[Fic] -- Sweet Dormitory -- [YeWook]

ลำดับตอนที่ #3 : [Fic] Dormitory No.1 -- Roommate --

part.1  Roommate

by. อ่อนหัด

----------------------------------------------------------------------------------------------------

 





...ก๊อก!  ก๊อก!  ก๊อก!



"เชิญ"


          เมื่อได้รับอนุญาติประตูก็แง้มออกอย่างระมัดระวัง  ชายวัยกลางคนแต่งกายรัดกุมด้วยสูทสีน้ำตาลเข้มก้าวเข้ามาในห้องทำงานโอ่โถง  ก่อนจะโค้งคำนับหนึ่งที  "คุณชายมาถึงแล้วครับท่าน"


"อืม...  ให้เขาเข้ามาสิ"


ชายวัยกลางคนหันไปทำตามคำสั่ง  เขาผายมือเชิญเด็กหนุ่มร่างเล็กคนนึงเข้ามาในห้อง  ตามด้วยโค้งเคารพและปิดประตูจากไปเงียบๆ อย่างรู้งาน  ปล่อยให้มีเพียงเจ้านายและเด็กหนุ่มได้คุยกันตามลำพัง


"สวัสดีครับคุณป้า"  ร่างบางก้มคำนับอย่างนอบน้อม

"...นั่งก่อนสิ"   เจ้าของเสียงที่อยู่หลังเก้าอี้บุนวมตัวสูง หนุมตัวกลับมาเผชิญหน้ากับหลานชาย  เธอเป็นสาวใหญ่วัย 40 ท่าทางภูมิฐาน  หน้าตาดี  แต่งกายมีระดับ  "เป็นยังไงบ้าง ..สบายดีมั๊ย?  เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยนะ  ครั้งก่อนก็...  ตั้งแต่งานศพคุณยายเธอครั้งโน้นแน่ะ"  ปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีสวยเอ่ยทักทาย


"สบายดีครับ"  ปากบอกว่าสบายดี แต่นัยน์ตากลับเศร้าลงเล็กน้อย  "ขอบคุณครับที่เป็นห่วง"


"แล้วนี่เอาจริงเหรอที่จะไปน่ะ  พี่ชายพี่สาวเค้าก็จบกันไปหมดแล้วนะ"

"ครับ..  ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่รู้จักใคร  แต่ก็จะพยายามครับ"

"ที่นั่นมันไม่ได้สะดวกสบายเลยนะ  เธอไปอยู่คงต้องพึ่งตัวเอง  ทำอะไรๆ เองทั้งหมด  แบบนั้นจะดีเหรอ?"

"ไม่เป็นไรครับ...  ผมดูแลตัวเองมาตลอดอยู่แล้ว  เพราะงั้นถึงมั่นใจว่าจะอยู่ที่นั่นได้"  ปากบางคลี่ยิ้มน้อยๆ อย่างคนมองโลกในแง่ดี 


เฮ้อ...  ผู้เป็นป้าถอนหายใจอย่างอดไม่ได้  "งั้นก็ตามใจเธอแล้วกัน"   นิ้วเรียวยาวกดไปที่ปุ่มหนึ่งในโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่  "เลขาฮันช่วยเข้ามาหน่อย"


เพียงไม่กี่อึดใจชายในชุดสูทสีน้ำตาลคนเดิมก็เข้ามาโค้งคำนับอีกครั้ง  "ครับท่าน"

"ช่วยจัดการพาเขาไปส่งทีนะ"  เธอกำชับกับเลขาคนสนิท  ก่อนจะหันมาพูดกับหลานชาย  "ถ้ามีอะไรขาดเหลือหรือต้องอะไรเพิ่มก็บอกเขาได้เลยนะ  เลขาฮันจะจัดการให้เธอทุกอย่าง"

"ครับ  ขอบคุณคุณป้ามากครับ"

ชายผู้เป็นเลขาตรงเข้ามาหวังช่วยเด็กหนุ่มถือกระเป๋า

"ไม่เป็นไรครับ  ผมถือเองได้  ไม่รบกวนดีกว่า"  ร่างเล็กยื้อกระเป๋าไว้และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"ไม่เป็นไร มิได้ขอรับ"  เลขาฮันยังคงแย่งกระเป๋าใบโตไปถือด้วยหน้าตาไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ


แหะๆๆ...  เด็กหนุ่มได้แต่ยืนยิ้มอย่างไม่คุ้นเคย  ก่อนจะหันไปโค้งให้กับญาติผู้ใหญ่  "ผมไปล่ะครับคุณป้า"


"อืม..."   ใบหน้าผู้ดียิ้มรับนิดนึงก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยดังเดิม

---------------------------------------------***-------------------------------------------

"ครับๆ...  ไม่ต้องห่วงฮะพี่ ผมจะดูแลอย่างดีเลย  แล้วจะกำชับกับเจ้านั่นเอง
คร๊าบบบ...  หวัดดีครับ"   หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว  หนุ่มหน้าสวยก็หันมายิ้มกว้าง

"ว่าไงเด็กใหม่!  ยินดีต้อนรับสู่หอทิศใต้นะ  พี่ชื่อ 'อีทึก'  เป็นหัวหน้าหอที่นี่"   หน้าหวานๆ กับลักยิ้มน่ารักเข้ามาทักทายอย่างเป็นกันเอง  ก่อนจะคว้ามือเล็กมาเขย่าเบาๆ

"หวัดดีครับ  ผม 'คิมรยออุค'  ฝากตัวด้วยครับ"  ร่างเล็กยิ้มตอบ

"ป่ะ!  เดี๋ยวพี่จะพาดูหอนะ"  แขนขาวอ้อมไปโอบที่ไหล่บาง  มืออีกข้างยื่นกระให้ปึกนึง  ที่หน้าแรกขึ้นหัวข้อว่า 'ระเบียบหอพัก S' 


"ที่นี่เป็นหอในซึ่งเป็นหอชายมีทั้งหมด 4 ชั้นน่ะ  ชั้น 1 จะเป็นห้องผู้ดูแลหอ , ห้องอาหาร , ร้านซักรีด , บริการอินเตอร์เน็ต และ ฟิตเนสสำหรับสมาชิกชาวหอ  ที่เหลืออีก 3 ชั้น แบ่งเป็นชั้นละ 20 ห้อง ห้องละไม่เกิน 2 คน และแต่ละชั้นจะมีห้องนั่งเล่นรวม   ปิดประตูตอน 5 ทุ่ม  การจะพาบุคคลภายนอกเข้ามาต้องแจ้งผู้ดูแลหอหรือพี่ก่อน  แต่ห้ามพาคนนอกมาค้าง  เข้าใจนะ? ^^ "


"ฮะ"   รยออุครับคำอย่างว่าง่าย



 

"ไม่ต้องห่วงนะ รูมเมทนายเป็นคนใจดี  ถึงบางครั้งจะดูเพี้ยนๆ หรือหลงตัวเองไปบ้าง  แต่เขาเข้ากับคนง่าย  ต้องดูแลนายอย่างดีแน่"

เป็นคำพูดที่ฟังแล้วไม่รู้ว่าจะเบาใจได้หรือหนักใจต่อไปดี = =a  'ใจดี'  แต่  'เพี้ยน'

"อา...  ถึงแล้ว  ห้องนี้แหละ"

ตากลมเหลือบมองที่ป้ายบนบานประตูไม้สีขาว  [306]  ต่อไปนี้ที่นี่จะเป็นห้องของเขา...

 

ก๊อก! ก๊อก!  ก๊อก!....     อีทึกเคาะประตูตามมารยาท

"........."

เงียบ......    = =a  คนที่ยืนอยู่หน้าประตูมองตากันอย่างสงสัย



ก๊อกๆ! ก๊อกๆ! ....



"........"

เงียบ...  ยังคงไร้สัญญาณตอบรับจากด้านใน  ผู้เป็นหัวหน้าหอจึงล้วงเอากุญแจสำรองออกมาตั้งท่าไข

แกร๊กๆ!


แอ๊ดดดด.....

 

        เมื่อประตูถูกเปิดออก เจ้าของห้องที่นั่งกระดิกเท้าฟังเพลงอยู่บนเตียงจึงค่อยเงยหน้าขึ้นมอง หลังบานประตูปรากฎลักยิ้มบนใบหน้าร่าเริงของผู้มาเยือน ปากบางเริ่มขยับมุบมิบ... 

แต่วันนี้ทั้งวันคงฟังไม่รู้เรื่องหากเขาไม่ถอดหูฟังออกก่อน

"มีอะไร?" เจ้าของห้องเอ่ยถาม หลังพาตัวเองออกจากโลก MP3 แล้ว

"มัวแต่ฟังเพลงอยู่นี่เอง ถึงว่าเคาะแล้วก็ไม่เปิด นึกว่าไม่อยู่ซะอีก" เจ้าของลักยิ้มว่า "พอดีฉันพารูมเมทคนใหม่ของนายมาแนะนำน่ะ"

ร่างสูงบนเตียงยกคิ้วอย่างสงสัย "ป่านนี้เนี่ยนะ ...ใครกัน?"

        ฝ่ายตรงข้ามอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนถอยฉากไปด้านข้าง เผยให้เห็นร่างเล็กในเสื้อยืดสีฟ้า ทำหน้าตาตื่นๆ

ทันทีที่สบตากับเยซอง เขาก็รีบร้อนโค้งต่ำๆ เป็นการทักทาย

"...สวัสดีครับ! ผมเรียวอุค ตั้งแต่วันนี้ไปจะมาพักอยู่ที่ห้องนี้ ฝากตัวด้วยนะครับ"   ท่าทางลุกลี้ลุกลนด้วยความประหม่า กลับเรียกความน่าสนใจจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างมาก

"อือ..  ฉันเยซองนะ"   ชายหนุ่มหน้าคม(กลม?)  ดวงตาและผมสีเข้ม  ลุกออกจากเตียงมายืนเต็มความสูวอยู่ตรงหน้าคนตัวเล็ก   "ฉันอยู่ปี 3 ...แล้วนายล่ะ?"

"เอ่อ... ผมอยู่ปี 1 ครับ"  น้ำเสียงเล็กๆ เอ่ยอึกอัก  ทำให้รูมเมทของเขาอดที่จะอมยิ้มไม่ได้


              ...น่ารักดีแฮะ  ^_^   ในใจก็คิดไปถึงพวกสัตว์ตัวเล็กๆ ที่มักจะตื่นกลัวง่ายๆ

 

 

"OK. รู้จักกันแล้วนะ"  ลักยิ้มบุ๋มลงที่มุมแก้มซ้ายอีกครั้ง ก่อนจะหันไปทางเด็กใหม่ "มีอะไรก็ถามเขาได้นะ กฎคร่าวๆ ก็อย่างที่พี่พูดให้ฟังนั่นแหละ รายละเอียดที่เหลือก็อ่านในคู่มือละกันนะ"   พูดจบก็หันไปกระซิบกับร่างสูง  "เด็กคนเนี้ยะช่วยดูแลเขาดีๆ ด้วยล่ะ  อย่าแกล้งให้มากนักนะ.."  

เยซองฟังแล้วยกไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้  "...แล้วนายคิดว่าฉันจะทำอะไรฮะ?"


"ถ้ามีเรื่องปรึกษา พี่อยู่ชั้น 2 ห้องหัวหน้าหอนะ ...ไปล่ะ"

"ฮะ..  ขอบคุณมากครับพี่" เรียวอุคโค้งให้ก่อนรุ่นพี่จะปิดประตูจากไป

 

        มือเล็กค่อยจับกระเป๋ายกขึ้น เตรียมจัดเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ  สายตาก็กวาดมองไปรอบๆ ห้องที่ไม่ใหญ่โตนัก ตกแต่งเรียบๆ แต่ดูดีด้วยสีเอิร์ธโทนตัดกับสีดำและเทา มีตู้ โต๊ะ เตียง สำหรับ 2 คน พร้อมทั้งมีห้องน้ำในตัว 

         ....อืม  แบบนี้สินะหอพักนักเรียน

"มีของแค่นี้เองเหรอ?" เสียงทุ้มถามขึ้น "ให้ฉันช่วยอะไรมั๊ย?"

"ไม่เป็นไรครับ ...แค่นี้เอง"
 

"งั้นก็... ฝั่งนั้นทั้งหมดเป็นของนาย นายใช้ได้ตามสบายนะ" พูดพลางชี้นิ้วไปที่ตู้ฝั่งตรงข้าม

"อ๋อ... ครับ ขอบคุณครับ" ว่าแล้วก็จัดการเก็บของใช้และเสื้อผ้าใส่ตู้ของตัวเอง 


 

แต่ระหว่างนั้นก็รู้สึกเหมือนถูกจับตามองอยู่ตลอด  หันกลับไปดูจึงพบว่า "เอ่อ... พี่จ้องผมแบบนี้ มีอะไรรึเปล่าครับ?"

"ทำไมนายถึงย้ายมาตอนนี้ล่ะ? นายอยู่ปี 1 ใช่มะ?  นี่ก็เปิดเทอมมาได้เกือบเดือนแล้วนะ"

"ผมไม่ได้ย้ายมาหรอกครับ เพียงแต่ผมประสบอุบัติเหตุต้องรักษาตัวอยู่โรง'บาล เพิ่งจะหายดีนี่ล่ะครับ"

"หมายความว่าตั้งแต่วันปฐมนิเทศน์ นายยังไม่เคยไปเรียนเลยงั้นสิ?"

"เอ่อ... ก็ประมาณนั้นล่ะครับ"
 

"แล้วแบบนี้จะมีเพื่อนกับเค้าเหรอ?"  พูดออกไปแบบหน้าตาเฉย
 

"...นั่นสินะฮะ" เรียวอุคยิ้มแห้งๆ   ...ไม่เห็นต้องพูดตรงขนาดนั้นเลย  คนยิ่งกังวลอยู่  TT^TT


"นายอยู่ห้องอะไรล่ะ?"

"....?"

"นายอยู่ปี 1 น่ะ..  ปี 1 ห้องไหน?"

"ห.. ห้อง 2 น่ะครับ"

เยซองเริ่มม้วนเก็บหูฟังและเครื่องเล่นของเขา "เย็นแล้วนะ  ถ้าเก็บของเสร็จแล้วไปกินข้าวกันเหอะ"


"....."

 

 

.
.
.

        เมื่อมาถึงที่ห้องอาหาร  "เฮ้! พี่เยซองงงงง... กินข้าวด้วยกันสิ!" 

มองตามเสียงไปก็พบกับหนุ่มน้อยตาชั้นเดียวที่กำลังยิ้มยิงฟัน พร้อมกับโบกมือหยอยๆ มาให้
  
"อ้าว? พี่ครับนี่ใครอ่ะ? หรือว่า..." ก่อนจะกระซิบกระซาบข้างหูรุ่นพี่  "...เดี๋ยวนี้พาเด็กขึ้นห้องด้วยเหรอ?"

พูดจบไม่พ้นโดนตะหวาดใส่ทันที  "เพ่อเจ้อ! นี่รูมเมทฉันเพิ่งมาวันนี้เอง  - -* อย่าพูดแปลกๆ ได้มั๊ย?"  
 

"สวัสดีครับ ผมชื่อรยออุค" แนะนำตัวพร้อมก้มหัวน้อยๆ

"ฉันฮยอกแจ  ...แล้วนายอยู่ปีไหนน่ะ?  ฉันปี 1 นะ"

"ผมก็ปี 1 เหมือนกัน!" 

"งั้นไม่ต้องใช้คำสุภาพก็ได้  เรามันรุ่นเดียวกันนี่"  พูดพลางจับไม้จับมือกันอย่างสนิทสนม

"แล้วคู่หูนายไปไหนซะล่ะ?" รุ่นพี่เอ่ยถาม

"อ๋อ... ทงเฮ?  อยู่นั่นไง! หมอนั่นไปซื้อข้าวมาน่ะ" ฮยอกแจตอบพลางชี้นิ้วไปทางเพื่อนที่กำลังถือถาดอาหารมาให้

"อ้าวพี่? ..มากินข้าวด้วยกันพอดีเลย" คนที่เพิ่งมาถึงโต๊ะทักทายขึ้นก่อน

ร่างเล็กทักทายกลับ "หวัดดีครับ เรียวอุคครับ เป็นรูมเมทของพี่เยซอง"

"หวัดดีๆ ...ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันทงเฮ" ก่อนจะหันไปทางรุ่นพี่   "...อ้า ยังงี้พี่เยซองก็มีคู่แล้วสิ หายเหงาได้แล้วนะ"  แล้วหันไปหัวเราะคิกคักกับคู่หู >o<   ...ปล่อยให้เด็กใหม่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวต้องตีความไปเอง  ... = =a


"พี่เค้าอยู่คนเดียวมาปีนึงได้แล้วมั้ง  ตั้งแต่รูมเมทคนก่อนของพี่เค้าจบไปน่ะ"

 

"พอเลยๆ นายสองคนอย่าพูดอะไรแปลกๆ ได้มั๊ย?"  คนที่ถูกแซวหน้านิ่วนิดหน่อย ก่อนจะกลับมาพูดต่อ "หมอนี่เค้าอยู่ปี 1 เหมือนกับพวกนาย  แต่อยู่'โรงบาลตลอด  เพิ่งจะมาเรียนเอาตอนเนี้ย  ยังไงก็สนิทๆ กันไว้ล่ะ"


                หลังจากฝากฝังรูมเมทไว้กับรุ่นน้องแล้ว  เยซองก็จัดการลุกขึ้นไปซื้อมื้อเย็นให้ตัวเองและคู่ เอ้ย! ...รูมเมทของเขา  - -"
ปล่อยให้เด็กๆ คุยกันไป...

"ฉันกับทงเฮอยู่ห้องข้างๆ นายนั่นแหละ"  ฮยอกแจเปิดประเด็น

"ช่ายๆ... ห้อง 304 น่ะ"  ทงเฮตามมาสมทบ

"อ้อ...  แล้วพวกนายอยู่ปี 1 ห้องไหนกันเหรอ?"  เด็กใหม่ลองถามดู

"ทงเฮอยู่ห้อง 4 ส่วนฉันห้อง 2 น่ะ" 

ปากเล็กคลี่ยิ้มพอใจ  "ดีจังเลย...  ฉันก็อยู่ห้อง 2 เหมือนกัน!  พรุ่งนี้เราไปเรียนด้วยกันนะ"

"ได้อยู่แล้ว"  ฮยอกแจพยักหน้าพลางตักข้าวเข้าปาก




   ...อย่างน้อยก็มีเพื่อนแล้วคนนึงล่ะว้า...   ตัวเล็กลอบยิ้มดีใจ ^^

************************************************************************************

เช้าวันรุ่งขึ้น...



"...ค  ...อุค  ....เรียวอุค"  รู้สึกถึงเสียงทุ้มที่ลอยอยู่ไกลๆ เริ่มใกล้เข้ามา  ชัดขึ้นๆ เรื่อยๆ    "เรียวอุค!" 


"อือออ..."  เปลือกตาที่หนักอึ้งเริ่มเปิดออก  ขนตางอนขยับไปมาพยายามสู้แสง

"หวาาาา..!!!"  อุคกี้ร้องตกใจเมื่อลืมตาขึ้นมาเจอหน้ารูมเมทในระยะประชิด

"ร้องทำไม?  รีบไปอาบน้ำเข้าสิ  วันแรกก็จะสายเลยเหรอ?"

"...เอ๋?"  มือเล็กรีบคว้าหานาฬิกามาดู อีก 15 นาทีจะเข้าเรียน!!! ว๊ากกกก...!!!  

