[Fic] -- Sweet Dormitory -- [YeWook]

ลำดับตอนที่ #32 : [Fic YeRyeo] Dor. No 22 + Pic

Dor. part 22 -- ตอนสั้นๆ (ชื่อก็ไม่ได้ตั้ง -*-) + Pic

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

"รยออุคจ๊ะ  คืนนี้นอนห้องเยซองละกันนะ"   หญิงวัยกลางคนยืนหอบหมอนกับผ้าห่มผืนหนา

"ได้สิฮะ  ว่าแต่ไปทางไหนล่ะครับเดี๋ยวผมเอาไปไว้เอง"  ตัวเล็กคว้าเครื่องนอนจากแม่ของเยซอง(แม่สามี ...คึคึ)มากอดไว้เอง

"ทางนี้จ้ะ  ตามแม่มาเลย"  

ขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินตามกันขึ้นชั้นสอง   "ว่าไงนะเจ้าลูกบ้า!!!"  เสียงที่ฟังดูน่าจะเป็นคุณพ่อของเยซองก็แผดดังออกมาจากห้องข้างๆ

"ก็ผมบอกแล้วไงว่าเสียงผมน่ะมันคือพรสวรรค์  ผมต้องเป็นนักร้อง!"

"นักร้อง?!!  นักร้องหรือนักเลงกันแน่  หน้าช้ำแบบนั้นคงไม่พ้นไปมีเรื่องมาอีกล่ะสิ!!  ถ้าเสียงแกดีจริงป่านนี้คงมีคนมาทาบทามแกแล้วล่ะ  เลิกฝันลมๆ แร้งๆ ซะทีเถอะ!!!"

"...!  พ่อไม่เข้าใจ!  พูดกับพ่อไปก็ไม่รู้เรื่องหรอก!"  ร่างสูงลุกออกมาอย่างฉุนเฉียวก่อนจะปิดประตูดังปัง!  

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ  ไ อ้ลูกบ้า!"  เสียงพ่อตะโกนตามหลัง  เดือดร้อนคุณแม่ต้องเข้าไปคลี่คลายสถานการณ์  ...อายแขกบ้างสิ

"ฮึ้ย! จริงๆ เลยตาลุงนี่!   อ่ะ..!  เรียว"  เยซองที่ออกมาเจอรยออุคยืนมองด้วยใบหน้างงๆ

"ผมไม่ได้ตั้งใจนะฮะ  แค่เดินผ่านมาเฉยๆ"

"ไม่เป็นไรหรอกโหวกเหวกขนาดนี้ไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยินน่า 
ว่าแต่...  ขอโทษนะ  น่าอายจริงๆ ที่นายต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้ทั้งที่เพิ่งมาบ้านฉันครั้งแรกแท้ๆ"  พลางเกาหัวแก้เก้อ  "โอ้!  นี่นายกำลังจะไปห้องฉันสินะ"  เย่แย่งเอาเครื่องนอนมาถือไว้แทน  ก่อนจะคว้าไปที่มือเล็กของอีกคน  "ปะ!"

ในห้องนอนของเยซองซึ่งตกแต่งเรียบๆ ไม่ต่างจากเด็กหนุ่มทั่วไป แต่ที่เห็นจะมีมากเกินคนปกติคงเป็นกล่องใสบางๆ ที่อัดแน่นอยู่บนชั้นแทนที่จะเป็นหนังสือ  ซีดีมากมายถูกจัดเรียงไว้เต็มชั้นหลายชั้น และยังมีที่ลามไปอยู่บนหัวเตียงและใต้เตียงนั่นอีก

"โหว... ซีดีเต็มไปหมดเลย"  เจ้าตัวเล็กทำตาลุกวาว  "พี่ฟังหมดนี่แล้วเหรอฮะ?"

"แน่สิ  ฉันชอบร้องเพลงมากแล้วก็ชอบฟังเพลงมากไม่แพ้กัน"  เยซองวางกองผ้าห่มไว้บนเตียงก่อนจะหันมายิ้ม  "ดนตรีทำให้ฉันมีความสุข  เป็นโลกที่อิสระไร้พรมแดน  ต่อให้เราฟังภาษาบางภาษาไม่รู้เรื่องแต่เราก็ยังฟังเพลงได้ทุกภาษาใช่มั๊ย?  ต่อให้ไม่เข้าใจความหมายแต่เราก็ยังซาบซึ้งไปกับมันได้  ตราบเท่าที่เรายังได้ยิน ดนตรีจะไม่มีวันสิ้นสุด  ฉันเองก็อยากจะร้องเพลงให้คนฟังรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน"

"ว้าว... ฟังดูยิ่งใหญ่จัง"

"เหรอ?  แต่ถ้าเป็นพ่อคงบอกว่ามันเพ้อเจ้อสิ้นดี  แค่ฉันบอกว่าจะไปต่อมหาลัยดนตรีเขาก็โวยวายอย่างที่เห็นนั่นแหละ"  รุ่นพี่ยิ้มฝืนๆ  "เขาไม่ส่งเสริมน่ะ บอกว่ามันมองไม่เห็นอนาคต  อยากให้ฉันมาสืบทอดร้านต่อมากกว่า  ก็อาจจะจริงนะ...ถ้าเสียงฉันดีจริงป่านนี้คงได้เดบิวต์ไปแล้ว..." 

"ไม่จริงหรอก  ใครว่าไม่เห็นอนาคตกัน"  มือเล็กประคองใบหน้ากลมที่ดูท้อแท้ ไม่เหลือท่าทีมั่นใจและหลงตัวเองอย่างที่เคยเป็น  "ผมเห็นอนาคตนะ"

"...?"

"ตรงหน้าผมนี่...นักร้องดัง!  ไอดอลชั้นแนวหน้า  เปิดไปช่องไหนๆ ก็จะเจอแต่เพลงของพี่  สาวน้อยสาวใหญ่ใครๆ ก็อยากจะได้ลายเซนต์พี่  ถึงผมจะไม่ชอบอย่างหลังนั่นแต่ผมเชื่อว่าพี่ต้องทำได้แน่นอน"  เรียวคลี่ยิ้มบางๆ  "พี่พยายามอย่างหนักแท้ๆ  ในโรงเรียนก็เป็นที่ยอมรับ  มีแฟนคลับเป็นโขยง  แถมยังได้ไปร้องตามผับดังๆ อีก  ก็แค่คลาดกับพวกแมวมองน่ะ  ไม่นานนี้แหละ..อีกไม่นานพี่ต้องมีบริษัทดีๆ มาทาบทามแน่!  เพราะงั้น... อย่ายอมแพ้นะฮะ"  ^^

หัวใจของเยซองพองโต  มันเต็มตื้นไปด้วยกำลังใจ  แค่คนๆ นี้บอกว่าต้องทำได้  เขาก็รู้สึกว่าต้องทำได้แน่ๆ ราวกับมนต์วิเศษ   "นายนี่มัน...!"  เยซองพูดไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไรดี  แต่อยากกอดเจ้าเปี๊ยกนี่มากๆ  ว่าแล้วก็คว้าหมับเอาร่างเล็กมาไว้ในอก  อยากจะกอด..กอดแน่นๆ  แน่นๆๆๆ  >.<
"...รยออุค  นายเป็นยาดีของฉันจริงๆ!"

"โอ๊ยๆ...  กระดูกจะหักแล้วพี่เยซอง!"
 
"ฉันรักนาย!  รักๆๆๆๆ..!  >o<  ขอชาร์ตพลังหน่อยนะ"

 

------------------------------------***---------------------------------

           ...ติ๊ดๆๆๆ   ...ติ๊ดๆๆๆๆ

เสียงแหลมเล็กที่แสนจะเกลียดแทงเข้าไปในประสาทคนที่กำลังหลับสบายจนไม่อาจนอนเฉยต่อไปได้

หนวกหูๆๆ..!!  หนวกหูจริง!  วันหยุดแท้ๆ...   แขนแข็งแรงคลำหานาฬิกาที่หัวเตียงโดยไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นจากหมอนด้วยซ้ำ
เขาพยายามคลำไปที่หัวเตียงด้านขวากะว่าจะทุบให้เจ้านาฬิกาดิจิตอลตัวดีเงียบเสียง ..แต่มันก็ว่างเปล่า
อา...  สงสัยเขาจะเปลี่ยนที่วางมันซะแล้ว  งั้นคงอยู่อีกทาง  แขนข้างเดิมเบี่ยงไปที่หัวเตียงทางซ้าย  แต่พอจะพลิกตัว  เอ๊ะ!... มันติด!
ติดบางอย่างที่... นิ่มๆ  ..หอม  ..แล้วก็อุ่นๆ ด้วย?

            คยูฮยอนจำใจเปิดเปลือกตาที่แสนหนักขึ้นมา  ภาพเบลอๆ ค่อยชัดขึ้นๆ  นี่มัน... ไม่ใช่แค่หอม อุ่น นิ่ม  แต่ยังขาวด้วย!
...เฮ้ย!!!   o.O  ชายหนุ่มเบิกตาโพลงเมื่อรู้ตัวว่ามีร่างเล็กอีกคนนอนขดตัวอยู่ในอ้อมอก 
ใบหน้าที่อยู่ในระยะประชิดเปลือกตาปิดสนิท  ขนตางอนเรียงเป็นแพหนา  ปากสีชมพูเชิดรั้งขึ้น  แก้มกลมขาวเนียนน่าสัมผัส  ติดอยู่อย่างเดียวตรงที่คนๆ นี้เป็น...ผู้ชาย!!!

"....ว๊ากกกกกกก!!!"   o[]o ร่างสูงถอยกรูดจนเผลอตกเตียง

             ...ติ๊ดๆๆๆ   ...ติ๊ดๆๆๆ       เจ้านาฬิกาตัวดียังคงร้องไม่หยุด

"...อือออ"  ร่างเล็กเอื้อมไปทุบนาฬิกาสีขาวให้หยุดร้อง   "ถ้าตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำสิ  อย่ามากวนฉัน..."  เขาขยี้ตามองคยูอย่างง่วงๆ

เพราะร่างหนาที่กลิ้งตกเตียงเลยดึงผ้าห่มร่นลงไปด้วย เผยให้เห็นผิวขาวๆ ของอีกคนที่เต็มไปด้วยรอยรักแดงๆ เต็มไปหมด
"ค..  คุณ!  คุณ!"  ไม่ทันต้องถามอะไร  ภาพกิจกรรมร้อนแรงที่ทำด้วยกันเมื่อคืนก็วิ่งปรู๊ดเข้ามาในหัว
ถึงจะจำได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่เพราะฤทธิ์เหล้า แต่ก็แจ่มแจ้งพอจะทำให้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร  ใครทำใคร  ท่าไหนบ้าง...
ครั้งที่แล้วตื่นมาในห้องนี้คนเดียวยังพอบอกตัวเองได้ว่า ไม่มีอะไร  แต่ครั้งนี้หลักฐานมันเห็นๆ กันอยู่  ...โธ่!

