Sea and Star จะเป็นไรไหมถ้าจะขออยู่เคียงข้างคุณตลอดไป

ข้อมูลเบื้องต้น

แนะนำตัวละคร

โฮชิ: คิตาโฮโระ โฮชินะ
       เรียนอยู่ม.ปลาย (อายุ17)
       ภายนอกดูแล้วออกน่าเบื่อ ดูแล้วไม่น่าสนใจแต่มีใครหลายคนแอบมาชอบ ส่วนตัวเธอนั้นเป็นคนซื่อมาก หากไม่บอกไปตรงๆเธอก็จะไม่รู้อ่ะไรเลลย ระดับการเรียนขนาดหัวกะทิเลยล่ะ เธอคิดแค่เพื่ยงว่ายังไงเราก็ต้องเหนืออุเมะให้ได้ พละกำลังที่สองของสายชั้น

อุเมะ : โฮชิโนะ อุเมะตะ
       เป็นที่หลงใหลและคลั่งใคล่ของสาวๆโรงเรียนนี้ การเรียน ทุกๆด้าน รวมทั้งหน้าตาเรียกได้เลยว่า เฟอเฟ็ก
เขาคนนี้ชอบให้ความสนใจกันโฮชิเป็นพิเศษ แล้วก็ชอบแกล้งโฮชิเป็นประจำ เวลาอายก็จะหันหน้าหนีดดยทันที ชอบผู้หญิงที่ซื่อๆ ซึนๆ น่ารัก แล้วก็เป็นคนตรงไปตรงมาอีกด้วยล่ะ

ฟุเนะ: มาดาเซะ ฟุเนะมิโกะ
      เป็นคนอ่อนโยนและน่ารัก มีหนุ่มๆมาตามจีบอย่างไม่ขาดสาย แต่เธอชอบอุเมะคุงมาตั้งนานแล้ว แต่เคยบอกไปแล้วถูกปฏิเสทกลับมา เธอเห็นว่าอุเมะคุงสนิทกับโฮชิเธอพยายามสนิทกับโอชิเพื่อขอให้เธอช่วยเธอให้สมหวังกับอุเมะคุง

คาชะ:โอโตมะ คาชะ
      เด็กหนุ่มที่ชอบโอชิเหมือนกันแต่ว่าเขากลับถูกคิดว่ามาขอให้ช่วยสอนการบ้าน ขณะที่สาระภาพความรู้สึก เขาคิดว่าเขาถูกเธอปฏิเสทอย่างจัง(แต่ก็จริง) เขาก็เลยพยายามอีกครั้ง

เนื้อเรื่อง

บทนำ
...ณ โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง...
"อ่าว โฮชิ เธอยังจะอ่านหนังสืออยู่อีกหรือนี้มันได้เวลาที่ห้องสมุดจะปิดแล้วนะ" บรรณารักษ์พูด
"ยังอ่ะค่ะ เดี่ยวหนูปิดห้องให้ก็ได้ค่ะ" โฮชิตอบโดยหันไปมองหน้าบรรณารักษ์แล้วยิ้มให้
"งั้นก็ได้จ้ะ แต่ว่าอย่าอยู่ดึกมากนักนะ เดี้ยวนี้มันอันตรายนะจ้ะ งั้นครูไปก่อนนะ^^" พอบรรณารักษ์ว่าเสร็จเธอก็เดินจากไป
อ่านเล่มนี้จมแล้วกลับบ้านดีกว่า(หนังสือมีทั้งหมด 777หน้านะจ้ะ เธอเพิ่งอ่านมาถึง567หน้า)
...จากนั้นเธอก็อ่านจบ เธอหันไปมองที่นาฬิกา มันบอกเวลาว่า ขณะยี้เป็นเวลา 19.45 น. เธอก็เลยปิดห้องสมุด 
ระหว่างทางเดินนั้นเธอก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องพักครู เะอเลยเดินเขาไปดู พบว่ามีเพื่อนมาแอบดูข้อสอบกลางภาค พอเห็นอย่างนั้นเธอจึงรับเขาไปตักเตือนแต่ทว่าก็ถูกพวกนั้นล็อกตัวไว้เธอพยายามใช้ความสามารถทางด้านกี่ฬาที่มี แต่ก้น่าผิดหวังเพราะเธอสู้แรงผู้ชายไม่ได้จริงๆ ก้เธอเป็นผู้หญิงนิ เธอพยายามร้องเรียกให้มีคนมาช่วย แต่พวกนั้นก็ปิดปากเธอไว้ แล้วยังบอกอีกว่า"เธอเห็นแล้วนิ ก็คงต้องห้ามให้เธอไม่พูดเรื่องนี้" แต่เธอก็บอกว่า"ไม่มีทาง ยังไงพวกนายก็ทำผิดกฎโรงเรียน" 
"ปากดีนัก" พวกนั้นง้างมือกำลังจะตบเธอแต่ก็หยุดก่อนเพราะว่าพวกนั้นเห็นว่า"เธอนิ ถ้าถอดแว่นจะเป็นยังไงนะ คงจะมองไม่เห็นสินะ" พวกนั้นก็ถอดแว่นเธอออกมา "เธอนี้เวลาถอดแว่นแล้วก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย" พวกนั้นก็เลยพยายามที่จะทำให้เธออยู่นิ่งๆ โดยการต่อยท้องเธอ จากนั้นเธอก็ค่อยๆหมดสติแต่เธอได้ยินเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง เขาพูดว่า"พวกแกจะทำอะไรน่ะ" จากนั้นเขาก็จัดการเสร็จเรียบร้อย พวกนั้นนอนสลบอยู่ในห้อง 
"โฮชิ โฮชิ..." เขาเอาหน้าเขามาใกล้เผื่อจะมองว่าเธอได้สติแล้วหรือยัง
"อุ...มะ..เมะ" ฉันเรียกชื่อเขาจากนั้นฉันก็ไม่ได้สติอีกเลย
ผมอุเมะครับ
ผมได้แบกเธอมาส่งที่บ้านของเธอ คุณแม่ของเธฮตกใจมากแล้วก็ขอบคุณผมตั้งหลายครั้ง เธอดีใจมากเลยที่เห็โฮชิปลอดภัย แล้วผมก็ได้เล่าเนื่องทั้งหมดให้ฟัง เธอบอว่า"เห็นโฮชิยังไม่กลับแม่ก็เริ่มเป็นห่วงมากเพราะปกติจะกลับบ้านไม่เกินสองทุ่มนี้มันก็ตั้งสองทุ้มครึ่งแล้ว ต้องขอบคุณอุเมะคุงมากเลยนะ" ตอนที่ผมเดินกลับบ้านนั้นผมคิดแต่เรื่องของโฮชิ ตอนที่เธออยู่บนหลังผมฌะอเอาแต่พูดว่าไม่ได้ๆแล้วคำสุดท้ายที่เธอพูดคือชื่อของผม ผมถึงก็หยุดเดินเพราะผมได้เห็นรอยยิ้มของเธอ เธอน่ารักมากแถมยังมีความกล้าอีกด้วยล่ะ ผมว่าตัวของเธอนั้นมีอะไรให้หน้าขนหาอีกเยอะเลยล่ะครับ ต่อจากนี้ผมจะค่อยอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป