คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [FS] SNOW [I]
ร่าหนานอนัวอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนาบนเียนาสามฟุที่แสนนุ่มสบาย
อาาศภายนอหน้า่าหนาวเย็นมาเพราะว่าที่นี้มีหิมะมาสอถึสามวันแล้ว
เาไม่่อยเ้าใเลยว่าทำไมผู้นถึไ้อบหน้าหนาวันนั
หนาว็หนาวเวลาเินทาไปไหน็ไม่สะวแถมยัทำให้เาี้เียอี้วย
๊อ ๊อ ๊อ
"แฮยอน เมื่อไหร่ลูะอาบน้ำเสร็๊ะ
ลูลืมไปหรือเปล่าว่าวันนี้แม่ะให้ออไปรับลูายอเพื่อนแม่หน่ะ" แม่อแฮยอนเินมาเาะประูหน้าห้อนอนอเา
"ใล้เสร็แล้วรับแม่
แป๊ปนึนะรับ วยิบันลืมไปสนิทเลย"
แฮยอนะโนบอแม่อนเอและสถบับัวเอเบาๆ เารีบเ้าไปอาบน้ำ้วยวามรวเร็วและออมาแ่ัว
เมื่อแ่ัวเสร็แล้วแฮยอน็เินไปยัหน้า่าอห้อนอนนเอแล้วมอออไปนอหน้า่า
สภาพภายนอไม่น่าที่ะออไปไหนมานัแฮยอนถอนหายใออมาเบาๆและรีบเินลไปหาแม่ที่ั้นล่า
"แม่
นที่แม่ะให้ผมไปรับเาหน้าาเป็นยัไเหรอ"
แฮยอนถามแม่อนเสียเรียบและเินเ้าไปในห้อรัวที่แม่อนำลัทำอาหารอยู่
"นี่้ะ
แ่เป็นรูปอนเ็อเานะ"
แม่อแฮยอนอบลับมาและละมือาารทำอาหารเพื่อหยิบรูปที่ระเป๋าหน้าอผ้าันเปื้อนมาให้แฮยอนู
"ผู้หิเหรอแม่"
แฮยอนถาม้วยน้ำเสียีใบนื่นเ้นนิๆ
"ายริ! เสียมารยาทลูนนี้หนิ ูีๆสิเาเป็นผู้าย" แม่อแฮยอนอบพร้อมับเอามือีแนลูายนไม่่อยแรมานั
"ห้ะ!
ผู้ายริิแม่" แฮยอนรีบ้มลไปูรูปในมืออย่าพิาราอีรั้
เาเห็นแ่เ็น้อยหน้าาน่ารัปานิมูหน่อย แ้มลมสีมพูนุ่มนิ่มน่าัและผิวาวเนียนละเอีย
นี่เหรอเ็ผู้าย เหอะๆ เาไม่อยาเื่อ
"แฮยอนลู
นี่็สายแล้วนะเารอแย่แล้วลู ไปรับเาไ้แล้ว"
แม่อแฮยอนพูึ้นมาอีรั้เมื่อหันไปมอนาฬิาที่แวนอยู่รผนัห้อรัว
"รับ
อ้ะ ริสิ เาอายุเท่าไหร่อะแม่ผมะไ้เาหน้าเาถู"
แฮยอนถามึ้นเมื่อนึึ้นไ้
"อายุน่าะประมาลูล่ะ้ะ"
แม่อแฮยอนอบลับมาและหันไปทำอาหาร่อ
แฮยอนพยัหน้าเ้าใและเินไปที่ประูหน้าอัวบ้าน เมื่อออมาาบ้านเา็เินไปที่ัรยานันโปรที่อไวที่โรรถ้าบ้าน
เาปั่นัรยานไม่เร็วมานัเพราะหิมะที่ลมาปลุมถนนทำให้ารปันนั้นยาเย็นมา
อาาศ้านอหนาวเย็นเป็นอย่ามาแ่ยับริมฝีปานิเียววันสีาว็ลอยออมา แฮยอนใส่เสื้อันหนาว 3-4 ั้น ถุมือ
รอเท้าบูทหนาแ่็ยัรู้สึถึวามหนาวเย็นโยรอบๆัว
เาปั่นัรยานมาไ้สัพั็มาถึสถานีรถไฟที่อยู่ไม่ไลาบ้านเามานั
เาอัรยานไว้้าฟุบาทเอาโ่ล็อล้อไว้ านั้น็เินไปที่สถานีรถไฟ
ที่สถานีนี้ไม่่อยมีนพลุพล่านมานัเพราะว่าที่นี่เป็นนบท
แฮยอนมอไปรอบๆสถานีเา็ไปสะุาเ้าับผู้ายนหนึ่ที่นั่อยู่รเ้าอี้ไม้นเียว
ูารูปร่าภายนอน่าะอายุพอๆับเา แฮยอนึ่อยๆเินเ้าไปใล้ๆผู้ายนนั้น
"........" แฮยอนะเอ่ยปาเรียื่อแ่เา็นึึ้นไ้ว่าเายัไม่ไ้ถามื่ออนที่เาะมารับาแม่เลย
แฮยอนึสบถับัวเอในใ
"เอ่อ......"
