คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โรงอาหารที่แสนวุ่นวาย
“พี่เก๋คะ วันนี้จะแข่งบาสมั้ยคะ”
“พี่เก๋เท่มากเลยนะคะตอนเล่นบาสน่ะ”
“พี่เก๋พี่มีแฟนรึยังคะ”
“พี่เก๋คะเหนื่อยมั้ยคะเรียนมาทั้งวัน”
บลา บลา บลา บลา พอฉันมาถึงโรงอาหารยัยพวกนี้ก็เข้ามาลุมถามฉันอย่างนู้นอย่างนี้เธอไม่ได้เป็นฉันนะยะ ฉัน
พยายามที่จะเดินเรี้ยงพวกหลอนกว่าจะออกมาได้แทบตาย
“เก๋แกกินเยอะจังอะ”
“แล้วแกเคยเห็นฉันกินน้อยมั้ยล่ะ”ฉันตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ยัยพวกนั้นกรี๊ดใครอีกล่ะ”
“ไม่รู้อะแกไปดูมั้ย”
“ไม่อะแกจะไปก็ไปเฮอะฉันอยากกิน”
“เออคือเก๋....”
“อะไรยัยฟางมีไรก็พูดมา”ฉันถามเพราะเห็นว่ายัยฟางอ้ำๆอึ้งๆ
“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ย”อะเสียงนี้นายคิงคองนิแล้วฉันก็เงยหน้าขึ้นทันทีแล้วเห็นเจ้าสี่ตัวมายืนหน้าสะหลอน(คนนะไม่ใช่หมา)
ฉันรู้ได้ทันทีเลยว่าเสียงกรี๊ดเมื่อกี้คงกรี๊ดพวกนี้สินะ
“ไม่ใช่แค่คนเดียวแล้วมั้ง”ฉันพูด
“ได้สินั่งเลยพวกนายเพิ่งย้ายมาคงยังไม่ชินสินะ”
“ขอบใจ”นายท็อปพูด
“เชอะ!”
“เธอนี่ใจดีจังเลยนะไม่เห็นเหมือนเพื่อนเธอเลยคบกันได้ยังไง”
“หุบปากไปเลยไอ้คิงคอง”
“เธอสิยัยทอมพูดแค่นี้ทำเป็นรับความจิงไม่ได้”
“นายไอ้คิงคองปากเสีย ตัวใหญ่ยักษ์ปากร้ายอีกต่างหาก”
“เธอนั้นแหละปากร้าย”
“นาย!!!!!”ฉันหยุดพูดเพราะรู้สึกว่าคนทั้งโรงอาหารเริ่มหันมามองโต๊ะเป็นจุดเดียวแล้วก็มีคนเริ่มซุบซิบนินทา
“นี่เธอรู้สึกว่าสี่คนนั้นน่ะเพิ่งย้ายมา”
“แย่จังไปมีเรื่องกับประธานทำไมเดี๋ยวก็ตายหรอกนายคนที่ทะเลาะกับประธานอะ”
“ไมเหรอ”
“ก็ประธานอะเทคอนโดสายดำแชมส์ประเทศด้วย”
“จิงดิ”
“อืม”
“แต่คนที่เพิ่งย้ายมาอะหล่อดีนะ”
“ทั้งสี่คนเลยเหมือนกลุ่มF4เลยอะ”
“นี่พวกเธอไม่มีอะไรทำรึไง!!!!!!!”ฉันตะโกนออกไปเพื่อที่จะได้ระบายอารมณ์โกรธไปได้บ้าง
“เก๋ไม่เอาน่า”
“นายน่ะกินๆไปเลยฉันอิ่มแล้ว”ฉันพูดแล้วเดินออกไป
“ขอตัวนะ”ยัยฟางหันไปพูดกับทั้งสี่คนแล้วก็เดินตามฉันมายังไม่ทันพ้นโรงอาหารของโรงเรียนก็มีเสียงทักขึ้น