"เอ่อ...  ผม... ขอโทษนะ  เรื่องเมื่อคืน"  เสียงต่ำๆ เอ่ยอย่างติดขัด  "ผมคง..  เมามากไปหน่อย"

จากที่กำลังพยายามหลับต่อ  คุณหมอกลับต้องรู้สึกแปล๊บขึ้นมาในอกเพราะคำพูดบางคำจากคนบางคน
...ขอโทษ?   เมามากไปหน่อย?   นี่เธอกำลังจะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจสินะ?  ไม่ได้ตั้งใจทำเรื่องแบบนั้น.. ไม่ได้ตั้งใจทำ...กับคนอย่างฉัน

"..งั้นเหรอ?  แล้วเรื่องที่พูดเมื่อคืนเธอจำได้รึเปล่า?"  คุณหมอใจสั่นรอคำตอบ  เขาจะจำได้รึเปล่ากับคำว่า 'รัก' ที่พูดออกมา

"เมื่อคืน?"  คยูทำหน้างง  "เมื่อคืนผมพูดอะไรแปลกๆ รึเปล่า?"

"...!   เปล่า..ไม่มี  ไม่มีอะไร"  มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น  น้ำตาคลอโดยที่อีกคนไม่รู้อะไรเลย

"ผม..  ผมต้องกลับแล้วล่ะ!"  ว่าแล้วก็ลุกลี้ลุกลนขึ้นมาเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้น  "คือ... ต้องรีบไปทำรายงานน่ะ"  เขารีบร้อนใส่เสื้อผ้าก่อนจะวิ่งหน้าตื่นออกไป
ทิ้งให้คนตัวเล็กนอนนิ่งอยู่บนเตียง  ถึงจะรู้อยู่แล้วว่านี่เป็นความสัมพันธ์แบบไม่ได้ตั้งใจ  ถึงจะทำใจเผื่อไว้แล้ว  แต่พอเอาเข้าจริงมันก็เจ็บเกินทำใจทุกที...

            ...โง่จริงลีซองมิน  ดันไปหลงดีใจกับคำว่ารักจากปากเด็กอายุ 16 ที่เมาไม่รู้เรื่อง
            นายมันโง่จริงๆ ...  บ้าไปแล้วรึไง?!  ไม่รู้จักคิดก็เจ็บแบบนี้แหละ....

"อ...  โอ๊ย!"   ช่วงล่างมันเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันทีที่ร่างเล็กพยายามยันตัวขึ้น  และพอจะลุกเดินก็ต้องล้มไม่เป็นท่าเมื่อขาเจ้ากรรมมันไร้เรี่ยวแรงล้าไปหมด  เพราะกิจกรรมรักอันหนักหน่วงเมื่อคืนที่เขาถูกกระทำไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ  คิดแล้วยิ่งเจ็บใจตัวเองที่ไม่รู้จักหักห้ามใจปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล  ทั้งที่เป็นผู้ใหญ่มีความคิดกลับต้องมาอยู่ในสภาพน่าสมเพชขยับตัวแทบไม่ได้แบบนี้   ซองมินลากสังขารไปหามือถือในกระเป๋าซึ่งถูกทิ้งไว้ที่โซฟารับแขกตั้งแต่เมื่อคืน

"คิบอมอะ...  วันนี้นายอยู่ตรวจคนเดียวซักวันได้มั๊ย?...."

---------------------------------***------------------------------

 



ภาพจาก KRY ที่ Nanjing
v
v
v

^  เหมือนจะตัวเล็กกว่าผู้หญิงเลยนะเนี่ย  = =a




















^   ฮาเร็มหนูอุค  -*-





^  โอ๊ะ!  ไม่ใช่ไก่นี่!!


^  เย่ :  (จิ้มๆ) นี่ๆ นายเป็นใครน่ะ?


^  อุค :  อะไรเล่า?!!  อุคกี้เองจำไม่ได้เหรอ?!


^  เย่ : อ้าว!  อุคกี้ของพี่เย่หรอกเหรอ?


^ เย่ :  จำได้สิจ๊ะ  แหม..ใครจะไปลืมหน้าแฟนตัวเองได้  ...คึคึ
(ว่าแล้วก็มากอดที มะ!)



