คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [Fic] Dormitory No.5 -- ข่าวลือ --
Part.5 ข่าวลือ : Rumors ข่าวลือ
by.อ่อนหัด
...เย้! รีบมาอัพให้แล้วค่า ^^
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนเอกชน K
พักเที่ยง ณ โรงอาหาร
.
.
.
ฮยอกแจเดินถือถาดอาหารตรงมาที่โต๊ะซึ่งมีเพื่อนๆ นั่งอยู่ " ...นายซื้อชุด A เหมือนกันเหรอเนี่ย?!!" พูดจบก็ทำหน้าเสียดายสุดซึ้ง...
ทงเฮชำเลืองมองที่ถาด "อ้าว... นายก็ด้วยเหรอ?"
"นายไม่ชอบของหวานนี่ แล้วทำไมวันนี้ถึงซื้อชุดที่มีพุดดิ้งมาได้ล่ะ?"
"ไม่ชอบน่ะสิ ก็กะว่าจะเอาพุดดิ้งให้นายน่ะแหละ... แต่ก็ดันซื้อมาซ้ำกันซะได้ - -* "
"โห... ฉันอุตส่าห์ชั่งใจตั้งนาน ระหว่างพุดดิ้งชุด A กับ สตอเบอร์รี่ชุด B ...รู้งี้เอาสตอเบอร์รี่มาดีกว่า T^T"
"แหม... สองคนนี้สนิทกันจังเลยน้า~" รยออุคที่นั่งเท้าคางฟังอยู่นาน "ไม่ต้องเสียใจไปนะ ของฉันมีสตอเบอร์รี่" ว่าแล้วก็ยื่นสตอเบอร์รี่ผลโตให้ฮยอกแจ
ไก่น้อยทำท่าซาบซึ้งสุดๆ "นายช่างเป็นคนดีจริงๆ เลยอุคกี้... น้ำตาแทบไหลพรากแน่ะ..." ว่าแล้วก็ทำท่าจะจูบเป็นรางวัล
"พอเลยๆ" มือหนาเข้ามากั้นระหว่างร่างบางทั้งสอง พร้อมๆ กับที่ทงเฮลุกขึ้นดึงตัวคู่หูเอาไว้
"ไม่ต้องมาเนียนเลย ไอปีศาจจูบ" เยซองนั่นเอง "ถ้าอยากตอบแทนอะไรก็ไปซื้อข้าวให้ฉันดีกว่า ..ไป"
"พี่เยซองอ่ะ... กับน้องกับนุ่งทำมาเป็นหวงนะ" ไก่ได้แต่บ่นเบาๆ ให้ปลาฟัง
ตัวเล็กเงยหน้ามองรุ่นพี่ตาปริบๆ ไม่ได้เข้าใจสถาการณ์แม้แต่น้อย
"อะไร? นายก็ชอบสตอเบอร์รี่ไม่ใช่เหรอ จะไปให้เจ้านั่นทำไม?"
"เอ๋? ...ไม่เป็นไรหรอกฮะ แบ่งกันก็ได้นี่นา"
"ชิ... ทำเป็นคนดี แล้วอย่ามาร้องว่าไม่พอทีหลังล่ะ" บ่นนู่นบ่นนี่แล้วรุ่นพี่ก็พาตัวเองไปซื้อข้าวกลางวันบ้าง
.
.
.
เกือบ 20 นาที ผ่านไป...
.
.
"ทำไมไปนานจัง? แล้วไปฟัดกับใครมาเนี่ย? ดูสภาพเข้าสิ..." ฮยอกแจพยายามกลั้นหัวเราะกับสภาพรุ่นพี่
ร่างสูงกลับมาหอบน้อยๆ เสื้อยับย่น ผมเพ้ายุ่งเหยิง พร้อมกับเซต B ในมือ
"ไม่มีอะไรหรอกน่า... ก็แค่คนมันเยอะน่ะ!" ปากพูดไปแบบนั้น แต่ในใจนึกถึงสงครามที่เพิ่งเกิดเมื่อสักครู่...