“ว่าไงเก๋จะไปไหนล่ะ”ฉันหันไปมองต้นเสียงแล้วก็เจอกลุ่มของไอ้ฝิ่นกับไอ้ไอซ์ไอ้สองตัวเนี้ยเป็นพี่น้องกัน ไม่รู้ว่าพ่อแม่ตั่งชื่อ
ลูกยังไงถึงได้ตั้งได้ยอดเยี้ยมกระเทียมเน่าเลยจริงๆ
“ได้ข่าวว่าเมื่อกี้ไปมีเรื่องกับเด็กใหม่เหรอ”ไอ้ไอซ์ซึ่งอ่อนกว่าฉัน1ปีถามขึ้นเหมือนกับว่าฉันเป็นเพื่อนมันงั้นแหละ
“ไม่เกี่ยวกับพวกติดฝิ่นติดไอซ์อย่างพวกแก”ฉันตอบโดยเน้นที่ตำว่าติดฝิ่นติดไอซ์จนพวกมันเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว
“ฉันก็แค่มาคิดบัญชีที่เธอเอาชนะน้องฉันในการแข่งขันน่ะสิ”ไอ้ฝิ่นตอบ
“พวกฉันน่ะถือคติที่ว่าเกมส์แพ้คนไม่แพ้รู้ไว้ซะด้วย”ไอซ์พูดเสริม
“ฉันอารมณ์ไม่ดีพวกแกอย่าหาเรื่องดีกว่านะ”
“หนอยยยย ฉันน่ะไม่ได้อ่อนอย่างที่เธอคิดหรอกนะ”
“ฉันก็ไม่ได้ว่านี่อย่าร้อนตัวอีกอย่างฉันเป็นประธานไม่อยากเสียภาพพจที่พวกแกอย่างสร้างแต่ก็ไม่ได้”ฉันพูดพรางมองพวกมัน
อย่างเยาะเย้ย
“เธออย่าคิดน่ะว่ามาพูดแบบนี้แล้วจะไปได้ง่ายๆอะ”ฝิ่นพูดพร้อมส่งสายตาอาคาตมาให้ฉัน
“เก๋อย่าเลยดีกว่าพวกมันเยอะนะ”ยัยฟางที่หลบอยู่ข้างหลังฉันพูด
“จิงอย่างที่พี่สาวคนสวยบอกเธอน่ะรีบมาคุกเข่าขอโทษพวกฉันซะ”
“เฮอะเดี๋ยวก็จะได้รู้กันเอากี่นาทีดีล่ะ กี่คน..อืมสัก10นาทีได้มั้ง”
“เธอ!!ไม่ต้องสนว่าเป็นผู้หญิงแล้ว!!!!!!ลุย”ไอซ์พูดมันคงแค้นฉันหน้าดูเพราะว่าแข่งบาสมันแพ้ฉันอย่างหมดคราบ
“เข้ามาเลยเดี๋ยวจะทำให้แพ้ทั้งเกมศ์แพ้ทั้งคนเลยคอยดู”ฉันพูดแล้วพวกมันก็เข้ามาทันทีทั้งทั้งที่ที่นี่เป็นโรงอาหารแต่คนก็เริ่ม
ลดลงบ้างแล้วแต่ก็ยังถือว่าเยอะอยู่
อีกด้านหนึ่งฟางเมื่อเห็นถ่าไม่ดีเธอจึงรีบวิ่งไปตามคนมาช่วยแล้วเมื่อวิ่งกลับมาที่โต๊ะก็เห็นทั้งสีคนกำลังจะเดินออกไปจึง
ร้องทักไว้ก่อน
“เดี๋ยว!!!!!!!!!!!”เขาทั้งสี่คนมองมาที่เธอจนเธอเริ่มเขินก็พวกเขาก็ไม่ใช่ว่าไม่หล่อแต่จัดว่าหล่อขั้นเทพต่างหาก
“มีอะไรเหรอครับฟางคนสวย”แจ็คพดพร้อมกันส่งยิ้มหวานให้เธอเพื่อกระทบใครบางคน เมื่อเธอได้ยินเสียงนั้นทำให้เธอได้สติ
“ช่วย...ช่วยด้วย...เก๋..”เธอพูดติดๆขัดๆเพราะวิ่งมาเหนื่อย