แฮยอนถอนหายใเล็น้อยและเินเ้าสะิที่ไหล่อผู้ายนนั้น
แ่พอนรหน้าเาเยหน้าึ้นมา็ทำเอาทำพูที่แฮยอนเรียมะถามหายไปไ้อย่า่ายาย
แฮยอน้อมอนรหน้า้วยสายาที่นิ่้า
เพราะใบหน้าที่ไ้รูปรับับวาลมเรียวมูที่โ่แ่ไม่ถึับรั้นมานัและแ้มทั้สอ้าที่เป็นสีมพูระเรื่อเพราะอาาศหนาว แถมยัมีริมฝีปาเรียวสีมพูอวบอิ่มนั้นอี
ถ้าไ้ิมสัรั้เาะนอนหลับฝันไปทั้ืนแน่ๆ
"มีอะไรหรือป่าวรับ"
เสียหวานถามึ้น้วยน้ำเสียสสัย
แฮยอน้อรีบึสิลับมา่อนที่ะิอะไรไปไลว่านี้
แล้วเาะถามยัไีละเนี่ยที่ะไมู่ะโะาเินไปี
แฮยอนิอยู่นานนนรหน้าเา้อทำหน้าสสัยมาึ้นไปอี
แล้วถ้าเาถามไปแล้วหน้าแล่ะ ื่อ็ไม่รู้ นามสุล็ไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลยโว้ย โอ้ยะเอาไี
"เอ่อ......
นายือนที่มาาบ้านุอให้มั้ย?"
นรหน้าถามออมา้วยเสียที่ไม่เ็มเสียมานั
"ใ่
ใ่ๆ เรามาาบ้านุอ แม่ให้เรามารับนาย.......... อ่อ ว่าแ่นายื่ออะไรเหรอ" แฮยอนรีบอบลับทันทีแล้ว็ถามำถามที่สำัที่สุ่อน
"เราื่อ ยูยอแ แล้วนายหล่ะ"
นรหน้าอบลับพร้อมับยิ้มนาหยี
น....น่ารั
น่ารัเินไปแล้ว ื่อยอแ็น่ารั หน้าา็น่ารั น่ารัไปหมเลย
"น....นายไ้ยินที่เราถามมั้ย"
เมื่อยอแเห็นนรเอาแ่อหน้าเา
เาึถามลับไปอีรั้พร้อับแ้มทั้สอ้าที่ึ้นสีมพูมาว่าเิมอีเพราะไม่ินับารถู้อหน้ามานั
"ห....ห้ะ
น....นายว่าไนะ" แฮยอนถูึออมาาภวั์วามิอีรั้และถามลับไป้วยเสียะุะั
"เรา
ถาม นาย ว่า นาย ื่อ อะไร" ราวนี้ยอแถามแฮยอนแบบัถ้อยัำทุัวอัษร
"อ๋อ
เราื่อแฮยอน" แฮยอนอบพร้อมับยื่นมือออไป้าหน้าเป็นารทัทาย
ยอแ็ยื่นมือออไปับมือแฮยอนเป็นารทัทายเ่นัน
นิ่ม
มือนิ่มมา โอ้ย ไม่ไหวแล้ว นุ่มนิ่มไปหมเลย
“ยินีที่ไ้รู้ันะแฮยอน” รอยยิ้มแสนหนาวถูส่มาให้แฮยอนอีรั้
แม่รับผมอยาถามแม่ว่า
แม่อยาไ้ลูสะไภ้มั้ยรับ
“เออ......เราว่า
รีบลับบ้านันเถอะเี๋ยวยอแะหนาวว่านี้ และเี๋ยวแม่ะเป็นห่ว้วย” เพราะที่สุ นี่ือำพูที่เพราะที่ผมเยพูเลยรับ
ับแม่เยพูแบบนี้มั้ยแฮยอน
เมื่อยอแพยัหน้าเป็นอันลแฮยอน็่วยยอแถือระเป๋า
ยอแเอาระเป๋ามาสอใบ ใบที่มีนาให่เอาไว้ใส่เสือผ้าอีใบมีนาเล็ว่าเอาไว้ใส่้าวอที่ำเป็น แฮยอนพายอแมาที่รถัรยาน
เาเอาระเป๋าที่มีนาใบเล็ว่าใส่ไว้ที่ะร้าหน้ารถและอีใบให้ยอแถือไว
แฮยอนเริ่มปั่นัรยานออมาาสถานีรถไฟโยที่ยอแนั่้อนท้ายอยู่้าหลั
“แฮยอนอายุเท่าไหร่เหรอ เราะไ้เรียถู” ยอแถามแฮยอนออมาเพราะเาสสัย แ่ยอแ็ืว่าแฮยอนน่าะอายุไม่ห่าานมานั
“ส....สิบแป ล....แล้วยอและ” แฮยอนยับริมฝีปาพูอย่ายาลำบาเพราะลมหนาวที่ระทบับหน้า ให้ายเถอะ เาไม่อบหน้าหนาวริๆนะเนี่ย
“เราสิบเ็ะสิบแปแล้ว
ั้นเราไม่เรียแฮยอนว่าพี่นะ ฮ่าฮ่า” เสียหัวเราะสใสอยอแัออมาให้แฮยอนไ้ยิ้มาม
แฮยอนิในใว่าแล้วะถามทำไมถ้าไม่ิะเรียั้แ่แร แ่็น่ารัี
“แล้วทำไมยอแถึมาเที่ยวที่นี่ล่ะ” ถึแม้ว่าะไม่อยายับปามานัแ่แฮยอนถามออมา้วยวามสสัยและลัวว่ามันะเียบเินไป
“อ่อ
โรเรียนเราหยุสออาทิย์น่ะ ็เลยอยามาเที่ยวนบทูบ้า
เราอบที่ที่มีอาาศแบบนี้ที่สุเลย” ยอแพูบ็าแน้าที่ว่าออล้ายับนที่ำลับิน
แฮยอนยิ้มำให้ับวามสใสอยอแเาิว่า เาับยอแเ้าันไ้ีมาทีเียว แฮยอนพูุยับยอแไปเลื่อยๆ วิวสอ้าทาเ็มไป้วยหิมะีาวโพรนสายลมที่แสนะหนาวเย็นพัฝ่านนทั้สอนเมื่อปั่นมาไ้สัพั็มาถึบ้าน
แฮยอนอรถัรยานไว้ที่โรรถแล้ว็เอาโ่มาล็อไว้เหมือนเิม
แล้วึพายอแเ้าบ้าน
“ลับมาแล้วรับแม่” แฮยอนะโนเรียแม่อนเสียันแม่อแฮยอนเินออมาานั่เล่น
“สวัีรับุอ
ผมยอแรับ” ยอแยิ้มแล้วแนะนำัวับแม่อแอยอน
“สวัี้ะ
เรียแม่ว่าแม่เถอะ บ้านเรายินี้อนรับนะ้ะ
แหมๆ น่ารัว่าอนเ็ๆอีนะเนี่ย” แม่อแฮยอนพูทัทายและ็เอ่ยมยอแ
นยอแเินนหน้าเป็นสีแอ่อนๆ
“แม่ ไม่มีผู้ายนไหนเาอยาไ้ำมว่าน่ารัหรอหน่า” แฮยอนพูแ้ัวให้ยอแทันทีเหมือนว่ายอแเริ่มเินนหน้าแไปหมแล้ว