.
.
ร้านอาหารชุดขายดีที่มีสาวๆ เข้าคิวยาว พอเยซองมาหยุดยืนก็ตกเป็นเป้าสายตาทันที
"ต๊ายยย... (*-*) พี่คะ เชิญก่อนเลยค่ะ" แฟนๆ ต่างพากันหลีกทางให้พ่อนักร้องนำเสียงเทพ จนในที่สุดก็ถึงคิวของเขาอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงกำลังจะอ้าปากสั่ง แต่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นตัดหน้า "ป้าขา... ขอชุด B ค่ะ"
"ผมก็ชุด B ครับป้า"
"เอ๋? แต่นี่มันชุดสุดท้ายแล้วนะ"
หน้าคมหันไปมองสาวน้อยแถวข้างๆ ซึ่งยืนอยู่ตำแหน่งเดียวกับตนเอง
...ชุด B! ทำไมต้องสั่งชุด B ด้วย?!! อย่ามาตัดหน้ากันแบบนี้สิ! >.<
หลังจากโวยวายในใจแล้ว ก็หันไปยิ้มหล่อให้ "ขอโทษนะครับ แต่พี่ก็อยากซื้อชุดนี้เหมือนกัน" ด้วยความหวังว่าเธอจะยกชุด B ให้
"โทษนะคะพี่ แต่ฉันสั่งก่อนย่อมต้องได้ก่อนใช่มั๊ยคะ?" สาวน้อยพูดพร้อมส่งสายตาบอกว่า เป็นสุภาพบุรุษหน่อยเพ่!
ไม่ใช่สาวทุกคนจะเป็นแฟนคลับของวงโรงเรียนแบบนี้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน... แต่เยซองไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
...และ หลังจากที่ตบตีกับแฟนพันธุ์แท้เซต B อยู่พักใหญ่ก็ได้ สตอเบอร์รี่มา... - -"
...ผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆ - -*
.
.
.
"เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าพี่ก็ชอบสตอเบอร์รี่กับเค้าด้วย?" ไก่แซวขึ้นอย่างรู้ทัน ...อิอิ
"กินข้าวแล้วยังพูดมากอีก ข้าวนายกระเด็นข้ามมานี่แล้วเนี่ย!" รุ่นพี่หันมาค้อนนิดนึง ก่อนจะหันไปทางรุ่นน้องอีกคน
"เอ้า!" เยซองยื่นสตอเบอร์รี่ของตัวเองให้รยออุค
"เอ๊ะ?!! ให้ผมเหรอ? ไม่เป็นไรหรอกฮะ พี่กินเถอะ ผมกินไปเยอะแล้ว" ตัวเล็กคลี่ยิ้มเกรงใจพร้อมกับดันสตอฯ กลับ
"กินไปเยอะแล้ว?" ได้ยังไง? ก็ในเมื่อรยออุคแบ่งของตัวเองให้ฮยอกแจไปแล้วนี่นา
"อ๋อ... คยูเค้าให้มาน่ะฮะ" ว่าแล้วตัวเล็กก็หันไปยิ้มหวานให้หัวหน้าชั้นที่นั่งอยู่ข้างๆ
เนื่องจากไม่เคยอยู่ในสายตา เยซองจึงเพิ่งจะสังเกตุเห็นรุ่นน้องตัวโตอีกคน
"ญาติผมที่ทำไร่สตอเบอร์รี่เพิ่งส่งมาให้น่ะครับ มันเยอะเกินไปหน่อย เลยอยากให้เพื่อนๆ ได้กินด้วย" คยูฮยอนยิ้มทักทาย
"พี่กินด้วยกันมั๊ยฮะ? สตอเบอร์รี่ของคยูทั้งหวานแล้วก็สดมากเลย..." มือเล็กยื่นผลไม้สีแดงฉ่ำน่าทานให้
"ไม่เอา! ฉันไม่ชอบสตอเบอร์รี่!" ไม่พูดเปล่า เขายังโยนสตอเบอร์รี่ของตนใส่ถาดฮยอกแจอีกด้วย
...ไม่ชอบแล้วซื้อมาทำไมฮะพี่? = =a ไก่แขวะในใจ
(ช่วงนี้อากาศเย็นบ้างร้อนบ้าง แต่ฤดูนี้อยากกินสตอเบอร์รี่จังค่ะ ^o^
...ขนาดใน fic ยังเกิดสงครามสตอเบอร์รี่เลย ...ดูซิ 55+)
ก่อนจะหันมาจ้องหน้าคยูไม่วางตา ....แฮ่! แง่งๆๆ... 
หนอยแน่ะ..!! ทำเอารุ่นพี่ยิ่งโมโหจัด กินข้าวไปจ้องหน้าคยูไป ประหนึ่งว่าช้อนที่งับอยู่นั้นคือหน้าหล่อๆ ของอีกฝ่าย
ตัวเล็กไม่ได้ใส่ใจบรรยากาศมาคุของสองคนนั้นเลย แต่ฉากสวีทของเพื่อนกลับเรียกความสนใจได้มากกว่า
"กินเลอะเทอะเป็นด็กๆ ไปได้" ทงเฮว่าพลางปาดเศษอาหารที่แก้มฮยอกออกให้อย่างเอ็นดู ^^
ไก่ตีมือด๊องเบาๆ "ทำไรเนี่ย? คนเยอะแยะนะเจ้าบ้า!" >/////< ก่อนจะก้มงุด เอามือขึ้นมาป้องปากอย่างอายๆ
- ฮยอกแจ เด็กขี้อาย -
"...ที่หอฉันก็ทำแบบนี้บ่อยๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย"
"ใช่... ไม่ต้องมาทำอาย ใครๆ เค้าก็รู้ว่าพวกแกเป็นคู่ผัวตัวเมียกันน่ะ" รุ่นพี่ช่วยเสริม
"พี่อ่ะ! อย่าพูดอย่างนั้นได้มั๊ย... เรื่องมันอุตส่าห์เงียบไปแล้วนะ" ปากแหลมๆ โวยวายใส่เยซอง
"เรื่องเงียบ? เรื่องอะไรเหรอฮะ?" รยออุคถามขึ้นอย่างงงๆ
"ก็เรื่อง... อุ๊บ!" ไม่ทันจะรู้เรื่อง มือผอมๆ ก็ปิดลงบนปากของรุ่นพี่ซะก่อน
"...อื้อ" รุ่นพี่สบัดมือออก "...แหวะ! เค็ม! เดี๋ยวปั๊ด!" ก่อนจะหันไปขู่ฟ่อ
ไก่ได้แต่ยกมือขอโทษขอโพย "อย่าครับพี่... ขอร้องล่ะ ใครไม่รู้ก็ปล่อยเค้าไปเถอะ ปล่อยให้มันจบๆ ไปเถอะนะคร๊าบบบ...."
"ตอนแรกว่าจะแกล้งเล่น แต่เพราะแกดันเอามือเค็มๆ มายัดใส่ปากฉัน ก็จงทำใจซะเถอะ ...หึหึ" พูดจบก็ยิ้มยียวนให้รุ่นน้อง
"ทงเฮอ่า... ทำอะไรบ้างสิ!" เมื่อทำอะไรรุ่นพี่ไม่ได้เลยหันมาพาลกับคู่หู
"อะไรเล่า? ก็อย่าไปสนใจสิ แค่นี้ก็จบ" ปลาทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
รยออุคยังคงงงอยู่ ไม่รู้ว่าพวกนี้เค้าพูดถึงอะไรกัน
"นายเพิ่งเข้ามาก็เลยไม่รู้สินะ เจ้าพวกนี้น่ะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัย ม.ต้นนู่นแน่ะ ถึงได้ดูสนิทกันมากไง" รุ่นพี่เริ่มพูดต่อ
"ทีนี้ก็เลยมีข่าวลือแปลกๆ ขึ้นมา..."
ตัวเล็กทำท่าสนใจ "ข่าวลือแปลกๆ?"
"อ๋ายยย.... พี่ครับ ขอล่ะ อย่าพูดเลย (T/|\T)" ฮยอกแจเริ่มจะร่ำไห้
"ว่า... เจ้าสองคนนี่มันเป็นคู่ขากันน่ะสิ! 555+" พูดจบก็ปล่อยก๊ากออกมาดังลั่น
"คู่ขา!!!" รยออุคตาโตขึ้นมาทันที
"ช่าย... ถูกเรียกว่าเป็นคู่ผัวเมียน่ะ สมัย ม.ต้นฮยอกแจได้เป็นผัว" ทงเฮพูดยิ้มๆ
"อย่าพูดด้วยสีหน้าแบบนั้นได้มั๊ย? >.< คนอื่นเข้าใจผิดหมด!" ฮยอกแจแหวใส่คู่ขา "ไม่ใช่เรื่องน่าขำเลยนะ 3ปีที่ฉันต้องเป็นขี้ปากคนทั้งโรงเรียน แถมยังหาแฟนไม่ได้อีก เพราะถูกคิดว่าเป็นเกย์น่ะ" T^T
"แต่เดี๋ยวนี้ฮยอกแจถูกหาว่าเป็นเมีย" ปลารีบเสริม "เพราะพัฒนาการอันน่าทึ่งของฉัน" 
"ทงเฮบ้า! เอาแต่พูดเรื่องใครเป็นผัวใครเป็นเมียอยู่ได้! ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ยยย!!" 
...เกย์? ตัวเล็กคิดถึงคำนี้ขึ้นในใจ พาให้นึกถึงสิ่งที่น้องสาวข้างบ้านเคยพูดไว้
ไม่ใช่ว่ารยออุคจะไร้เดียงสาจนไม่รู้จักเกย์ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเขาได้
ไม่คิดว่าจะมีคนใกล้ตัวเป็นเกย์ และยิ่งไม่คิดว่าตัวเขาเองจะน่าถูกใจพวกรักเพศเดียวกันตรงไหน?
ดังนั้น คำว่า "เกย์" จึงดูไกลตัวเขามาตลอด จนกระทั่งเดี๋ยวนี้...
"รับสภาพเถอะน่า... 555+" รุ่นพี่ตบไหล่เบาๆ
"ถ้าเป็นพี่จะรับได้เหรอ?!! เป็นข่าวกับผู้ชายด้วยกันแบบเนี้ยะ?!!"
พอถูกย้อนเข้าบ้าง ร่างสูงก็นิ่งไปอย่างใช้ความคิด เขาไม่ได้ตอบอะไรออกไป ได้แต่ชำเลืองมองรูมเมทของตัวเองไปมา
พอรยออุคเห็นเข้าก็หันมาสบตาบ้าง ก่อนจะยกคิ้วเป็นเชิงถาม 'ทำไมฮะ?'
เจอกับแววตาและใบหน้าใสซื่อแบบนั้นเข้าไป หัวใจรุ่นพี่ก็พองโต ...ตึกตัก ตึกตัก
...ก็ไม่แน่นะ
---------------------------------***---------------------------------
[สาว Y รายงานตัว]
ชะนี 1 : วันนั้นนะๆ ... ในห้องสมุดน่ะ ฉันบังเอิญเข้าไปหาหนังสือแถวตู้ด้านในหน่อยน่ะ แล้วรู้มั๊ยฉันเจออะไร?