"เพราะแปลกที่จนนอนไม่หลับแท้ๆ เลย  ...จะสายซะแล้ว!!!" เรียวอุคโวยวายกับตัวเองแล้วกระวีกระวาดไปอาบน้ำแต่งตัว




8 นาทีผ่านไป...




"อ้าว?  พี่ยังไม่ไปอีกเหรอครับ?  เดี๋ยวก็สายหรอก" .
 
"ช่างฉันเถอะน่า..."    ตัวเองยังเอาไม่รอด  ...มีหน้ามาห่วงคนอื่นจะสายอีกเหรอ?  - -"

"เร็วครับพี่ ผมไม่อยากไปสายตั้งแต่วันแรกนะครับ" ร่างเล็กรีบร้อนจะลากรุ่นพี่ออกจากห้อง ทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย

"ใส่เสื้อให้มันดีๆ หน่อยได้มั๊ยนายอ่ะ?"  เยซองส่ายหัวไปมา ก่อนจะเข้ามาติดกระดุมที่ติดผิดที่ผิดทางให้รุ่นน้อง

"ไม่เป็นไรครับ วิ่งไปติดไปก็ได้" ตัวเล็กขัดขึ้น

"อยู่นิ่งๆ! จะให้ออกไปสภาพนี้ได้ยังไงเล่า!" ร่างสูงทำเสียงแข็งใส่ทำให้เรียวต้องเชื่อฟังแต่โดยดี


.................
..........
...

        

         ระหว่างที่ปลดกระดุมเสื้อด้านบนของร่างบางออก  เผยให้เห็นอกขาวกระชับ นวลเนียนน่าสัมผัส  แล้วยังจุดสีชมพูน่ารักใต้เสื้อเชิ๊ตที่โผล่ให้เห็นวับๆ แวมๆ ตอนติดกระดุมเม็ดนั้นเม็ดนี้อีก   ...ทำเอาอารมณ์ชายหนุ่มชักจะเตลิดไปไกล  ...ในอกหนามันตุ๊มๆ ต่อมๆ ชอบกล  ใจเต้นไม่เป็นส่ำ  ยิ่งมองยิ่งอยากจะ....   ฮึ้ยยย!!!

จนเริ่มรู้สึกว่าไม่เคยติดกระดุมที่ไหนลำบากยากเย็นเท่านี้มาก่อน...  


   ...ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!!!   นี่มันผู้ชายนะเว้ยเยซอง!  แกจะไปใจเต้นอะไรกับเด็กผู้ชายแบบนี้ฟะ?!!


ใจเย็นไว้  ...ใจเย็นๆ ...อึ้ก!  ได้แต่จำใจกลืนความต้องการนั้นลงไป   เยซองกำลังพยายามต่อสู้กับตัวเองอย่างหนัก  โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวเลยสักนิด



"พี่ครับ เสร็จรึยัง?"  เสียงเล็กร้องถาม  ทำให้ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์ในทันที

"อ่ะ... เสร็จแล้วๆ  มันจะเสียเวลาซักกี่นาทีกันเชียว!  ทีฉันไม่ได้กินข้าวเช้าเพราะนายตื่นสาย  ยังไม่บ่นซักคำเลย"

"เอ๊ะ?  ...แต่ก็ขอบคุณมากฮะที่ช่วยปลุก"  ตัวเล็กพูดพลางเริ่มออกวิ่ง


.
.
.

 

        ถึงแม้หอพักอยู่ภายในรั้วโรงเรียน  แต่ถ้าพูดถึงโรงเรียนเอกชน มัธยม K  โรงเรียนมัธยมชั้นนำแล้วล่ะก็  จะต้องนึกถึงอาคารเรียนและการตกแต่งที่ดูดีสไตล์โรงเรียนคุณหนู  ไม่ต้องพูดถึงขนาดความกว้างของโรงเรียน  ต่อให้วิ่งเต็มฝีเท้าก็ยังต้องใช้เวลาหลายนาที  กว่าทั้งคู่จะมาถึงตัวตึกก็เกือบปิดประตูพอดี (...เฉียดฉิวๆ - -")  ที่ตู้เก็บรองเท้า ขณะกำลังจะแยกกันนั้น...