แ่็น่ารัอย่าที่แม่บอริๆนั้นแหล่ะ ูท่าทาแม่อเาูน่าะอบยอแน่าู
'หยั่ี้็ทาสะวน่ะสิ'
แฮยอนิในใ
“แฮยอนพาหนูยอแึ้นห้อสิลู”
แม่รับนี่เาเรียว่าเปิทาให้ลูายใ่มั้ยรับ
แฮยอนิในใอย่าำๆ
แฮยอนพายอแึ้นมาบนั้นสออบ้าน
เาเินมานสุทา็มาถึห้อนอนอเา แฮยอนเปิประูพายอแเ้ามาในห้อ เาหันไปมอยอแเล็น้อยเมื่อเห็นว่ายอแทำหน้าๆ
“ยอแนอนห้อเียวับเรานะ
เพราะที่นี่ไม่มีห้ออื่นแล้ว” แฮยอนบอยอแเพื่อให้ยอแหาย
ยอแพยัหน้าเล็น้อยเป็นอันเ้าใ
“ยอแเอาเสื้อผ้าไปเ็บในู้ไ้เลยนะ
เราแบ่ที่เ็บเสื้อผ้าไว้ให้ยอแแล้ว” เมื่อแฮยอนบอบ ็พายอแเินไปทีู่้เสื้อที่มีนาที่่อยให่มานัแล้วเปิประูู้ออให้
ภายในถูัไว้เป็นระเบียบเรียบร้อยโย้าหนึ่มีเสื้อผ้าอเาอยู่และอี้าที่ว่าเปล่า
เมื่อเปิให้เสร็แล้วเา็เินไปนั่ที่พื้น้าเียเพื่อรอให้ยอแัอไ้อย่าสะว
ยอแเปิระเป๋าใบให่เพื่อเอาเสื้อผ้าที่เรียมมาออมาใสู่้
แฮยอนนัู่ารระทำอยอแลอเวลา ไม่ว่าะเป็นอนที่นิ้วเรียวนั้นเปิระเป๋าเพื่อหยิบเอาเสื้อผ้าออมา อนที่ปาเรียวอวบอิ่มนั้นพึมพำว่าะัเรียอยัไี
หรือแม้แ่อนที่ยอแ้มลเ็บอที่ทำแล้วเห็น้นอวบๆนั้นอี แม่รับผมไม่รู้ว่ายอแะรอถึพรุ่นี้เ้าหรือเปล่านะรับ
“เสร็แล้วแฮยอน
ว่าแ่ะให้เรานอนที่ไหนเหรอ หรือว่าะให้นอนบนเียับแฮยอน?” เมื่อยอแัเสื้อผ้าเสร็แล้ว็หันมาถามแฮยอน้วยใบหน้าที่ิะสสัยนิๆ
“ยอแนอน้าบน็ไ้
เี๋ยวเรานอนพื้นเอ็......”
“ไม่เอาๆ นี่ห้อนอนแฮยอนนะ แฮยอนนอนเียไปเลยเี๋ยวเรานอนพื้นเอ” แฮยอนยัพูไม่ทันบ ยอแ็สวนลับึ้นมาทันที
“ฮ่าๆ ไม่เอาๆ เรามีผ้าปูนุ่มๆปูพื้น้วย ยอแหน่ะนอนเีย ยอแมาเที่ยวนะ็้อนอนเียสบายๆสิ ไม่้อเถียนะ เอาามนี่” แฮยอนรีบพูัหน้าเมื่อเห็นว่ายอแำลัะเถียเา และอีอย่าที่เายอมนอนพื้น็เพราะถ้านอนบนเียับยอและ็ เาว่ายอแไม่น่ารอ......