ชะนี 2 : อะไรๆ เธอเจออะไรเข้าเหรอ?
ชะนี 1 : ...พูดไปจะดีเหรอ? เรื่องแบบเนี้ยะ?
ชะนี 3 : อย่ามากั๊ก คันปากยุบยิบแล้วก็บอกๆ มาซะทีเถอะหล่อน
ชะนี 1 : ก็ได้ๆ ... แต่ได้ยินแล้วอย่าไปบอกใครเชียวนะ ตรงมุมหลืบๆ ซอกนึงในห้องสมุด ที่ไม่น่าจะมีคนเดินผ่านไปบ่อยนัก
สิ่งที่ฉันได้เจอก็คือ... หนุ่มหล่อหน้าใส "ทงเฮ" กับ หนุ่มน้อยผู้เจิดจรัส "ฮยอกแจ" นั่ง(หลับ)อิงแอบแนบชิด
หัวซบไหล่ มือไม้โอบกันอยู่น่ะสิ ...กรี๊ดดดดด!!! >.<
แฟนคลับ 89 / 98 ทั้งหลายช่วยกัน สครีม : กรี๊ดดดดด...!!! ...เป็นบุญตายิ่งนักค่า!!
ชะนี 3 : อยากเห็นบ้างอ่ะๆ... อิจฉาจาร้อนแล้วน้า... >o<
ชะนี 1 : ไม่ต้องโวยวายไป นี่ๆๆ... ช๊อตเด็ดๆ แบบนั้น มีเหรอตัวจริงอย่างฉันจะพลาด
ว่าแล้วชะนี 1 ก็ควักมือถือออกมาจากกระเป๋า "ภาพนี้เป็นสมบัติล้ำค่าของฉันเลยนะยะ ^^" พูดไปพร้อมๆ กับทำหน้าภาคภูมิใจสุดๆ
ชะนี 3 : กรี๊ดดดด..!!! ขนาดหลับยังหล่อเลิศ น่ารักที่สุดดดด!! >.< ส่งให้ฉันบ้างสิ Please!!!
ชะนี 2 : ฉันด้วยๆ ขอด้วยคนนะ Please!!!
ไม่นานภาพนั้นก็กระจายไปอยู่ในมือ ทั้งสาว Y และ ไม่ Y ทั่วโรงเรียน
ในสายตาสาว Y แฟนคลับ EunHae / HaeEun แล้วนั้น ภาพที่เห็นก็คือ ทงเฮและฮยอกแจ หนุ่มน้อยหน้าตาดีน่าจิ้น(จินตนาการ) ที่ปกติไม่ต้องทำอะไรมากแค่อยู่ด้วยกันก็ถูกลือไปต่างๆ นาๆ อยู่แล้ว เมื่อมาเห็นเต็มตาว่าทั้งสองคนนอนซบกันขนาดนี้ มันก็เหมือนกับสาวกได้พบศาสดา ราวกับมีออร่า(Yaoi)หลั่งไหลออกมา ภาพตรงหน้าช่างเปล่งประกายเจิดจรัส ...เจิดจ้าจนแสบตายิ่งนัก *-*
"กรี๊ดดดดด...!!! ไม่ไหวแล้ว..." สาวกผู้คลั่งไคล้(อย่างหนัก)คนนึงสลบคาที่ใจละลาย หลังจากเพิ่งเปิดดูภาพล้ำค่าที่เพื่อนสาว Y ฟอเวิร์ดมาให้
แล้วความจริงเป็นยังไง? ...เอ่อ มันก็คือ เด็กวัยรุ่นชาย 2 คน ที่คนนึงวันนี้เรียนพละจนเหนื่อย พอกินข้าวหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน จะเข้าไปนอนที่ห้องพยาบาลก็ไม่ได้ป่วย จะขึ้นไปนอนที่ดาดฟ้ารึก็แดดแรงเดี๋ยวผิวเสีย เลยตัดสินใจเข้าห้องสมุดซึ่งกว้างใหญ่แต่คนใช้ไม่มากนัก
จัดการหามุมสงบๆ แอร์เย็นๆ ซักพักก็หลับโงนเงนๆ จนคอพับมาซบกันเอง ร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครเข้ามามุมนี้ กำจริงๆ... วันนี้ดันมีคอ Y เดินมาเจอ แถมถ่ายรูปเก็บไว้ซะงั้น เทคโนโลยีสมัยนี้ก็ช่างน่ากลัว นี่รูปกระจายไปทั่วโรงเรียนแล้วเจ้าตัวยังไม่ตื่นเลย... เฮ้อ... ช่างน่าสงสาร ...อิอิ
[ภาพในสายตาขา Y - เทพบุตรสุดหล่อขวัญใจแม่ยก มานั่งอิงแอบกันในมุมลับ อย่างนี้ข่าวลือก็เรื่องจริงน่ะสิ! ต้องส่งต่อ...]