"...ห้อง 5 ..นะ  ...แฮกๆ"  เยซองร้องบอก น้ำเสียงติดหอบ

"....?"

"ปี 3 ห้อง 5 ไง!" เสียงทุ้มช่วยขยายความให้เข้าใจ  "มีอะไรก็มาหาฉันได้นะ!  ไปละ!"   พูดจบร่างสูงก็กระโดดแผว ขึ้นบรรไดไปอย่างรวดเร็ว

เรียวอุคแยกกับรูมเมทของเขาอย่างงงๆ ...  = =a  ก่อนที่รอยยิ้มหวานจะปรากฎบนใบหน้า

สายลมเย็นพัดจากประตูเข้ามาประทะใบที่ใบหน้า  ทำให้รู้สึกสดชื่นมีกำลังใจจะใช้ชีวิต ม.ปลาย วันแรกขึ้นมาหน่อย


         ....ชีวิตชาวหอของผมเริ่มขึ้นแล้วครับ  คุณยายฮะ...  คุณแม่ฮะ...  ผมได้เจอกับคนใจดีและก็มีเพื่อนแล้วด้วย   อีกไม่นานจะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นจริงๆ ใช่มั๊ยฮะ?  ^_^

********************************************************************************

ความลับของเรียวอุค [ภาค 1]  --เสียงร่ำลือจากเด็กสาวข้างบ้าน--






         ...ช่วงสายของวันที่อากาศสดใส  ขณะที่เรียวอุคกำลังขมักเขม้นเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า


ติ๊งงง~   ต่องงง~    เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น


ร่างเล็กรีบลุกขึ้น เดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน

"อ้าว...  จินซอน (Biege) พอดีเลย...  มาช่วยกันเก็บของหน่อยสิ"

"พี่จะไปจริงๆ เหรอ?  ...จะไปกี่โมงคะ?"  สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มถามขึ้น

"ก็คงบ่ายๆ น่ะ"

"คุณน้าจะไปส่งใช่มั๊ย?"

"ไม่รู้สิ..  คุณน้าจะกลับวันนี้ก็จริง  แต่ไม่รู้ว่ากี่โมงน่ะ"


รยออุคกับสาวน้อยข้างบ้าน  ทั้งสองเดินไปคุยกันไปขณะเข้ามาในตัวบ้าน...  

 

   
หลังจากช่วยกันเก็บของอยู่พักใหญ่  รยออุคก็เริ่มตรวจเช็คสิ่งที่เขาจะนำไปด้วยในวันนี้

" OK!  เรียบร้อย...  ขอบใจมากนะ  เดี๋ยวพี่ชายจะให้รางวัล"   ว่าแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องครัว  ก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับถาดของว่างในมือ

"ว้าวๆๆ...  "  จินซอนตบมือเปาะแปะ  บ่งบอกว่าถูกใจกับขนมตรงหน้ามาก  

ไม่รอช้าสาวน้อยก็จัดแจงตักพุดดิ้งสีไข่  เนื้อนุ่มเด๋งดึ๋งขึ้นมาชิมทันที  "อื้มมม...  อร่อยจัง!!!"  มือเล็กๆ กุมที่แก้มและอมยิ้มมีความสุขสุดๆ

"เวอร์น่า...  ก็แค่พุดดิ้งง่ายๆ เอง"  

คนที่เพิ่งกิน 'พุดดิ้งง่ายๆ' เข้าไปแย้งขึ้นทันที  "ง่ายที่ไหน?  เค้าก็เป็นผู้หญิงเต็มตัวยังทำไม่ได้อย่างพี่เลยน้า~"

"ก็บอกแล้ว ถ้าว่างจะสอนให้ แต่เธอก็ไม่เคยสนใจเองนี่นา"

สาวน้อยไม่ตอบโต้ ได้แต่ทำปากจู๋  แล้วตั้งหน้าตั้งตาทานพุดดิ้งต่อ  พอตักใส่ปากคำนึงก็หลับตาพริ้มทำหน้ามีความสุขอีกแล้ว

"เลิกอมช้อนได้แล้ว  ..หึหึ"  เรียวหลุดขำกับภาพน้องสาวข้างบ้านที่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆ อยู่เรื่อย



       ขณะที่ยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม  อีกมือก็คว้าเอานิตยสารขึ้นมาอ่าน

"พี่คะ  พี่เกิดวันที่เท่าไหร่นะ?"

