คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
เหลียนฮวาและหยวนไน่ใ้เวลาเินทาลับถึเรือน็เป็นเวลามื่ำว่าที่เย าฮูหยินเินอุ้มบุรายนเล็ที่ำลัหลับอุุวนเอ็นู เินเ้ามาหาบุรสาวอย่าเป็นห่ว เหลียนฮวาเล่ารายละเอียเพียร่าวๆ ว่าไ้่วยนผู้หนึ่ไว้ เมื่อไ้รับฟัเหุาร์าบุรสาวแล้ว าฮูหยิน็มีท่าทาผ่อนลายมาึ้นาวามัวล
"หลับมีวามสุเลยนะ ผิอาน" เหลียนฮวา พูับน้อายที่ำลัหลับ แววาที่มอน้อายเปี่ยมไป้วยวามรั ั่วะหนึ่เหลียนฮวานึถึภาพฝันในวันนั้น น้อายอนาโใล้ะถึวัยนั้นแล้ว แววาัวลายัึ้นเพียั่วรู่่อนะาหายไปนไม่มีใรทันไ้สัเ
"น้อินอิ่มแล้ว็นอน ผิอานเป็นเ็เลี้ย่าย" าฮูหยินพูอบบุรสาว้วยท่าทาอารม์ี
"ผิอานนอนหลับไปแล้ว ท่านแม่เ้าไปพัผ่อนเถิ ทานี้อย่าไ้ห่วลูเลย" เหลียนฮวาบอล่าวมารา้วยวามห่วใย าฮูหยินยิ้มอบบุรสาว ่อนะล่าวอบ้วยน้ำเสียนุ่มนวล
"วันนี้แม่เรียมอาหารที่เ้าอบไว้หลายอย่า อย่าลืมให้หยวนไน่นำไปอุ่น่อน ินอนอาหารร้อนๆ ะไ้อร่อย ูสิลูผอมมาเินไปแล้ว" าฮูหยินบอบุรสาว้วยวามห่วใย ่วนี้บุรสาวอนาะมัเม้นออหาสมุนไพรแทบไม่หยุหย่อน ทำให้ร่าายอเหลียนฮวาูผ่ายผอมยิ่ึ้นไปอีในสายาอผู้เป็นมารา
"ลูะินเลี้ยไม่เหลือแม้แ่้าวสัเม็เลย ท่านแม่" เหลียนฮวาพูเอาใมารา้วยใบหน้ายิ้มแป้น าฮูหยินไ้แ่มอบุรสาว้วยวามเอ็นู แ่ในในั้นยัมีวามัวลในรูปร่าอบุรสาวทีู่ผ่ายผอมึ้น
พันี้าฮูหยินมัสัเเห็นแววาอบุรสาว บารั้แววาอเหลียนฮวา็นิ่สบ บารั้็มีแววัวลแ่็เพียั่วประเี๋ยวเียวถ้าไม่พินิริั็แทบับสัเไม่ไ้ าฮูหยินไ้แ่นึัวลในเรื่อนี้อยู่ในใ
ในแ่ละวันที่ผ่านพ้นไป เหลียนฮวาไม่เยปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ถ้าฝนหรือหิมะหนันออไปไหนไม่ไ้ นามัะพาเพียรอ่านำรามิหยุหย่อน วันไหนอาาศโปร่ท้อฟ้าเป็นใ นามัะออามหาสมุนไพร และนำสมุนไพรบาอย่าลับมาทลอปลูในสวนท้ายวน โยเพาะอบัวนานาพรรที่เหลียนฮวามัะื่นอบเป็นพิเศษ อบัวเหล่านี้่าอออู่่อล่อหมู่ภมรให้มาอมมวามามและวามหอมอันบริสุทธิ์เสมอ
น้ำผึ้าเสรอบัว ือัวยาั้นีที่เป็นผลพลอยไ้าารปลูอบัวที่หลาหลายอเหลียนฮวา
***
เมื่อเ้าสู่ฤูฝน แม่ทัพเหลียนูไ้ออศึปราบโรที่มัเ้ามา่อวามวุ่นวายออปล้นาวบ้านทาายแนใ้ ารสู้รบับอโรใ้เวลายาวนาน แม้อทัพที่นำโยแม่ทัพเหลียนูะสามารถปราบลุ่มโรไ้นสิ้นา แ่เหุาร์ที่ไม่าิ็เิึ้นเมื่อแม่ทัพเหลียนูไ้เอาัวเ้า่วยีวิทหารใหม่นายหนึ่ไว้ ส่ผลให้ัวแม่ทัพเหลียนูเอไ้รับบาเ็บรุนแร าทั้สอ้าไม่สามารถเินไ้ ใบหน้ารึ่ีมีรอยแผลเป็นนาให่ามาบ
ายแนใ้เป็นพื้นที่สำัในาริ่อื้อายระหว่าแว้น เมื่อสามารถปราบอโรนเผ่าเร่ร่อนไ้ ส่ผลให้บ้านเมือมีาร้าายรุ่เรือ ราวศ์มีวามมั่น ท้อพระลัมีทออมี่ามาึ้น
ฮ่อเ้ึพระราทานราวัลอบแทนสุลเหลียนเป็นผ้าไหมแพรพรร อล้ำ่า รวมทั้มีโอารฟ้าินสมรสพระราทานระหว่าินอ๋อ เ้าผู้รอแว้นินนาม่เว่ยวพระโอรสอ์โอฮ่อเ้ให้สมรสับบุรสาวอแม่ทัพเหลียนู
่าวสมรสพระราทานแพร่ระายไปเป็นวว้าในเมือหลว เหล่าสรีนั้นสูหลายนา่าเสียอเสียใเมื่อไ้รับทราบ่าว
และ่าวให่นี้็ไม่พ้นถึหูอี๋เหนียอวนแม่ทัพเหลียนู
"ท่านพี่ ทำไมเยว่ไะแ่ให้ท่านอ๋อมิไ้ เยว่ไนั้นาม ิริยาวาาอ่อนหวาน วามรู้วามสามารถ้านนรี็เป็นเลิศ ยาะหาใรในแว้นมาเทียบไ้ น้อเห็นว่าไม่มีผู้ใะเหมาะสมับท่านอ๋อเท่าเยว่ไอีแล้ว"
แม่ทัพเหลียนูไ้แ่มออนุนามอน้วยวามรู้สึทอถอนใ เารัใร่ หลใหลอี๋เหนียนนี้อย่ามิอาถอนัว หาแ่เาไม่อาส่บุรสาวที่เิาอนุไปแ่ับินอ๋อ ทั้ๆ ที่ยัมีบุรสาวนโับฮูหยินเออยู่ทั้น
แม้ฮูหยินเอะเป็นนาระูลา แ่ที่ผ่านมาเา็ไม่ไ้รัใร่อบพอฮูหยินเอมามายนั แ่อนนี้นาลอบุรายให้แ่เ้า ทำให้ัวเานั้นลับมาใส่ใฮูหยินเอมาึ้นว่าเิม
"เหลียนฮวานาเป็นุหนูให่ มันเป็นสิทธิ์อนาโยแท้ ้าลำบาใริๆ"
แม้ใบหน้าอหรานุนเย่ะแสอาารเศร้าสร้อย หาแ่ภายในในั้นลับเือาลร้อนรุ่ม้วยแรริษยาเ้ารอบำิใ
ความคิดเห็น