[ภาพในสายตาคนปกติ - ผู้ชายขี้เกียจหนีร้อนมานั่งหลับในห้องแอร์ อาจจะน้ำลายยืดด้วยซ้ำ ...ไม่มีไรน่าสนใจ - -*]
.
.
.
ห้องสมุด
"นี่... นายก็รู้ใช่มั๊ย?"
"หืม..? เรื่องนั้นน่ะเหรอ?"
"ใช่"
"น่ารำคาญจริงๆ ข่าวลือบ้าๆ เนี่ย 
"นายก็ไม่ชอบข่าวลือเหมือนกันสินะ"
"มันก็แหงอยู่แล้วนี่! ทั้งที่หนุ่มน่ารัก นิสัยดี มีความสามารถอย่างฉันควรจะมีแฟนซัก 10-20 คนแล้วเนี่ย ...แต่กลับไร้วี่แวว"
"อะไร นายอยากมีแฟนขนาดนั้นเชียว"
"ใช่น่ะสิ" ฮยอกแจพูดเสียงดังอย่างมุ่งมั่น ก่อนจะลดเสียงให้เบาลงจนแทบไม่ได้ยิน "...เกิดมา 16 ปียังไม่เคยมีแฟนกับเค้าเลย"
"งั้นฉันมีความคิดดีๆ แล้วล่ะ" ทงเฮเอ่ยขึ้นยิ้มๆ "วิธีที่จะทำให้พวกเราไม่ตกเป็นข่าวลือ และนายก็จะได้มีแฟนด้วย"
"เฮ้ย! จริงเหรอๆ มีวิธีแบบนั้นด้วยเหรอ? ทำยังไงอ่ะ?" หน้าตาเซ็งๆ เมื่อครู่กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
ทงเฮเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเพื่อนสนิท "...ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เราลอง... ทำข่าวลือให้มันเป็นจริงกันเอามะ?"
"..เฮ้ยยย?!!!" ฮยอกแจแทบไม่อยากเชื่อจะหูตัวเอง o.O นี่เพื่อนตูแน่เหรอเนี่ย? แต่พอลองมองหน้าอีกฝ่ายให้ชัดๆ หมอนั่นก็ดันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ซะนี่ "นาย.. เธอ... แก... แกเป็นใครเนี่ย?!! แล้วเอาทงเฮเพื่อนฉันไปไว้ไหน? ฮะ?!!" 
ฮยอกแจเริ่มรู้สึกว่าชีวิต ม.ปลายที่ว่าแย่อยู่แล้ว เริ่มจะมีฝนตั้งเค้ามาลางๆ หรือว่าพายุกำลังจะเข้ากันเนี่ย?!!! >[]<
-พัฒนาการจากเคะ > เสะ อย่างเนียนๆ ของด๊องกี้ ^^ -
-ปัจจุบันที่แมนมั่กๆ v -
...แต่ยังคงความน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง ...คึคึ
--------------------------------***-----------------------------
หอพัก S
ห้อง [306]
แป๊ก! แป๊ก! ....