“ทำไมเก๋..เก๋ทำไมบอกมาสิ”คิงถามเขารู้สึกร้อนรนและเป็นห่วงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนไม่ว่ากับผู้หญิงคนไหน
“เก๋..เก๋มีเรื่องอยู่ตรงด้านโน้นฉันอยากให้นายช่วย...”เธอยังพูดไม่เสร็จคิงก็วิ่งออกไปทันที
“ท็อปพี่นายนี่ไม่เก็บอาการเลยว่ะ”แจ๊ดพูดพร้อมกับยกมือขึ้นพาดบ่า
“พวกนายไม่ไปเหรอ”
“ไม่จำเป็นมันคนเดียวก็เหลือแหล่”ท็อปตอบ
“พวกนายหมายถึงอะไร”
“ก็ไอ้คิงมันกำลังจะไปช่วยเพื่อนเธอที่กำลังถูกลุมไง”แจ็คตอบมันทำให้เธอรู่ว่าพวกเขากำลังเข้าใจผิด
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ..คือแบบว่าไม่ได้ให้ไปช่วยแบบนั้น”
“แล้วแบบไหน”??ท็อปพูดแล้วยื่นหน้ามาหาเธอใกล้
“แฮ่มๆนี่มันที่สาธารณนะ”
“คือว่าที่ให้ช่วยอะคือให้ไปช่วยแบกอะ”
“ช่วยแบก?!”พวกเขาสามคนถามออกมาพร้อมกันแต่ยังง
“อะฮะเก๋น่ะจัดการได้อยู่แล้วที่ให้ช่วยคือช่วยแบกเพราะว่าคนเจ็บเยอะแบกไม่ไหวต้องการคนช่วย”เธออธิบาย
“คนเจ็บเยอะแบกไม่ไหวต้องการคนช่วย!!”พวกเขาร้องออกมาพร้อมกันอีกครั้งเพราะตกใจไม่คิดว่าจะให้ช่วยในเรื่องแบบนี้
“อะ...อืมแล้วพวกนายจะไปยังอะ”
หลังจากที่ฉันจัดการเจ้าพวกนั้นเสร็จพวกมันก็ใช้ได้นะทำให้ฉันเสียพลังงานที่กินเข้าไปเมื่อตอนกลางวันจนเกือบหมด
แล้วเมื่อไหร่ยัยฟางจะมานะ โอะนั้นใครหว่าวิ่งมาแต่ไกลนายคิงคองนี่วิ่งหน้ามาเลย
“เป็นไงมั้งอะ”
“ก็ดีอะ ว่าแต่ยัยฟางบอกให้นายมาช่วยฉันใช่มั้ย”
“เออ”
“แล้วทำไมไม่เอาเพื่อนมาด้วยล่ะนายคนเดียวจะจัดการไหวเหรอฮะ”ฉันถามอย่างหงุดหงิด
“แค่ฉันก็เหลือเฟือพวกมันอยู่ไหนล่ะ”เขาแล้วมองหาไปทางโน้นทีทางนี้ที
“ก็นอนสลบอยู่ข้างหน้านายแหละ”พอฉันพูดนายคิงคองก็มองลงมาข้างหน้าของตัวเองแล้วทำหน้าเหวอไปเลย
“แล้วไหนฟางบอกว่าเธอมีเรื่องให้มาช่วยฉันก็รีบมา”
“ยัยฟางไม่ได้บอกเหรอว่าช่วยอะไร”
“(-_- )( -_-)”เขาส่ายหน้าแทนคำตอบ
“เฮื่อจริงๆเลยยัยฟาง”
“......”
“ที่บอกว่ามาช่วยอะคือมาช่วยยกคนเจ็บที่มีเรื่องกับฉันไปห้องพยาบาล”
“เธอจะบอกว่าจัดการเจ้าพวกนี้คนเดียวเหรอ10กว่าคนเนี้ยนะ!!!!!!”