“ยอแหนูินอะไรมาหรือยั๊ะ” แม่อแฮยอนถามยอแึ้นเมื่อเห็นทั้สอำลัะเินผ่านห้อรัว
“ินมาแล้วรับ” ยอแยิ้มแล้วอบลับอย่าสุภาพ
“แหม ทีเวลาผมแม่ไม่เยถามเลยนะ นี่ผมยัไม่ไ้ิน้าวเ้าเลย” แฮยอนพูแล้ว็ทำท่าทีอนๆแม่อนเอไป้วย
“ลูนนี้หนิ
ถ้าหิว็ไปหาินเอในรัวสิ” แม่อแฮยอนพู้วยท่าทาำๆ
ับารระทำอลูาย
ยอแยิ้มำให้ับสอแม่ลู
เาิในใว่าแม่ลูู่นีู้สนิทันีั
“ป่ะยอแ
นี่็ะเที่ยแล้วิะว่าิน้าวเที่ยเลยแล้วัน” แฮยอนพูวนยอแเมื่อหันไปมอนาฬิา
็พบว่านี่็ใล้ะเที่ยแล้ว
“อื้ม”
ยอแยิ้มแล้วอบล แฮยอนพายอแไปที่โ๊ะิน้าวแล้วทั้สอ็ัแหาที่นั่
แม่อแฮยอนั้าวแล้ว็ับ้าวมาให้เ็ทั้สอและ็อนเอ้วย วันนี้แม่อแฮยอนทำหมูผัเผ็
ผัผัและ็แเผ็
“อาหารไม่อร่อยหรอ๊ะ ทำไมหนูยอแไม่่อยินเลยละ”
แม่อแฮยอนถามึ้นเมื่อเห็นว่ายอแไม่่อยิน้าวสัเท่าไหร่
“อร่อยรับ แ่ผมยัไม่่อยหิว”
ยอแอบลับสุภาพอีามเย
เายัรู้สึเร็ๆับแม่อแฮยอนอยู่บ้า
“อืมใ่
แฮยอนถ้าินเสร็แล้ว็พาหนูยอแออไปเินเล่นแถวนี่สิลู” แม่อแฮยอนพูึ้นอีเมื่อเห็นว่าลูายอนเอาแ่ินอย่าเียว
“โหยแม่
มันหนาวไม่อยาออไปไหนเลยอะ วันพรุ่นี้ไ้มั้ยแม่”
แฮยอนรีบอบลับแม่อนทันที เพราะเาไม่อยาออไปไหนริๆ
“แ่หนูยอแะอยู่ที่นี่แ่สออาทิย์เอนะ”
แม่อแฮยอน็รีบอบลับลูายทันทีเ่นัน
“ไม่เป็นไรรับ
ผมไปพรุ่นี้็ไ้” ยอแพูออมา้วยวามเรใ แ่ที่ริเา็ไม่ไ้รีบอะไรมานัหรอ
“็ไ้ะ
พรุ่นี้็พรุ่นี้” แม่อแฮยอน้อำยอมให้ับเ็ทั้สอ
เมื่อทุนิน้าวอิ่มันหมแล้ว ยอแ็อาสาล้าานเอโยมีแฮยอนป็นลูมือ ส่วนแม่อแฮยอน็อัวออไปธุระ้านอบ้าน
ทั้บ้าน็เลยเหลือแ่เ็หนุ่มทั้สอ
“น้ำเย็นเป็นบ้าเลย
ยอแนายล้าล้าไ้ไ” แฮยอนบ่นออมาเมื่อเห็นว่ายอแล้าเอามืออันแสนะอ่อนนุ่มอนลไปหยิบานในน้ำมาล้า
“ฮ่าๆ ไม่เย็นมาหรอหน่า
แอยอนน่ะยืนูเยๆไปเถอะ” เสียใสอบแฮยอนลับไป
พร้อมับหัวเราะเล็น้อย
“ไ้ไ
เรา็ะ่วย้วย” แฮยอนพูอย่ามั่นใแล้วเ้าไป่วยยอแทันที
ทั้สอล้าานไปเรื่อยๆโนมีเสียบ่นอแฮยอนเือบะลอเวลา และเสียหัวเราะอยอแ
เมื่อล้าานันเสร็แล้วแฮยอน็พายอแมานัู่โทรทัศน์ที่ห้อนั่เล่น้วยัน
ห้อนี้็มีนาไม่ให่มานัโนมีระเบียที่มีนายาวเท่าัวห้อแ่ในะนี้ประูระเบียนั้นถูปิ้วยระบานให่
เพราะป้อันอาาศภายนอที่หนาวเย็นเ้ามาในัวบ้าน
“แฮยอน
บ้านนายปลูผัา้วยเหรอ” ยอแถามึ้นเมื่อมอออไปนอระระเบียแล้วเอเ้าับแปลผันาย่อมที่มีหิมะปลุมนเือบมอไม่เห็นผัา
“ใ่
แม่อเราปลุเอาไว้ินเอหน่ะ” แฮยอนอบแล้วมอไปที่แปลผัอแม่น
“แฮยอน
ือเรา..... ออไปเล่นหิมะรแปลผัไ้มั้ย?”