เยซองนั่งกำกรรไกรตัดเล็บด้วยท่าทางประหลาด กำลังตัดเล็บอย่างเก้ๆ กังๆ
"โอ๊ย! ...ซี๊ดดดด...." ...แล้วก็พลาด - -"
รยออุคที่เพิ่งออกจากห้องน้ำเห็นเข้าพอดี เลยหน้าตาตื่นเข้ามาอย่างเป็นห่วง "เป็นไรไปฮะ?"
"ก็กรรไกรตัดเล็บบ้าเนี่ยสิ มันกินเนื้อฉันน่ะ" ฝีมือตัดเล็บไม่ดี โทษกรรไกรหน้าตาเฉย...
"ไหนดูซิ... นิ้วนี้เหรอฮะ?" พูดพลางกุมมือรุ่นพี่ขึ้นมา ก่อนจะก้มไปเป่าที่นิ้วนางข้างซ้าย "ไม่เจ็บนะฮะ ไม่เจ็บน้า..."
ลมอุ่นๆ จากปากบางพัดมาต้องนิ้วมือ ทำเอารุ่นพี่เริ่มใจหวิวๆ "จะบ้ารึไง! ฉันไม่ใช่เด็กๆ นะ" ว่าแล้วก็สะบัดมือออก
เฮ้อ... ตัวเล็กถอนหายใจเบาๆ "คนอะไรตัดเล็บยังไม่เป็น โตแล้วนะฮะ"
ได้ยินแบบนั้นเยซองก็รีบแก้ตัวทันที "ไม่ใช่ตัดไม่เป็น แต่มันไม่ชินต่างหาก เพราะปกติแม่...!" แล้วก็รีบห้ามตัวเองไว้
"ฮั่นแน่... อย่าบอกนะว่าแม่พี่เป็นคนตัดให้ตลอด" หน้าหวานเริ่มเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ "...ติดแม่นะเราอ่ะ ^^ "
ร่างสูงอึกอัก คิดหาคำพูดมาเถียงไม่ทัน เพราะทุกอย่างมันดันเป็นเรื่องจริงซะนี่...
"ก็ใช่น่ะสิ! แล้วจะทำไม? แม่ลูกเค้ารักกันอ่ะ ก็ต้องสนิทกันสิ!" เถียงไม่ได้ เลยยอมรับมันซะเลย
"ก็ไม่ทำไมหรอกฮะ" สายตาเจ้าเล่ห์จู่ๆ ก็เปลี่ยนไป ...นัยน์ตาไหวเล็กๆ เห็นแล้วรู้สึกเศร้าไปถนัดตา "น่าอิจฉาจัง... ผมเองก็อยากให้คุณแม่มาตัดเล็บให้บ้างเหมือนกัน"
"......" เยซองเห็นท่าทีที่รูมเมทแปลกไป จึงไม่ได้ว่าอะไร ...ไม่แม้แต่จะถาม สัญชาตญาณบอกว่าถามไปตอนนี้คงไปสะกิดโดนแผลที่เขาไม่ควรรู้ของตัวเล็กเข้าแน่...