“ไมอะ ไม่เห็นแปลกมีเรื่องพวกนี้เป็นประจำไม่เชื่อนายลองหันไปมองรอบๆดิมีใครสนใจมั้งขนาดอาจารณ์ใหญ่ยังชินแล้วเลย”
ฉันพูดแล้วบอกให้หมอนั้นมองไปรอบๆเพราะว่าที่โรงเรียนนี้มีเรื่องแบบนี้เป็นประจำโดยเฉพาะฉันทั้งที่อยู่เฉยๆแต่ก็ยังมีคนมา
หาเรื่องอยู่ตลอดแล้วพวกไอ้ฝิ่นกับไอ้ไอซ์คงต้องถือว่าโชคร้ายเพราะมาหาเรื่องตอนที่ฉันอารมณ์ไม่ดีเลยจักหนักไปหน่อย
“เธอนี่มันผู้ชายในร่างผู้หญิงชัดๆเลย!!!!!”
“ใครบอกฉันน่ะผู้หญิงย่ะแค่ป้องกันตัว”ฉันพูดได้อย่างไม่อาย จะอายทำไมคนพูดความจิง
“แน่ใจเหรอว่าแค่ป้องกันตัวอะ นี่ถ้าเอาจริงคงตายไปแล้ว”
“แน่นอนเพราะว่าฉันน่ะเก่ง...หึ..หึ”ฉันพูดแล้วแบบที่ใครเห็นแล้วต้องบอกว่าชั่วร้ายสุดๆ
“ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยนะยัยทอม”
“ฮะนายว่าไงนะพูดดังๆหน่อยฉันไม่ค่อยได้ยินอะ”
“เปล๊าแค่คิดว่าเราควรจะยกไอ้พวกนี้ไปได้แล้วเดี๋ยวตายก่อน”เออจริงมัวแต่ชื่นชมตัวเองมากไปหน่อย
“เก๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ๊ะ นั้นยัยฟางนี่พาเพื่อนนายมาด้วยสงสัยรู้งาน”ฉันพูดกับนายคิงคิงเพราะว่าได้ยินเสียงยัยฟางเรียกมาแต่ไกล
“นี่ฟางทำไมเธอไม่บอกฉันว่าต้องมาช่วย....อะไรแบบนี้ฮะ!!!!!!!!!”นายคิงคองหันมาเอาเองฟาง
“นี่!!!!นายอย่ามาตะคอกเพื่อนฉันนะ”
“ก็นายวิ่งมาก่อนฟางเขาเลยบอกไม่ทันจะโทษเขาก็ไม่ถูกก็นายมันไม่เก็บอาการเลยแล้วยังไม่ฟังอะไรอีก”ท็อปฉันเพิ่งเห็นว่า
นายเป็นสุภาพบุรุษก็วันนี่แหละ
“ออกตัวแทนเลยนะไอ้น้องชายฉันยังไม่ได้ทันทำอะไรเลยก็ออกตัวปกป้องแล้ว”
“ทีแกล่ะวิ่งมาไม่คิดชีวิตเลยนี่”
“นี่พวกนายคุยกันเรื่องไรเนี้ย”ยัยฟางถามเพราะเริ่มงงกับบทสนทนาของพวกเขา
“จะเรื่องอะไรก็ชั้งแต่ว่าพวกนายมานี้แล้วก็ช่วยแบกพวกนี้ไปไว้ที่ห้องพยาบาลด้วยแล้วกัน”ฉันพูดแล้วเดินออกมาขณะที่พวก
นั้นกำลังหัวเสียที่ฉันโยนเรื่องทั้งหมดให้รับผิดชอบ
“เก๋อารมณ์ดีแล้วสินะระบายซะจนเจ็บหนักเลยนะเจ้าพวกนั้นน่ะ”
“อืม ฉันว่าคืนนี้จะไปแข่งรถอะแกจะไปมั้ยล่ะเดี๋ยวฉันไปรับ”
“ไม่ต้องไปไม่ได้เหรอเก๋มันอันตรายนะอีกอย่างเวลาแกเดิมพันแกก็เอาร่างกายเดิมพันทุกครั้งถ้าเกิดแพ้ขึ้นมาแกก็ต้อง...”
“ไม่เป็นหรอกเชื่อมือได้เลย”
“แต่....”
“งั้นเอางี้เปลี่ยนเป็นจูบดีมั้ย”
“ก็ยังดีกว่านะ”
“เชื่อมือได้เลย”
“อือ อือแม่คนเก่ง”
ความคิดเห็น