ยอแถามเสียอ่อนเพราะลัวว่าแฮยอนะไม่ให้นออไปเล่นหิมะ
แฮยอนอหน้ายอแ้วยใบหน้าที่นิ่นยอแผลุบา แ่แฮยอน็อบลับออมาทำให้นฟัยิ้มนาหยี
“อืม ออไปเล่นสิ เี๋ยวออเราไปเล่นเป็นเพื่อน้วย”
แฮยอนเินไปเปิบานระออเล็น้อยเพื่อให้นและยอแสามารถออไปไ้
เมื่อร่าายอเาสัมผัสับอาาศหนาว้านอแฮยอนึเอาแนทั้สอ้าอัวไว
ผิับอีนทีู่ะีใมาที่ไ้ออมาเล่น
แปลผัอบ้านแฮยอนมีพื้นที่สอในสามอพื้นที่ทั้หมึทำให้มีที่วิ่เล่นไ้
“เห้ย!”
แฮยอนอุทานออมาเสียัเมื่อเห็นยอแสะุล้มลไปนออันอหิมะ
เารีบวิ่เาไปหายอแทันที
“ยอแนายเ็บป่าวอะ.....
เห้ย!” แฮยอนถามและยื่นมือออไปหมายะึให้ยอแลุึ้น
แ่็้อเสียหลัเมื่อยอแึมืออแฮยอนลับเ็มแร
ึทำให้แฮยอนล้มไปนอนหน้าว่ำ้าๆยอแ
“ฮ่าๆ”
ยอแหัวเราะเสียัแสนสใสที่สามารถแล้แฮยอนไ้
“มันหนาวนะยอแอา
นายแล้ทำไมเนี่ย” เสียโวยวายอแฮยอนัออมาเมื่อเาลุึ้นมานั่ัะหมาไ้
“ฮ่าๆ
เราอยาให้แฮยอนมานอนเล่น้วยไ นอนสิแฮยอนเย็นหลัี” ยอแพูแล้วยิ้มออมา้วยท่าทามีวามสุมาๆ
นแฮยอนไม่ล้าโรธหรือโวยวายอี
“นายนอนไ้ไหนาวะาย”
ถึปาะบ่นแ่แฮยอน็ยอมนอนล้ายอแ
ถึแม้ว่าแฮยอนะใส่เสื้อผ้าหนามาๆแ่เา็เย็นแผ่นหลัอยู่ี
“แอยอนรู้มั้ย
ที่บ้านเรานะไม่มีหิมะสะอาๆแบบนี้ให้เล่นหรอนะ” อยู่ีๆเรียวปาอิ่มอยอแยับพูเพื่อบอเล่าเรื่อราวที่บ้านอนให้แอยอนฟั
แอยอนนอนะแ้าแล้วั้ใฟัที่ยอแพู
“เพราะที่นั้นมีแ่โรานอุสาหรรม
พอหิมะทีไรมัน็ะลายเป็นเทาๆไม่น่าเล่นเลย
เรานะอยาเล่นหิมะที่สะอาๆแบบนี้มานานแล้ว และที่สำันะเราีใมาที่ไ้มาเอับแฮยอนที่นี่” เมื่อพูบยอแ็หันมายิ้มสใสให้ลับแฮยอนอีรั้
อ่า....นี่นายอแมาแ่วันแรนะเนี้ยยัทำให้เาใสั่นนานี้
ถ้าอยู่ถึสออาทิย์เาไม่อยาให้ยอแลับบ้านแน่ๆ
_________________________
เอาอนแรมาฝา้าาาาาาา 55555555555
ไม่รู้ว่าะสนุันมั้ยนะ
อย่าลืมอมเมน์ันนะมันะไ้เป็นำลัใให้เรา
และที่ำัะไ้รู้ว่าเราแ่ีหรือโรแย่ 555555555
เอันใหม่อนหน้า #รันอ่านุ๊ปๆ #ฟิาแแ
เราเ้ามาแ้ำผิให้แล้ว แ่ไม่รู้ว่าหมหรือยันะ 55555555
ความคิดเห็น