ผมอยากเก็บเงินเอาไว้เรียนต่อด้วนน่ะ"
           "ได้ซิแค่คอยดูแลช่วยเหลือพี่เวลาทำงาน แบบเอาเอกสารมาให้ ชงกาแฟ ทำความสะอาดเล็กน้อย"
           "ตกลงพี่ตะวันเริ่มงานเมื่อไหร่ แล้วเงินเดือนล่ะผมจะได้เท่าไร "
           "เริ่มพรุ่งนีี้ เงินเดือนๆล่ะหมื่นสาม  แต่ตอนนี้พี่หิวแล้ว"

           ผมล่ะไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยผมไว้แถมยังได้งานใหม่อีก รึว่านี้จะเป็นความโชคดีบนความโชคร้าย แล้วพี่ตะวันก็ดูจริงใจดีไม่เสแสร้ง
เหมือนหลายๆคนที่ผมรู้จัก ตอนนี้พี่เค้าไปยืนคุยกับพี่ฝนล่ะ ปกติพี่ฝนไม่ชอบคนแปลกหน้าแต่กลับคุยกับพี่ตะวันเฉยเลย หวังว่าอนาคตคงไม่มีอะไรแย่ๆเกิดขึ้นนะ