"ถามแบบนี้ได้ไง  เพิ่งผ่านมาก็ลืมซะแล้วเหรอ?"  พูดจบไม่วายทำแก้มป่องใส่ด้วย

"อะไร.. อย่างอนสิ  เค้าขอโทษน้า~  ก็เดือนนั้นมีเพื่อนน้องเกิดเยอะ  น้องก็เลยสับสนน่ะสิ"  จินซอนที่ชอบทำตัวเป็นเด็กอยู่แล้ว  ทำตาโตแอ๊บแบ้ว ตามด้วยน้ำเสียงอ้อนสุดๆ

"อ่ะๆ ก็ได้...  วันที่ 21 มิถุนา   ทำไมเหรอ?"

"ก็นิตยสารฉบับนี้  คอลัมน์ดูดวงเขาแม่นมากๆ เลยนะ  เดี๋ยวจะอ่านให้ฟัง...

[ราศีเมถุน]  

ภาพรวม  -  คุณจะมีโชคด้านอสังหาริมทรัพย์  ทรพย์สิน-มรดกของวงศ์ตระกูล  ...บลาๆๆ
...จังหวะชีวิตที่เปลี่ยนแปลง  คุณจะมีมิติใหม่ๆ ของชีวิตพาคุณหมุนไปกับกงล้อแห่งโชคชะตา

ความรัก  -  มีดวงเนื้อหอมโดดเด่น  เสน่ห์ในตัวจะถูกค้นพบ  เสน่ห์ปลายจวักรึเปล่าน้า~  ...อิอิ   มีแต่คนมารุมรักรุมเอาใจ  แต่ถ้าไม่ตกลงกับใครสักที ระวังจะมีข่าวลือเข้ามาให้ปวดหัว  คุณควรรีบๆ ใส่ใจเรื่องการคบหาอย่างจริงจังซะ  จะพบรักเพราะมีคนแนะนำให้รู้จัก หรือจากสถานที่ใหม่ๆ  

วันดี : วันพุธ  ,  เลขนำโชค :  หมายเลข 4  ,  สีนำโชค :  สีเท่า-สีน้ำเงิน-สีตะกั่ว

โหววว...  น่าอิจฉาอ่ะพี่อุคกี้  เค้าบอกว่าจะมีแต่คนมารัก"


พี่ชายอมยิ้มพลางส่ายหน้า  "ผู้หญิงเนี่ยน้า...  ชอบเรื่องอย่างนี้จริงๆ เลยนะ  ดวงก็คือดวงอย่าไปใส่ใจมันมากนักเลย"

"แต่เล่มนี้เขาแม่นจริงๆ นะ  ไม่เชื่ออย่าลบหลู่..."

"จ้า~ จ้า~  ^_^ "

"แล้วพี่ก็กำลังจะไปยังสถานที่ใหม่ๆ จริงๆ ด้วย  เห็นมะตรงออก  เดี๋ยวจะได้พบกับมิติใหม่ๆ ของชีวิตแล้วน้า~  ต้องมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นแน่เลยค่ะพี่
เอ๊ะๆๆ...  แต่ที่พี่จะไปอยู่นั่น มันหอพักชายไม่ใช่เหรอ?"

" o.O.....?!!"  

.
.
.

SJ มักจะบอกว่ามีรยออุค 2 คนในห้องอัด  555+

  

*************************************************************************************

แอบมา Re-write ครั้งที่ 1 :  23.02.2011



...รู้มั๊ยคะ?  ถ้าคุณเม้น  Writer จะมีกำลังใจ มาอัพบ่อยขึ้นค่ะ ^^