"มาครับ ..ผมจะตัดให้เอง" ว่าแล้วก็คว้ากรรไกรตัดเล็บมาไว้ในมือ
"...?!!" รุ่นพี่ยังคงงงๆ อยู่ แต่เอาเถอะมีคนตัดให้ก็ดี เขาไม่ถนัดจริงๆ
ทั้งสองนั่งเผชิญหน้ากัน มือเล็กประคองนิ้วเรียวยาว สายตาจดๆ จ้องๆ กำลังเล็งไปที่เป้าหมาย
"อ๊าาา...! แบบนี้ไม่ถนัดเลย จะพากินเนื้อพี่อีกนะเนี่ย" ปากบางโวยวายกับตัวเอง ...แล้วก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรออก ก่อนจะม้วนตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมอกรุ่นพี่อย่างลืมตัว
...เฮ้ยๆๆ!! เดี๋ยวก่อนๆ... แบบนี้มัน!!! ...จะดีหรอ? เยซองไม่อยากเชื่อสายตา กับสิ่งที่ตัวเล็กทำลงไป
"ใช่แล้ว! แบบนี้แหละถนัดเลย ทิศทางเหมือนตอนตัดเล็บตัวเองเลย" รยออุคยิ้มให้ตัวเอง พลางคิดว่าเก่งจริงๆ ที่นึกได้ ^^ แล้วมือเล็กก็เริ่มขยับตัดไปทีละเล็บๆ ช้าๆ
ร่างทั้งสองแนบชิดจนรับรู้ได้ถึงไออุ่น ...กลิ่นแชมพู และสบู่จากร่างบางที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จโชยขึ้นมาเตะจมูกเยซอง
...กลิ่นเดียวกับที่เค้าใช้ ...กลิ่นที่คุ้นเคย แต่ทำไมวันนี้มันหอมหวนยั่วยวนขนาดนี้นะ ราวกับเด็กน้อยที่เดินผ่านร้านเบเกอร์รี่
กลิ่นขนมหวานอบอวลคละคลุ้ง แม้ไม่ได้ตั้งใจสูดดมก็ยังเข้ามาทำให้หวั่นไหวซะอย่างนั้น... ร่างสูงพยายามส่ายหัวหนักๆ สลัดไล่ความเคลิบเคลิ้มที่แสนอันตรายออกไป
แต่พอลืมตาขึ้นก็เจอเข้ากับต้นคอขาวเนียนน่ากัด ยากจะอดใจไม่ให้เข้าไปงับเบาๆ ซักทีสองที ...อยากจะตีตราให้ผิวใสบริสุทธิ์นั้นเหลือเกิน
"..... .....นะฮะพี่" เสียงหวานแว่วผ่านหูเยซองไปแบบไม่ได้ศัพท์
ตอนนี้ร่างสูงเข้าสู่ภวังค์ซะแล้ว ...ห้วงภวังที่ชื่อว่า "ลุ่มหลง" มือไม้เริ่มจะเปะปะ อยากจะโอบไว้ให้แนบแน่น
กอดรัดแรงๆ ให้ชื่นใจซักที...
....ฮ่า ..า ..า ... ปากหนาพ่นลมอุ่นๆ ใส่ใบหูรุ่นน้อง ก่อนสูดกลิ่นหอมหวานลงไปช้าๆ ลึกๆ...
....อ ..า ..า ..า ......
ทันใดนั้นก็เผลอกดจูบลงบนปอยผมนุ่นที่ยังชื้นอยู่ จนศรีษะของตัวเล็กกดลงเล็กน้อย
เมื่อพบว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับหัวตัวเอง เลยหันไปมองด้านหลังซะหน่อย "พี่ฮะ....?" สายตาแป๋วจ้องไปที่ใบหน้าคม
..............
-------------------------to be continue------------------------
แล้วยังไง?!! จะเป็นยังไงต่อ? เรียวจะถูกทำมิดีมิร้ายมั๊ย? ติดตามได้ตอนหน้านะฮ้า... >.<
วันนี้รีบแต่ง รีบอัพ รีบกลับบ้าน ไม่รู้สั้นไปป่าว? อาจจะมีพิมพ์ผิดเยอะ เดี๋ยววันหลังมาแก้ให้ค่ะ ^^
PS. จะมีใครรู้มั๊ยนะว่าเราแอบเปลี่ยนชื่อเรื่อง แถมตอนนี้ไรท์เตอร์ตั้งชื่อไทยเลี่ยนๆ ได้แล้วด้วย ...อิอิ อายจัง >/////<
ความคิดเห็น