^  ไหนๆ ก็มาแล้ว  เซอร์วิสกันนิดนึง


^   ด้วยฉากสวีทกลางเวที  ไม่มีเม้ม  ไม่มีอาย  ...ก๊าซซซซซซซ!!  ชอบใจ   >[]<

กี้  :  เออๆ  ..  ผมไม่มีคู่บ้างให้มันรู้ไป  - -"  ไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย  ...มินอยู่หนาย!!! มารักกี้ด่วน


^  ตามติดๆ  อุคไปไหนเย่ไปด้วย  555+

 

++++++++++++++++++   แอบมา up รูปเพิ่มค่ะ  ...หุหุ  ++++++++++++++++++++


 
v
v
v

-------------- Friends of Korea with SJ  --------------
v
v
v






^   วันนี้อุคกี้ใส่หมวกเป็นจ็อคกี้น้อยน่ารักมากเลยค่ะ 
 










^   น้องอุคตัวเล็ก  กับ  พี่ชินตัวโต (ชิ้นหล่อเลิศมากค่ะ น้ำหนักลดคราวนี้อยู่นานเลย ^^)











^  หนูอุคยืนคุมอยู่ข้างหลังค่ะ


^  หันมาสบตาหวาน  ^.^


^   เอ๊ะๆ .. มือใครจ๊ะ?  มืออุ๊คไง ...คึคึ







-------------------------- Pyeongchang winter olympic concert ---------------------------

v
v
v

^  ยังคงเป็นจ็อคกิ้งน้อยน่ารักอยู่ค่ะ  ^^


^  เปลี่ยนเสื้อนอกจากเสื้อแบบสูทๆ  มาเป็นเสื้อหนังเท่ห์ๆ แทนค่ะ
แต่พออุคใส่มันก็ยังดูแบบ... น่ารักๆ อยู่ดีอ่ะ  555+













^  น้องอุคตัวเล็ก  กับ พี่ชิ้นตัวโต อีกครั้ง  ...คึๆๆ


^   อุค  :  ฮยองไปทำอะไรมาน่ะ?  ทำไมหล่อวันหล่อคืนงี้ล่ะ?  หรือเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าว?

ชิน  :  เฮียไม่ได้ทำไรมาก  แต่บริษัทให้ของขวัญมาน่ะ  ตาสวยใช่มั๊ยล่ะ?   ...คึคึ






^   เจ้าตัวเล็กท่ามกลางพี่ๆ  (ยิ่งดูตัวเล็กเข้าไปใหญ่  555+)





อุคกับลีลาแดนซ์










แถมๆ  จาก ‘Temptation of Wolves’ Musical
v
v
v

   แบบว่าเป็นคนบ้ายอบ้ายุ  พอมีคนบอกว่ารูปเยอะมากกกก..  เลยคิดเอาเองว่าเป็นคำชม  555+

เลยกลับมาอัพรูปเพิ่มอย่างที่เห็นนี่แหละจ้า  ^^

จริงๆ ก็ยุ่งๆ ด้วยแหละ  ไม่มีเวลาอัพเนื้อหาเท่าไหร่  เลยอัพรูปให้เผื่อแก้ขัดได้  ก็อยากแบ่งปันอ่ะนะๆ  ^^


PS.  แต่สำหรับใครที่ไม่ชอบ เพราะเมื่อยมือขี้เกียจเลื่อนสกอร์บาร์  ขยับเม้าส์จนปวดนิ้วแระเนี่ย - -"  ไรท์เตอร์ก็ต้องขอโทษไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะก๊ะ

^   RW  focus

^   RW , YS  focus

รีดเดอร์ที่น่ารัก  เข้ามาอ่านแล้วทำยังไงๆ....?

                              รักเย่  -->   กดเม้นท์
              รักอุค -->  ก็กดเม้นท์    ..วะ 555+ 

ขอกันง่ายๆ ไม่มากไม่มายใช่มั๊ยจ๊ะ?  ^^